"Το Άουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι απλά ζώα." ~ Θεοντόρ Αντόρνο
Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ
31 Ιαν 2008
13 Ιαν 2008
Σπισισμός ενάντια αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων
Βλέπω τον όρο "είδος" ως έναν που δόθηκε αυθαίρετα για λόγους διευκόλυνσης ώστε να ομαδοποιούνται άτομα που μοιάζουν μεταξύ τους...
Κάρολος Δαρβίνος
The Origin of Species
Σπισισμός είναι η μεταχείριση ατόμων ανάλογα με το είδος που ανήκουν, αντί ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που κατέχουν, όπως η ικανότητα να υποφέρουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι που συνειδητά υποστηρίζουν την εκμετάλλευση των μη-ανθρώπινων ζώων είναι σπισιστές.
Στο παρελθόν, υπήρξαν πολλές διαφορετικές ερμηνείες για το τι θεωρείται διαφορετικό είδος. Σήμερα αυτό ορίζεται γενετικά. Για τους υπερασπιστές του σπισισμού που πιστεύουν πως μόνο οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, δημιουργούνται τα ακόλουθα ερωτήματα :
* Γιατί πρέπει τα δικαιώματα να δίνονται με βάση τα γονίδια;
* Αν τα δικαιώματα πρέπει να βασίζονται στα γονίδια, γιατί τότε βάζουμε τη διαχωριστική γραμμή στο είδος, και όχι στη φυλή, στη σειρά, στο φύλο ή στο βασίλειο;
* Όπως τα γονίδια καθορίζουν το χρώμα των ματιών μας κλπ., υπάρχουν γονίδια που καθορίζουν τα δικαιώματά μας;
Το να βασίζει κανείς τα δικαιώματα στο είδος είναι το ίδιο λογικό όσο το να στηρίζεις τα δικαιώματα κάποιου στο χρώμα του δέρματός του ή στο φύλο του (χαρακτηριστικά που καθορίζονται από τα γονίδια).
Ζώα τα οποία έχουμε κάνει σκλάβους, δεν θέλουμε να τα βλέπουμε ως ίσους.
Κάρολος Δαρβίνος
Metaphysics, Materialism, and the Evolution of Mind
Δικαιώματα των Ζώων
Ως κοινωνία, αναγνωρίζουμε το βασικό δικαίωμα στη ζωή μας και στη διαχείριση του σώματός μας. Θεωρούμε αυτά τα δικαιώματα αναφαίρετα και αυταπόδεικτα, εννοοώντας πως κανείς δεν μπορεί να μας τα πάρει.
Η κοινωνία δίνει στους ανθρώπους το δικαίωμα στη ζωή γιατί έχουμε μία πολύ δυνατή επιθυμία να αποφύγουμε το θάνατο, και το φόβο όταν οι ζωές μας απειλούνται. Μας δίνεται ως δικαίωμα ο έλεγχος πάνω στο σώμα μας γιατί υποφέρουμε και πονούμε όταν τα σώματά μας πληγώνονται, και υποφέρουμε από ανοία και άγχος αν παραμείνουμε έγκλειστοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Από τη στιγμή που κατανούμε πόσο φρικτά υποφέρει κανείς υπό αυτές τις συνθήκες, προστατεύουμε με νόμους τους ανθρώπους από τη φυλάκιση σε κλουβιά, το θάνατο ή τους ακρωτηριασμούς. Ως μία 'διαφωτισμένη' κοινωνία, καταδικάζουμε όσους παραβιάζουν αυτά τα δικαιώματα.
Όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για απόδειξη της ανθρώπινης υπεροχής, δεν μπορούν να συνθλίψουν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός:
στον πόνο, τα ζώα είναι όμοιοί μας.
Peter Singer
Author of Animal Liberation
Με βάση τη κοινή φυσιολογία και συμπεριφορά, είναι ασφαλές να πούμε πως οι αγελάδες, τα γουρούνια, οι κότες και τα άλλα ζώα που εκτρέφουμε για τροφή νιώθουν φόβο όταν οι ζωές τους απειλούνται, πονούν όταν τα σώματά τους κόβονται, και πλήττουν αφόρητα ή τρελαίνονται από στρες όταν κλείνονται σε κλουβιά για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα μη-ανθρώπινα ζώα απολαμβάνουν τη ζωή τους και την ελευθερία τους και το δείχνουν με την αντίσταση που φέρουν όταν τα κλείνουμε σε κλουβιά, τα πληγώνουμε και τα σκοτώνουμε. Η στέρηση της ζωής τους και της ελευθερίας τους, τα βλάπτει με τον ίδιο τρόπο που αυτό θα έβλαπτε τους ανθρώπους αν στερούνταν την ελευθερία τους ή τη ζωή τους.
Αφού τα ζώα μπορούν να νιώσουν τον πόνο και την επιθυμία για ζωή όπως εμείς, δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε αυτά τα δικαιώματα;
Δεν πρέπει να προστατεύσουμε τις ζωές τους και τα σώματά τους;
Ως άτομα που μπορούν να δράσουν ηθικά, πως μπορούμε και δικαιολογούμε τη συνεχή εκμετάλλευση και σφαγή των μη-ανθρώπινων ζώων;
Beyond Might Makes Right
http://www.veganoutreach.org
Κάρολος Δαρβίνος
The Origin of Species
Σπισισμός είναι η μεταχείριση ατόμων ανάλογα με το είδος που ανήκουν, αντί ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που κατέχουν, όπως η ικανότητα να υποφέρουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι που συνειδητά υποστηρίζουν την εκμετάλλευση των μη-ανθρώπινων ζώων είναι σπισιστές.
Στο παρελθόν, υπήρξαν πολλές διαφορετικές ερμηνείες για το τι θεωρείται διαφορετικό είδος. Σήμερα αυτό ορίζεται γενετικά. Για τους υπερασπιστές του σπισισμού που πιστεύουν πως μόνο οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, δημιουργούνται τα ακόλουθα ερωτήματα :
* Γιατί πρέπει τα δικαιώματα να δίνονται με βάση τα γονίδια;
* Αν τα δικαιώματα πρέπει να βασίζονται στα γονίδια, γιατί τότε βάζουμε τη διαχωριστική γραμμή στο είδος, και όχι στη φυλή, στη σειρά, στο φύλο ή στο βασίλειο;
* Όπως τα γονίδια καθορίζουν το χρώμα των ματιών μας κλπ., υπάρχουν γονίδια που καθορίζουν τα δικαιώματά μας;
Το να βασίζει κανείς τα δικαιώματα στο είδος είναι το ίδιο λογικό όσο το να στηρίζεις τα δικαιώματα κάποιου στο χρώμα του δέρματός του ή στο φύλο του (χαρακτηριστικά που καθορίζονται από τα γονίδια).
Ζώα τα οποία έχουμε κάνει σκλάβους, δεν θέλουμε να τα βλέπουμε ως ίσους.
Κάρολος Δαρβίνος
Metaphysics, Materialism, and the Evolution of Mind
Δικαιώματα των Ζώων
Ως κοινωνία, αναγνωρίζουμε το βασικό δικαίωμα στη ζωή μας και στη διαχείριση του σώματός μας. Θεωρούμε αυτά τα δικαιώματα αναφαίρετα και αυταπόδεικτα, εννοοώντας πως κανείς δεν μπορεί να μας τα πάρει.
Η κοινωνία δίνει στους ανθρώπους το δικαίωμα στη ζωή γιατί έχουμε μία πολύ δυνατή επιθυμία να αποφύγουμε το θάνατο, και το φόβο όταν οι ζωές μας απειλούνται. Μας δίνεται ως δικαίωμα ο έλεγχος πάνω στο σώμα μας γιατί υποφέρουμε και πονούμε όταν τα σώματά μας πληγώνονται, και υποφέρουμε από ανοία και άγχος αν παραμείνουμε έγκλειστοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Από τη στιγμή που κατανούμε πόσο φρικτά υποφέρει κανείς υπό αυτές τις συνθήκες, προστατεύουμε με νόμους τους ανθρώπους από τη φυλάκιση σε κλουβιά, το θάνατο ή τους ακρωτηριασμούς. Ως μία 'διαφωτισμένη' κοινωνία, καταδικάζουμε όσους παραβιάζουν αυτά τα δικαιώματα.
Όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για απόδειξη της ανθρώπινης υπεροχής, δεν μπορούν να συνθλίψουν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός:
στον πόνο, τα ζώα είναι όμοιοί μας.
Peter Singer
Author of Animal Liberation
Με βάση τη κοινή φυσιολογία και συμπεριφορά, είναι ασφαλές να πούμε πως οι αγελάδες, τα γουρούνια, οι κότες και τα άλλα ζώα που εκτρέφουμε για τροφή νιώθουν φόβο όταν οι ζωές τους απειλούνται, πονούν όταν τα σώματά τους κόβονται, και πλήττουν αφόρητα ή τρελαίνονται από στρες όταν κλείνονται σε κλουβιά για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τα μη-ανθρώπινα ζώα απολαμβάνουν τη ζωή τους και την ελευθερία τους και το δείχνουν με την αντίσταση που φέρουν όταν τα κλείνουμε σε κλουβιά, τα πληγώνουμε και τα σκοτώνουμε. Η στέρηση της ζωής τους και της ελευθερίας τους, τα βλάπτει με τον ίδιο τρόπο που αυτό θα έβλαπτε τους ανθρώπους αν στερούνταν την ελευθερία τους ή τη ζωή τους.
Αφού τα ζώα μπορούν να νιώσουν τον πόνο και την επιθυμία για ζωή όπως εμείς, δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε αυτά τα δικαιώματα;
Δεν πρέπει να προστατεύσουμε τις ζωές τους και τα σώματά τους;
Ως άτομα που μπορούν να δράσουν ηθικά, πως μπορούμε και δικαιολογούμε τη συνεχή εκμετάλλευση και σφαγή των μη-ανθρώπινων ζώων;
Beyond Might Makes Right
http://www.veganoutreach.org
Λέξεις-κλειδιά:
Βιγκανισμός,
Σπισισμός
10 Ιαν 2008
Σοκ (;) σε ζωολογικό κήπο
8.1.2008
Αντιμέτωποι με ένα σπάνιο γεγονός βρέθηκαν οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου της Νυρεμβέργης. Όπως ανακοίνωσαν η πολική αρκούδα που φιλοξενούν και η οποία γέννησε πριν λίγες μέρες δυο αρκουδάκια, έφαγε το ένα. Ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου είπε ότι η αρκούδα που της έχουν δώσει το ονομά Βιλμα, έγινε ξαφνικά πολύ νευρική και άρχισε να ξύνει τον φράχτη. Η Βιλμα γέννησε μαζί με μια αλλη πολική αρκούδα, την Βερα, η οποία μεγαλώνει ομαλά τα δικά της αρκουδάκια. Αλλά και το δεύτερο αρκουδάκι της Βιλμα μεγαλώνει κανονικά δίπλα στην μητέρα του.
Σύμφωνα πάντα με τους υπεύθυνους του ζωολογικού κήπου τα θηλαστικά που ζουν στο δασός μερικές φορές τρώνε τα παιδιά τους όταν αυτά δεν είναι υγιή και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Ο ζωολογικός κήπος της Νυρεμβέργης έγινε γνωστός μέσω του Κνουτ μιας μικρής πολικής αρκούδας που γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 86. Όταν ο Κνουτ γεννήθηκε η μητέρα του τον απέρριψε και αρνήθηκε να τον μεγαλώσει. Έτσι μεγάλωσε με την φροντίδα ενός φύλακα, γεγονός που τον έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο.
Πηγή
----
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμονας για να κατανοήσει πως η αιχμαλωσία δημιουργεί
ψυχολογικά προβλήματα στα ζώα. Πολλές φορές τα θηλαστικά σκοτώνουν τα μωρά τους
αν δεν νιώθουν πως είναι ασφαλή στο περιβάλλον τους....Ο,τιδήποτε μπορούν να πουν για να καλύψουν
την άσχημη αλήθεια. Πως αντί να βοηθούν στη διατήρηση των ειδών, χρησιμοποιούν τα ζώα
για χρηματικό κέρδος και διασκέδαση, φτάνοντας πολλές φορές σε σημείο να δολοφονούν τα ίδια τα πλάσματα που υποτίθεται αγωνιούν να προστατεύσουν, γιατί απλά δεν διαθέτουν αρκετό χώρο πλέον ή δεν βρίσκουν ζωολογικό κήπο 'να τα δανείσουν'.
Δείτε
Ποιά διάσωση των ειδών ;;;;
Ακόμη ένα θύμα του κέρδους
Σκλάβοι που αντιστέκονται
Λέξεις-κλειδιά:
άγρια ζώα,
Ζωολογικοί κήποι
9 Ιαν 2008
Γουνοποιοί και Γουνέμποροι
Τι χαρακτηρίζει ένα ρούχο, μια τσάντα ή ένα παπούτσι ωραίο; Το χρώμα του; Το σχέδιό του; Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο; Δυστυχώς, όμως, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τα όμορφα σχέδια και χρώματα που έχουν τα παλτά και τα αξεσουάρ που πουλάτε, το υλικό από το οποίο φτιάχτηκαν στάζει αίμα και κραυγάζει τον πόνο και τη φρίκη των ζώων που θανατώθηκαν με τον πιο φρικαλέο τρόπο για να γίνουν.
Τα 30 περίπου εκατομμύρια ζώα που θανατώνονται κάθε χρόνο για τη γούνα τους, θανατώνονται με τους πιο φριχτούς τρόπους που έχει ποτέ επινοήσει ανθρώπινος νους για μια τέτοια περίσταση: χτυπήματα με σφυριά και μπαστούνια στο κεφάλι ή τη μουσούδα, πνίξιμο με κρεμάλες ή σε νερό, ασφυξία με τοξικά αέρια, ηλεκτροπληξία στον πρωκτό, κλωτσιές μέχρι θανάτου στο θώρακα, χωρίς βεβαίως να παραλείψουμε, το πιο φρικτό ίσως όλων που είναι το ζωντανό γδάρσιμο. Τι να πούμε δε για το παλτό αστρακάν που φτιάχνεται ξεκοιλιάζοντας το έγκυο ζώο και γδέρνοντας ζωντανό το έμβρυο; Βασανιστήρια που ακόμα και οι μετρ των ταινιών τρόμου και φρίκης θα ζήλευαν για την ευρηματικότητά τους!
Αλλά και πριν ακόμα φτάσουν τη λυτρωτική στιγμή του θανάτου τους, τα ζωάκια αυτά που έχουν την ατυχία να έχουν μια ωραία γούνα - για λόγους καθαρά επιβίωσης (!)- ζουν σε συνθήκες αθλιότητας, συνωστισμού, δυσοσμίας και διαρκούς στρες.
Εκείνα δε τα ζώα που πιάνονται στις παγίδες, έχουν πολλές φορές έναν αργό και βασανιστικό θάνατο που μπορεί να διαρκέσει κι αρκετές ημέρες. Σχεδόν ένα στα τέσσερα παγιδευμένα ζώα δραπετεύει μασώντας τα πόδια του, αυτο-ακρωτηριαζόμενο δηλαδή, για να πεθάνει μόνο αργότερα από τον πυρετό, τη γάγγραινα ή την αιμορραγία. Γιατί τόσο δυνατό είναι το ρεύμα της ζωής...το ρεύμα που διαπερνά κάθε ζωντανό οργανισμό σε αυτόν τον πλανήτη και που ο άνθρωπος δεν χάνει την ευκαιρία να το αφανίσει, να το εξοντώσει, να το συντρίψει.
Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι για να καταργηθεί το εμπόριο γούνας, όσοι δηλαδή είναι και τα ζώα που θανατώνονται κάθε χρόνο για να μετατραπούν σε γούνες, και ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ για να συνεχιστεί: η ανθρώπινη ματαιοδοξία. Η ανθρώπινη ματαιοδοξία που θέλει πλούσιους αυτούς που πουλάνε τη γούνα και επιθυμητούς, ωραίους και κομψούς αυτούς που την αγοράζουν. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το κέρδος από το εμπόριο γούνας ανήλθε στα 13 δισεκατομμύρια δολάρια το 2005, ενώ «κομψές» κυρίες ποζάρουν με περίσσια χάρη, κενοδοξία και ματαιοφροσύνη, αποτελώντας την ενσάρκωση του «ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΖΩΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΓΟΥΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΦΟΡΕΣΕΙ»!
Ο δεύτερος λόγος που θα ήταν, φυσικά, το κρύο, φοβόμαστε ότι δεν ευσταθεί πλέον διότι «οι γούνες είναι τόσο περιττές» στην εποχή του θερμοκηπίου που διάγουμε «όσο είναι και τα μαγιό στο Βόρειο Πόλο». Άλλωστε, η μοντέρνα τεχνολογία έχει δημιουργήσει πολύ περισσότερο ζεστά υφάσματα, εξίσου ωραία σε σχήματα και χρώματα, ενώ τα ισοθερμικά έχουν και πολύ χαμηλότερο βάρος. Κανένας ορειβάτης δεν ανεβαίνει στα βουνά φορώντας γούνα.
Μπορεί, λοιπόν, το εμπόριο γούνας να δικαιολογείται από οικονομικούς λόγους καθώς επίσης και από λόγους «κοινωνικής προβολής», όμως δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από ηθικούς. Διότι ούτε όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι υποβάλλουμε ζώντα όντα σε πόνο, στρες, φρίκη, δυστυχία κι αθλιότητα, οδηγώντας τα σε αργό και βασανιστικό θάνατο, για να βγάλουμε εμείς κέρδος και να φανούμε κομψοί και όμορφοι στα μάτια των άλλων.
Η ηθική της συνεπειοκρατίας ορίζει ότι «εάν ένα οποιοδήποτε ον υποφέρει, δεν υπάρχει κανένας ηθικός λόγος να μην λάβουμε υπόψη μας» τα πάθη του και... «Δεδομένου πως τα ζώα εμφανώς αντιδρούν στον πόνο...έχουμε την ηθική υποχρέωση να μην τους υποβάλλουμε τον πόνο, όπως ακριβώς θα πράτταμε και για έναν άνθρωπο».
Έτσι, όσο κέρδος κι αν αποφέρει το εμπόριο γούνας ή όση ματαιοδοξία κι αν επιδαψιλεύσει στους αγοραστές του, το γεγονός είναι ότι έχει παραμείνει στη λίθινη εποχή για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, γιατί η γούνα ήταν η φορεσιά του ανθρώπου του νεάντερταλ και, δεύτερον, γιατί ο ψυχικός κόσμος του εμπορίου της γούνας είναι επίσης «λίθινος». Ψυχικές αξίες όπως είναι η ενσυναίσθηση, η ευσπλαχνία και η συμπόνια προς τα πλάσματα που πονούν, υποφέρουν, ψυχορραγούν, ματώνουν, βαριανασαίνουν και αγωνιούν απολλύοντας τη ζωή τους, απουσιάζουν όπως ακριβώς απουσίαζαν κι από τον άνθρωπο της λίθινης εποχής όταν τα σκότωνε για να ντυθεί.
Μόνο που τότε δικαίως δεν μπορούσε να τα συναισθανθεί και να τα συμπονέσει αφού προσπαθούσε να εξασφαλίσει την επιβίωσή του!
Εάν αυτό το γράμμα έχει ένα μήνυμα να μεταφέρει, αυτό θα θέλαμε να είναι το εξής:
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να σκοτώσει κάποιο ζωντανό ον για οποιοδήποτε λόγο, πολύ περισσότερο δε για να το κάνει γούνα, εάν συνειδητοποιήσει ότι αυτό υποφέρει με τον ίδιο τρόπο που υποφέρει κι αυτός. Εάν το κάνει, τότε απλώς δεν μπορεί να ανήκει στο είδος που θέλει να αποκαλείται «άνθρωπος»...
ΠΟ.ΦΥ.ΖΩ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)