Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

15 Απρ 2017

Η σύντομη ιστορία της Cref

Αυτή είναι η Cref.

H φωτογραφία τραβήχτηκε το καλοκαίρι αλλά σ' εμένα έφτασε πριν από λίγες μέρες. Ένα Σάββατο πρωί πέρσι το καλοκαίρι είχα ξεκινήσει από το Brighton για να πάω στο Lewes με τα πόδια μέσα από τα λιβάδια του South Downs, μια απόσταση 2,5-3 ώρες. Είχε βρέξει δύο μέρες συνεχόμενα αλλά εκείνο το πρωί έβγαλε ήλιο. Στο 1/3 της διαδρομής, σε έναν περιφραγμένο χώρο στη μέση του πουθενά είδα ένα ξαπλωμένο αρνάκι που έμοιαζε νεκρό. Μόνο όταν έφτασα ακριβώς από πάνω της έκανε κάποιες σπασμωδικές κινήσεις και κατάλαβα ότι είναι ζωντανή. Ήταν όμως σοβαρά τραυματισμένη/άρρωστη - στη μια της πλευρά ένα πολύ μεγάλο κομμάτι δέρματος είχε αποκολληθεί από το σώμα της και κρεμόταν πάνω του σαν κουβέρτα. Σε κάποια σημεία η πληγή από μέσα ήταν ανοιχτή, σε άλλα είχε ξεραθεί και είχε κλείσει. Προφανώς, για τον κτηνοτρόφο η περίθαλψη της μικρής κόστιζε περισσότερο από το κέρδος της κομματιασμένης σάρκα της, οπότε προτίμησε να την αφήσει να πεθάνει.

Προσπάθησα να την κάνω να σηκωθεί αλλά δεν μπορούσε. Από έναν κοντινό στάβλο της έφερα να πιει νερό και ήπιε πολύ. Της έκοψα και μερικά χορτάρια, τα οποία επίσης έφαγε με πολλή όρεξη και σκέφτηκα πως αυτό είναι καλό σημάδι. Πήρα τηλέφωνο μια φίλη με αυτοκίνητο και δώσαμε ραντεβού στον κοντινότερο σ' εμένα δρόμο. Πήρα τη μικρή αγκαλιά και σε μισή ώρα περίπου βρισκόμουν εκεί απ' όπου θα μας μάζευαν. Ο γιος της φίλης, στο ενδιάμεσο, έχει καλέσει την RSPCA να ρωτήσει αν μπορούν να αναλάβουν τη μικρή κι εκείνοι απάντησαν καταφατικά, λέγοντάς του να ξανακαλέσει όταν θα έχει το ζώο για να του πουν πού να πάει κλπ. Μπαίνουμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και καθ' οδόν ξανακαλούμε την RSPCA, η οποία αυτή τη φορά λέει πως δεν μπορεί να βοηθήσει. Επιμένουμε πως πριν μας είπαν πως θα την αναλάβουν κι εκείνοι συνεχίζουν να μας λένε πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι και καλύτερα να βρούμε τον κτηνοτρόφο και να ενημερώσουμε αυτόν. Καλούμε ένα καταφύγιο άγριας πανίδας της περιοχής, οι οποίοι επίσης αρνούνται να βοηθήσουν. Ύστερα καλούμε τον κτηνίατρο της φίλης ο οποίος σίγουρα θα μας βοηθούσε αλλά έλειπε σε διακοπές. Κάνουμε μια στάση σε ένα σπίτι για να της αφαιρέσουμε τους διακριτικούς αριθμούς από τα σκουλαρίκια (ώστε να μην υποχρεωθούμε να την επιστρέψουμε στον «ιδιοκτήτη» της) και αρχίζουμε τα τηλεφωνήματα σε άγνωστους κτηνιάτρους της περιοχής, γνωρίζοντας ότι η χρέωση για ένα τέτοιο επείγον περιστατικό θα ανέλθει σε αρκετές εκατοντάδες λίρες. Κι όμως, όταν τους λέμε περί τι ζώου πρόκειται, όλοι αρνούνται να παράσχουν τις υπηρεσίες τους. Έχοντας ήδη σπαταλήσει αρκετή ώρα στο τίποτα, αποφασίζουμε πως δεδομένης της κατάστασης η καλύτερη λύση είναι να την πάμε σε ένα φιλικό καταφύγιο οικόσιτων ζώων, μιάμιση ώρα απόσταση από μας, και να τη δει εκεί ο κτηνίατρος του καταφυγίου το πρωί.

Μία ώρα μετά την άφιξη στο καταφύγιο η μικρή πέθανε. Αν ήταν σκύλος, γάτα, κουνάβι, σκίουρος, αλεπού, ελάφι, κόρακας ή οτιδήποτε άλλο εκτός από «οικόσιτο» ζώο, μπορεί να ζούσε ακόμα. Στην κοινωνία μας όμως «όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα» - κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πρόκειται για μια ανισότητα φιλοσοφικά ανυπόστατη και νομικά κενή. Cref στα Ουαλικά σημαίνει δυνατή. Την ονόμασα έτσι γιατί αφού μπόρεσε να κρατηθεί στη ζωή ποιος ξέρει πόσες μέρες παρατημένη στο χωράφι κάτω από τη βροχή, ήταν σίγουρα πολύ δυνατή. Ήταν ένα από τα ζώα «ελευθέρας βοσκής», από αυτό το 1% της συνολικής παραγωγής που «ζει σε καλές συνθήκες». Πόσα τέτοια ζώα πεθαίνουν κάθε μέρα άρρωστα επειδή το κόστος της περίθαλψής τους ξεπερνάει το κέρδος, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Όπως και να 'χει, το γεγονός παραμένει:

Η Cref ήταν ένα κοριτσάκι. Ένα κοριτσάκι που πέθανε με πολύ άσχημο τρόπο για το τίποτα. Όπως τα χιλιάδες μωρά που σφάζονται και σουβλίζονται αυτές τις μέρες. Καλό Πάσχα.

πηγή