https://meatisweird.com/elpida-diasosmeni-agelada/
Ελπίδα: Η Πρώτη Διασωσμένη Αγελάδα
Συνήθως γνωρίζουμε για διασωσμένα σκυλάκια ή γατάκια. Βλέπουμε αγγελίες για ζώα που σώθηκαν την τελευταία στιγμή από το θάνατο και ψάχνουν το παντοντινό τους σπίτι. Κάτι αντίστοιχο συνέβη όμως και με την Ελπίδα που σώθηκε λίγο πριν τη σφαγή της και έφτασε τελικά στο μέρος που θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή της ελεύθερη. Τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε γίνει πραγματικότητα χωρίς την αποφασιστικότητα και την επιμονή της γυναίκας που της έσωσε τη ζωή, της Κωνσταντίνας Πέγιου. Μιλήσαμε λοιπόν με την Κωνσταντίνα για να μας πει πώς τελικά η Ελπίδα έγινε η πρώτη διασωσμένη αγελάδα στην Ελλάδα.
Κωνσταντίνα, πώς ξεκίνησε η ιστορία της Ελπίδας;
Η πρώτη επαφή έγινε μέσω μιας κοπέλας από το Vegan Larissa. Έμαθα πως ο ηλικιωμένος σπιτονοικοκύρης της δε μπορούσε πια να συντηρεί τα ζώα που είχε και είχε αρχίσει να τα σφάζει. Είχε ήδη σφάξει ένα γουρουνάκι και η Ελπίδα θα έπαιρνε σειρά μετά από 4 ημέρες. Το ίδιο θα συνέβαινε και με 2 ελάφια που είχε στην κατοχή του αλλά κατασχέθηκαν από το δασαρχείο μετά από καταγγελία μου. Καθώς φιλοξενώ και άλλα ζώα στην αυλή μου, σκέφτηκα πως θα μπορούσα να πάρω και την Ελπίδα εκεί για αρχή.
Πώς έφτασε όμως στην αυλή σου;
Υπήρχαν διάφοροι τρόποι για να γίνει αυτό αλλά τελικά αποφάσισα πως ο μοναδικός ρεαλιστικός τρόπος ήταν η αγορά της. Το κόστος ήταν 700€ και σκέφτηκα πως ίσως μια λύση θα ήταν να φτιάξω μια σελίδα στο Facebook και να μαζέψω τα χρήματα από εκεί. Παράτολμη οπωσδήποτε αλλά δούλεψε. Τα χρήματα μαζεύτηκαν μέσα σε 4 ημέρες παρόλο που δεν υπήρξε στήριξη από τις μεγάλες vegan ομάδες. Η ανταπόκριση όμως του κόσμου ήταν θεαματική και έτσι καταφέραμε να αγοράσουμε την Ελπίδα και να τη μεταφέρουμε στην αυλή μας.
Και εσύ τι γνώριζες από αγελάδες τότε;
Δε γνώριζα τίποτα. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα αγελάδα από τόσο κοντά, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Ξαφνικά έπρεπε να μάθω πολλά πράγματα. Προσπάθησα να συγκεντρώσω πληροφορίες από καταστήματα ζωοτροφών, ακόμη και από εκτροφείς. Αν και μου είχανε πει να της δίνω σανό και τριφύλλι, το Ελπιδάκι δεν τίμησε ποτέ το σανό. Έτσι τον πρώτο καιρό με συμβούλεψαν να της δίνω και φύραμα «πάχυνσης». Μην ξεχνάμε πως όσοι γνώριζαν από αγελάδες και μου έδιναν συμβουλές ήταν άνθρωποι που είχαν το κέρδος στο μυαλό τους.
Πώς είναι η συμβίωση με μια αγελάδα;
Ανακάλυψα πως οι αγελάδες είναι δραστήρια και γεμάτα περιέργεια πλάσματα. Αυτό σήμαινε πολλές ζημιές.. Έφαγε όλα τα λουλούδια μας, «καθάρισε» τις κληματαριές και όσα κλαδιά ελιάς έφτανε. Η συμβίωση χρειάστηκε προσαρμογή από όλες τις πλευρές. Στην αρχή αναγκάστηκα να έχω δεμένα τα σκυλιά μας γιατί την είδανε σαν εισβολέα και της γαβγίζανε με συνέπεια να τρομάζει. Ευτυχώς, μέσα στο διάστημα μιας βδομάδας περίπου την συνηθίσανε και μετά έπρεπε να βρίσκω τρόπους να μην της τρώνε το φύραμα που όπως ανακάλυψα άρεσε πολύ και σ’ εκείνα!
Αυτή η συμβίωση, όμως, πρόσφερε και σ’ εμάς τόσα πολλά! Ήταν ανεκτίμητο να την βλέπουμε να αποκτά συνήθειες μέσα στον χώρο. Νωρίς το πρωί έτρεχε ξέφρενα πέρα-δώθε όπως κάνουνε τα άλογα και μας σκουντούσε με το κεφάλι της για να παίξουμε μαζί της – λίγο παρακινδυνευμένο αν σκεφτείς πως μιλάμε για ένα τόσο μεγάλο ζώο! Το μεσημέρι μηρύκαζε κάτω από τον ήλιο και όταν παραζεσταινότανε αποσύρονταν στο σπιτάκι της. Πότε-πότε έπαιζε με τα σκυλιά και πολύ συχνά αποζητούσε την παρέα τους. Το βραδάκι, πάλι, όταν σταματήσαμε να την βάζουμε μέσα στο σπίτι της γιατί μας το έκανε προφανές οτι δεν ήθελε να διανυκτερεύει πια εκεί από την στιγμή που ο καιρός βελτιώθηκε, βολευόταν σε ένα συγκεκριμένο μέρος κάτω από το μπαλκόνι μας και μηρύκαζε. Το πρωί, όταν βγαίναμε να την ταΐσουμε την βλέπαμε πάντα σε ένα συγκεκριμένο μέρος όπου ρέμβαζε από ψηλά!
Τρελαινόταν να παίζει με την γλώσσα της με το τρεχούμενο νερό και είχε μάθει να ανοίγει την πόρτα της αποθήκης! Από το βλέμμα της καταλάβαινες τι ήθελε… πότε ήθελε φαγητό… πότε απαιτούσε χάδια και παρέα! Η Ελπίδα δεν διαφέρει καθόλου από έναν σκύλο – κυριολεκτικά!
Και κάποια στιγμή έπρεπε να την αποχωριστείς..
Ναι, οι γείτονες άρχισαν να διαμαρτύρονται για τις μυρωδιές και άρχισα να ψάχνω για φιλοξενία. Δυστυχώς δεν είχα κάποια σοβαρή πρόταση που θα με έκανε να αισθανθώ ασφάλεια για την Ελπίδα οπότε και παρέμεινε σπίτι μας αρχικά. Στη συνέχεια, βρέθηκε το καταφύγιο της Βρούβας στην Αίγινα και έγινε ξεκάθαρο πως εφόσον η Ελπίδα θα έμπαινε σε πλοίο όλα έπρεπε να γίνουν νόμιμα. Κι έτσι ξεκίνησε ο Γολγοθάς της γραφειοκρατίας..
Υπήρξαν νομικά εμπόδια; Ποια ήταν η διαδικασία;
Το εύκολο ήταν να την πάρω στο όνομά μου. Στην κτηνιατρική –μετά το πρώτο σοκ που έπαθαν στο άκουσμα πως αγόρασα μια αγελάδα για να την σώσω- με εξυπηρέτησαν. Όμως για να μετακινηθεί έπρεπε να γίνουν κάποιες εξετάσεις κι εμβόλια ώστε να διασφαλιστεί πως η Ελπίδα ήταν υγιής. Κι επειδή αυτά τα εμβόλια υπάρχουν σε μεγάλες δόσεις έπρεπε να περιμένω να τύχουνε ανάλογα εμβόλια σε εκτροφείς ώστε να περισσέψει μια δόση και για την αγελαδίτσα μας. Αυτό μας καθυστέρησε αρκετά. Ειδικά το τελευταίο, της οζώδους δερματίτιδας που χρειαζότανε και έναν μήνα καραντίνα. Μας πήρε πάνω από τρεις μήνες για όλη αυτή την διαδικασία.
Και μετά η ανακοίνωση πως πρέπει να μεταφερθεί μονάχα με «νόμιμο μεταφορέα βοοειδών»! Αυτό που μας δυσκόλεψε περισσότερο ήταν πως ο μεταφορέας θα έπρεπε να έχει άδεια για την συγκεκριμένη χιλιομετρική απόσταση – που ήταν μεγάλη. Δηλαδή, δεν θα ξεμπερδεύαμε με ένα μικρό φορτηγό αλλά με ένα μεγάλο που μεταφέρει πολλά ζώα. Και φυσικά θα έπρεπε να βολεύουν και οι τοποθεσίες. Έπρεπε να προσλάβω κάποιον από κάπου κοντά αλλιώς το κόστος ήταν υπερβολικά μεγάλο. Μετά από αρκετά τηλέφωνα, μόνο ένας συμφώνησε να με «εξυπηρετήσει χαριστικά» με το αντίτιμο των 500 €. Από εκεί και πέρα, ξεκίνησε η καθυστέρηση. Έπρεπε να περιμένω να τύχει κάποιο ταξίδι που να τον βολεύει και του τηλεφωνούσα κάθε 2-3 μέρες για να με αναβάλλει για άλλες 2-3 μέρες.
Παράλληλα, έπεισα την ακτοπλοϊκή και το λιμεναρχείο του Πειραιά να επιτρέψουν την παράτυπη μεταφορά της με ένα τρέιλερ αλόγου. Δυστυχώς όμως, η κτηνιατρική του Πειραιά δεν το επέτρεψε. Οπότε πήγε χαμένη όλη εκείνη η προσπάθεια που για μένα είχε κι έναν συμβολικό χαρακτήρα. Ήθελα η Ελπίδα να μην μεταφερθεί σαν «βοοειδές», αλλά σαν ένα ζώο που έχαιρε ιδιαίτερης φροντίδας και σεβασμού, κάνοντας ένα ταξίδι με καλύτερες συνθήκες. Οπότε η Ελπίδα μεταφέρθηκε τελικά με την πρώτη λύση του μεταφορέα κι έφτασε επιτέλους στο μελλοντικό της σπίτι!
Πώς βρέθηκε το καταφύγιο της Βρούβας;
Μου το πρότεινε ο κος Πουλόπουλος (του ΕΚΠΑΖ) . Μίλησα μαζί τους και συμφωνήσαμε να επισκεφτώ τον χώρο. Προϋπόθεση ήταν να γνωρίσω και προσωπικά την ιδιοκτήτρια προτού πάρω οποιαδήποτε απόφαση για την μεταφορά της Ελπίδας. Έτσι πριν το Πάσχα επισκεφτήκαμε το καταφύγιο και πραγματικά αυτό που είδαμε μίλησε στην καρδιά μας! Έναν αξιοπρεπέστατο χώρο που συντηρείται με σκληρή προσπάθεια. Μια ομάδα εθελοντών που δίνουν όλη τους την ενέργεια και την αγάπη στα ζώα που φροντίζουν. Μετά από περίπου 8 μήνες η περιπέτειά μας μας έφτασε αισίως στο τέλος της.
Ποια θα είναι η ζωή της Ελπίδας από εδώ και πέρα;
Αυτό που ευελπιστώ, τώρα, για την Ελπίδα είναι να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της με ηρεμία και ασφάλεια. Θα της πάρει λίγο χρόνο να προσαρμοστεί στην καινούργια της ζωή, αλλά έχουμε να κάνουμε με ένα πανέξυπνο πλάσμα! Της πήρε λιγότερο από 2 μέρες να μάθει να ακούει το όνομά της και δεν συζητάμε για το πώς μας χειριζότανε σε σχέση με το φαγητό της! Είμαι σίγουρη πως ήδη έχει αρχίσει να κάνει τις πρώτες της φιλίες. Ούτως ή άλλως είναι τρομερά κοινωνική και σε σχέση με τους ανθρώπους και με τα άλλα ζώα.
Ελπίζω πως η είδηση της πρώτης διασωσμένης αγελάδας να ταρακουνήσει κάποιους, ευαισθητοποιήσει κάποιους άλλους και να αρχίσουν να βλέπουν τα ζώα «παραγωγής» διαφορετικά. Αυτό που μπορώ ήδη να καταθέσω είναι πως και μόνο η συζήτηση της διάσωσης της Ελπίδας έσπειρε σπόρους σε ανέλπιστα «εδάφη»!
Περισσότερα για την Ελπίδα μπορείτε να μαθαίνετε και από τη σελίδα Save The Cow
https://meatisweird.com/elpida-diasosmeni-agelada/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου