Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

29 Οκτ 2007

Στο χείλος της εξαφάνισης οι πίθηκοι

Ο στενότερος συγγενής του ανθρώπου, ο πίθηκος, βρίσκεται στο χείλος της εξαφάνισης, εξαιτίας του κυνηγιού και της αποψίλωσης των τροπικών δασών, σύμφωνα με έκθεση της περιβαλλοντικής οργάνωσης Conservation International. Μόλις λίγες δεκάδες από τους απειλούμενους γίβωνες έχουν απομείνει, ενώ και ο σπανιότατος κολόβος φαίνεται πως έχει εξαφανισθεί. Η έκθεση για τα 25 πλέον απειλούμενα είδη πιθήκων στον πλανήτη αποκαλύπτει ότι όλα τα μέλη των ειδών αυτών θα χωρούσαν σε γήπεδο ποδοσφαίρου, όπως εξηγεί ο Ράσελ Μιτερμάγερ, πρόεδρος της Conservation International.

Τα πρωτεύοντα περιλαμβάνουν τους μεγάλους πιθήκους όπως τους γορίλες και τους χιμπατζήδες, αλλά και τα πιο μικρόσωμα ξαδέρφια τους, τους γίβωνες και λέμουρους. Τα ζώα αυτά είναι περιζήτητα ως τροφή, κατοικίδια ζώα, αλλά και για παραδοσιακά φάρμακα, ενώ ορισμένα καταλήγουν σε ιατρικά εργαστήρια ως πειραματόζωα.

«Στην Κεντρική και Δυτική Αφρική, το κρέας του πιθήκου αποτελεί εκλεκτό και πανάκριβο έδεσμα. Στην Καμπότζη, πάλι, τα δύστυχα ζώα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή παραδοσιακών φαρμάκων, ενώ τα πιο σπάνια και ακριβά είδη καταλήγουν στις αγορές της ΝΑ Κίνας», λέει ο κ. Μιτερμάγερ, που επισημαίνει ότι λίγες χιλιάδες δολάρια θα ήταν αρκετά για να ενισχυθούν οι πληθυσμοί των πιο απειλούμενων ειδών πρωτευόντων.

Τα πρωτεύοντα πέρασαν όλο τον 20ο αιώνα χωρίς να εξαφανισθεί ούτε ένα είδος τους. «Τα καθημερινά έξοδα του πολέμου στο Ιράκ θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την προστασία των πρωτευόντων για την ερχόμενη δεκαετία», εκτιμά ο κ. Μιτερμάγερ.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Κίνας, όπου η ταχεία οικονομική ανάπτυξη και η περιβαλλοντική αδιαφορία έχουν ήδη οδηγήσει σε εξαφάνιση το μοναδικό δελφίνι του Γιανγκτσέ. Η πρόσφατη ευαισθητοποίηση του κινεζικού κράτους για την τύχη του απειλούμενου χρυσού πιθήκου της επαρχίας Γιουνάν, όμως, οδήγησε στην εκπόνηση συγκεκριμένων και αποτελεσματικών μεθόδων προστασίας, που αποτελούν παγκόσμιο πρότυπο.

«Οι πρωτοβουλίες των κινεζικών αρχών έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, αφού πέτυχαν να εμπλέξουν τον τοπικό πληθυσμό, που παρακολουθεί τώρα τις ομάδες πιθήκων, με στόχο την καταγραφή των δραστηριοτήτων και την προστασία τους», καταλήγει ο κ. Μιτερμάγερ, που επισημαίνει ότι μία διεθνής εκστρατεία σωτηρίας των απειλούμενων με εξαφάνιση πρωτευόντων θα προσέφερε ιδανική ευκαιρία για εκπόνηση σχεδίων, με στόχο τη σωτηρία των τροπικών δασών.

www.kathimerini.gr με στοιχεία από Reuters

27 Οκτ 2007

Ανεπαρκής στην Ελλάδα η προστασία ευάλωτων πτηνών

Καταδίκη από την ΕΕ
Ανεπαρκής στην Ελλάδα η προστασία ευάλωτων πτηνών


Ο μαυρόγυπας, ο μεγαλύτερος γύπας στην Ευρώπη, απειλείται στην Ελλάδα

Βρυξέλλες

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε την Πέμπτη ότι το ελληνικό κράτος δεν προστατεύει επαρκώς ορισμένα είδη αποδημητικών και απειλούμενων πτηνών.

Σε ανακοίνωσή του το δικαστήριο επισημαίνει ότι το 25,2% του εδάφους της ελληνικής επικράτειας πρέπει να χωριστεί σε 186 Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) για τα πτηνά. Οι 151 ζώνες που έχουν καθοριστεί μέχρι σήμερα από την Ελλάδα, σε συνεργασία με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία (ΕΟΕ), δεν επαρκούν (βάσει του καταλόγου ΙΒΑ 2000 και της κοινοτικής οδηγίας 79/409).

Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι υφιστάμενες ζώνες δεν προστατεύουν επαρκώς 12 είδη πτηνών: τον θαλασσοκόρακα (Phalacrocorax aristotelis desmarestii), τον γυπαετό (Gypaetus barbatus), τον μαυρόγυπα (Aegypius monachus), τον κραυγαετό (Aquila pomarina), τον βασιλαετό (Aquila heliaca), την αετοβαρβακίνα (Buteo rufinus), τον σπιζαετό (Hieraetus fasciatus), το κιρκινέζι (Falco naumanni), τον μαυροπετρίτη (Falco eleonorae), τον χρυσογέρακα (Falco biarmicus) και τον σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea). Kαμία προστασία δεν παρέχεται δε στον τουρκοτσομπανάκο (Sitta krueperi).

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει, τέλος, ότι η κοινοτική οδηγία 79/409 προβλέπει ειδικό σύστημα προστασίας, τόσο για τα είδη πτηνών που αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη απειλή, όσο και για τα είδη που αποτελούν κοινή κληρονομιά της ΕΕ. Προς τούτο, αναφέρει το Δικαστήριο, «είναι αναγκαία η ενημέρωση των επιστημονικών δεδομένων, προκειμένου να εξακριβωθεί η κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα πλέον απειλούμενα είδη, καθώς και τα είδη που αποτελούν κοινή κληρονομιά».

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

18 Οκτ 2007

Μία πολύ άβολη αλήθεια


Άρθρο του Captain Paul Watson της οργάνωσης Sea Shepherd

Η βιομηχανία κρέατος είναι μία από τις πιο καταστροφικές για το περιβάλλον βιομηχανίες του πλανήτη. Η εκτροφή και σφαγή γουρουνιών, αγελάδων, προβάτων, γαλόπουλων και κοτόπουλων όχι μόνο χρησιμοποιεί τεράστιες ποσότητες νερού, αλλά συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου περισσότερο από τη βιομηχανία αυτοκινήτων (!).

Η βιομηχανία της αλιείας στην κυριολεξία αφανίζει τη ζωή στους ωκεανούς και περίπου το 50% των ψαριών χρησιμοποιούνται για τη τροφή γουρουνιών, αγελάδων, προβάτων, κοτόπουλων κλπ. με τη μορφή ψαροτροφής. Επίσης χρειάζονται περίπου 50 ψάρια αλιευμένα από τη θάλασσα για να εκτραφεί μόλις ένας σολωμός ιχθυοτροφείου.

Έχουμε μετατρέψει τις αγελάδες στο χειρότερο «θηρευτή» ψαριών στον πλανήτη. Οι εκατοντάδες χιλιάδες αγελάδες που βόσκουν στη γη και παράγουν μεθάνιο που είναι αέριο του θερμοκηπίου, καταναλώνουν περισσότερους τόνους ψαριών από ότι όλοι οι καρχαρίες, τα δελφίνια και οι φώκιες ολόκληρου του πλανήτη.

Τότε γιατί οι μεγαλύτερες οικολογικές οργανώσεις δεν μάχονται ενάντια στη βιομηχανία του κρέατος; Γιατί η ταινία του Αλ Γκορ «Μία άβολη αλήθεια» δεν αναφέρει την άβολη αλήθεια ότι η βιομηχανία κρέατος και γάλακτος δημιουργεί περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου από ότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες;

Τα πλοία της Greenpeace σερβίρουν κρέας και ψάρια στο πλήρωμά τους κάθε μέρα. Το Παγκόσμια Ταμείο για τη Φύση (WWF) δεν λέει λέξη για την απειλή που δημιουργεί η κατανάλωση κρέατος για τα άγρια ζώα, τους βιότοπους και τα οικοσυστήματα που καταστρέφει, για τα τοπικά είδη που μάχονται για την επιβίωσή τους ή για τα σαρκοφάγα της φύσης που δεν έχουν πια τι να κυνηγήσουν;

Όταν ήμουν διευθυντής του Sierra Club για τρία χρόνια, όλοι με περιγελούσαν όταν μιλούσα για τη χορτοφαγία. Σε κάθε γεύμα του συμβουλίου μας, οι διευθυντές σέρβιραν κρέας και με πολύ κόπο κατάφεραν οι χορτοφάγοι του Club να κερδίσουν μερικές χορτοφαγικές επιλογές. Στη συνάντησή μας στη Μοντάνα μας σέρβιραν βούβαλο και αντιλόπες, αστακούς στη Βοστόνη, καβούρια στο Τσάρλεστον, μπριζόλα στο Αλμπέρκε κλπ. Αλλά τι άλλο να περιμένει κανείς από μία οργάνωση που ενθαρρύνει το κυνήγι για σπορ.

Από ότι γνωρίζω και ίσως να κάνω λάθος, η οργάνωσή μου, Sea Shepherd είναι η μόνη οικολογική οργάνωση στον κόσμο που ενθαρρύνει και εξασκεί τη χορτοφαγία. Στα πλοία μου δεν σερβίρεται ποτέ κρέας ή ψάρι, ούτε και γαλακτοκομικά. Έχουμε αυστηρό βίγκαν μενού εδώ και χρόνια και κανείς δεν έχει πεθάνει από σκορβούτο ή πείνα.

Το τίμημα που πληρώνουμε γι’ αυτό είναι να μας κατηγορούν άλλες οικολογικές οργανώσεις ότι είμαστε ‘υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων’, σαν να είναι κάτι κακό, μία κακιά λέξη.

Η οργάνωση Sea Shepherd δεν είναι οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων. Ασχολούμαστε αποκλειστικά με το τερματισμό παράνομων δραστηριοτήτων που απειλούν και εκμεταλλεύονται τη θαλάσσια άγρια ζωή και το οικοσύστημά τους. Ασχολούμαστε με τη διατήρηση της άγριας ζωής στους ωκεανούς.

Ωστόσο, επειδή στα πλοία μας τρώμε μόνο βίγκαν, άλλες οικολογικές οργανώσεις με τη βοήθεια των ΜΜΕ μας απορρίπτουν ως οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων.

Πρώτα απ’ όλα δεν βλέπω την κατηγορία ότι είμαστε υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων ως προσβολή. Η PETA συνιδρύθηκε από άνθρωπο που ανήκε στο πλήρωμά μου και πολλοί από τους εθελοντές που συνεργάζονται μαζί μας προέρχονται από το κίνημα για τα δικαιώματα των ζώων. Απλά δεν είναι ακριβές να αναφέρεται κανείς στη Sea Shepherd ως οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων όταν η οργάνωσή μας επικεντρώνεται σε άλλα θέματα.

Και δεύτερον δεν προωθούμε το βεγκανισμό πάνω στα πλοία μας λόγω δικαιωμάτων των ζώων. Τον προωθούμε ως τρόπο να κάνουμε πράξη την προστασία των ωκεανών.

Δεν υπάρχουν αρκετά ψάρια στους ωκεανούς για να ταΐσουν 6.6 δισεκατομμύρια ανθρώπων και 10 δισεκατομμύρια κατοικίδιων ζώων. Γι’ αυτό όλοι οι πληθυσμοί των ψαριών σιγά σιγά εξαφανίζονται. Αυτός είναι ο λόγος που οι φάλαινες, οι φώκιες, τα δελφίνια και τα θαλασσοπούλια πεθαίνουν από πείνα. Το χέλι της άμμου για παράδειγμα, είναι η βασική τροφή για τα πουλιά πάφιν, και εξαφανίζεται από τους Δανούς ψαράδες για να ταϊστούν κοτόπουλα εκτροφείου στη χώρα τους.

Υπάρχει μία σημαντική και αδιαμφισβήτητη σύνδεση μεταξύ κατανάλωσης κρέατος και της καταστροφής των ωκεανών μας.

Σε έναν κόσμο που χάνει γρήγορα τις πηγές καθαρού πόσιμου νερού, είναι καθαρή τρέλα να διατηρούνται εκατοντάδες εκατομμύρια αγελάδες που καταναλώνουν 3.800 λίτρα νερού για κάθε κιλό βοδινού κρέατος.

Και τα χοιροτροφεία στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ παράγουν τόσα απόβλητα που έχουν μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα σε ολόκληρη την πολιτεία. Οι άνθρωποι πίνουν στην κυριολεξία κοπριά γουρουνιών μαζί με το νερό τους αλλά θεωρούν πως δεν διατρέχουν κίνδυνο…γιατί επιφορτίζεται με χημικά και χλωρίνη.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν από πού έρχεται το κρέας τους. Επίσης δεν θέλουν να ξέρουν ποιες είναι οι επιπτώσεις των διατροφικών τους επιλογών στο περιβάλλον. Προτιμούν να αρνηθούν το όλο πρόβλημα και να προσποιούνται ότι το κρέας είναι κάτι που έρχεται από τα πακέτα στο σούπερ μάρκετ.

Αλλά επειδή υπάρχει πάντα μία υποβόσκουσα ενοχή, βρίσκει διέξοδο σε θυμό και χλευασμό προς τους ανθρώπους που ζουν συνειδητά μία φιλική προς το περιβάλλον ζωή – χορτοφάγους και βίγκανς. Αυτό διαφαίνεται από τη συνεχή περιθωριοποίηση που δρομολογείται από τα ΜΜΕ. Κάθε οργάνωση, πχ η Sea Shepherd, που υπογραμμίζει την αντίφαση της κατανάλωσης κρέατος με την επιθυμία για προστασία του περιβάλλοντος, κατευθείαν απορρίπτεται ως γραφική οργάνωση για τα δικαιώματα των ζώων.

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί κανείς να μιλά σοβαρά για προστασία του περιβάλλοντος αν δεν προωθεί τη χορτοφαγία ως επιλογή βιώσιμη για το μέλλον του πλανήτη.

Πριν μερικά χρόνια βρισκόμουν σε συνέδριο με την Αμερικανική Καμπάνια για τη διάσωση των Ωκεανών του Ted Danson. Άνοιξε τη βραδιά αστειευόμενος πως η επιλογή μεταξύ των φαγητών ήταν ψάρι ή κοτόπουλο, και ποιο είναι το νόημα να παλεύεις για τη διάσωση των ψαριών αν δεν μπορείς να τα φας;

Η ωκεανογράφος Sylvia Earle που ήταν καλεσμένη να μιλήσει στο συνέδριο έβαλε τον Ted στη θέση του λέγοντας πως δεν το βρίσκει καθόλου αστείο. Είπε πως θεωρεί τα ψάρια φίλους και δεν πιστεύει πως μπορεί κανείς να τρώει τους φίλους του. Ούτε η Sylvia ούτε εγώ φάγαμε εκείνο το βράδυ.

Συνάντησα τη Sylvia ξανά σε ένα άλλο διεθνές συνέδριο για τη σωτηρία των ωκεανών. Με κάλεσαν ως σύμβουλο. Κάθησα στο μπαρ και παρακολούθησα τους συμμετέχοντες στο συνέδριο να σερβίρονται από ένα μπουφέ που κόντευε να γύρει από το βάρος των ψαριών και των εξωτικών θαλασσινών. Φυσικά στο μπουφέ υπήρχε και χαβιάρι. Γύρισα και κοίταξα τη Sylvia η οποία κούνησε το κεφάλι της σε ένδειξη απόγνωσης.

Το πρόβλημα είναι πως άνθρωποι σαν τον Carl Pope, διευθυντή της οργάνωσης Sierra Club, ή οι επικεφαλής της Greenpeace και της WWF και πολλών άλλων οργανώσεων απλά αρνούνται να δεχθούν πως οι διατροφικές τους συνήθειες μπορεί να παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο στη δημιουργία του προβλήματος που παλεύουν να λύσουν, από κάθε άλλη αιτία.

Θυμάμαι έναν εκπρόσωπο της Greenpeace που υπερασπιζόταν τη κρεοφαγία του λέγοντας πως είναι ‘σαρκοφάγο’ και όλοι οι θηρευτές έχουν τη θέση τους στην τροφική αλυσίδα και είναι πολύ υπερήφανος που ανήκει σε αυτή την κατηγορία.

Τώρα η λέξη «θηρευτής» είναι παντελώς άσχετη με την ανθρώπινη φύση, και να πει κάποιος ότι ανήκει στα σαρκοφάγα είναι απλά γελοίο. Το ανθρώπινο είδος ποτέ δεν αποτελούνταν από σαρκοφάγα ζώα. Τα λιοντάρια είναι σαρκοφάγα, όπως οι λύκοι, η τίγρης, ή ο καρχαρίας. Κυνηγούν το θήραμά τους, το εξαντλούν μετά από πολύ τρέξιμο και κυνηγητό, το σκοτώνουν, το τρώνε, με το αίμα ζεστό στο στόμα τους και το κρέας σε θερμοκρασία…δωματίου. Φύση, σκληρή με δόντια και νύχια.

Δεν έχω γνωρίσει ποτέ άνθρωπο που να μπορεί να το κάνει αυτό. Φυσικά, βρήκαμε πολλούς τρόπους να κυνηγούμε τα ζώα και να τα σκοτώνουμε. Στην πραγματικότητα έχουμε γίνει αποτελεσματικοί στο θέμα της θανάτωσης των ζώων. Αλλά δεν μπορούμε να φάμε τη λεία μας αν δεν την κόψουμε, τη μαγειρέψουμε και αυτό συνήθως περιλαμβάνει κάποιο χρόνο μεταξύ κυνηγιού και κατανάλωσης. Μπορεί να είναι μία ώρα, μπορεί να είναι και χρόνια.

Βλέπετε, οι διατροφικές μας συνήθειες όταν μιλάμε για κατανάλωση κρέατος είναι πιο κοντά σε αυτές των όρνιων, του τσακαλιού και της ύαινας. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορούμε να περιγράφουμε εαυτόν ως σαρκοφάγο αλλά μάλλον ως πτωματοφάγο.

Σκεφτείτε ότι κάποιο από το αγελαδινό κρέας που καταναλώνετε, είναι από ένα ζώο που έχει πεθάνει εδώ και μήνες και σε ορισμένες περιπτώσεις χρόνια. Νεκρά, κρέμονται από τσιγκέλια στα ψυγεία, γεμάτα βακτήρια και ουρικό οξύ. Είναι πτώματα στη διαδικασία της αποσύνθεσης. Δεν μπορεί να πει κανείς κάτι που να κάνει το φάγωμα ενός πτώματος, να φαντάζει καλύτερο από ότι στην πραγματικότητα είναι.

Αλλά μία μικρή δόση άρνησης, μας επιτρέπει να χώνουμε τα δόντια μας στο μπιφτέκι και στα παϊδάκια στο τραπέζι μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, πως 450 γραμμάρια κρέατος ισοδυναμούν με 3.800 λίτρα φρέσκου νερού. Ποιο είναι το νόημα να κάνεις οικονομία στο νερό που χρησιμοποιείς για τα πιάτα ή στο ντους –όπως προτείνει η Greenpeace – όταν κάθεσαι να φας και καταναλώνεις 3.800 λίτρα με ένα μόνο σου γεύμα;

Και αυτό το κομμάτι κρέας που έχεις στο πιάτο σου έχει στοιχίσει τόσα δημητριακά όσα θα έφταναν να ταΐσουν ένα χωριό στην Αφρική για μία εβδομάδα.

Το πρόβλημα είναι ότι επιλέγουμε να δούμε τις αντιφάσεις μας μόνο όταν μας βολεύει να τις δούμε και όταν δεν μας βολεύει, μπαίνουμε στη διαδικασία της άρνησης και της αμφισβήτησης και τρώμε την μπριζόλα μας έτσι κι αλλιώς. Έτσι, γιατί μας αρέσει η γεύση πτώματος που σαπίζει για βραδινό.

Έχετε σκεφτεί ποτέ πως γίνεται ο άνθρωπος, όταν μιλάει για το είδος του να το ονομάζει έκτρωση και όταν μιλάει για κοτόπουλο το ίδιο πράγμα να το ονομάζει ομελέτα;

Πόσοι ξέρουν τι είναι πραγματικά το χοτ ντογκ; Δεν ξέρουν πως οι κυβερνήσεις επιτρέπουν ένα ποσοστό κοπριάς, αντιβιοτικών και βρωμιάς να μπει στο κρέας.

Και τώρα το ψάρι τόνος στις ΗΠΑ πωλείται με προειδοποίηση ότι δεν πρέπει να καταναλώνετε από εγγύους και μικρά παιδιά γιατί είναι μολυσμένος με υδράργυρο και μόλυβδο. Αυτό σημαίνει πως ο υδράργυρος είναι καλός για τους ενήλικους και τις γυναίκες που δεν κυοφορούν; Τι προσπαθούν να μας πουν;

Η κατανάλωση κρέατος και ψαριών δεν είναι μόνο κακή για το περιβάλλον, είναι και ανθυγιεινή. Αλλά ακόμη και όταν πρόκειται για την υγεία μας, αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα.

Το συμπέρασμα είναι πως για να είσαι οικολόγος, και να κάνεις πράξη αυτά που πιστεύεις, πρέπει να είναι χορτοφάγος. Αλλιώς υποκρίνεσαι.

Η χορτοφαγία είναι ένας τρόπος ζωής με πολύ χαμηλό οικολογικό αποτύπωμα, που χρησιμοποιεί λιγότερες πηγές ενέργειας και παράγει λιγότερα αέρια του θερμοκηπίου, είναι υγιεινός για όλους και σημαίνει πως δεν είσαι υποκριτής όταν μιλάς για προστασία του περιβάλλοντος.

Για την ακρίβεια, ένας βίγκαν που οδηγεί χάμερ παράγει λιγότερα αέρια του θερμοκηπίου από ένα κρεοφάγο που οδηγεί ποδήλατο.


Paulwatson@earthlink.net

Captain Paul Watson

Founder and President of the Sea Shepherd Conservation Society (1977-
Co-Founder - The Greenpeace Foundation (1972)
Co-Founder - Greenpeace International (1979)
Director of the Sierra Club USA (2003-2006)
Director - The Farley Mowat Institute
Director - www.harpseals.org


www.Seashepherd.org
Tel: 360-370-5650
Fax: 360-370-5651
Address: P.O. Box 2616
Friday Harbor , Wa 98250 USA

12 Οκτ 2007

Greenpeace: Φάτε περισσότερα καγκουρό


Οι Αυστραλοί πρέπει να σφάζουν και να τρώνε περισσότερα καγκουρό αν θέλουν να σώσουν τον κόσμο από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, υποστηρίζει οικολόγος ακτιβιστής.

Η αμφιλεγόμενη προτροπή καλεί τους Αυστραλούς να σταματήσουν να τρώνε βοδινό και να στραφούν στο εθνικό σύμβολο της Αυστραλίας ως τροφή, μετά από τη δημοσίευση της έρευνας που μιλά για τρόπους μείωσης του φαινομένου του θερμοκηπίου. Ο υπεύθυνος ενέργειας της Greenpeace, Mark Wakeham, κάλεσε τους Αυστραλούς να αντικαταστήσουν το κόκκινο κρέας με κρέας καγκουρό για να μειώσουν την καταστροφή των δασών και την παραγωγή μεθανίου από τις αγελάδες και τα πρόβατα.

"Πρόκειται για μία αλλαγή στον τρόπο ζωής που μπορούμε να κάνουμε" λέει ο Wakeman. "Το να αλλάξουμε το είδος κρέατος που τρώμε είναι ένας μικρός τρόπος που κάνει διαφορά όμως"

Οι προτροπές για την κατανάλωση κρέατος καγκουρό αναφέρεται σε μελέτη με το τίτλος "Paths to a Low-Carbon Future" που παραγγέλθηκε από τη Greenpeace και δημοσιεύθηκε σήμερα.

Η μελέτη συμπίπτει με τις προτροπές άλλων ειδικών που ζητάνε από τους ανθρώπους στις πλούσιες χώρες να αφήσουν το κόκκινο κρέας και να στραφούν στο κοτόπουλο και στα ψάρια.

Λένε πως περίπου το ένα τέταρτο των αερίων του θερμοκηπίου παράγονται από τη κτηνοτροφία, που αφήνει στην ατμόσφαιρα μεθάνιο.

Ο συγγραφέας της έρευνας Dr. Mark Diesendorf λέει πως μειώνοντας την κατανάλωση βοδινού κατά 20% και τρώγοντας καγκουρό αντ' αυτού θα μειωθούν τα αέρια του θερμοκηπίου κατά 15 μεγατόνους μέχρι το 2020.

"Τα καγκουρό δεν παράγουν αέρια του θερμοκηπίου. Επίσης δεν καταστρέφουν το χώμα", λέει ο Diesendorf. Όπως δηλώνει, είναι σίγουρος ότι μία τέτοια προτροπή θα προκαλέσει αντιδράσεις αλλά τα καγκουρό είναι υγιεινό κρέας και χαμηλό σε λιπαρά.

"Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τα καγκουρό χαριτωμένα ζωάκια που πρέπει να τα αφήσουμε στην ησυχία τους. Έχουν το δικαίωμα στην άποψή τους αλλά όλο και περισσότεροι αλλάζουν γνώμη". Περίπου 3 εκατομμύρια καγκουρό σκοτώνονται για το κρέας τους κάθε χρόνο. Δολοφονούνται με σφαίρα ανάμεσα στα μάτια τη νύχτα.

πηγή
Δελτίο Τύπου
___________

Αναρωτιέται κανείς τι άλλο χρειάζεται αυτή η οργάνωση να ξυπνήσει από το βαθύ λήθαργο του welfarism και να σταματήσει να θεωρεί σημαντικά μόνο τα δικαιώματα των ζώων που είναι υπο εξαφάνιση. Παλαιότερα προέτρεπαν την κατανάλωση φαλαινών, τώρα καγκουρό...Αναρωτιέμαι ποιό είδος έχει σειρά όταν αποδειχθεί πως και η κατανάλωση καγκουρό δεν είναι βιώσιμη. Η λύση της χορτοφαγίας φαίνεται δεν πέρασε από το μυαλό τους παρά τις έρευνες που υποστηρίζουν πως είναι η μόνη βιώσιμη επιλογή...

Άντε να εξηγήσεις στα καγκουρό γιατί δολοφονούνται με σφαίρα στο κρόταφο,
και πληρώνουν χωρίς να φταίνε τα δικά μας λάθη. Και πάλι.

Ασυνείδητοι πιστολέρο


Συνολικά 46 μαυροκιρκίνεζα, αποδημητικά γεράκια που απειλούνται με εξαφάνιση, σκοτώθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην Κύπρο από σκοπευτές που φαίνεται ότι ήθελαν απλώς να εξασκηθούν στο σημάδι, ανακοίνωσε τοπική περιβαλλοντική οργάνωση.

«Πρόκειται για ένα από τα χειρότερα περιστατικά παράνομης θανάτωσης πουλιών που έχουν αναφερθεί ποτέ στην Ευρώπη» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Μάρτιν Χέλικαρ, επικεφαλής του Πτηνοτροφικού Συλλόγου Κύπρου.

Το μαυροκιρκίνεζο (Falco vespertinus) πρόσφατα κατατάχθηκε στα απειλούμενα είδη, από την κατηγορία των ευάλωτων στην οποία ανήκε μέχρι σήμερα.

Τα πουλιά βρέθηκαν γεμάτα σκάγια σε κτήμα με εσπεριδοειδή δυτικά της Λεμεσσού. Έξι ακόμα μαυροκιρκίνεζα βρέθηκαν τραυματισμένα αλλά ζωντανά, ενώ στο κτήμα εντοπίστηκαν 52 φυσίγγια.

Η περιοχή, σύμφωνα με την Birdlife Cyprus, είναι σημαντικός σταθμός στην αποδημητική πορεία χιλιάδων πτηνών που μεταναστεύουν στην Αφρική για τον χειμώνα.

«Τα μέτρα κατά της λαθροθηρίας έχουν απλά αποτύχει να εφαρμοστούν, με αποτέλεσμα οι παράνομοι σκοπευτές να γίνονται όλο και πιο θρασείς» τονίζει ο Χέλικαρ.

Newsroom ΔΟΛ

_____________________________________________________________

Παιδεία μηδέν....


8 Οκτ 2007

Η αλιευτική βιομηχανία αφανίζει τους καρχαρίες


Η αλιευτική βιομηχανία αφανίζει σε σημείο εξάλειψης τους καρχαρίες, και τα άλλα μεγάλα ψάρια του ωκεανού
του George Monbiot

Τα θαλάσσια αρπακτικά ζώα είναι στα πρόθυρα της εξάλειψης, όμως η αλιευτική βιομηχανία κατακρεουργεί το περιβάλλον - και με ατιμωρησία.

Εάν αυτά τα ζώα ζούσαν στη στεριά θα υπήρχε παγκόσμια κατακραυγή. Αλλά τα μεγάλα κήτη που περιπλανώνται στις σαβάννες των ανοικτών θαλασσών δεν συγκεντρώνουν καμία τέτοια υποστήριξη. Οι μεγάλοι καρχαρίες, ο γιγαντιαίος τόνος, ο τετράπτερος (marlin) και οι ξιφίες έπρεπε να έχουν το καθεστώς προστασίας του γιγαντιαίου panda ή της λεοπάρδαλης του χιονιού. Παρόλα αυτά, ακόμα πιστεύουμε ότι είναι αποδεκτό για τους ιχθυοπώλες να τα πωλούν και οι διάσημοι σεφ να μας δείχνουν πώς να τα μαγειρεύουμε.

Μια μελέτη στην έκδοση αυτής της εβδομάδας του περιοδικού Science (επιστήμη) αποκαλύπτει την καταστρεπτική κατάρρευση της μεγαλο-πανίδας του ωκεανού. Οι μεγάλοι καρχαρίες βρίσκονται τώρα στο χείλος της εξάλειψης. Από το 1972 ο αριθμός των καρχαριών blacktip έχει μειωθεί κατά 93 τοις εκατό, οι καρχαρίες τίγρεις κατά 97 τοις εκατό και οι καρχαρίες bull, οι καρχαρίες dusky και οι σφυροκέφαλοι κατά 99 τοις εκατό. Σχεδόν ο κάθε πληθυσμός των σημαντικών αρπακτικών ζώων είναι τώρα σε ελεύθερη πτώση.

Ένα άλλο έγγραφο, που δημοσιεύτηκε στο Nature τέσσερα χρόνια πριν, δείχνει ότι περισσότερο από το 90 τοις εκατό των μεγάλων αρπακτικών ψαριών σε όλους τους ωκεανούς του κόσμου έχει χαθεί.

Αντιδρούμε με φρίκη όταν ακούμε για τις κινεζικές γιορτές με πόδια αρκούδων και κρέας τίγρεων. Αλλά αυτό δεν είναι διαφορετικό, όσον αφορά στη διατήρηση των ειδών, από την κατανάλωση σούπας από τα πτερύγια του καρχαρία ή των ξιφιών ή από μπριζόλες σπάνιων ειδών τόνου. Η μια πρακτική θεωρείται βάρβαρη στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Η άλλη προωθείται στις κριτικές και τις συνταγές των εστιατορίων στα έγχρωμα έντυπα των ευϋπόληπτων εφημερίδων.

Από την άποψη του αντίκτυπού του στην οικολογία και την ευημερία των ζώων, η αλιεία του καρχαρία θα μπορούσε να είναι η πιό βάναυση βιομηχανία του πλανήτη. Ενώ μερικοί καρχαρίες αλιεύονται ολόλκηροι, περίπου 70 εκατομμύρια πιάνονται κάθε έτος για τα πτερύγιά τους. Σε πολλές περιπτώσεις, τα πτερύγια κόβονται και ο καρχαρίας πετιέται, ζωντανός, πίσω στη θάλασσα. Μπορεί να πάρει αρκετές εβδομάδες για να πεθάνει. Τα μακρυά παραγάδια και δίχτια που χρησιμοποιούνται για να τους πιάσουν πιάνουν επίσης φάλαινες, δελφίνια, χελώνες και άλμπατρος.

Το νέο έγγραφο δείχνει ότι το πιάσιμο των καρχαριών προκαλεί επίσης έναν καταρράκτη καταστροφών σε ολόκληρη τη τροφική αλυσίδα. Από τότε που οι μεγάλοι καρχαρίες απομακρύθηκαν από τα παράκτια ύδατα στον Δυτικό Ατλαντικό, τα σαλάχια τα οποία έτρωγαν έχουν πολλαπλασιάσει δέκα φορές και έχουν αφανίσει όλα τα κύρια εμπορικά είδη οστρακόδερμων.

Ένα μεγάλο μέρος αυτού του εμπορίου δημιουργείται στην ανατολική Ασία, όπου η σούπα από τα πτερύγια του καρχαρία -- που πωλείται μέχρι και 200 δολλάρια η μερίδα -- είναι σημάδι μεγάλου πλούτου και κοινωνικής τάξης, όπως το χαβιάρι στην Ευρώπη. Η παγκόσμια απαίτηση για το πτερύγιο του καρχαρία αυξάνεται κατά περίπου 5 τοις εκατό ετησίως.

Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

Αλλά εάν θεωρείτε ότι αυτό είναι ένα ακόμα πρόβλημα για το οποίο μπορούν να κατηγορηθούν οι Κινέζοι και να απαλλαγούν οι Ευρωπαίοι , εξετάστε αυτό: Ο σημαντικός εισαγωγέας παγκοσμίως -- και πιθανώς επαν-εξαγωγέας -- των καρχαριών είναι η Ισπανία. Οι αλιευόμενες ποσότητες της έχουν αυξηθεί 9 φορές από τη δεκαετία του '90 και έχει αντισταθεί -- στις περισσότερες περιπτώσεις επιτυχώς -- σε κάθε ευρωπαϊκή και παγκόσμια προσπάθεια να προστατεύσει το θήραμά της.

Οι Ισπανοί υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να σκοτώνουν τους σπάνιους καρχαρίες τόσο λυσσαλέα όσο οι Ιάπωνες υπερασπίζουν το δικαίωμά τους να σκοτώνουν τις σπάνιες φάλαινες. Η αλιευτική βιομηχανία, που εξουσιάζεται παραδοσιακά από τους φασίστες της Γαλικίας, ασκεί έναν εξαιρετικό βαθμό δύναμης στη σοσιαλιστική κυβέρνηση.
Η ισπανική κυβέρνηση, στη συνέχεια, περνάει συνήθως τη γραμμή της στην Ευρώπη. Η ΕΕ, παραδείγματος χάριν, υποστηρίζει ότι έχει απαγορεύσει την αλιεία των πτερυγίων των καρχαριών. Αλλά η αναλογία που θέτει για το βάρος των πτερυγίων σε σχέση με το βάρος των σωμάτων που μεταφέρονται στη στεριά από τους ψαράδες είναι 5 τοις εκατό. Δεδομένου ότι τα φαγώσιμα πτερύγια αποτελούν μόνο το 2 τοις εκατό του σωματικού βάρους του καρχαρία, αυτό σημαίνει ότι οι δύο και μισοί καρχαρίες χωρίς πτερύγια μπορούν να πετιώνται στη θάλασσα για καθένα που έρχεται στην ξηρά.

Ακόμη και αυτό δεν είναι αρκετό για τους Ισπανούς, των οποίων μέλη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουν απαιτήσει να αυξηθεί το ποσοστό.
Αλλά και ο Βόρειο-Ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν το χειρίστηκε αυτό πολύ καλά, επίσης. Το 2001, η βρετανική κυβέρνηση υποσχέθηκε να προστατεύσει ένα αυστηρά απειλούμενο υπό εξαφάνιση είδος, αποκαλούμενο καρχαρίας άγγελος, του οποίου ο πληθυσμός στα βρετανικά ύδατα κατέρρεε. Ελίχθηκε και αμφιταλαντεύτηκε έως ότου δεν υπήρχε πλέον πρόβλημα: ο καρχαρίας έχει τώρα εκλείψει στη Βόρεια Θάλασσα.

Γιατί το βρίσκουμε τόσο δύσκολο να αντισταθούμε στους ψαράδες; Αυτό το μικροσκοπικό βιομηχανικό λόμπι φαίνεται να έχει τις κυβερνήσεις στην παλάμη του χεριού του. Κάθε χρόνο, η ΕΕ θέτει όρια αλιείας για όλα τα είδη πάνω από τα επίπεδα που συστήνουν οι επιστήμονες. Οι κυβερνήσεις ξέρουν ότι επιτρέπουν στην αλιευτική βιομηχανία να αυτοκαταστραφεί και να καταστρέψει το οικοσύστημα από το οποίο εξαρτάται. Αλλά τίποτα δεν είναι ιερό, εφ' όσον είναι κάτω απ’ το νερό.

Το Νοέμβριο, τα Η.Ε απέτυχαν ακόμη και να παράγουν ένα ψήφισμα που θα ζητούσε επειγόντως μια παύση στο χτένισμα του βυθού του ωκεανού με τράτες. Αυτά τα οικοσυστήματα, που μόλις αρχίζουν να εξερευνιούνται, φιλοξενούν μεγάλα δάση κοραλλιών και σφουγγαριών των βαθιών νερών στα οποία κρύβονται χιλιάδες απόκοσμα είδη. Αλλά δεν μπορούμε να βρούμε τη θέληση να σταματήσουμε τη χούφτα των σκαφών που τα συντρίβει σε κομμάτια.


ΤΟ ΑΛΙΕΥΤΙΚΟ ΛΟΜΠΥ


Η δύναμη του λόμπι των ψαράδων εξηγεί την έλλειψη προστασίας για τα θαλάσσια αρπακτικά ζώα. Αν και τα είδη ψαριών ξεπερνούν αριθμητικώς κατά πολύ τα είδη θηλαστικών, η Συνθήκη σχετικά με το Διεθνές Εμπόριο στα Απειλούμενα υπό Εξαφάνιση Είδη προστατεύει 654 είδη θηλαστικών και μόλις 77 είδη ψαριών. Το εμπόριο μόνο σε εννέα από αυτά υπόκειται σε πλήρη απαγόρευση.

Οι κανονισμοί που καταφέρνουν να θεσμοθετηθούν, αγνοούνται από τους ψαράδες και τις κυβερνήσεις.Τη περασμένη Κυριακή, στεκόμουν με έναν διευθυντή αλιείας στις όχθεις ενός διάσημου ποταμού θαλάσσιας πέστροφας στην Ουαλία. Ίσως θα έπρεπε να πω έναν διάσημο πρών ποταμό θαλάσσιας πέστροφας στην Ουαλία. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, σχεδόν καθόλου ψάρια -- θαλάσσια πέστροφα ή σολομός -- έχουν εμφανιστεί. Δεν ήταν σίγουρος γιατί, αλλά μου είπε ότι τα αλιευτικά πλοιάρια στην ιρλανδική θάλασσα φέρνουν κιβώτια που εν πρώτοις φαίνονται να έχουν πέρκες. Κάτω από το επάνω στρώμα κρύβονται οι θαλάσσιες πέστροφες και οι σολομοί.

Κανένας δεν φαίνεται να νοιάζεται αρκετά για να τους σταματήσει: Ο κυβερνητικός έλεγχος εμφανίζεται να είναι ανύπαρκτος. Η ομάδα πίεσης Oceana μπαίνει μέσα στα ευρωπαϊκά λιμάνια όποτε είναι επίσημη αργία και βρίσκει εκατοντάδες χιλιόμετρα παράνομων διχτυών για αφρόψαρα στοιβαγμένων στα σκάφη. Πού είναι οι επίσημοι επιθεωρητές;

Φυσικά, οι κυβερνήσεις επικαλούνται την ένδεια. Κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί αποφάσισαν πέρυσι να διαθέσουν 3,8 δισεκατομμύρια Ευρώ στην καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Αυτό είναι το ποσό που εσείς και εγώ πληρώνουμε τώρα ως επιχορηγήσεις για να κρατηθούν οι ωκεάνιοι καταστροφείς εν δράσει. Αυτά τα χρήματα θα αγοράσουν νέες μηχανές και σκάφη για τους νέους ψαράδες που ελπίζουν να επεκτείνουν την επιχείρησή τους. Με το ίδιο κόστος θα μπορούσαμε να βάλουμε έναν μόνιμο επιθεωρητή σε κάθε μεγάλο αλιευτικό σκάφος στα ευρωπαϊκά ύδατα.

Εάν δεν ενεργήσουμε, ξέρουμε τι θα συμβεί. Ένα άλλο έγγραφο που δημοσιεύεται στο Science εκτιμά ότι με τις σύγχρονες τάσεις, το 2048 θα δούμε τη παγκόσμια κατάρρευση όλων των ειδών που πιάνονται τώρα από τους ψαράδες. Παρόλα αυτά, εάν προλάβουμε τα οικοσυστήματα έγκαιρα -- με προσωρινές απαγορεύσεις αλιείας και τη δημιουργία μεγάλων θαλασσίων πάρκων – αυτά θα μπορέσουν να ανακτήσουν με αξιοπρόσεκτη ταχύτητα. Ελπίζω οι βρετανοί υπουργοί, που τώρα συντάσσουν έναν νέο θαλάσσιο νόμο, να έχουν διαβάσει αυτή τη μελέτη.

Αλλά πέρα από ένα ορισμένο σημείο η κατάρρευση είναι πιθανό να είναι μόνιμη. Στα ανοιχτά των ακτών της Ναμίμπια, όπου η αλιεία έχει καταρρεύσει ως αποτέλεσμα της υπεραλίευσης, έχουμε μια εικόνα του μέλλοντος. Ένα έγγραφο στο Current Biology (τρέχουσα βιολογία) αναφέρει ότι το οικοσύστημα πλησιάζει το "τροφικό αδιέξοδο." Καθώς τα ψάρια έχουν εκκαθαριστεί έχουν αντικατασταθεί από τις τσούχτρες, οι οποίες τώρα τα ξεπερνούν τρία προς ένα. Οι τσούχτρες τρώνε τα αυγά και τις προνύμφες των ψαριών, έτσι η μεταστροφή είναι πιθανώς μη αναστρέψιμη. Έχουμε εισέλθει, μας λέει το έγγραφο, στην "εποχή της κυριαρχίας της τσούχτρας."

Είναι ένα καλό σύμβολο. Η τσούχτρα αντιπροσωπεύει την κατάρρευση του οικοσυστήματος και την έλλειψη πυγμής των ανθρώπων που ήταν υπεύθυνοι για την προστασία του.

ΠΗΓΗ: The Guardian
–3-ΑΠΡ-07

........................

Ευχαριστώ τον Ecochris για τη μετάφραση
και δημοσίευσή του στο φόρουμ χορτοφαγίας

7 Οκτ 2007

Έγκλημα χωρίς τιμωρία

H επιστήμη και η κοσμετολογία δεν χρειάζονται πια τα πειραματόζωα, όμως τα χρησιμοποιούν ακόμη και, συνήθως, τα κατακρεουργούν χωρίς νάρκωση! Πολλοί επιστήμονες παραδέχονται την κτηνωδία. {...}
Τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν οι καταγγελίες από μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι παραπομπές και καταδίκες κρατών-μελών της Ε.Ε. (Ολλανδία, Βέλγιο κ.ά.) στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παράνομη διακίνηση και χρήση αδέσποτων ή κλεμμένων κατοικίδιων, που βασανίζονται και πεθαίνουν άσκοπα σε εργαστήρια κλινικών ή βιομηχανιών καλλυντικών. Αποτελεί διαπίστωση και των ερευνητών διεθνών οργανώσεων.
Το έγκλημα συνεχίζεται και στις ΗΠΑ, παρόλο που η επιστήμη έχει κάνει τεράστια άλματα, εφαρμόζοντας εναλλακτικές μεθόδους με αποτελέσματα πολύ πιο αξιόπιστα και θεαματικά. Πολλές ιατρικές σχολές σταμάτησαν τα πειράματα σε ζώα, ενώ πληθαίνουν παγκοσμίως οι απαιτήσεις γιατρών, ερευνητών, φοιτητών για μια ανθρωπιστική προσέγγιση των επιστημών της ζωής (Βιολογία, Ιατρική, Κτηνιατρική), με υψηλού επιπέδου εφαρμογές. Η χρήση φαρμάκων που δοκιμάστηκαν σε ζώα αποδείχτηκε επικίνδυνη και σε κάποιες περιπτώσεις θανατηφόρα για τους ανθρώπους (π.χ., τα φάρμακα Opren, Eraldin, Osmosin, Flosint, Paracetamol, Orabilex, Mel 29, Metaqualom, Stilboestrol, Flamanil προκάλεσαν το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων και στη συνέχεια αποσύρθηκαν).
Η πλήρης αποτυχία θεραπείας του καρκίνου ήταν η συνέπεια εκατομμυρίων πειραμάτων σε ζώα, ενώ οι μεταγγίσεις και μεταμοσχεύσεις υπολογίζεται ότι καθυστέρησαν 200 χρόνια, λόγω ανάλογων παραπλανητικών δοκιμών. Το 86% των πειραματόζωων χειρουργείται χωρίς νάρκωση, είχε αποκαλυφθεί στο βιβλίο του κτηνιάτρου Richard Wrider, «Τα θύματα της επιστήμης».
Το ζήτημα δεν απασχολεί ιδιαίτερα την ελληνική κοινή γνώμη λόγω λανθασμένης αντίληψης πως τα επιτεύγματα της ιατρικής οφείλονται στα πειραματόζωα. Η άγνοια μεγάλης μερίδας του κόσμου αφορά και τα βασανιστήρια που υφίστανται τα άτυχα ζώα πριν πεθάνουν και πεταχτούν στα σκουπίδια!
Υπέρμαχος των εναλλακτικών μορφών ιατρικής -αναγνωρισμένων από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας- ο καρδιολόγος κ. Γιώργος Χαριτάκης έχει επισημάνει: «Ο καρκίνος δεν κάνει ποτέ μετάσταση στα ζώα. Στα ξεπερασμένα πειράματα δεν λαμβάνονται υπόψη η ψυχική κατάσταση του πειραματόζωου κάτω από τις φοβερές συνθήκες μεταχείρισής του (που οδηγεί σε διαφορετικό αποτέλεσμα) ούτε το οικογενειακό - κληρονομικό ιστορικό του ασθενούς, περιβάλλον, κακή διατροφή, στρες και πιθανές παρενέργειες».
Οι εναλλακτικές μέθοδοι συνίστανται σε καλλιέργεια κυττάρων ανθρώπινων ιστών, καλλιέργεια οργάνων, φαρμακολογία – κβαντιστική (χρήση μελέτης μοριακής δομής και υπολογιστών), χημική ανάλυση (μέθοδος χίλιες φορές πιο ευαίσθητη από τη χρήση ζώων), μαθηματικά μοντέλα για διεξαγωγή πειραμάτων χωρίς χρησιμοποίηση ζώων ή ανθρώπων (προσομοίωση του καρδιο-κυκλοφορικού συστήματος με κληρονομικά ελαττώματα, στένωση, εμφράγματα, καθώς και οργάνων, όπως πνεύμονες, νεφρά) κ.ά.
Ενα νέο ερευνητικό πρόγραμμα, που θα σώσει από τα πειράματα 100.000 πειραματόζωα σε ετήσια βάση, με προϋπολογισμό 2,4 εκατομμυρίων λιρών, προτίθεται να προωθήσει η βρετανική κυβέρνηση. Περιλαμβάνει τη χρήση εργαστηριακών μοντέλων ανθρώπινων ιστών, για τη μελέτη αντιμετώπισης του διαβήτη και παθήσεων του πνεύμονα.
Παράλληλα, από κονσόρτσιουμ επιστημόνων και φαρμακοβιομηχανιών με κυβερνητική υποστήριξη σχεδιάζεται η δημιουργία τράπεζας ανθρώπινων εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων, για μελέτη της τοξικότητας ή μη νέων φαρμάκων πάνω στους ηπατικούς ιστούς.
Tης Μαρiας Παπαδημητρiου
Από τον Ελεύθερο Τύπο

4 Οκτ 2007

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

Οι φιλοζωικές οργανώσεις πραγματοποιούν στις 17:00 το απόγευμα της Πέμπτης κοινή εκδήλωση στην πλατεία Συντάγματος, «φωνάζοντας» ότι δεν πρέπει να μας αφήνουν ασυγκίνητους ο βασανισμός, τα πειράματα, οι συνθήκες στα σφαγεία, τα εντατικά εκτροφεία, το μαρτύριο των μεταφορών, το εμπόριο της γούνας των ζώων.

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι θα μοιράσουν υλικό και θα συγκεντρώσουν υπογραφές για να απαγορευθεί επί πέντε χρόνια το κυνήγι μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Η Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων (Παρίσι, 1978)

Η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων διότι συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που έχει αναγορευθεί από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος. Τα δικαιώματα των ζώων όμως θέλουν ανανέωση....Θέλουν επαναπροσδιορισμό ώστε να αντιμετωπίζουν τα ζώα ώς άτομα και όχι ως εργαλεία. Διαπιστώνουμε σπισισμό στη Διεθνή Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων του '78 και δυστυχώς συνεχίζεται και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ ως 'βίβλος' των απανταχού "φιλόζωων".

Αρθρο 1: Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.

Αρθρο 2: Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδα, προσοχή και προστασία από τον άνθρωπο.

Αρθρο 3: Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική, πρέπει να γίνεται στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμία πρόκληση αγωνίας του ζώου (και ποιός το κρίνει αν είναι υποχρεωτική ή όχι; Η κρεοφαγία δεν αποτελεί ικανό λόγο για τα δισεκατομμύρια των νεκρών ζώων κάθε χρόνο).

Αρθρο 4: Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο - γη, θάλασσα, αέρα - και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου, ακόμη και αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς, είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη των δικαιωμάτων αυτού.

Αρθρο 5: Κάθε ζώο που, από παράδοση (;), θεωρείται κατοικίδιο, δικαιούται να ζήσει με τον ρυθμό και με τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.

Αρθρο 6: Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου, έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα ( τα υπόλοιπα μπορούν να ριχθούν στον καιάδα). Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.


Αρθρο 7: Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική. (Όπως λέγανε κάποιοι για τους έγχρωμους σκλάβους.....)

Αρθρο 8: Οποιοσδήποτε πειραματισμός επάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός κ.λ.π. αντίθετα προς τα δικαιώματα των ζώων, εφ' όσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα, από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.


Αρθρο 9:
Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας. (αλλά παρ' όλα αυτά καμία κουβέντα για το πρώτο και αναφαίρετο κομμάτι των δικαιωμάτων τους...το δικαίωμα ΣΤΗ ΖΩΗ).

Αρθρο 10: Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων, για τη διασκέδαση του ανθρώπου. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα, αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.

Αρθρο 11: Κάθε πράξη που χωρίς λόγο (;) προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.

Αρθρο 12: Κάθε πράξη που προκαλεί τον θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί γενοκτονία, έγκλημα απέναντι στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία. (Δικαιώματα στη ζωή δεν έχουν μόνο τα άγρια ζώα αλλά και όλα τα ζώα....Η γενοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη για τα ζώα που εκτρέφονται για τροφή)


Αρθρο 13: Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και στο σινεμά με θύματα ζώα, πρέπει να απαγορευθεί, και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.

Αρθρο 14: Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.




Ζώα δεν είναι μόνο τα σκυλιά και τα γατιά, ούτε μόνο τα ‘αγρια’ ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση.

Αν το δει κανείς πέρα από την ανθρωποκεντρική αντίληψη που τα ταξινομεί όλα ανάλογα με την χρησιμότητά τους, τότε διαπιστώνει την αλήθεια.
Οτι στην ουσία είμαστε όλοι ίδιοι, με την έννοια ότι θέλουμε όλοι τη ζωή μας, την ελευθερία μας και δεν γεννηθήκαμε για να εξ-υπηρετούμε ή να είμαστε αντικείμενα εκμετάλλευσης κάποιου άλλου.