Εκδηλώσεις-Διαμαρτυρία

Νέα θηριωδία σε γαλακτοπαραγωγική μονάδα

Η οργάνωση Mercy For Animals επανέρχεται με νέο αποκαλυπτικό βίντεο κακοποίησης αγελάδων και μοσχαριών σε γαλακτοπαραγωγική μονάδα στο Οχάιο των ΗΠΑ.

Τα στιγμιότυπα που καταγράφηκαν με κρυφή κάμερα, αφήνουν άφωνο και τον πιο υποψιασμένο. Εργάτες που χτυπούν με μπουνιές στο κεφάλι νεαρά μοσχάρια, τα ρίχνουν με βία στο έδαφος και τα τραβούν από τα αυτιά. Χτυπούν με τσουγκράνες τις αγελάδες στο πρόσωπο, στα πόδια και στο στομάχι -μερικές δέχονται μέχρι και 40 χτυπήματα στο κεφάλι. Στρίβουν τις ουρές των αγελάδων μέχρι να σπάσει το κόκκαλό τους. Και μετά από όλα αυτά, καμαρώνουν και περηφανεύονται που κακοποιούν αυτά τα ζώα μέχρι θανάτου.

Πριν σκεφτείτε ότι αυτά δεν μπορεί να συμβαίνουν στην Ελλάδα, σκεφτείτε ξανά. Τα ζώα εκτροφής υπόκεινται σε βασανισμούς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ και αυτό θεωρείται κατάσταση ρουτίνας στην παραγωγή κρέατος και γάλακτος. ΑΝ ΔΕΝ ΟΡΓΙΖΕΣΤΕ, ΕΙΣΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ. ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΖΩΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΟΠΛΙΖΕΤΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗ. ΞΥΠΝΑΤΕ!

Πρέπει να Σταματήσουμε να Τρώμε τους Ωκεανούς

Πρέπει να Σταματήσουμε να Τρώμε τους Ωκεανούς
Του Paul Watson

Οι ωκεανοί είναι σαν την Χήνα που έκανε το Χρυσό Αυγό. Όσο ήταν ζωντανή, γεννούσε ένα χρυσό αυγό κάθε μέρα αλλά όταν ο άπληστος κτηνοτρόφος αποφάσισε να τη σκοτώσει για να πάρει όλο το χρυσό που πίστευε πως έχει μέσα της, δεν βρήκε τίποτα και η Χήνα δεν μπορούσε να γεννήσει πλέον χρυσά αυγά καθώς ήταν νεκρή.

Για αιώνες οι ωκεανοί έθρεψαν την ανθρωπότητα. Αλλά τον τελευταίο αιώνα, η ανθρώπινη απληστία δυστυχώς βίασε και λεηλάτησε τα ωκεάνια οικοσυστήματα με μία οικολογική άγνοια που είναι σοκαριστικά παρανοϊκή.

Δεν τρώω ψάρια επειδή είμαι οικολόγος και έχω γίνει μάρτυρας της μείωσης των ψαριών στις θάλασσες όλη μου τη ζωή. Μεγάλωσα σε ένα ψαράδικο χωριό και αναθράφηκα με μία διατροφή που αποτελούνταν από μπακαλιάρο, σαρδέλες, σκουμπρί, μαρίδες, μύδια, αστακούς, γλώσσες, και πέστροφες. Έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια την σταθερή μείωση των ψαριών, αστακών, και οστρακόδερμων. Και ό,τι έτρωγα ως παιδί, επιλέγω να μην το τρώω σήμερα για τον απλό λόγο ότι υπάρχουν υπερβολικά πολλοί από εμάς στην ξηρά που τρώνε αυτούς τους λίγους που ζουν στις θάλασσες.

Ο ψαράς σήμερα έχει γίνει ένα από τα πιο καταστροφικά για το περιβάλλον επαγγέλματα του πλανήτη. Είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη την ξεπερασμένη εικόνα του σκληραγωγημένου, ανεξάρτητου, ψημένου από την αρμύρα και σκληρά εργαζόμενου ψαρά που δουλεύει με θάρρος για να θρέψει την κοινωνία και να συντηρήσει την οικογένειά του.

Οι μέσοι ψαράδες δεν πηγαίνουν πια στη θάλασσα μέσα σε βαρκούλες με πετονιές και μικρά δίχτυα. Οι σημερινοί βιομηχανικοί ψαράδες χειρίζονται σκάφη πολυεκατομμυρίων με πολύπλοκο και ακριβό τεχνολογικό εξοπλισμό, σχεδιασμένο να κυνηγήσει και να πιάσει κάθε ψάρι που μπορεί να βρει.

Μία κατασκευάστρια εταιρεία ηλεκτρονικών ανιχνευτών για ψάρια (Rayethon) περηφανεύεται κιόλας ότι με το προϊόν τους, «τα ψάρια μπορούν να τρέξουν αλλά δεν μπορούν να κρυφτούν.»

Και για τα ψάρια, δεν υπάρχει ασφαλές μέρος καθώς οι λαθροθήρες τα κυνηγούν ανελέητα, ακόμη και μέσα σε θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές και καταφύγια.

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε εξαπολύσει μία εντατική και αδίστακτη εκμετάλλευση πρακτικά ενάντια σε κάθε είδος ψαριού στη θάλασσα και αυτά εξαφανίζονται. Αν δεν σταματήσουμε τα βιομηχανικά ψαράδικα σκάφη και τον βαρύ εξοπλισμό σύντομα, θα σκοτώσουμε τους ωκεανούς και κατά συνέπεια, θα σκοτώσουμε τους εαυτούς μας.

Οι επιστήμονες αυτή την εβδομάδα αποκάλυψαν ότι ένας εκτεταμένος λιμός επηρεάζει τους πληθυσμούς των ψαριών, πτηνών και θηλαστικών στους ωκεανούς μας. Όχι μόνο μειώνουμε τους πληθυσμούς τους, αλλά οδηγούμε στην πείνα τους επιζώντες.

Ταΐζουμε με ψάρια τις γάτες, τα γουρούνια και τα κοτόπουλα και απορροφούμε δεκάδες χιλιάδες μικρών ψαριών από τη θάλασσα για να ταΐσουμε μεγαλύτερα ψάρια που μεγαλώνουν σε κλουβιά. Οι κατοικίδιες γάτες τρώνε περισσότερα ψάρια από τις φώκιες. Τα γουρούνια τρώνε περισσότερα ψάρια από τους καρχαρίες, και τα κοτόπουλα στις βιομηχανικές φάρμες τρώνε περισσότερα ψάρια από τα θαλασσοπούλια πάφιν και τα άλμπατρος.

Με άλλους παράγοντες όπως η αυξημένη οξύτητα, η κλιματική αλλαγή, η χημική ρύπανση, και η καταστροφή του όζοντος που προκαλεί μείωση στους πληθυσμούς του πλαγκτόν, κηρύσσουμε παγκόσμια επίθεση κατά κάθε είδους ζωής στους ωκεανούς μας. Τα ψάρια δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις υπέρμετρες απαιτήσεις μας. Έχουμε ήδη αφαιρέσει από τη θάλασσα το 90% των μεγάλων εμπορικών ψαριών. Η ζήτηση των Κινέζων για πτερύγια καρχαριών καταστρέφει κυριολεκτικά κάθε είδος καρχαρία στον ωκεανό.

Ενώ η αλιευτική βιομηχανία κάποτε έβαζε στο στόχαστρο και κατέστρεφε τα μεγάλα ψάρια, τώρα επικεντρώνεται στα μικρά ψάρια, τα ψάρια που πάντοτε έθρεφαν τα μεγαλύτερα. Από τα δέκα μεγαλύτερα ιχθυοτροφεία του κόσμου σήμερα, επτά από αυτά στοχεύουν στα μικρά ψάρια. Αν τα ψάρια είναι πολύ μικρά για να ταΐσουν ανθρώπους, απλά αλέθονται για να ταΐσουν κατοικίδια ζώα και σολομούς ή τόνους που μεγαλώνουν σε ιχθυοτροφεία.

Η ιχθυοκαλλιέργεια έχει επίσης αναδειχθεί ως η πιο σπάταλη χρήση των ψαριών και είναι η οικονομική μηχανή που καθοδηγεί την εντατική εκμετάλλευση των μικρών ψαριών.

Και τώρα τα ιαπωνικά και νορβηγικά ιχθυοτροφεία, αφαιρούν δεκάδες χιλιάδες τόνους πλαγκτόν από τη θάλασσα, για να το μετατρέψουν σε ζωοτροφές πλούσιες σε πρωτεΐνη.

Αυτή την εβδομάδα, μία αναφορά για την Κατάσταση των Παγκόσμιων Ιχθυοτροφείων και Ιχθυοκαλλιεργειών από τον Οργανισμό Τροφίμων και Αγροκαλλιέργειας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), κατέληξε ότι το 80% όλων των θαλάσσιων αποθεμάτων σε ψάρια έχουν αυτή τη στιγμή αλιευτεί ολοκληρωτικά, υπεραλιευτεί, μειωθεί ή αναρρώνουν από τη μείωση. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα αποθέματα των 7 μεγαλύτερων ιχθυοτροφείων με ψάρια-κυνηγούς. Πολύ λίγοι θαλάσσιοι πληθυσμοί ψαριών ενδέχεται να διατηρήσουν αύξηση της παραγωγής, και πολλοί περισσότεροι έχουν φτάσει στα όριά τους, τώρα περισσότερο από ποτέ.

Η οργάνωση Sea Shepherd Conservation Society δεν το κάνει για να υποστηρίξει τα δικαιώματα των ζώων όταν λέει πως οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να τρώνε ψάρια και να σταματήσουν να τρώνε κρέας που έχει μεγαλώσει με ψάρια. Η θέση μας βασίζεται αποκλειστικά στην οικολογική πραγματικότητα ότι η εμπορική αλιεία καταστρέφει τους ωκεανούς μας.

Όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Είμαστε όλοι γνώστες αυτή της μείωσης. Το νιώθουμε μέσα μας. Η οικολογική πραγματικότητα δεν μας κοιτάει απλά κατά πρόσωπο, μας κλωτσάει στα δόντια. Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε σε παντελή άρνηση και αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι απογυμνώνοντας τις θάλασσες από τη ζωή, υπονομεύουμε τα θεμέλια της επιβίωσής μας στη ξηρά.

Αυτή η άρνηση είναι τόσο ισχυρή που ακόμη και η Greenpeace σερβίρει ψάρια στο πλήρωμα των πλοίων της ενώ την ίδια στιγμή συμμετέχει σε καμπάνιες που αντιμάχονται την υπεραλίευση.

Οι άνθρωποι της φυλής Kaiyapo της Βραζιλίας αποκαλούν όσους καταστρέφουν δάση ως «ανθρώπους-τερμίτες» επειδή καταβροχθίζουν τα δέντρα. Στους ωκεανούς, έχουμε ανθρώπινα παράσιτα που ρουφάνε τη ζωή από τον ωκεανό και δεν δίνουν τίποτα πίσω σε αντάλλαγμα. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε γίνει παράσιτα που ρουφάνε το αίμα του ωκεανού και όταν σκοτώσουμε τον ξενιστή μας, που όπως πάμε σίγουρα θα το κάνουμε, έπειτα θα πεθάνουμε και οι ίδιοι.

Για πολύ καιρό, αναρωτιόμουν γιατί έμπαινα στον κόπο να μιλήσω για αυτές μου τις ανησυχίες σε μία κοινωνία που αρνείται να παραδεχθεί την πραγματικότητα και απλά απορρίπτει κάθε λόγο περί υπερ-εκμετάλλευσης, ως ριζοσπαστικό εξτρεμισμό. Για δεκαετίες, έχω υπομείνει αυτό τον εξτρεμισμό της απάθειας και της οικολογικής αμάθειας.

Την προηγούμενη εβδομάδα στο Παρίσι, στο Συνέδριο Βιωσιμότητας, μίλησα για αυτά τα θέματα σε ένα δωμάτιο γεμάτο δημοσιογράφους, και όταν κάλεσα για ολικό τερματισμό της εμπορικής αλιείας στην Μεσόγειο, ξαφνιάστηκα ευχάριστα καθώς ούτε ένας δημοσιογράφος δεν διαφώνησε ή αμφισβήτησε την απαίτηση κάτι τόσο ριζοσπαστικού. Μάλιστα, η ανακοίνωσή μου έγινε δεκτή με χειροκροτήματα.

Το κοινό αντιλαμβάνεται όλο και περισσότερο την βαρύτητα της οικολογικής δυσχέρειας που απειλεί την ζωή στη θάλασσα. Και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο σημαντικό από την συντήρηση της ποικιλίας στους ωκεανούς μας. Ίσως να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε στην κλιματική αλλαγή, και ίσως να μπορέσουμε να επιβιώσουμε μία μαζική εξαφάνιση των ειδών της ξηράς. Αλλά ξέρω ότι ένα πράγμα είναι σίγουρο οικολογικά και αυτό είναι ότι αν σκοτώσουμε τους ωκεανούς – σκοτώνουμε τους εαυτούς μας.

Η βιοποικιλότητα είναι κλειδί στη συντήρηση της ζωής.

Πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε τους ωκεανούς. Η κατανάλωση ψαριών είναι, από κάθε πρακτική άποψη, ένα οικολογικό έγκλημα. Δεν υπάρχουν βιώσιμα ωκεάνια ιχθυοτροφεία – ούτε ένα. Η μικρή «κάρτα αειφορίας» που μερικοί άνθρωποι κουβαλούν μαζί τους για να παριστάνουν ότι είναι οικολογικά συνειδητοποιημένοι  καταναλωτές είναι απλά μία απάτη, μία προσπάθεια να μας κάνουν να νιώσουμε καλά ενώ συνεχίζουμε να τρώμε τις θάλασσες.

Τώρα ξέρω ότι όσα λέω δεν θα αρέσουν σε μερικούς, αλλά από την άλλη, ποτέ δεν έχω γράψει ή μιλήσει με σκοπό να κερδίσω τον τίτλο του δημοφιλή. Δεν προσπαθώ να ευχαριστήσω τους πάντες. Σκοπός μου είναι να διαθέτω ένα τρόπο σκέψης με οικολογική ορθότητα, από όποια οπτική και να το δω. Αυτό, συνδυασμένο με τις παρατηρήσεις μου για την σταθερή και τώρα ραγδαία μείωση της ζωής στη θάλασσα, από τότε που ήμουν μικρό αγόρι καθισμένο στην άκρη της προκυμαίας στον κόλπο Passamaquoddy μέχρι σήμερα, που ταξιδεύω τους ωκεανούς του κόσμου προσπαθώντας να προστατεύσω τη ζωή στη θάλασσα, βλέπω το μήνυμα στον τοίχο με μεγάλα έντονα γράμματα. Τα σημάδια φαίνονται δυσοίωνα, σε επικίνδυνο βαθμό.

Μερικοί μπορεί να σκεφτούν ότι ένα κάλεσμα για καθολική απαγόρευση της εμπορικής αλιείας είναι ακραίο. Το βλέπω ως ένα πολύ συντηρητικό και απαραίτητο μέτρο το οποίο θα πρέπει να εφαρμόσουμε για να σώσουμε τους ωκεανούς και τους εαυτούς μας.

Ανησυχώ για τους ψαράδες και τις οικογένειές τους; Σίγουρα κατανοώ και λυπάμαι για την κατάστασή τους αλλά ανησυχώ πολύ περισσότερο για την μελλοντική επιβίωση της ανθρωπότητας και των ωκεανών. Πρέπει απλά να δώσουμε τέλος σε μία βιομηχανία και ένα επάγγελμα που στην κυριολεξία υπονομεύει τα συστήματα στήριξης της ζωής του πλανήτη. Αυτό απαιτεί θυσίες, αλλά η θυσία μίας θέσης εργασίας είναι προτιμότερη αναμφισβήτητα από την θυσία του μέλλοντος όλων μας.

Χρειάζεται να σκεφτούμε τις ανάγκες των ψαριών και να τους δώσουμε το χώρο και το χρόνο να συνέλθουν από την φρικτή σφαγή που έχουμε εξαπολύσει ενάντια σε όλα τα είδη που ζουν στη θάλασσα.

Έχω κουραστεί να ακούω τις δικαιολογίες των ψαράδων ότι οι φώκιες ή τα δελφίνια έχουν μειώσει τους αριθμούς των ψαριών. Θέλουν να μας κοροϊδέψουν και να πιστέψουμε αυτό το μη-επιστημονικό επιχείρημα που ψάχνει για «αποδιοπομπαίους τράγους». Τα ψάρια εξαφανίστηκαν γιατί οι ψαράδες τα πήραν, και τα πήραν και τα πήραν χωρίς έλεος. Και τώρα όπως οι χρηματιστές της Wall Street ικετεύουν για επιχορηγήσεις και τις λαμβάνουν, γιατί οι πολιτικοί ως επί το πλείστον έχουν μία πολιτική φοβία με τους ψαράδες, οι οποίοι αν δεν λάβουν αυτά που θέλουν, έχουν την τάση να επαναστατούν και να απειλούν.

Πρέπει να τους μεταχειριστούμε ως αυτό που είναι: ως εγκληματίες που καταστρέφουν τους ωκεανούς. Η βιομηχανία της αλιείας πρέπει να εξαφανιστεί προτού προκαλέσει ένα φαινόμενο αμετάκλητων εξαλείψεων και απώλεια της ποικιλίας των ωκεανών μας.

Αν η καταστροφή ζωτικών ειδών προκαλέσει οικολογική κατάρρευση, δεν θα ανησυχούμε πια για τις δουλειές μας. Θα ανησυχούμε μήπως ο συνάνθρωπός μας, μας κυνηγήσει για να μας φάει. Αν συμβεί αυτό, τα λόγια του Χριστού προς τους ψαράδες, «Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (κατά Μάρκον 1-17), θα έχουν βγει, με ένα πραγματικά διεστραμμένο τρόπο, αληθινά.

http://endoftheline.com/

http://www.seashepherd.org

Διαβάστε επίσης:

Η αλιευτική βιομηχανία αφανίζει τους καρχαρίες

Τα ψάρια δεν είναι λαχανικά!

Μια πολύ άβολη αλήθεια
Ψάρια, καβούρια, καραβίδες νιώθουν πόνο όπως κι εμείς

Δολοφονία δελφινιών ανοικτά της Σάμου

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 14 Μαΐου 2010, 13:40

Δύο περιστατικά νεκρών δελφινιών από ανθρώπινο χέρι είχαμε μέσα σε διάστημα 24 ωρών στη Σάμο. Συγκεκριμένα, ένα ρινοδέλφινο που βρέθηκε χθες σε θαλάσσια περιοχή Ν.Α. της Σάμου και ένα ακόμα κοινό δελφίνι στα Β.Α. του νησιού, κυριολεκτικά σφαγιάστηκαν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, από ανθρώπους που δηλώνουν «επαγγελματίες» αλιείς.

Το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα δελφίνια είχαν πάνω τους σημάδια από δίχτυα, που χρησιμοποιούν τα σκάφη μέσης αλιείας, φωτογραφίζουν με πολύ ευκρινή τρόπο τους δήμιους που τέλεσαν το έγκλημα. Ταυτόχρονα, ιστιοπλοϊκό σκάφος, με γαλλικό πλήρωμα που έπλεε στην ίδια περιοχή, μας ενημέρωσε και για άλλο ένα κοινό δελφίνι που επέπλεε νεκρό με εμφανή τραύματα στην ουρά.

Τα στοιχεία που συνέλεξε η ομάδα Άμεσης Ανταπόκρισης του Αρχιπελάγους, που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή και στα δύο σημεία εκβρασμού για τη διενέργεια νεκροψίας έδειξαν ότι: από το ρινοδέλφινο είχε αφαιρεθεί με αιχμηρό αντικείμενο η ουρά του και πετάχτηκε ζωντανό πίσω στη θάλασσα, ενώ το κοινό δελφίνι έφερε πολλαπλές μαχαιριές στην κοιλιά. Ο τρόπος θανάτωσης των δύο ζώων αποτελεί συνηθισμένη τακτική που στοχεύει στην απευθείας βύθιση των ζώων και στον μη εκβρασμό τους στις ακτές και, συνεπώς, στη συγκάλυψη του εγκλήματος.

Το κοινό δελφίνι έφερε πολλαπλές μαχαιριές στο σώμα του. Ωστόσο, ο κατ’ εξαίρεση – υπό αυτές τις συνθήκες θανάτου - εκβρασμός και των δύο ζώων στις ακτές της Σάμου επιβεβαίωσε την καθημερινή σφαγή που βιώνουν τα θαλάσσια θηλαστικά στις ελληνικές θάλασσες και το πολύ μικρό ποσοστό θανάτων που γίνεται αντιληπτό. Ο αριθμός αυτός έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και επιτείνει την οριστική εξαφάνιση ειδών, όπως το κοινό δελφίνι που συναντάται πλέον σπάνια και σε πολύ μικρές ομάδες σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου.

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=134853&cid=17

Vegan Καφενείο

Νεκρό αγριογούρουνο στην Εγνατία Οδό

Xωρίς τέλος είναι τα τροχαία ατυχήματα στην Εγνατία Οδό. Μετά από δύο αρκούδες, ένα λύκο, 2 βίδρες, αγριόγατες και κυνηγόσκυλα, σειρά είχε τώρα ένα μεγαλόσωμο αρσενικό αγριογούρουνο το οποίο προσπάθησε να διασχίσει το οδόστρωμα της Εγνατίας Οδού στο ύψος της διασταύρωσης Μηλιάς-Γρεβενών, ισοπεδώνοντας τον «προστατευτικό» φράχτη για να συγκρουστεί θανάσιμα με διερχόμενο όχημα.

Την περιβαλλοντική οργάνωση ΚΑΛΛΙΣΤΩ ειδοποίησαν άνθρωποι του ΚΠΕ Γρεβενών οι οποίοι περνώντας από την περιοχή είδαν το αγριογούρονο στην άκρη του οδοστρώματος. Η ομάδα άμεσης επέμβασης της περιβαλλοντικής οργάνωσης έσπευσε στην περιοχή προκειμένου να γίνει αυτοψία και να απομακρυνθεί το σκοτωμένο ζώο από το οδόστρωμα.

Τα στοιχεία της αυτοψίας έδειξαν πως το αγριογούρονο, το οποίο είχε περάσει με ευκολία πάνω από την περίφραξη της Εγνατίας, βρίσκονταν σκοτωμένο στο δρόμο από την προηγούμενη Τρίτη. Το βάρους 80 έως 100 κιλών αγριογούρονο, μεταφέρθηκε και θάφτηκε με τη συνεργασία του Δασαρχείου Γρεβενών και του τμήματος Συντήρησης Αυτοκινητοδρόμων της Εγνατίας Οδού.

Σύμφωνα με τα ερευνητικά στοιχεία τηλεμετρίας της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ, το συγκεκριμένο σημείο του οδικού άξονα αποτελεί πέρασμα για πολλά είδη πανίδας, γεγονός που καθιστά αναγκαία τη λήψη μέτρων για την προστασία τόσο των ζώων όσο και των ίδιων των οδηγών.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως την ίδια μέρα βρέθηκαν στο αντίθετο ρεύμα δύο σκοτωμένα κυνηγόσκυλα και μία αγριόγατα. Οι πάγιες προτάσεις της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ προς τους υπεύθυνους για την αποφυγή και νέων τροχαίων περιστατικών που θέτουν σε κίνδυνο και ανθρώπινες ζωές σε έναν οδικό άξονα όπου οι οδηγοί αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες περιλαμβάνουν: τοποθέτηση ειδικής προειδοποιητικής σήμανσης για τους οδηγούς για ελάττωση ταχύτητας, αυστηρό έλεγχο του ορίου ταχύτητας , τοποθέτηση ενισχυμένης περίφραξης η οποία θα αναχαιτίζει τα ζώα ώστε να μην μπορούν να περάσουν στο οδόστρωμα, αλλά και τη δημιουργία επί πλέον ειδικών διαβάσεων πανίδας.

Τόσο η ενίσχυση όσο και η διαρκής συντήρηση της περίφραξης αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε να μη συνεχίζουν οι οδικοί άξονες στη χώρα μας να αποτελούν καταστροφικά τεχνητά εμπόδια για την πανίδα και επικίνδυνες διαδρομές για τους οδηγούς.

http://www.protothema.gr/environment/article/?aid=68224