Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

19 Αυγ 2008

Χελωνάκια έκαναν το παρθενικό τους ταξίδι σε... ιταλικό


Από το in.gr

Τα ζάλισε το τεχνητό φως Χελωνάκια έκαναν το παρθενικό τους ταξίδι σε... ιταλικό εστιατόριο
Ρώμη-ΑΠΕ

Το ένστικτο οδηγεί τα χελωνάκια στο πιο φωτεινό σημείο. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτό είναι η θάλασσα...
Δεκάδες χελωνάκια, παραζαλισμένα από τα δυνατά φώτα ενός παραλιακού εστιατορίου στην Ιταλία, αντί να κάνουν την παρθενική τους βουτιά στη θάλασσα, εισέβαλαν κάτω από τα τραπέζια των έκπληκτων συνδαιτυμόνων του καταστήματος.
Το περιστατικό συνέβη στην περιοχή της Καλαβρίας και οι ειδικοί αποδίδουν τον αποπροσανατολισμό των 60 μικρών χελωνών στο δυνατό τεχνητό φως.
Οι θαλάσσιες χελώνες φτιάχνουν τη φωλιά τους σε αμμώδεις παραλίες και τα μικρά τους, μόλις βγουν από το αυγό, κατευθύνονται στη θάλασσα που είναι το φωτεινότερο σημείο μέσα στη νύχτα.
Τα θαλάσσια ρεύματα μεταφέρουν τα μικρά χελωνάκια από την παραλία στο ανοικτό πέλαγος, όπου θα παραμείνουν μέχρι να ενηλικιωθούν.
Οι Αρχές που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την ασυνήθιστη «εισβολή» στο ιταλικό εστιατόριο, απελευθέρωσαν όλες τις μικρές χελώνες στη θάλασσα.

17 Αυγ 2008

Τα ζώα παίρνουν το αίμα τους πίσω

Τα κυνήγησαν, τα κακομεταχειρίστηκαν, έγιναν πειραματόζωα και για αιώνες υπήρξαν θύματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτό τώρα αρχίζει να αλλάζει

Αυξάνονται ανησυχητικά οι επιθέσεις εναντίον των ανθρώπων

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΡΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ : Σάββατο 16 Αυγούστου 2008
Επί αιώνες υπήρξαν θύματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τα κυνήγησαν, τα κακομεταχειρίστηκαν, έγιναν πειραματόζωα. Τώρα ο κύκλος αυτός έκλεισε. Τα ζώα έχουν αρχίσει να παίρνουν το αίμα τους πίσω στρεφόμενα κατά των ανθρώπων. Οι επιστήμονες μιλούν πλέον καθαρά για αναμέτρηση, για «σύγκρουση ανθρώπων- ζώων», καθώς αυξάνονται όλο και περισσότερο οι επιθέσεις εναντίον των ανθρώπων.

Συμβαίνει παντού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά οι αρχές έχουν θορυβηθεί από τις αυξανόμενες επιθέσεις πούμα, αλεπούδων και λύκων κατά ανθρώπων. Το ίδιο συμβαίνει στη Ρουμανία και στην Κολομβία, με πρωταγωνιστές τις αρκούδες. Ακόμη και οι χιμπαντζήδες, που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, «σχεδόν ποτέ δεν επιτίθενται σε ανθρώπους» έχουν αγριέψει: στην Ουγκάντα, στη Σιέρα Λεόνε αλλά και στην Αμερική έχουν καταγραφεί επιθέσεις εναντίον παιδιών, ενώ στο Ουζμπεκιστάν, στο Τατζικιστάν, στη Ρωσία και τη Γαλλία ο φόβος προκαλείται κυρίως από τη συμπεριφορά των λύκων. Στην Αυστραλία, οι επιθέσεις σκύλων έχουν αυξηθεί κατά 20%, κυρίως από τη ράτσα ντόνγκο. Στη Βρετανία, περίπου 4.000 άνθρωποι νοσηλεύτηκαν το 2007 για τραύματα που προκλήθηκαν από δαγκώματα σκύλων - αριθμός διπλάσιος σε σχέση με τα κρούσματα που καταγράφηκαν πριν από τέσσερα χρόνια- και στο Εδιμβούργο ο μεγάλος κίνδυνος προέρχεται κυρίως από τις αλεπούδες (ένας συνταξιούχος, για παράδειγμα, περιελήφθη πρόσφατα στον κατάλογο των θυμάτων).

Περίεργο φαινόμενο. Στην Ινδία και σε ολόκληρη την Αφρική η αλλαγή στη συμπεριφορά των ζώων εντοπίζεται κυρίως στους ελέφαντες και στις λεοπαρδάλεις. Ειδικά στη Βομβάη, οι κάτοικοι έχουν τρομοκρατηθεί από τον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι λεοπαρδάλεις στον άνθρωπο: «Πρέπει να μελετήσουμε γιατί το ζώο επιτίθεται στον άνθρωπο. Ποτέ πριν δεν συνέβαινε αυτό», επισήμανε ο Τζ.Κ. Ντάνιελ, ειδικός σε θέματα συμπεριφοράς της λεοπάρδαλης, στην «Daily Τelegraph». Το ίδιο ανήσυχοι όμως είναι και οι εργαζόμενοι στα πάρκα ζώων της Σιγκαπούρης από τις επιθέσεις μακάκων που τρομοκρατούν επισκέπτες και κατοίκους: «Είναι πολύ περίεργο φαινόμενο», επισήμανε η Σάρον Τσαν, διοικητική υπάλληλος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για τους επιστήμονες που παρατηρούν το φαινόμενο ειδικότερα. Στην Αυστραλία, ο δρ. Σκόρεσμπι Σέφερντ επισημαίνει πως οι καρχαρίες αναζητούν τη λεία τους και στους ανθρώπους ενώ στην ίδια διαπίστωση καταλήγει και ο καθηγητής Λι Φίτζουγκ για τα θαλάσσια λιοντάρια. Σε όλη την Αφρική, την Ινδία και σε τμήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας, οι επιθέσεις ελεφάντων στον άνθρωπο δεν έχουν προηγούμενο. Δεν σκοτώνουν μόνο, εισβάλλουν σε κατοικημένες περιοχές και τρομοκρατούν τον πληθυσμό, καταστρέφουν τις σοδειές: «Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας δεν έχει επαναληφθεί. Αν και επί αιώνες άνθρωποι και ελέφαντες συνυπήρχαν σε σχεδόν ειρηνικά, τώρα το μόνο που βλέπει κανείς είναι εχθρότητα και βία», λέει η δρ. Γκέι Μπράντσοου, ειδικός σε θέματα συμπεριφοράς ελεφάντων και διευθύντρια του Κέντρου Κerulos για την Ψυχολογία των Ζώων στο Όρεγκον. «Όταν υπάρχουν αναφορές για ελέφαντες που καταστρέφουν σοδειές ή επιτίθενται σε ανθρώπους, γίνεται αντιληπτό πως διακατέχονται από μεγάλο στρες, από μεγάλη πίεση. Οι παράγοντες είναι πολλοί: έλλειψη τροφής και νερού, βίαιη διάλυση των οικογενειών τους, κατάρρευση των κοινοτήτων τους. Όλα αυτά προκλήθηκαν βέβαια από τον άνθρωπο».

Ψυχολογική κατάρρευση. Σύμφωνα με τη δρα Μπράντσοου, συμπτώματα ψυχολογικής κατάρρευσης εντοπίζονται σε όλες τις οικογένειες των παχύδερμων. «Μπορείτε να κάνετε έναν παραλληλισμό μεταξύ ελεφάντων και ανθρώπων που βιώνουν τον πόλεμο και την γενοκτονία. Τα ζώα έζησαν μαζικές εξοντώσεις και έχουν τραυματιστεί. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητό πως όταν η εμπειρία έχει καταγραφεί σε μικρή ηλικία, στην εφηβεία ή ακόμη και στην ενήλικη ζωή, τότε αφομοιώνεται από τον εγκέφαλο. Στον άνθρωπο, η φυσιολογική διαδικασία διαταράσσεται όπως και όταν παρεμβαίνουν γονείς με προβλήματα. Τότε δημιουργούνται άτομα που δεν διακρίνονται από ψυχική ισορροπία». Ο συνάδελφός της δρ. Μαρκ Μπέκοφ συμφωνεί: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπό συγκεκριμένες περιστάσεις τα ζώα, ναι, εκδικούνται».


Ναι, εκδικούνται

Η θεωρία ότι τα ζώα, ως εκπρόσωποι των τριών στοιχείων της φύσης (της γης, της θάλασσας και του αέρα) συνωμοτούν κατά του ανθρώπου απέκτησε δημοτικότητα το 2006, όταν ο παρουσιαστής της αυστραλιανής τηλεόρασης Στιβ Άιρβιν, γνωστός και ως «ο κροκοδειλάκιας», πέθανε από το κεντρί σαλαχιού που τον χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά, στα ανοιχτά του Κουίνσλαντ. Μόλις έξι εβδομάδες αργότερα το ίδιο συνέβη και στον Τζέιμς Μπερτάκης, στο Μαϊάμι. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Μπερτάκης σώθηκε γιατί δεν προσπάθησε να βγάλει το κεντρί, όπως ο Άιρβιν. Πιο πρόσφατα, τον περασμένο Μάρτιο, θύμα επίθεσης σαλαχιού έπεσε και η 55χρονη Τζούντι Κέι Ζαγκόρσκι, σε σκάφος στα ανοιχτά της Φλόριντας, όταν ένα σαλάχι εκτοξεύτηκε και τη σκότωσε χτυπώντας τη στο πρόσωπο.

TA NEA

13 Αυγ 2008

Το παράδοξο

"Είναι κατανοητό πως ο καθένας μας παλεύει με τη συνείδησή του - αλλά μόνο όταν η συνείδηση είναι ξύπνια και ενημερωμένη. Η βιομηχανική κοινωνία που ζούμε κρύβει καλά το βασανισμό των ζώων. Ελάχιστοι άνθρωποι θα έβαζαν μία κότα σε ένα κουτί παπουτσιών και θα την κρατούσαν εκεί για όλη της τη ζωή να παράγει αυγά...Ωστόσο πρακτικά όλοι μας αγοράζουμε τα τακτοποιημένα και πεντακάθαρα αυγά από το σούπερ μάρκετ χωρίς δεύτερη σκέψη...

όλοι όσοι πίνουν γάλα δεν βλέπουν ποτέ τα μοσχαράκια
να απομακρύνονται με τη βία από τη μητέρα τους."

The Economist, “What Humans Owe to Animals,” 8/19/95

Τo ανθρώπινο τσίρκο

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Πηγή: http://www.ethnos.gr
Γράφει η ΡΙΚΑ ΒΑΓΙΑΝΗ
Το λατρεύω το τσίρκο. Εχω στενό (στενότατο) συγγενή που είναι επαγγελματίας κλόουν. Η πρώτη του γυναίκα, μάλιστα, ήταν ακροβάτις και ο γιος τους αποφοίτησε από ευρωπαϊκή (ανώτερη, παρακαλώ) σχολή για κλόουν. Ολοι τους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο εξωτερικό. Παίρνουν τη δουλειά τους πολύ σοβαρά: ο κόσμος του τσίρκου είναι μυστηριώδης, συναρπαστικός, σχεδόν εθιστικός όχι μόνο για τους θεατές, αλλά και για τα «μέλη» της μικρής, περιπλανώμενης κοινωνίας του.

Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εμείς οι Ελληνες δεν πολύ-μασάμε με τα τσίρκα θεαμάτων κι εδώ που τα λέμε, δεν τα έχουμε και καθημερινή ανάγκη (υπάρχουν τα δελτία των οκτώ). Πιστεύω, όμως, ότι ήρθε η στιγμή να διαγράψουμε από την πατρίδα μας τη λίστα των καθιερωμένων «στάσεων» για παραστάσεις τσίρκων που περιλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους άγρια ζώα.

Δεν θέλει και πολλή φιλοσοφία το πράγμα: όχι μία, αλλά εκατό χιλιάδες νομαρχίες να υπογράψουν ότι «τα ζώα είναι υγιή», ένα άγριο θηρίο κλεισμένο σε κλουβί ή μία ελεφαντίνα να κάνει ρεβεράντζες είναι ο ορισμός του αφύσικου. Τι δουλειά έχει μια καμηλοπάρδαλη δέσμια στο Φάληρο; Στο δικό μου, τουλάχιστον, μυαλό ένα τέτοιο θέαμα μόνο ψυχαγωγία δεν είναι.

Ως προς όλα τα υπόλοιπα, λέω ενθουσιωδώς «ναι». Στα τύμπανα που χτυπούν πριν εκτοξευτεί ο άνθρωπος-κανόνι. Στο μεγαλύτερο θέαμα του κόσμου, όπως το ονόμαζαν παλιότερα, όταν ο κόσμος ήταν απέραντος, πριν οι ηλεκτρονικές εικόνες τον συρρικνώσουν στο μέγεθος μιας μικρής γειτονιάς. Στους «λοξούς» καλλιτέχνες που χοροπηδούν στον αέρα, σαχλαμαρίζουν, μαγεύουν, παίζουν με τον κίνδυνο, κοροϊδεύουν τους νόμους της βαρύτητας, φορούν παράξενα ρούχα, καπέλα και βγάζουν αστείους ήχους.

Στη μεγάλη, περιπλανώμενη «τέντα» και τους ιδιαίτερους καλλιτέχνες του βγάζω το καπέλο και υποκλίνομαι: σε ένα τσίρκο μαγικό, συναρπαστικό, όπου δεν βλέπω την ώρα να «ξεναγήσω» το παιδάκι μου. Ενα τσίρκο κυριολεκτικά «με ανθρώπινο πρόσωπο».