Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

30 Ιουν 2013

Μεγαλοεταιρίες τροφίμων σε σκάνδαλο με πειράματα σε ζώα


Κουνέλια, γουρουνάκια και ποντίκια θανατώνονται σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης, εμβολιάζονται με θανατηφόρα βακτήρια και αφήνονται να πεθάνουν από αιμοραγία, από μεγαλοεταιρίες που τεστάρουν τις τελευταίες υπερτροφές που είναι στη μόδα, όπως αποκαλύφθηκε. Οι μεγαλοεταιρίες που κατηγορούνται είναι η Nestle, Unilever, Knorr, Hellmanns, Yakult. Οι εταιρίες τροφίμων δηλώνουν ότι τα ζώα χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν λιγότερο και φροντίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Σύμφωνα με τη Βρετανική Ένωση για την Κατάργηση της Ζωοτομίας (BUAV), ζώα όπως κουνέλια, αρουραίοι, ποντίκια και μικρά γουρούνια υποφέρουν ως αποτέλεσμα της τελευταίας «τρέλας»  με τις «υπερτροφές». Ωστόσο η ομάδα που αποκάλυψε τις λεπτομέρειες των πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, υποστηρίζει ότι αυτά δεν έγιναν για να εκτιμηθεί η ασφάλεια των τροφίμων. Λένε ότι τα πειράματα έγιναν για να μπορούν οι εταιρίες να υποστηρίζουν ότι τα προϊόντα τους κάνουν καλό στην υγεία.

Παραδείγματα που δόθηκαν από την BUAV, περιλαμβάνουν πειράματα της Unilever κατά τα οποία έδιναν απόσταγμα τσαγιού Lipton σε μωρά γουρούνια, για να δουν αν θα σταματούσε η διάρροια που τους είχαν προκαλέσει οι ίδιοι με το βακτήριο στομάχου Ecoli. Οκτώ από τα ζώα ηλικίας μόνο λίγων μηνών πέθαναν, επτά από αυτά λόγω της διάρροιας.

Σε μία άλλη έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε σε επιστημονικό περιοδικό, επιστήμονες της Nestle που μελετούσαν τα οφέλη των goji berries, μία «υπερτροφή» πλούσια σε βιταμίνες, έδιναν σε ποντίκια μία σκόνη με βάση το γλυκό κόκκινο φρούτο. Τα ζώα έπειτα εμβολιάζονταν με οξύ ώστε να αποκτήσουν συμπτώματα νόσων των εντέρων και κατόπιν θανατώνονταν και έπειτα διαμελίζονταν. Και σε πειράματα για να διαπιστωθεί κατά πόσο τα «φιλικά βακτήρια» που βρίσκονται στα προβιοτικά αναψυκτικά της εταιρείας Yakult, μπορούν να διορθώσουν τις επιπτώσεις της κακής διατροφής, ποντίκια αφέθηκαν να πεθάνουν από αιμορραγία αφού τους τρύπησαν τις καρδιές.

Η Unilever κατηγορείται από την BUAV για πειράματα που έχουν να κάνουν με το Hoodia gordonii (CORR), ένα κάκτο που χρησιμοποιείται από ιθαγενείς της ερήμου Καλαχάρι για να αντιμετωπίζουν τους πόνους λόγω πείνας, ενώ στο δυτικό κόσμο ψάχνουν τρόπους να το χρησιμοποιήσουν ως κατασταλτικό όρεξης. Για να τεστάρουν την ασφάλεια του φυτού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το τάισαν σε κουνέλια που κυοφορούσαν, και έπειτα τα σκότωσαν λίγο πριν γεννήσουν. Η BUAV υπογραμμίζει ότι η παχυσαρκία θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί μέσα από αλλαγές στον τρόπο ζωής και όχι με «γρήγορες λύσεις» όπως χάπια και συμπληρώματα. Λέει ακόμη ότι άλλα προϊόντα που ήδη κυκλοφορούν στην αγορά, όπως τσάι ή προβιοτικό γιαούρτι, θα μπορούσαν να τεσταριστούν πάνω στους ανθρώπους που ήδη τα καταναλώνουν σε καθημερινή βάση.

Ένας εκπρόσωπος είπε: «Αυτού του είδους η έρευνα δεν είναι μόνο βάρβαρη αλλά και απολύτως αποφευκτή. Εκτός του ότι θα γλιτώσουν χιλιάδες ζώα από βασανισμούς, οι έρευνες πάνω σε ανθρώπους θα παρέχουν μία πιο ρεαλιστικής και ανθρωπο-σχετική προσέγγιση στην εκτίμηση των οφελών των συγκεκριμένων τροφών για την ανθρώπινη υγεία.»

Η Δρ. Katy Taylor, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της BUAV, είπε: «Το κοινό θα σοκαριστεί όταν μάθει ότι μερικές από τις πιο γνωστές και ‘οικογενειακές’ μάρκες κάνουν τέτοια φρικτά πειράματα πάνω σε ζώα. Είναι απαράδεκτο τα ζώα να βασανίζονται ώστε αυτές οι εταιρίες να μπορούν να αναγράφουν πάνω στα προϊόντα τους τα «οφέλη για την υγεία». Η BUAV καλεί αυτές τις τεράστιες εταιρίες τροφίμων να πάψουν να τεστάρουν τα προϊόντα τους και τα συστατικά πάνω σε ζώα.»

Μετάφραση από τη Daily Mail

5 Ιουν 2013

Το πρόβλημα με το φοινικέλαιο


Το φοινικέλαιο το συναντά κανείς παντού, από σαπούνια μέχρι σούπες. Αν και προωθείται ως εναλλακτικό καύσιμο και υγιεινό μαγειρικό λάδι επειδή δεν περιέχει τρανς λιπαρά, αυτό το ευρέως διαδεδομένο λάδι καταστρέφει οικοσυστήματα και οδηγεί ζώα στην εξαφάνιση.

Του Mark Hawthorne
VegNews, p.32. January + February 2013

Αν δει κανείς το Βόρνεο από ψηλά, μπορεί να πάρει μία ιδέα για το πώς το φοινικέλαιο έχει αλλάξει τόσο την παγκόσμια οικονομία αλλά και το τοπίο. Αυτό το τεράστιο τροπικό νησί – που ανήκει στο Μπρουνέι, στην Ινδονησία, και στην Μαλαισία – έχει καταστραφεί τόσο ανελέητα από τις πυρκαγιές, τις μπουλντόζες και το κόψιμο των δασών για χάρη της βιομηχανίας παραγωγής φοινικέλαιου που πλέον τα αχανή τροπικά δάση έχουν μετατραπεί σε τακτοποιημένες σειρές φοινικόδεντρων. Κοντά στις ακτές, ο αέρας είναι μονίμως γεμάτος από ένα καυστικό νέφος καθώς η βιοποικιλία των ελών καταστρέφεται με φωτιά προκειμένου να δώσει τόπο σε περισσότερα φοινικόδεντρα, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση τεράστιων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα. Την ίδια στιγμή, ο ποταμός Kinabatangan, που στο παρελθόν κυλούσε καθαρός και κρυστάλλινος, τώρα έχει μετατραπεί σε ένα καφετί οχετό ρύπανσης καθώς μεταφέρει ατελείωτους όγκους από μπάζα που αποβάλλονται από τις φυτείες φοινικόδεντρων για να καταλήξουν στη θάλασσα.
Κι αυτή η εικόνα είναι μόνο η επιφάνεια που μπορεί να δει κανείς από ψηλά. Κατά μήκος του ποταμού Kinabatang (που φτάνει τα 560 χιλιόμετρα) υπάρχει ένα πλούσιο οικοσύστημα από ζώα (ουρακοτάγκους, πιθήκους με προβοσκίδα, πυγμαίους ελέφαντες, βίδρες, γουρούνια, και κροκόδειλους, για να μην αναφέρουμε και τα 90 είδη ψαριών που έχουν για σπίτι τους το μολυσμένο ποτάμι. Κάθε ένα από αυτά τα ζώα επηρεάζεται από την απώλεια του οικοσυστήματος και την περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται από την συνεχόμενη κοπή δέντρων, καλλιέργεια φοινικόδεντρων και την παραγωγή φοινικέλαιου. Αυτό που κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη, είναι ότι η αποψίλωση του δάσους για να προχωρήσει η παραγωγή φοινικέλαιου, επιτρέπει σε λαθροκυνηγούς και λαθρεμπόρους να έχουν πρόσβαση για πρώτη φορά σε μέρη που ήταν εκτός της εμβέλειάς τους. Και άλλα μέρη στον πλανήτη όπως κάποια κομμάτια της Ινδονησίας, το νησί Σουμάτρα, καθώς και η Κολομβία, η Παπούα Νέα Γουινέα, και μεγάλο μέρος της Μαλαισίας βρίσκονται στο έλεος της βιομηχανίας του φοινικέλαιου. Τα φοινικόδεντρα μπορούν να καλλιεργηθούν οπουδήποτε υπάρχει υψηλή θερμοκρασία και συχνή βροχόπτωση, πράγμα που σημαίνει πως ευαίσθητες περιοχές κατά μήκος της τροπικής ζώνης βρίσκονται τώρα στο στόχαστρο της καταστροφής.
Το φοινικέλαιο αποτελεί μία τεράστια πηγή κερδών, καθώς παράγεται από 42 χώρες, με την Ινδονησία και την Μαλαισία να παράγουν το 90% της παγκόσμιας αγοράς. Άλλοι μεγαλοπαραγωγοί φοινικέλαιου είναι η Ταϋλάνδη, η Καμπόντια και η Νιγηρία. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας, η παγκόσμια παραγωγή φοινικέλαιου υπολογίζεται στους 50.6 εκατομμύρια τόνους το χρόνο – και συνεχώς αυξάνεται. Το φοινικέλαιο έχει παρεισφρήσει πλέον σε μία απίστευτα μεγάλη ποικιλία προϊόντων της καθημερινότητά μας, από μαργαρίνες μέχρι απορρυπαντικά και καλλυντικά. Εκτιμάται ότι κάτι λιγότερο από τα μισά προϊόντα οικιακής χρήσης κατασκευάζονται με συστατικά φοινικέλαιου. Η μεγάλη ώθηση στο εμπόριο φοινικέλαιου δόθηκε το 2006, όταν η αμερικανική κυβέρνηση απαίτησε να αναγράφεται στα προϊόντα η ποσότητα τρανς λιπαρών καθώς προκαλούν καρδιολογικά προβλήματα. Πολλές εταιρίες άρχισαν να χρησιμοποιούν φοινικέλαιο καθώς δεν διαθέτει τρανς λιπαρά. Περιέχει ωστόσο κορεσμένα λίπη τα οποία είναι επιβλαβή και προκαλούν προβλήματα με τη χοληστερίνη. Το φοινικέλαιο χρησιμοποιείται επίσης ως βιοκαύσιμο, πράγμα που ώθησε σε ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση. Όλα αυτά οδηγούν στην απορία, πρέπει τελικά να καταναλώνουμε φοινικέλαιο;

Η άγρια ζωή στο περιθώριο 
Γνωστοί για το κόκκινό τρίχωμά τους και τα μοναδικά εκφραστικά πρόσωπά τους, οι ουρακοτάγκοι κάποτε ζούσαν από τα βόρεια της Κίνας μέχρι το νοτιότερο νησί της Ινδονησίας. Ο πληθυσμός τους μειώθηκε τόσο δραματικά λόγω της παράνομης υλοτομίας, της βιομηχανίας των ζωολογικών κήπων και το παράνομο εμπόριο ζώων, που σήμερα τους συναντά κανείς μόνο στο Βόρνεο και στη γειτονική Σουμάτρα, να ζουν σε αποκομμένες ομάδες στα δάση που σιγά σιγά εξαφανίζονται. «Η παραγωγή φοινικέλαιου αφανίζει τον βιότοπό τους», λέει η Hollis Burbank-Hammarlund του Διεθνούς Ιδρύματος για τη Διάσωση των Ουρακοτάγκων. «Το μέρος που ζούνε, που φωλιάζουν, που αναπαράγονται- μετατρέπεται σε γιγάντιες φυτείες.»
Αυτά τα υπέροχα πλάσματα, όχι μόνο χάνουν το σπίτι τους, αλλά οδηγημένα από την πείνα, ψάχνουν τροφή στις φυτείες με αποτέλεσμα να αιχμαλωτίζονται ως επιβλαβή για τη γεωργία. Οι εργάτες κάποιες φορές προσπαθούν να τα τρομάξουν για να φύγουν μακριά, αλλά υπάρχουν και πιο άγριες περιπτώσεις, λέει η Hollis Burbank-Hammarlund. «Τους χτυπούν, τους ακρωτηριάζουν με ματσέτες, τους πετούν καυτό λάδι, τους καίνε. Είναι φρικτό. Συχνά οι μητέρες θανατώνονται κοντά ή μέσα στις φυτείες και τα μωρά τους πωλούνται παρανόμως ως κατοικίδια. Όλο αυτό είναι παράνομο, αλλά συμβαίνει.» Υπήρχαν φήμες ότι οι ίδιες οι εταιρίες παραγωγής φοινικέλαιου έδιναν αμοιβή στους εργάτες των φυτειών για κάθε νεκρό ουρακοτάγκο, φήμες που τελικά αποδείχθηκαν τραγικά αληθινές όταν το 2011 εργάτες συνελήφθησαν για τη θανάτωση τουλάχιστον 20 πιθήκων. (Και οι δύο καταδικάστηκαν πέρσι σε οκτώ μήνες φυλάκισης ενώ οι υπεύθυνοι που έδωσαν τη διαταγή για τις δολοφονίες πλήρωσαν πρόστιμο 2.300 ευρώ). Ακόμη πιο τραγική είναι η πρακτική της αποψίλωσης με φωτιά που όχι μόνο σκοτώνει ουρακοτάγκους αλλά οι εταιρίες παραγωγής φοινικέλαιου κατηγορούνται ότι έχουν αναγκάσει τα ζώα που προσπαθούν να σωθούν να ξαναμπούν στις φλόγες. Μετά από όλα αυτά, μία πρόσφατη μελέτη εκτιμά ότι από τους 50.000 εναπομείναντες ουρακοτάγκους, περισσότεροι από 2.500 θανατώνονται κάθε χρόνο σε επεισόδια σχετικά με την παραγωγή φοινικέλαιου.
Παρομοίως, έχοντας μεγάλη όρεξη για τα φρούτα των φοινικόδεντρων, και οι ελέφαντες της Σουμάτρα θεωρούνται επιβλαβείς για τις φυτείες κι έτσι πέφτουν θύματα δηλητηρίασης από τους εργάτες. Λιγότερα από 3.000 από αυτά τα παχύδερμα παραμένουν στη φύση. Άσχημη η τύχη και για τις τίγρεις της Σουμάτρα που βρίσκονται υπό εξαφάνιση (μόνο 400 παραμένουν στη φύση), οι οποίες βασίζονται στην ύπαρξη πυκνής βλάστησης για την επιβίωσή τους. Το ταπίρ της Μαλαισίας, ένα είδος που προσφάτως ανακαλύφθηκε, εξαφανίζεται όσο γρήγορα αφανίζονται και τα τροπικά δάση, ενώ την ίδια μοίρα έχουν και τα αγριογούρουνα, οι ρινόκεροι και αρκούδες τις περιοχής.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα στα αζήτητα 
Αναφορές από όλο τον κόσμο σκιαγραφούν μία πολύ ανησυχητική εικόνα για την επέκταση του εμπορίου φοινικέλαιου, με διαμάχες για τη διεκδίκηση γης, βίαιες συγκρούσεις ακόμα και δολοφονίες στο όνομα των «βαρόνων» του φοινικόλαδου. […] Άπληστες κυβερνήσεις παραχωρούν εκατομμύρια στρεμμάτων στην Ινδονησία, στη Μαλαισία και αλλού, σε πολυεθνικές που αφού αποκτήσουν τη γη, εκδιώκουν τις τοπικές κοινότητες. Πρόκειται για δεκάδες εκατομμύρια ιθαγενών που έχουν εθιμοτυπικά δικαιώματα στη γη αλλά χωρίς νομική κάλυψη. Στην κυριολεξία χάνουν το μέλλον κάτω από τα πόδια τους.
Εμπλεκόμενες στην αμφισβητούμενη βιομηχανία βρίσκονται κάποιες εταιρίες «γίγαντες» όπως η Archer Daniels Midland, η Cargill και η Monsanto, οι οποίες έχουν κληθεί επανειλημμένα να δώσουν απαντήσεις σχετικά με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σημειώνονται στις φυτείες που διαθέτουν. Ένα από τα πιο  ενδεικτικά παραδείγματα είναι το επεισόδιο που συνέβη το 2011, όταν η ινδονησιακή αστυνομία κατηγορήθηκε πως υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία Wilmar – μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες επεξεργασίας φοινικέλαιου και προμηθευτής της Cargill – για να εκδιώξει υπό την απειλή όπλων από τα σπίτια τους 83 οικογένειες από τρεις διαφορετικούς καταυλισμούς στη Σουμάτρα, και στη συνέχεια να ισοπεδώσει τις κατοικίες. Η Laurel Sutherlin, εκπρόσωπος του δικτύου Rainforest Action, της πιο δραστήριας οργάνωσης ενάντια στο φοινικέλαιο, λέει πως «σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για ανθρώπους που έχουν ζήσει σε αυτό τον τόπο για πολλές γενιές, σεβόμενοι το περιβάλλον και ασκώντας βιώσιμες καλλιέργειες. Ξαφνικά, χωρίς να έχουν δικαίωμα να εκφράσουν την άποψή τους, βρίσκονται απέναντι από μπουλντόζες. Αν διαμαρτυρηθούν, έρχονται αντιμέτωποι με ειδικές δυνάμεις καταστολής.»
Ο Amadeo Payla, ένας αγρότης από τις Φιλιππίνες, δεν πρόλαβε καν να διαμαρτυρηθεί. «Οι φύλακες ήρθαν μία μέρα και με σημάδεψαν με τα όπλα τους», λέει. «Τους έβλεπα ανήμπορος, να ψεκάζουν τις μπανανιές μου και τις φοινικιές μου με χημικά, ώστε να ξεραθούν. Ξερίζωσαν όλα τα φυτά κάσαβας που είχα. Στη συνέχεια ισοπέδωσαν με μία μπλουντόζα ένα κομμάτι της γης μου για να κάνουν χώρο για τη φυτεία φοινικέλαιου.» Τέτοιες συγκρούσεις παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα των τοπικών κοινοτήτων που έχουν αναγνωριστεί με Διεθνή Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών συγκεκριμένα για τους ιθαγενείς πληθυσμούς.  Άτομα σαν τον Payla, λένε πως δεν ήξεραν τίποτα για τη δημιουργία φυτείας φοινικόδεντρων μέχρι που είδαν τις μπουλντόζες να πλησιάζουν. Χωρίς να διαθέτουν επίσημους τίτλους ιδιοκτησίας για τη γη τους, οι τοπικές κοινότητες βρίσκονται συχνά χωρίς επιλογή παρά να αποδεχθούν την καλλιέργεια φοινικόδεντρων. Ακόμη πιο τρομακτικές είναι οι ιστορίες με ιδιωτικούς σεκιούριτι που πληρώνονται από τις μεγαλοεταιρίες, για να κάνουν επιδρομές σε χωριά και να δολοφονήσουν ιθαγενείς που αρνούνται να παραχωρήσουν τη γη τους. Οργανισμοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδησεογραφικά πρακτορεία έχουν πρόσφατα αναφέρει τέτοιες δολοφονίες στην Καμπόντια, στη Γουατεμάλα, στην Ονδούρα, στην Ινδονησία και στις Φιλιππίνες. Ο Rahmat Ajiguna, συμμετέχων το 2012 σε αποστολή έρευνας για τις αρπαγές γης, λέει ότι το 2011, οι επίσημες αρχές της Ινδονησίας δολοφόνησαν 22 ανθρώπους που βρίσκονταν σε αντίθεση με τις εταιρίες παραγωγής φοινικέλαιου. «Όταν αντιστάθηκαν, δολοφονήθηκαν.»
Η Ινδονησία, όντως ήδη ο μεγαλύτερος παραγωγός φοινικέλαιου στον κόσμο, σχεδιάζει να διπλασιάσει την παραγωγή τα επόμενα χρόνια σε 47 εκατομμύρια τόνους, ή στο 80% της παγκόσμιας αγοράς. Οι οργανισμοί που παρακολουθούν το θέμα λένε πως η κυριαρχία της χώρας πάνω στο εμπόριο φοινικέλαιου έχει οδηγήσει όχι μόνο σε βία, αλλά και σε συνθήκες δουλείας. Πράγματι, το αμερικανικό Υπουργείο Εργασίας συμπεριλαμβάνει πλέον το φοινικέλαιο της Ινδονησίας και της Μαλαισίας στη λίστα με «προϊόντα που παράγονται σε συνθήκες παιδικής εργασίας ή εξαναγκαστικής εργασίας (οτιδήποτε κατασκευάζεται από άτομα κάτω των 15 ετών, ή από οποιονδήποτε εργάζεται υπό την απειλή τιμωρίας).
Το δίκτυο RAN (Rainforest Action Network) κατέγραψε δύο ιστορίες χωρικών από τη Σουμάτρα, 14 και 21 ετών, που προσκαλέστηκαν σε μία φυτεία στην Ινδονησία από εκπρόσωπο της εταιρίας παραγωγής φοινικέλαιου Kuala Lumpur Kepong, με την υπόσχεση καλής εργασίας. Αν’ αυτού, βρέθηκαν να ψεκάζουν λιπάσματα χωρίς καμία προστασία από τα χημικά και κρατούνταν αιχμάλωτοι τη νύχτα σε ένα στρατόπεδο εργασίας με φρουρούς. Οι δύο κατάφεραν να δραπετεύσουν μετά από δύο μήνες χωρίς πληρωμή. Ήταν ακόμη ένα πλήγμα για την Cargill – την εταιρία με τη μεγαλύτερη εισαγωγή φοινικέλαιου στις ΗΠΑ – αφού η εταιρία KKK είναι μία από τους προμηθευτές της.

Οικολογική καταστροφή 

Υπάρχει μία αδιαμφισβήτητη σύνδεση μεταξύ της παραγωγής φοινικέλαιου και πλήθους περιβαλλοντικών συνεπειών. Η βιομηχανία αυτή χρησιμοποιεί απεριόριστα τοξικά λιπάσματα και χημικά – περίπου 25 διαφορετικά είδη μικροβιοκτόνων φυτοφαρμάκων, καθώς και χημικά για την εξόντωση εντόμων και ζώων. Η χρήση αυτή έχει ως συνέπεια την μόλυνση του χώματος, του νερού και των καρπών, ενώ τόνοι απορριμμάτων από την επεξεργασία του λαδιού καταλήγουν σε ποτάμια και στο χώμα. Πρόσθετα, με την καύση των δασών ώστε να δημιουργηθούν εκτάσεις για τις φυτείες φοινικόδεντρων, οι κάτοικοι στα χωριά και τις γειτονικές κοινότητες πνίγονται από τον πυκνό καπνό και κυκλοφορούν με μάσκες. […] Παρά την διεθνή συμφωνία που απαγορεύει την καύση δασών στην περιοχή, οι εταιρίες παραγωγής φοινικέλαιου έκαιγαν ανεξέλεγκτα καθ’ όλη τη διάρκεια του 2012, απελευθερώνοντας εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Το 2007, η τρέλα με το φοινικέλαιο, έκανε την Ινδονησία την τρίτη χειρότερη χώρα στην παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο (μετά τις ΗΠΑ και την Κίνα), και η χώρα παραμένει στις 20 χειρότερες χώρες μέχρι σήμερα. […] 

2 Ιουν 2013

Αντικαταστολή στο Ηνωμένο Βασίλειο

Στις 2 Φεβρουαρίου 2012, κατά τη διάρκεια της έκθεσης επαγγελμάτων [career fair] στο Imperial College του Λονδίνου, πραγματοποιήθηκε μια διαμαρτυρία η οποία είχε στόχο έναν από τους εκθέτες: την HLS (Huntingdon Life Sciences).

Τα εργαστήρια ζωοτομίας της HLS είναι τα μεγαλύτερα σε όλη την Ευρώπη και έχουν εκτεθεί δημοσίως πολλές φορές για περιστατικά βιαιότητας απέναντι στα ζώα. Η SHAC (Stop Huntingdon Animal Cruelty) είναι μία διεθνής ομάδα ακτιβιστών που έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία για το κλείσιμο του διαβόητου εργαστηρίου. Από τότε που δημιουργήθηκε, η SHAC έχει πείσει εκατοντάδες εταιρείες να διακόψουν τη συνεργασία τους με την HLS και έφτασε πάρα πολύ κοντά στο να την κλείσει για πάντα. Ωστόσο, είναι τόσα πολλά τα επενδυτικά συμφέροντα από τη λειτουργία της HLS, που η βρετανική κυβέρνηση κατέληξε να σώσει την εταιρία, παρέχοντάς οικονομική ενίσχυση εκατομμυρίων λιρών και προσπαθώντας επανειλημμένα να σταματήσει την εκστρατεία της SHAC.

Αυτές οι προσπάθειες έχουν οδηγήσει τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου στην τοποθέτηση πληροφοριοδοτών μέσα στην εκστρατεία, στη χρησιμοποίηση ποικίλων τακτικών παρακολούθησης, σε εισβολές σε σπίτια δεκάδων ανθρώπων και σε συλλήψεις πολλών από αυτούς, εισάγοντας καινούργιους νόμους που αποσκοπούν σε μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης με ελάχιστες αποδείξεις παρανομίας.

Το 2007 η HLS διεκδίκησε περαιτέρω νομική προστασία, κερδίζοντας από το Ανώτατο Δικαστήριο δικαστικές απαγορεύσεις ώστε να περιορίσει τις ενέργειες των ακτιβιστών. Αυτές οι απαγορεύσεις αρχικά συμπεριελήφθησαν στο νόμο με σκοπό να προστατεύσουν ιδιώτες από τυχόν παρενοχλήσεις, αλλά πλέον χρησιμοποιούνται κατεξοχήν για να προσφέρουν ασπίδα προστασίας σε μεγάλες εταιρείες, ελέγχοντας και καταπιέζοντας τις ομάδες των ακτιβιστών. Αυτές οι δικαστικές απαγορεύσεις συνήθως ισχύουν για όποιον διαμαρτύρεται για τον ίδιο σκοπό, ανεξάρτητα από τις ατομικές συνθήκες. Αυτό για την HLS σημαίνει πως οποιοσδήποτε γνωρίζει για την εν λόγω δικαστική απαγόρευση και διαμαρτύρεται για τη χρήση ζώων στα πειράματα της εταιρίας, πλέον θα βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες. Το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να εγκαλεί ιδιώτες με βάση αυτή τη δικαστική απαγόρευση αμέσως μόλις βρεθούν στην πρώτη τους πορεία ή διαμαρτυρία, ανεξάρτητα του γεγονότος ότι η δικαστική απαγόρευση μπορεί να έχει αποδοθεί πολλά χρόνια πριν εκείνοι αναμειχθούν. Στα έγγραφα της δικαστικής απαγόρευσης τα στοιχεία περί παρενόχλησης που αναφέρονται στις καταθέσεις δεν χρειάζεται να αποδειχθούν, όπως δεν θεωρείται αναγκαίο να υπάρχει αδιάσειστη σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων που έκαναν την υποτιθέμενη παρενόχληση και αυτών που υποδείχθηκαν από την Αρχή ως κατηγορούμενοι.

Ανεξάρτητα από το αν τα αποδεικτικά στοιχεία του εγκλήματος δεν υπάρχουν, είναι αμφίβολα ή αδιάσειστα, χρησιμοποιούνται για να αφαιρέσουν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου από νομοταγείς ακτιβιστές και όχι από τα άτομα που κατηγορούνται ότι διέπραξαν τις συγκεκριμένες εγκληματικές ενέργειες. Το σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να καταπατήσουν το νόμο, δεν θα σταματήσουν αν κάποιος άλλος τιμωρηθεί παραδειγματικά – οι δικαστικές απαγορεύσεις χρησιμοποιούνται ως μέσο στοχοποίησης και Με την ελπίδα να καταδικαστεί μία κατά τα άλλα νόμιμη διαμαρτυρία ενάντια στην HLS, δύο άνθρωποι αυτή τη στιγμή κατηγορούνται πως καταπάτησαν τη δικαστική απαγόρευση της HLS κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας τους στο Imperial College του Λονδίνου. Η διαμαρτυρία συμπεριελάμβανε πλακάτ, μοίρασμα φυλλαδίων και πληροφόρηση των φοιτητών σχετικά με τα πειράματα που γίνονται σε ζώα στα εργαστήρια της Huntingdon Life Sciences. Αυτό διήρκησε μερικά λεπτά προτού οι ακτιβιστές αποχωρήσουν οικειοθελώς, αφού τους το ζήτησε η ασφάλεια του κτιρίου. Μπορείτε να δείτε το βίντεο της διαμαρτυρίας εδώ:



Πέντε μήνες μετά, στις 3 Ιουλίου 2012, ομάδα αστυνομικών έφτασε στην οικεία μιας εκ των ακτιβιστών και απαίτησε να γίνει έρευνα της ιδιοκτησίας της (χωρίς ένταλμα), πριν τελικά αποχωρήσει αφού η ακτιβίστρια απουσίαζε. Αρνήθηκαν να εξηγήσουν στην συγκάτοικό της το λόγο της παρουσίας τους ή να παράσχουν οποιεσδήποτε πληροφορίες ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει εκείνη μαζί τους.

Μετά από πολλαπλές αποτυχημένες προσπάθειες της ακτιβίστριας να επικοινωνήσει με την αστυνομία και να μάθει πληροφορίες για το συμβάν, η ίδια πήγε οικειοθελώς στο αστυνομικό τμήμα μερικές ημέρες αργότερα. Ακολούθησε η σύλληψη και η κράτησή της για δέκα ώρες. Ανακρίθηκε και τελικά κατηγορήθηκε για δύο περιπτώσεις «Παρενόχλησης – Αθέτησης Δικαστικής Απαγόρευσης», μία για κάθε μέλος της HLS που βρισκόταν στο περίπτερο κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας. Η κατηγορούμενη αφέθηκε ελεύθερη με πολύ αυστηρούς όρους αναστολής, κατ’ οίκον περιορισμό και περιορισμούς στη συμμετοχή της σε διαμαρτυρίες, ενώ επίσης της απαγορεύτηκε να έρθει σε επαφή με τη δεύτερη ακτιβίστρια (η οποία βρισκόταν εκτός χώρας εκείνη την περίοδο και δεν ήταν ενήμερη της κατάστασης).

Αμέσως μετά τη σύλληψη της πρώτης κατηγορουμένης, τέθηκε ένα νομικό επιχείρημα ενώπιον του δικαστηρίου, υποστηρίζοντας πως δεν υφίσταται υπόθεση αφού δεν της είχε παραδοθεί η δικαστική απαγόρευση ενώ ούτε οι μηνυτές δεν της παρείχαν αντίγραφο της απόφασης . Ωστόσο, είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο να μην προχωρήσει υπόθεση που βρίσκεται σε αυτό το στάδιο, κι έτσι συνεχίστηκε με την κατηγορουμένη να δηλώνει «αθώα».

[Σημείωση: στην Αγγλία αν τα ασφαλιστικά μέτρα δεν παραδοθούν στον κατηγορούμενο δεν θεωρούνται εν ισχύ. Επίσης, η έκβαση της δίκης εξελίσσεται με βάση το αν ο κατηγορούμενος δηλώσει στην αρχή της δίκης «αθώος» ή «ένοχος». Σε περίπτωση που δηλώσει «αθώος» και βρεθεί «ένοχος» δεν θα του αναγνωριστούν ελαφρυντικά].

Η δεύτερη κατηγορούμενη, αφού έμαθε πως ήταν καταζητούμενη, επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο για να παραδοθεί και συνελήφθη στις 30 Ιανουαρίου 2013. Αποφασισμένες να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική τους δίωξη, και οι δύο κατηγορούμενες πρόκειται να εμφανιστούν στο δικαστήριο για να ασκήσουν έφεση στις 3 Ιουνίου 2013.

Η δίκη έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει 4-5 ημέρες και να πραγματοποιηθεί στο διάστημα των δύο εβδομάδων μετά τις 10 Ιουνίου 2013. Θα πραγματοποιηθεί μπροστά σε σώμα ενόρκων στο δικαστήριο West London Crown. Μέχρι τώρα, οι μηνυτές έχουν γνωστοποιήσει μηδαμινά αποδεικτικά στοιχεία και αυτά που έχουν δημοσιοποιηθεί είναι γεμάτα λογικές ανακρίβειες και, όπως φαίνεται, απερίφραστα ψεύδη. Περισσότερες πληροφορίες για τις εξελίξεις της δίκης, για τις υποθέσεις των μηνυτών και των κατηγορούμενων καθώς και για τη δικαστική υπόθεση θα ακολουθήσουν σύντομα.