Από τότε που έγινα vegan το νιώθω πιο έντονα. Όσες φορές έρχομαι σε επαφή με μικρά παιδιά δεν μπορώ να μην προσέξω το πόσο σπισιστικά τα μεγαλώνουν οι γονείς τους, πόσο φυσικά τους μεταδίδουν ότι τα ζώα υπάρχουν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη για δική μας χρήση (φαγητό, ένδυση, διασκέδαση, κατοικίδια κλπ), ιδέα που τα παιδιά δέχονται ως φυσιολογική και τις περισσότερες φορές ποτέ δεν επανεξετάζουν όταν πλέον γίνονται ενήλικες. Τα τραγουδάκια στο νηπιαγωγείο, τα σχολικά βιβλία, ακόμη και τα παιχνίδια. Ιδέες που ριζώνουν στη συνείδηση των παιδιών και δύσκολα μετακινούνται. Πραγματικά θαυμάζω τις δύο φίλες που έχω που μεγαλώνουν τα παιδιά τους χορτοφαγικά - της μίας ο γιος είναι 5 ετών και της άλλης 16 - και τα έχουν καταφέρει. Με πολύ κόπο φυσικά. Δεν είναι τόσο ότι τα παιδιά τους ήθελαn να δοκιμάσουν κρέας - από μικρά είχαν κατανοήσει πως το κρέας πριν ήταν ένα ζωάκι - όσο ο ρατσισμός και η έντονη κριτική που δέχθηκαν από το σχολικό περιβάλλον και από αδαείς συγγενείς. Τη στιγμή που η χορτοφαγική διατροφή έχει αναγνωριστεί ως κατάλληλη για όλα τα στάδια της ανθρώπινης ανάπτυξης, να πρέπει να υπερασπίσουν αυτές οι μαμάδες τα αυτονόητα.
Playmobil που καλούν τα παιδιά να φτιάξουν το δικό τους 'χασάπικο' και άλλα τέτοια όμορφα.
All images are property of Playmobil
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου