Τα μάτια μας έχουν συνηθίσει να αντικρίζουν τα άδεια μάτια
των ψαριών όπως είναι πεταμένα στον πάγκο της αγοράς, κι ας αντικατοπτρίζουν
ακόμη μέσα τους τον αργό τους θάνατο από ασφυξία. Ο θάνατός τους πάγωσε... Καταψύχονται
προκειμένου να μην σαπίσει το σώμα τους μέχρι ο άνθρωπος να έχει εκμεταλλευτεί
στο έπακρο ό,τι μπορεί να πάρει από αυτό.
Οι τιμές τοποθεντούνται στις σάρκες των ζώων στο σούπερ
μάρκετ, χωρίς να συνειδητοποιεί κανείς πως το «κρέας» είναι κομμάτι από ένα
κορμί όπως και το δικό μας, και αυτοί στους οποίους ανήκε αυτό το κορμί, δεν
ήθελαν να πεθάνουν. Το αίμα ξεπλένεται όσο πιο σχολαστικά γίνεται από τα
μαχαίρια που κόβουν κομμάτια και διαμελίζουν τα σώματα αυτών που προορίζονται
για πώληση.
Γραμμές και γραμμές πακέτων και μπουκαλιών παστεριωμένου
γάλακτος, μας δείχνουν πάνω χαμογελαστές αγελαδίτσες, παρακάμπτοντας το γεγονός
ότι τα πλάσματα αυτά είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης και σκλάβοι μέχρι τη
στιγμή που κάποιος θα αποφασίσει πως δεν είναι πια παραγωγικά... οπότε δεν
έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι άχρηστα. Δεν φαίνεται να υπάρχει καμία αμφιβολία, καμία
αναζήτηση για την προέλευση αυτών που καταναλώνουμε, και κανείς δεν φαίνεται να
νοιάζεται ή να σοκάρεται από την ωμή πραγματικότητα στις αγορές και στα σούπερ
μάρκετ.
Γιαουρτάκια διαίτης, σάντουιτς κοτόπουλο, γάλα, αυγά, τυρί,
ψάρια, ακόμη και εντόσθια ζώων, προϊόντα που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος ενός σούπερ
μαρκετ, γεμίζουν δίσκους, καλάθια, ράφια, αποθήκες, και όλες αυτές οι ώρες
βασανιστηρίου και μιζέριας που τα ζώα έχουν περάσει, καταλήγουν στην εξαργύρωση
σε κάποιο ταμείο.
Αλλά δεν φαίνεται να έχει σημασία...Ο θάνατος είναι ανήθικος
και απαράδεκτος, όταν πρόκεται για πόλεμο, τρομοκρατία, φτώχεια, βιασμούς,
δολοφονίες... Όλα αυτά είναι αηδιαστικά. Όλοι συμφωνούν, αλλά μόνο όταν τα
θύματα είναι ζώα με ονομασία «άνθρωποι».
Κάθε σούπερ μάρκετ είναι απόδειξη μαζικών δολοφονιών ζωών,
αλλά πολύ λίγοι το συνειδητοποιούν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει
προσπάθεια να καλυφθεί το έγκλημα, αυτό το ολοκαύτωμα. Παντού βρίσκουμε
κομματάκια πτωμάτων, τέλεια τυλιγμένα και έτοιμα προς κατανάλωση, προϊόντα που
θα καταλήξουν στα ψυγεία μας... και τελικά στο τραπέζι μας... και ίσως να τα
φάμε καθώς θα παρακολουθούμε κάποια ανθρώπινη τραγωδία ή δολοφονία στην
τηλεόραση.