Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

19 Δεκ 2013

Κυνομαχίες στο Βόλο

Από δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας Ταχυδρόμος:
Πιτ μπουλ που εκπαιδεύονται για να γίνουν δολοφονικές μηχανές δίνουν αιματηρές μάχες για να γεμίσει η τσέπη επιτηδείων

Νύχτα… Αργά… Σε κάποιο απομονωμένο μέρος, κατά προτίμηση περιφραγμένο. Εκεί στήνονται οι αρένες θανάτου, στις οποίες δύο οργισμένα σκυλιά, δίνουν μάχη σώμα με σώμα, πληγωμένα, για να γεμίσουν τις τσέπες των αφεντικών τους.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ελένη Χάνου

Κυνομαχίες. Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές. Σε μια υποτυπώδη αρένα, κάνουν την εμφάνισή τους δύο οργισμένα σκυλιά, τα οποία τα αφεντικά τους κρατούν σφικτά με αλυσίδες, μέχρι να δοθεί το σήμα της έναρξης του αγώνα. Ενός αγώνα για τον πιο δυνατό. Οι σκύλοι απελευθερώνονται από τα δεσμά τους με το σήμα του «διαιτητή» και ο ένας ορμάει πάνω στον άλλο. Η μάχη είναι σκληρή. Ο ένας σκύλος δαγκώνει τον άλλο, ματώνουν, τραυματίζονται. Το σφύριγμα της λήξης δεν δίνεται παρά μόνο όταν ο ένας από τους δύο σκύλους, πέσει σακατεμένος στο έδαφος. Ίσως και νεκρός.

Γύρω από την αρένα θανάτου, οι «στοιχηματζήδες». Ενθαρρύνουν το σκύλο στον οποίο έχουν ποντάρει να δείξει τα… σαγόνια του, ζητωκραυγάζουν όταν κερδίζουν το στοίχημα, που πολλές φορές ανέρχεται σε μερικές χιλιάδες ευρώ. Σκύλοι - μηχανές θανάτου, που έχουν εκπαιδευτεί για να εξασφαλίζουν κέρδη στα ασυνείδητα αφεντικά τους. Οι εικόνες δεν είναι ξένες για το Βόλο. «Πάντα γίνονταν και πάντα θα γίνονται κυνομαχίες», λένε άνθρωποι της πιάτσας, προκαλώντας τα φιλοζωικά αισθήματα πολιτών.

Σε Αλυκές, Άνω Βόλο, Σαρακηνό και κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις ακόμη και στη Ν. Ιωνία, φαίνεται ότι στήνονται αυτοσχέδιες αρένες θανάτου, από άτομα κυρίως νεαρής ηλικίας, έως 25 ετών, στην πλειονότητά τους αλλοδαποί, οι οποίοι γεμίζουν τις τσέπες τους με παράνομες κυνομαχίες. Ποσά που μπορούν να αγγίζουν έως και τις 3.000 ευρώ παίζονται στις κυνομαχίες, όπου πρωταγωνιστές εμφανίζονται σκύλοι ράτσας πιτ- μπουλ. Σκυλιά της συγκεκριμένης ράτσας έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς έξω από τις πόρτες των φιλοζωικών εταιρειών «μακελεμένα» για να τους προσφερθεί βοήθεια. Το φαινόμενο που αποτελεί ουσιαστικά κακοποίηση ζώων και διώκεται ποινικά έχει καταγγελθεί και στην Αστυνομία, η οποία πέφτει πάνω σε «στόματα» ερμητικά κλειστά.

Προπονήσεις με αδέσποτα
Η κακοποίηση των ζώων ξεκινά από όταν συμπληρώσουν μόλις μήνες ζωής. Επιτήδειοι επιλέγουν το δικό τους πιτ- μπουλ και αναλαμβάνουν την «εκπαίδευσή» του: πώς να το μετατρέψουν σε μηχανή θανάτου. Η επιλογή των πιτ μπουλ δεν είναι τυχαία. Σκυλιά - ακατάβλητοι μαχητές με ιδιαιτέρως οξυμένο ένστικτο φύλαξης, κυριαρχικοί προστάτες της «περιοχής» και της «αγέλης» τους, τρομακτικοί στην όψη με αφύσικα μυώδη διάπλαση, θανάσιμα σαγόνια, ανοχή στον πόνο, ώστε να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα κατά τη διάρκεια της μάχης.

Μαρτυρίες κάνουν λόγο για σκυλιά, που μόλις φεύγουν από την αγκαλιά της μάνας τους ζουν την τρομοκρατία και την αγριότητα στα χέρια του αφεντικού τους. Τα ξυλορφοτώνουν για να τα αγριέψουν, παίζουν ακόμη και ποδόσφαιρο, με τα σκυλιά να χρησιμεύουν σαν μπάλες! Τα δένουν με πολύ κοντές αλυσίδες για να μην μπορούν ούτε καν να καθίσουν. Τα βασανιστήρια δεν σταματούν εκεί. Τα αφήνουν νηστικά και εκτεθειμένα σε άσχημες καιρικές συνθήκες. Φροντίζουν μάλιστα να είναι μόνα τους για να μην κοινωνικοποιούνται. Οταν ο «εκπαιδευτής» θεωρήσει ότι ο σκύλος είναι έτοιμος, φροντίζει πριν τον βγάλει στην αρένα για να κερδίσει χρήματα, να τον προπονήσει. Αδέσποτα σκυλιά είναι τα εξιλαστήρια θύματα. Σε αδέσποτες ψυχές δοκιμάζονται τα σαγόνια του σκύλου - δολοφόνου.

Στοιχήματα στο άψε- σβήσε
Η συνέχεια είναι εύκολη… Μεταξύ τους, οι ομάδες των «εκπαιδευτών» τηλεφωνιούνται και στο άψε - σβήσε διοργανώνουν κυνομαχίες. «Έχω ένα σκύλο. Θες;», τόσο απλά πέφτει το… σύρμα και στήνονται οι κυνομαχίες. Δεν έχουν ώρες, δεν έχουν συγκεκριμένες ημέρες. Κυρίως όμως επιλέγονται μεταμεσονύκτιες ώρες, προκειμένου το σκοτάδι να προσφέρει κάλυψη από… αδιάκριτα βλέμματα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το πιο σύνηθες είναι η διοργάνωση κυνομαχιών Σάββατο αργά το βράδυ προς Κυριακή ξημερώματα. Άλλοι θεωρούν ότι όπως η διακίνηση ναρκωτικών, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο. Μόλις το ραντεβού καθοριστεί, τα στοιχήματα πέφτουν βροχή. Όσα έχει ποντάρει ο καθένας. Από 50 ευρώ, τα στοιχήματα μπορούν να φθάσουν έως και τις 3.000 ευρώ. Ανάλογα με το βαλάντιο του καθενός, πόσα επιδιώκει να κερδίσει και πόσο πιστεύει στο σκυλί - δολοφόνο.

Σε ερημικές τοποθεσίες
Οι αρένες θανάτου στήνονται σε ερημικές τοποθεσίες του Βόλου. Κυρίως στις Αλυκές και στον Άνω Βόλο αλλά και στο Σαρακηνό, συγκεντρώνονται οι ενδιαφερόμενοι να ποντάρουν σε κυνομαχίες. Εχουν καταγραφτεί και περιπτώσεις διοργάνωσης κυνομαχιών στη Ν. Ιωνία, ωστόσο το τελευταίο διάστημα μάλλον η συγκεκριμένη τοποθεσία αποφεύγεται. Τα Αϊβαλιώτικα στις Αλυκές πρέπει να είναι η πιο… αιματηρή αρένα. Ακόμη και μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους στις Αλυκές, που είναι οριοθετημένοι, προκειμένου το σκυλί που θα χάσει και θα είναι τραυματισμένο και φοβισμένο να μην έχει έξοδο διαφυγής.

Θανάσιμες μάχες
Το σκηνικό είναι απλό. Στη μέση η αρένα. Οι δύο εκπαιδευτές, κρατούν με αλυσίδες τα σκυλιά τους. Τα χτυπάνε για να τα εξοργίσουν. Μόλις δουν ότι έχουν αγριέψει αρκετά, τα βάζουν μούρη με μούρη. Λύνουν τις αλυσίδες και ξεκινά το μακελειό. Δαγκώνονται, ματώνουν, πέφτουν, ξανασηκώνονται. Η μάχη δεν σταματά παρά μόνο όταν ένας από τους δύο πει ότι έχασε. Συνήθως δεν αφήνουν τα σκυλιά να «αχρηστευτούν». Τότε προσπαθούν να τα χωρίσουν κι ενώ από πίσω οι συγκεντρωμένοι που παρακολουθούν εξαργυρώνουν τα στοιχήματα. Ντόπιοι και αλλοδαποί εμφανίζονται οι διοργανωτές κυνομαχιών. Στις Αλυκές, τα ηνία φέρεται να κρατάει κάτοικος και ομάδα νεαρών αλλοδαπών ηλικίας 18 έως 25 ετών. Σε άλλες «γειτονιές» θανάτου, το προφίλ των διοργανωτών διαφέρει. Οι νεαροί το κάνουν για… μαγκιά, για τους μεγαλύτερους φαίνεται ότι αποτελεί συνέχεια μιας ευρύτερης παραβατικής δράσης. Σε κάθε περίπτωση, γίνεται λόγος για άτομα επικίνδυνα και για την υπόλοιπη την κοινωνία, από τη στιγμή που μπορούν να κακομεταχειρίζονται για το κέρδος, ανυπεράσπιστα ζώα.

Σε εγρήγορση
Οι ζωοφιλικές οργανώσεις βρίσκονται σε διαρκή εγρήγορση απέναντι στο ζήτημα των κυνομαχιών. Ζητούν τη συνδρομή όσων γνωρίζουν για να σταματήσει ο βασανισμός και η κακοποίηση ζώων. Στο πλευρό τους έχουν και το Νόμο 3170/2003. Με το άρθρο 12, παράγραφος 1, απαγορεύεται η εκτροφή, εκπαίδευση και χρησιμοποίηση σκύλων για κυνομαχίες, αδίκημα που διώκεται αυτεπάγγελτα και επισείει φυλάκιση έως 12 μηνών και χρηματική ποινή 5.000 έως 10.000 ευρώ.

(Πηγή)

1 Δεκ 2013

Σταματήστε την αιχμαλωσία των κητοειδών στην Ελλάδα


Από : Πρωτοβουλία Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών (ΠΚΑΚ)
Υπογραφές εδώ: https://www.change.org/petitions/ban-cetacean-captivity-in-greece

Υπογράφουμε - κοινοποιούμε!

Η απαγόρευση των παραστάσεων με ζώα με τον Νόμο 4039/2012 (άρθρα 12 και 13) στη χώρα μας, έδειξε ότι η πολιτεία έλαβε επιτέλους υπόψη της τις ανησυχίες της κοινής γνώμης και το αυξανόμενο ενδιαφέρον της για την καλή μεταχείριση των ζώων, και ότι καταδικάζει την ταπείνωση και τη βάναυση μεταχείρισή τους σε παραστάσεις. Η απαγόρευση αυτή χαιρετίστηκε από ολόκληρο τον κόσμο, και συνέβαλε στην αναβάθμιση της εικόνας της χώρας μας προς το εξωτερικό. Με έκπληξη όμως, διαπιστώνουμε ότι τώρα, στο υπό ψήφιση σχέδιο νόμου που έχει τίτλο: «Διοικητικά μέτρα, διαδικασίες και κυρώσεις στους τομείς των τροφίμων, των ζωοτροφών και της υγείας και προστασίας των ζώων και λοιπές διατάξεις και αρμοδιότητες του ΥΠΑΑΤ» (άρθρο 13, σελ. 96), προτείνεται μια εξαίρεση, σύμφωνα με την οποία οι παραστάσεις με ζώα θα επιτρέπονται και πάλι στις εγκαταστάσεις των ζωολογικών κήπων. Έτσι λοιπόν, μέσα σε ένα ζωολογικό κήπο, άγρια ζώα όπως λιοντάρια, τίγρεις, δελφίνια, αρκούδες κ.λπ, όχι μόνο θα μπορούν νομίμως πλέον να συμμετέχουν σε παραστάσεις, αλλά οι παραστάσεις θα χαρακτηρίζονται επιπλέον ως «εκπαιδευτικές» ή «προγράμματα ευαισθητοποίησης».

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως εκπαιδευτική αξία στις παραστάσεις με ζώα, ενώ ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος καταδικάζει τέτοιου είδους θεάματα. Επιπροσθέτως, όπως αποδεικνύει τριετής έρευνα για τους ζωολογικούς κήπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διενήργησε η Born Free Foundation και το Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Οργανώσεων για τον Τερματισμό της Αιχμαλωσίας των Άγριων Ζώων (ENDCAP) σε συνεργασία με τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ, οι ζωολογικοί κήποι δεν κατορθώνουν να διασφαλίσουν ένα βιώσιμο περιβάλλον για τα άγρια ζώα που φιλοξενούν, ενώ τόσο η νομοθεσία όσο και η εφαρμογή της είναι εξαιρετικά ανεπαρκής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα να λειτουργούν και στην Ελλάδα χώροι οι οποίοι φιλοξενούν άγρια ζώα για επίδειξη στο κοινό, χωρίς να διαθέτουν τις απαραίτητες άδειες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δελφινάριο του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου με το τόσο επιβαρυμένο ιστορικό, για το οποίο οι νόμοι δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ, ούτε μετά από την διαπίστωση της έλλειψης σχετικών αδειών και της σωρείας παραβάσεων κατά την εισαγωγή των ζώων, ούτε μετά από τις σχετικές αποφάσεις για την κατάσχεση των δελφινιών, ούτε ακόμα και όταν ο Νόμος 4039/12 τέθηκε σε ισχύ. Ειδικότερα τα δελφίνια, όπως όλα τα κητώδη, είναι ζώα ιδιαιτέρως χαρισματικά, και αναγνωρίζονται από τους ειδικούς επιστήμονες ως οντότητες εξαιρετικά εξελιγμένες. Νέες μελέτες αναδεικνύουν όλο και περισσότερες ομοιότητες μεταξύ ανθρώπων και κητωδών, ενώ παράλληλα επιστήμονες παγκοσμίου κύρους συμφωνούν ότι τα κητώδη πρέπει να αναγνωριστούν ως «μη ανθρώπινα πρόσωπα», και εργάζονται για να κατοχυρωθούν δια νόμου τα δικαιώματά τους. Θεωρούν δε ηθικά απαράδεκτο τον εγκλεισμό τους σε δελφινάρια, την παρουσιάσή τους υπό μορφήν εκθέματος στο κοινό, και τη χρησιμοποίησή τους σε παραστάσεις με ή χωρίς το πρόσχημα της εκπαίδευσης.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση τριών μεγάλων οργανώσεων, τα δελφινάρια της ΕΕ αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 1999/22/ΕΚ για τους ζωολογικούς κήπους. Στην εν λόγω έκθεση, επισημαίνεται ότι η ευζωϊα των κητωδών στην αιχμαλωσία είναι εκ των πραγμάτων εξαιρετικά προβληματική έως αδύνατη, ενώ η κακοποίηση αναπόφευκτη, τόσο για τα δελφίνια που έχουν αιχμαλωτιστεί από τη θάλασσα, όσο και γι’ αυτά που έχουν γεννηθεί στις δεξαμενές των δελφιναρίων. Επίσης, έχει γίνει πλέον γνωστό ότι, στην αιχμαλωσία, τα δελφίνια παρουσιάζουν διάφορες σωματικές και ψυχοδιανοητικές διαταραχές που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς φάρμακα (1, 2) - αντιβιοτικά, αντιόξινα, αγχολυτικά, κλπ - όχι μόνον στα δελφινάρια της Ασίας αλλά ακόμα και σε εκείνα της Ευρώπης και της Αμερικής.

Τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα καθώς επίσης και η έγκυρη πληροφόρηση έχουν ως αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς η αντίθεση (1) του κόσμου προς την εκμετάλλευση και την αιχμαλωσία των δελφινιών, και τα δελφινάρια να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Δεκατρία κράτη - μέλη της ΕΕ (Αυστρία, Κύπρος, Τσεχική Δημοκρατία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λουξεμβούργο, Πολωνία, Δημοκρατία της Ιρλανδίας, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία και Ηνωμένο Βασίλειο) δενέχουν δελφινάρια. Πολλές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως η Κροατία, η Κύπρος, και η Σλοβενία, έχουν προχωρήσει ή προχωρούν σε νομοθετικές ρυθμίσεις για την απαγόρευση της λειτουργίας των δελφιναρίων, ενώ η απαγόρευση της αιχμαλωσίας των κητωδών θεσμοθετήθηκε προσφάτως και στην Ινδία. Στην Ελβετία, το τελευταίο δελφινάριο έδωσε την τελευταία του παράσταση για το κοινό, στις 20 Οκτωβρίου του 2013 και, έκτοτε, έκλεισε οριστικά, ενώ οι εισαγωγές νέων αιχμάλωτων δελφινιών στη χώρα αυτή έχουν ήδη απαγορευτεί. Στην Αμερικανική Μιννεσότα, ο ζωολογικός κήπος, μετά από 34 χρόνια, αποφάσισε να μη συνεχίσει τη λειτουργία δελφιναρίου στο χώρο του. Τα δελφινάρια στην Τουρκία βάλλονται συνεχώς από τις αντιδράσεις ενημερωμένων πολιτών, στη Γερμανία, οι 7 από τις 9 εγκαταστάσεις με αιχμάλωτα δελφίνια αναγκάστηκαν να σταματήσουν για πάντα τη λειτουργία τους, το δελφινάριο Ρίμινι της Ιταλίας έκλεισε επίσης, κ.ο.κ.

Για όλους αυτούς τους λόγους, και σταθμίζοντας την ανάγκη και το δικαίωμα να ζούμε σε μια δίκαιη κοινωνία που προωθεί την σωστή ενημέρωση, την υπευθυνότητα και την περιβαλλοντική συνείδηση των μελών της, αιτούμεθα τα εξής:

1) Την απαγόρευση διατήρησης κητωδών σε αιχμαλωσία στην Ελλάδα και
2) τη διαγραφή ολόκληρης της πρότασης εξαίρεσης: «Εξαιρούνται επίσης, οι νομίμως λειτουργούντες ζωολογικοί κήποι, στις εγκαταστάσεις των οποίων διεξάγονται εκπαιδευτικές παραστάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα ευαισθητοποίησης» από το άρθρο 13, του Ν. 4039/2012, ούτως ώστε το άρθρο 12 του ιδίου Νόμου να συνεχίσει να απαγορεύει ρητώς ΚΑΘΕ παράσταση με ζώα στην Ελλάδα και ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΧΩΡΟ, όπως όταν αρχικά διατυπώθηκε.