tag:blogger.com,1999:blog-2105503812505393422024-02-07T09:41:20.875+02:00Άνθρωποι-Ζώα-Περιβάλλον: Είμαστε ΕΝΑ"Το Άουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι απλά ζώα." ~ Θεοντόρ Αντόρνοfoxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.comBlogger324125tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-39470375943658585912019-12-04T18:17:00.000+02:002019-12-04T18:17:32.960+02:00Η δυσκολία να δούμε το προφανές<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYqa4pu4H5zlECf_nl19nHBAAQz4JrbxhgVA2X6il8FIT3ZUk0_YKwN7HiKaNRkyIkXo7CJf85vS1IgZ9EEw2mo0D2NjbZn7f9ZWuEuW7jb35pcJ25h9rR4SSo4oBAngpI-tEM2ciDUuCh/s1600/55766-KREOPOLEIA-KONTONIOS---KREOPOLEIO-ITHAKI---SUPER-MARKET---TROFODOSIES-KATASTIMATON-THALAMIGON-KOTERON-ITHAKI-5622323.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="323" data-original-width="800" height="161" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYqa4pu4H5zlECf_nl19nHBAAQz4JrbxhgVA2X6il8FIT3ZUk0_YKwN7HiKaNRkyIkXo7CJf85vS1IgZ9EEw2mo0D2NjbZn7f9ZWuEuW7jb35pcJ25h9rR4SSo4oBAngpI-tEM2ciDUuCh/s400/55766-KREOPOLEIA-KONTONIOS---KREOPOLEIO-ITHAKI---SUPER-MARKET---TROFODOSIES-KATASTIMATON-THALAMIGON-KOTERON-ITHAKI-5622323.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Τα μάτια μας έχουν συνηθίσει να αντικρίζουν τα άδεια μάτια
των ψαριών όπως είναι πεταμένα στον πάγκο της αγοράς, κι ας αντικατοπτρίζουν
ακόμη μέσα τους τον αργό τους θάνατο από ασφυξία. Ο θάνατός τους πάγωσε... Καταψύχονται
προκειμένου να μην σαπίσει το σώμα τους μέχρι ο άνθρωπος να έχει εκμεταλλευτεί
στο έπακρο ό,τι μπορεί να πάρει από αυτό. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι τιμές τοποθεντούνται στις σάρκες των ζώων στο σούπερ
μάρκετ, χωρίς να συνειδητοποιεί κανείς πως το «κρέας» είναι κομμάτι από ένα
κορμί όπως και το δικό μας, και αυτοί στους οποίους ανήκε αυτό το κορμί, δεν
ήθελαν να πεθάνουν. Το αίμα ξεπλένεται όσο πιο σχολαστικά γίνεται από τα
μαχαίρια που κόβουν κομμάτια και διαμελίζουν τα σώματα αυτών που προορίζονται
για πώληση.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Γραμμές και γραμμές πακέτων και μπουκαλιών παστεριωμένου
γάλακτος, μας δείχνουν πάνω χαμογελαστές αγελαδίτσες, παρακάμπτοντας το γεγονός
ότι τα πλάσματα αυτά είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης και σκλάβοι μέχρι τη
στιγμή που κάποιος θα αποφασίσει πως δεν είναι πια παραγωγικά... οπότε δεν
έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι άχρηστα. Δεν φαίνεται να υπάρχει καμία αμφιβολία, καμία
αναζήτηση για την προέλευση αυτών που καταναλώνουμε, και κανείς δεν φαίνεται να
νοιάζεται ή να σοκάρεται από την ωμή πραγματικότητα στις αγορές και στα σούπερ
μάρκετ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Γιαουρτάκια διαίτης, σάντουιτς κοτόπουλο, γάλα, αυγά, τυρί,
ψάρια, ακόμη και εντόσθια ζώων, προϊόντα που καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος ενός σούπερ
μαρκετ, γεμίζουν δίσκους, καλάθια, ράφια, αποθήκες, και όλες αυτές οι ώρες
βασανιστηρίου και μιζέριας που τα ζώα έχουν περάσει, καταλήγουν στην εξαργύρωση
σε κάποιο ταμείο.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Αλλά δεν φαίνεται να έχει σημασία...Ο θάνατος είναι ανήθικος
και απαράδεκτος, όταν πρόκεται για πόλεμο, τρομοκρατία, φτώχεια, βιασμούς,
δολοφονίες... Όλα αυτά είναι αηδιαστικά. Όλοι συμφωνούν, αλλά μόνο όταν τα
θύματα είναι ζώα με ονομασία «άνθρωποι».<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Κάθε σούπερ μάρκετ είναι απόδειξη μαζικών δολοφονιών ζωών,
αλλά πολύ λίγοι το συνειδητοποιούν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει
προσπάθεια να καλυφθεί το έγκλημα, αυτό το ολοκαύτωμα. Παντού βρίσκουμε
κομματάκια πτωμάτων, τέλεια τυλιγμένα και έτοιμα προς κατανάλωση, προϊόντα που
θα καταλήξουν στα ψυγεία μας... και τελικά στο τραπέζι μας... και ίσως να τα
φάμε καθώς θα παρακολουθούμε κάποια ανθρώπινη τραγωδία ή δολοφονία στην
τηλεόραση.<o:p></o:p></span></span></div>
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-48457891322256450222019-08-03T09:27:00.000+02:002019-08-03T09:27:27.838+02:00Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον - Ο επιστημονικός πίθηκος<img alt="Image may contain: one or more people, people sitting and hat" height="400" src="https://scontent.fath2-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/67793815_2430424050549428_5765772520028372992_n.png?_nc_cat=100&_nc_oc=AQn8R4br9VsUXM8zvJoJVZyWjoZWQu4PstddpkF_8-MwO4t-N6ytIttqEfXo5sifkq5biT1gbCdbGHsWqWkLZowD&_nc_ht=scontent.fath2-1.fna&oh=bfd0e7e474694908754b224d324a78af&oe=5DEACE37" width="347" /><br />
<br />
<div class="_xlr" style="font-family: inherit; padding: 0px 16px;">
<span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" style="display: inline; font-family: inherit; font-size: 14px; line-height: 18px; outline: none; width: auto;" tabindex="0">Σας ευχόμαστε καλό υπόλοιπο καλοκαιριού με μικρή ιστορία του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον. Το διήγημα ήταν μέρος των «Μύθων», ωστόσο θεωρήθηκε προκλητικό για την εποχή του και παρέμεινε ανέκδοτο μέχρι πολύ πρόσφατα. Μτφ: Βίκη Ξηρακιά.<br /><br />* * * * *<br />Ο επιστημονικός πίθηκος<br /><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"><br />Σε κάποιο νησάκι των Δυτικών Ινδιών, υπήρχε ένα σπίτι δίπλα σε ένα άλσος. Μέσα στο σπίτι κατοικούσε ένας ζωοτόμος και πάνω στα δέντρα μια ομάδα ανθρωποειδών πιθήκων. Το έφερε η τύχη και ένας εξ αυτών αιχμαλωτίστηκε από τον ζωοτόμο, ο οποίος τον φυλάκισε για λίγο καιρό μέσα σ’ ένα κλουβί στο εργαστήριο. Εκεί αυτός κατατρόμαξε απ’ όσα είδε και ενδιαφέρθηκε πολύ για όσα άκουσε· και καθώς είχε την τύχη να αποδράσει προτού έρθει η σειρά του (είχε τον αριθμό 701) και να επιστρέψει στην οικογένειά του έχοντας μόνο ένα ασήμαντο τραύμα στο πόδι, θεώρησε ότι σε γενικές γραμμές βγήκε κερδισμένος από την υπόθεση.<br /><br />Αμέσως μετά την επιστροφή του αυτοανακηρύχτηκε σε δόκτορα και άρχισε να προβληματίζει τους γείτονές του με την ερώτηση: γιατί οι πίθηκοι δεν προοδεύουν;<br /><br />«Δεν ξέρω τι σημαίνει πρόοδος», είπε ένας και πέταξε μια καρύδα στη γιαγιά του.<br /><br />«Ούτε ξέρω ούτε και με νοιάζει», είπε ένας άλλος και αιωρήθηκε προς ένα γειτονικό δέντρο.<br /><br />«Ω, σταματήστε πια!» φώναξε ένας τρίτος.<br /><br />«Στο διάολο η πρόοδος!» είπε ο αρχηγός, ο οποίος ήταν ένας γέρος από τη φύση του συντηρητικός. «Προσπαθήστε να φέρεστε καλύτερα έτσι όπως είστε».<br /><br />Όταν όμως ο επιστημονικός πίθηκος βρέθηκε μόνος με τα νεαρά αρσενικά, εισακούσθηκε με μεγαλύτερη προσοχή. «Ο άνθρωπος είναι απλώς ένας αναβαθμισμένος πίθηκος», είπε και κρεμάστηκε με την ουρά του από ένα ψηλό κλαδί. «Οι γεωλογικές καταγραφές είναι ατελείς, οπότε είναι αδύνατον να μάθουμε με σιγουριά πόσο χρόνο του πήρε να σηκωθεί όρθιος και πόσο χρόνο μπορεί να μας πάρει εμάς ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά του. Παρ’ όλα αυτά, αν ριχτούμε με σθένος εν τω μέσω των πραγμάτων ενός δικού μου συστήματος, πιστεύω ότι μπορούμε να τους εκπλήξουμε όλους. Ο άνθρωπος έχασε αιώνες ασχολούμενος με τη θρησκεία, την ηθική, την ποίηση και άλλες ανοησίες. Πέρασαν αιώνες μέχρι να φτάσει στην ουσία της επιστήμης και άρχισε να εξασκεί τη ζωοτομία πολύ πρόσφατα. Εμείς θα το πάρουμε ανάποδα και θα ξεκινήσουμε με τη ζωοτομία».<br /><br />«Μα τις καρύδες, τι στο καλό είναι η ζωοτομία;» ρώτησε ένας πίθηκος.<br /><br />Ο γιατρός εξήγησε λεπτομερώς ό,τι είχε δει στο εργαστήριο· κάποιοι από τους ακροατές του ενθουσιάστηκαν, άλλοι καθόλου.<br /><br />«Δεν έχω ξανακούσει κάτι τόσο κτηνώδες!» φώναξε ένας πίθηκος που είχε χάσει το ένα του αυτί σ’ έναν τσακωμό με τη θεία του.<br /><br />«Και ποια είναι η χρησιμότητά της;» ρώτησε ένας άλλος.<br /><br />«Μα δεν βλέπετε;» είπε ο δόκτωρ. «Εάν κάνουμε ζωοτομία σε ανθρώπους, θα μάθουμε πώς είναι φτιαγμένοι οι πίθηκοι κι έτσι θα προοδεύσουμε».<br /><br />«Και γιατί να μην κάνουμε ζωοτομίες μεταξύ μας;» ρώτησε ένας από τους ακολούθους του, που ήταν πνεύμα αντιλογίας.<br />«Ντροπή σου!» είπε ο δόκτωρ. «Δεν θα καθίσω εδώ να ακούω τέτοιες κουβέντες, τουλάχιστον όχι δημοσίως».<br /><br />«Αν χρησιμοποιούσαμε εγκληματίες;» ρώτησε ο διαφωνούντας.<br /><br />«Είναι πολύ αμφίβολο ότι υπάρχει αυτό που λέμε σωστό ή λάθος: ποιος λοιπόν είναι εγκληματίας;» απάντησε ο δόκτωρ.<br /><br />«Εξάλλου, ο κόσμος δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι μας κάνουν μια χαρά, είμαστε άλλωστε του ίδιου γένους».<br /><br />«Είναι άδικο προς τους ανθρώπους αυτό», είπε ο πίθηκος με το ένα αυτί.<br /><br />«Λοιπόν, κατ’ αρχάς», είπε ο δόκτωρ, «εκείνοι λένε πως εμείς δεν υποφέρουμε και μας αποκαλούν αυτόματα. Επομένως, έχω κάθε δικαίωμα να πω ακριβώς το ίδιο για εκείνους».<br /><br />«Αυτό είναι ανοησία», είπε ο διαφωνούντας· «και πέραν αυτού είναι και αυτοκαταστροφικό. Εάν όντως δεν είναι παρά αυτόματα, τότε δεν μπορούν να μας μάθουν τίποτα για μας. Κι αν υπάρχει κάτι που μπορούν να μας μάθουν για μας, μα τις καρύδες! πρέπει να υποφέρουν».<br /><br />«Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο σκέψης σου», είπε ο δόκτωρ, «και όντως η επιχειρηματολογία σου θα μπορούσε να δημοσιευθεί στα μηνιαία περιοδικά. Ας πούμε ότι όντως υποφέρουν. Λοιπόν, θα υποφέρουν προς όφελος μιας κατώτερης φυλής, η οποία χρειάζεται βοήθεια. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δίκαιο από αυτό. Εξάλλου, αναμφίβολα θα κάνουμε ανακαλύψεις που θα αποδειχθούν χρήσιμες για μας».<br /><br />«Μα πώς θα κάνουμε ανακαλύψεις», αναρωτήθηκε ο διαφωνούντας, «εάν δεν ξέρουμε τι ακριβώς ψάχνουμε;»<br /><br />«Ο Θεός να ευλογήσει την ουρά μου!» φώναξε ο δόκτωρ με την αξιοπρέπειά του θιγμένη. «Πιστεύω ότι έχεις το λιγότερο επιστημονικό μυαλό από κάθε πίθηκο στις Προσήνεμες Νήσους! Να ξέρουμε τι ψάχνουμε, λέει! Η πραγματική επιστήμη δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό. Απλώς ζωοτομείς τυχαία και αν στην πορεία ανακαλύψεις κάτι, τότε ποιος θα εκπλαγεί περισσότερο από σένα;»<br /><br />«Έχω και μία ακόμα αντίρρηση», είπε ο διαφωνούντας, «αν και, έχε υπόψη, δεν μπορώ ν’ αρνηθώ ότι θα ήταν τρομερά διασκεδαστικό. Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι πολύ δυνατοί και έπειτα έχουν κι εκείνα τα όπλα».<br /><br />«Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θα χρησιμοποιήσουμε μωρά», κατέληξε ο δόκτωρ.<br /><br />Το ίδιο απόγευμα ο δόκτωρ επέστρεψε στον κήπο του ζωοτόμου, έκλεψε ένα από τα ξυράφια του μέσα από το παράθυρο του εργαστηρίου και στο δεύτερο δρομολόγιο πήρε το μωρό του μέσα από την κούνια του παιδικού δωματίου.<br /><br />Υπήρξε μεγάλη αναταραχή στις κορυφές των δέντρων. Ο πίθηκος με το ένα αυτί, ο οποίος είχε ευγενή φύση, κρατούσε τρυφερά το μωρό στην αγκαλιά του. Ένας άλλος έχωσε ξηρούς καρπούς μέσα στο στόμα του μωρού και εκνευρίστηκε όταν είδε ότι δεν μπορούσε να τους φάει. «Δεν καταλαβαίνει», είπε.<br /><br />«Μακάρι να μην έκλαιγε», είπε ο πίθηκος με το ένα αυτί, «μοιάζει φρικτά με μαϊμού!» «Αυτά είναι παιδιάστικα πράγματα», είπε ο δόκτωρ. «Δωσ’ μου το ξυράφι».<br /><br />Τότε όμως ο πίθηκος με το ένα αυτί λιγοψύχησε, έφτυσε τον δόκτορα και έτρεξε μαζί με το μωρό στην κορυφή του διπλανού δέντρου.<br /><br />«Όχι!» φώναξε ο πίθηκος με το ένα αυτί, «να κάνεις ζωοτομία στον εαυτό σου!»<br /><br />Τότε όλη η ομάδα άρχισε να κυνηγιέται και να ουρλιάζει, και ο θόρυβος προκάλεσε τον ερχομό του αρχηγού, που ήταν εκεί κοντά και σκότωνε ψύλλους.<br /><br />«Τι συμβαίνει εδώ;» φώναξε ο αρχηγός. Μόλις του εξήγησαν, σκούπισε το μέτωπό του. «Μα τις μεγάλες καρύδες!» φώναξε, «ζω έναν εφιάλτη! Μπορούν οι πίθηκοι να ξεπέσουν σε αυτή τη βαρβαρότητα; Να επιστρέψετε το μωρό εκεί που το βρήκατε».<br /><br />«Δεν έχεις επιστημονική σκέψη», είπε ο δόκτωρ.<br /><br />«Δεν ξέρω αν διαθέτω επιστημονική σκέψη ή όχι», απάντησε ο αρχηγός, «αλλά διαθέτω ένα πολύ χοντρό ματσούκι και αν απλώσεις έστω ένα νύχι πάνω σ’ αυτό το μωρό, θα σου ανοίξω το κεφάλι στα δύο».<br /><br />Επέστρεψαν λοιπόν το μωρό στο μπροστινό οικόπεδο του κήπου. Ο ζωοτόμος (που ήταν ένας καταξιωμένος οικογενειάρχης) ήταν πανευτυχής και από τη χαρά του άρχισε άλλα τρία πειράματα στο εργαστήριό του προτού τελειώσει η μέρα.</span></span><div class="fbCommerceProductMiniListHscroll" id="fbPhotoSnowliftProductMiniListHscroll" style="font-family: inherit;">
</div>
<div id="fbPhotoSnowliftChainingPhotoVScroll" style="font-family: inherit;">
</div>
<div class="pts fbPhotoLegacyTagList" id="fbPhotoSnowliftLegacyTagList" style="font-family: inherit; padding-top: 5px;">
<div style="font-family: inherit;">
</div>
</div>
<div class="fbPhotosPhotoButtons" id="fbPhotoSnowliftCallToActionButton" style="cursor: default; display: inline-block; font-family: inherit; position: relative; user-select: none;">
</div>
<div id="fbPhotoSnowliftPhotoFundraiser" style="font-family: inherit;">
</div>
<div class="mvm fbPhotosPhotoOwnerButtons stat_elem" id="fbPhotoSnowliftOwnerButtons" style="font-family: inherit; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px;">
</div>
<div class="_56lj" id="fbPhotoSnowliftOriginalStory" style="align-items: center; display: flex; font-family: inherit;">
</div>
<div class="fbPhotosPhotoCVAnnotation" id="fbPhotoSnowliftComputerVisionAnnotation" style="font-family: inherit;">
</div>
</div>
<form action="https://www.facebook.com/ajax/ufi/modify.php" class="fbPhotosSnowliftFeedbackForm commentable_item collapsible_comments" data-ft="{"tn":"]"}" id="u_39_2" method="post" rel="async" style="margin: 0px; padding: 0px; position: relative;">
<div class="fbPhotosSnowliftFeedback" id="fbPhotoSnowliftFeedback" style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 13px; margin-top: 8px;">
</div>
<div style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<div style="font-family: inherit;">
<div class="_6iib" data-testid="fbSnowliftUFI/feedbackSummary" style="border-bottom: 1px solid rgb(218, 221, 225); color: #606770; font-family: inherit; margin: 0px 16px; padding-bottom: 4px; position: relative;">
<div class="_6iic" style="align-items: flex-start; display: flex; font-family: inherit; line-height: 20px; padding: 6px 0px;">
<div class="_6iid" style="align-items: center; display: flex; flex-grow: 1; font-family: inherit; overflow: hidden;">
<span aria-label="See who reacted to this" class="_1n9r _6iie" role="toolbar" style="align-items: center; display: flex; font-family: inherit; margin-bottom: -2px; margin-right: 2px; margin-top: -2px;"><span class="_1n9k" data-hover="tooltip" data-testid="UFI2TopReactions/tooltip_LIKE" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 12px; display: inline-block; font-family: inherit; font-size: 11px; line-height: 16px; margin: 0px 0px 0px -2px; outline: none; padding: 2px; position: relative; z-index: 3;" tabindex="-1"><a ajaxify="/ufi/reaction/profile/dialog/?ft_ent_identifier=ZmVlZGJhY2s6MjQzMDQyOTcyMDU0ODg2MQ%3D%3D&reaction_type=1&av=749887938" aria-label="5 Like" class="_1n9l" href="https://www.facebook.com/ufi/reaction/profile/browser/?ft_ent_identifier=ZmVlZGJhY2s6MjQzMDQyOTcyMDU0ODg2MQ%3D%3D&av=749887938" rel="dialog" role="button" style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: inherit; text-decoration-line: none;" tabindex="0"><span class="_9zc _19kl _1n9q" style="display: inline-block; font-family: inherit; height: 18px; position: relative; vertical-align: top; width: 18px;"></span></a></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</form>
<div class="_4p3v" id="fbPhotoSnowliftViews" style="font-family: inherit; padding: 0px 16px;">
</div>
<div id="fbPhotoSnowliftVideoFundraiser" style="font-family: inherit;">
</div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-91463526099715931202019-07-06T13:01:00.000+02:002019-07-06T13:01:04.194+02:00Τέσσερις τίγρεις σκότωσαν τον βασανιστή τους<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0Rh8euczYnaDOEqOaX_tuKqVTedBh_5VFBsofmaXUbGrc5aYyR6qBEnYTDDoFG-gp-yZbnPyxpq4hhil2ZquL33NQAYGU5QzziDbgJfceBkvDNm-QQFAAo0OFcvAX2BfpFbnCCALVGK2/s1600/15664494-7216093-image-a-34_1562315634124.jpg" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="424" data-original-width="634" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0Rh8euczYnaDOEqOaX_tuKqVTedBh_5VFBsofmaXUbGrc5aYyR6qBEnYTDDoFG-gp-yZbnPyxpq4hhil2ZquL33NQAYGU5QzziDbgJfceBkvDNm-QQFAAo0OFcvAX2BfpFbnCCALVGK2/s320/15664494-7216093-image-a-34_1562315634124.jpg" width="320" /></a><br />
<br />
Ένας από τους πιο διάσημους εκπαιδευτές - βασανιστές τίγρεων πήρε χθες αυτό που του άξιζε: οι τέσσερις τίγρεις που εκμεταλλευόταν, τον σκότωσαν μία ώρα πριν την παράσταση του τσίρκο Circo Orfei στην Ιταλία.<br />
<br />
Ο Ετόρε Γουέμπερ, 61, έκανε πρόβα το νούμερο που θα παρουσίαζε, όταν μία από τις τίγρεις τον έριξε κάτω και οι άλλες τρεις του επιτέθηκαν και τον σκότωσαν. Οι τίγρεις έπαιζαν με το άψυχο σώμα του για τουλάχιστον μισή ώρα μπροστά στους σοκαρισμένους γιατρούς που δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν. Οι συνεργάτες του Γουέμπερ προσπάθησαν να απομακρύνουν τα ζώα αλλά χωρίς επιτυχία.
Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τι απέγιναν οι τίγρεις. <br />
<br />
πληροφορίες από: <a href="https://www.dailymail.co.uk/news/article-7216093/One-worlds-famous-circus-tamers-mauled-death-four-tigers.html?fbclid=IwAR3vRfBKJJxdcRVK7ikoB1lBjLs8hQjJDGxfbtjTJ4CRvGtPpqgBBhW3I2M" target="_blank">DailyMail</a>foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-34424665093123306812019-05-12T11:32:00.000+02:002019-05-12T11:33:22.384+02:00Η ιστορία της Ελπίδας<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">💬 Αναδημοσίευση από <a href="https://www.vrouvafarm.org/">https://www.vrouvafarm.org</a></span></i><br />
<br />
<br />
<img src="https://static.wixstatic.com/media/35c123_10c1b8c2f4df44c2bfa593f9f1c450f1~mv2_d_4000_3000_s_4_2.jpg/v1/fill/w_418,h_313,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01/35c123_10c1b8c2f4df44c2bfa593f9f1c450f1~mv2_d_4000_3000_s_4_2.webp" /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Η Ελπίδα αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν πολύ τυχερό κορίτσι γιατί όλες οι συγκυρίες συνέπεσαν έτσι ώστε να μάθω γι’ αυτήν! Μέσα από το facebook συνάντησα τυχαία μια κοπέλα που ήθελε να πάρει μέρος στη συνάντηση μιας ομάδας του fb, τους Vegan Larissa, σε μια γειτονική πόλη. Συναντηθήκαμε, λοιπόν, και μου ανέφερε ότι δίπλα στο σπίτι που νοίκιαζε, ο ιδιοκτήτης της είχε πολλά οικόσιτα ζώα, ότι λόγω της ηλικίας του και του κόστους τους δεν μπορούσε πια να τα συντηρεί και είχε ήδη αρχίσει να τα ξεφορτώνεται ένα ένα σφάζοντάς τα για το κρέας τους... Είχε ήδη σφάξει ένα γουρούνι την περασμένη βδομάδα και τώρα ήταν η σειρά της Ελπίδας. Μετά από αυτήν θα πουλούσε ή θα σκότωνε δυο ελάφια. Μόλις το έμαθα, αναστατώθηκα πολύ κι από τη στιγμή που είδα «προσωπικά» την αγελάδα, άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να σωθούν τα υπόλοιπα ζώα. Δυστυχώς στην περίπτωση της Ελπίδας είχα μόνο 3-4 μέρες μέχρι τη μέρα που ο ιδιοκτήτης της είχε προγραμματίσει να τη σφάξει και να πουλήσει το κρέας της. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Η ιδέα να ξεκινήσω μια σελίδα στο fb με σκοπό να μαζέψω τα χρήματα που χρειάζονταν για να την αγοράσω ήταν ίσως παρατραβηγμένη, αλλά δεν είχα τίποτα να χάσω... Ύστερα θα μπορούσα να την κρατήσω στην αυλή μας, αφού το σπίτι που νοικιάζουμε έχει πολύ ελεύθερο χώρο γύρω γύρω – γι’ αυτό και το νοικιάσαμε, για να μπορούμε να φροντίζουμε τα αδέσποτα. Αν όλα πήγαιναν καλά, θα έψαχνα ένα καταλληλότερο χώρο γι’ αυτήν – εν ανάγκη θα νοίκιαζα έναν....
Όσον αφορά τα ελάφια, επικοινώνησα με τη δασική υπηρεσία και διαμαρτυρήθηκα ότι είναι παράνομο να έχει κανείς στην κατοχή του αυτό το είδος ελαφιού. (Μερικές βδομάδες αργότερα έμαθα ότι τα ελάφια κατασχέθηκαν και ο ιδιοκτήτης τους αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο από 3000 ώς 5000 ευρώ!)
Έφτιαξα, λοιπόν, τη σελίδα ελπίζοντας ότι θα κατάφερνα να συγκεντρώσω εγκαίρως τα χρήματα. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν εκπληκτική! Ήταν τόσο άμεση που καταφέραμε να μαζέψουμε ολόκληρο το ποσό σε τέσσερις μόλις μέρες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Όλα έγιναν τόσο γρήγορα... δεν είχα το χρόνο να συνειδητοποιήσω τι θα είχα να αντιμετωπίσω από κει κι ύστερα! Δεν είχα καμιά εμπειρία από οικόσιτα ζώα, στην ουσία ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα αγελάδα «προσωπικά»! Προσπάθησα να πάρω πληροφορίες από τα καταστήματα τροφών για οικόσιτα ζώα ακόμη και από κτηνοτρόφους. Έμαθα έτσι μερικά πράγματα για τη διατροφή και τις συνήθειες των αγελάδων. Της αγόρασα σανό, ξεραμένο τριφύλλι κι ένα ειδικό μείγμα από σπασμένο καλαμπόκι, σόγια, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να δέσω ή να περιορίσω την Ελπίδα... Αλλά μέσα σε λίγες μέρες ανακάλυψα ότι οι αγελάδες είναι ζωηρά πλάσματα, γεμάτα περιέργεια για το κάθε τι! Αυτό σήμαινε πολλές ζημιές.... δυστυχώς! Η Ελπίδα έφαγε όλα μας τα λουλούδια, «καθάρισε» τα αμπέλια και κάθε κλαδί ελιάς που μπορούσε να φτάσει... Μάσησε και κατέστρεψε πλαστικούς φράχτες, λάστιχα ποτίσματος και τέντες... Έσπασε ακόμη και μια βρύση που υπήρχε έξω γιατί είχε μάθει να την ανοίγει με τη γλώσσα της ώστε να απολαμβάνει το φρέσκο νεράκι. Έφαγε και το καλώδιο της κεραίας μας! Για να μην πούμε τις άλλες ζημιές που έκανε τρίβοντας παντού το κεφάλι της, προσπαθώντας μάλλον να ανακουφιστεί από τη φαγούρα που της προκαλούσαν τα κέρατά της που μεγάλωναν! (Τελικά έσπασε το ένα!). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Μ’ ένα τόσο μεγάλο ζώο ακόμη και τα πιο απλά πράγματα γίνονταν πολύπλοκα!
Μια από τις μεγάλες δυσκολίες ήταν φυσικά το καθημερινό καθάρισμα. Αφού η Ελπίδα δεν ήταν περιορισμένη σ’ ένα συγκεκριμένο χώρο, βρίσκαμε «τούρτες» κυριολεκτικά έξω από την πόρτα μας! Και μάλιστα ειδικά έξω από την πόρτα μας γιατί, όπως και οι σκύλοι και οι γάτες μας, η Ελπίδα περνούσε τον περισσότερο χρόνο της εκεί όπου μας έβλεπε περισσότερο. Μας περίμενε πάντα είτε έξω από την μπροστινή πόρτα είτε κάτω από το μπαλκόνι μας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Κάποιες φορές η κατάσταση ήταν μάλλον τραγική όσον αφορά το θέμα της υγιεινής
Μια και ήταν χειμώνας – η Ελπίδα ήρθε να μείνει μαζί μας στα τέλη του Νοέμβρη του 2017 – της φτιάξαμε ένα στάβλο. Που επίσης χρειαζόταν καθημερινό καθάρισμα. Η καθημερινή μας ρουτίνα είχε ως εξής: Σηκωνόμασταν στις 6:30 για να τη βγάλουμε από το στάβλο της και να την ταΐσουμε, καθαρίζαμε το χώρο της και την αυλή μας, την ξαναταΐζαμε το μεσημέρι και το απόγευμα και κατά τη δύση του ήλιου τη βάζαμε στο σταύλο δελεάζοντάς την με καρότα. Στην αρχή τρελαινόταν γι αυτά!
Η συγκατοίκηση απαιτούσε συμβιβασμούς κι από τις δυο πλευρές... Στην αρχή έπρεπε να κρατώ τα σκυλιά μας κλεισμένα γιατί έβλεπαν την Ελπίδα σαν εισβολέα και τη γάβγιζαν τρομάζοντάς την. Ευτυχώς τους πήρε μόνο μια βδομάδα να τη συνηθίσουν... μετά έπρεπε να βρώ τρόπους να τα κρατώ μακριά από τον καρπό της που όπως διαπίστωσα τον έβρισκαν νοστιμότατο
Αλλά η ίδια η συγκατοίκηση πρόσφερε τόσα πολλά σε μένα και την οικογένειά μου! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Νωρίς το πρωί η Ελπίδα άρχιζε ένα ξέφρενο τρεχαλητό από τη μια άκρη της αυλής στην άλλη και μας σκουντούσε με το κεφάλι της προσκαλώντας μας να παίξουμε μαζί της – πράγμα όχι και τόσο απλό αν λάβουμε υπόψη το μέγεθος και τη δύναμη της που δεν φαινόταν καν να αντιλαμβάνεται! Το μεσημέρι μηρύκαζε κάτω απ’ τον ήλιο κι όταν ζεσταινόταν έμπαινε στο στάβλο της. Καμιά φορά έπαιζε με τα σκυλιά και συχνά της άρεσε να ξαπλώνει δίπλα τους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Τη νύχτα, αφού σταματήσαμε να προσπαθούμε να τη βάλουμε στο στάβλο γιατί μας έκανε σαφές ότι δεν ήθελε να περνάει πια εκεί τη νύχτα της, άραζε κάτω από μια συγκεκριμένη ελιά κοντά στο μπαλκόνι μας και μηρύκαζε. Το πρωί τη βρίσκαμε σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο του κτήματος απ’ όπου είχε θέα όλο το Βόλο! Της άρεσε να παίζει με το τρεχούμενο νερό με τη γλώσσα της και είχε μάθει ακόμα και να ανοίγει την πόρτα της αποθήκης! Έφτανε να την κοιτάξεις στα μάτια για να καταλάβεις τι ήθελε... φαΐ...χάδια ή απλώς παρέα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Αυτό όμως που ανακάλυψα ήταν κάτι που ο καθένας θα έπρεπε να ξέρει. Πέρα από το γεγονός ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να εκμεταλλευόμαστε κανένα ζώο, η Ελπίδα πραγματικά δεν διέφερε καθόλου από ένα σκύλο!
Κάποια στιγμή προσπάθησα να βρω ενα άλλο μέρος γι’ αυτήν επειδή ζούμε στο νοίκι και κάποιοι γείτονες είχαν αρχίσει να παραπονούνται για τις μυρωδιές... Δυστυχώς δεν βρήκα κανένα μέρος που να μου δίνει την αίσθηση ότι η Ελπίδα θα ήταν ασφαλής εκεί κι έτσι συνέχισε να ζει μαζί μας.
Ένα άλλο ζήτημα της φροντίδας της, για το οποίο δεν είχα ιδέα, ήταν η γραφειοκρατία... Νόμιζα πως όταν ερχόταν η ώρα που θα βρίσκαμε ένα σπίτι για κείνη, θα τη μεταφέραμε μ’ ένα φορτηγό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Σύντομα όμως έμαθα ότι με τα οικόσιτα ζώα και ειδικά με τις αγελάδες, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά! Λόγω κάποιων σοβαρών ασθενειών, οι αγελάδες εμπίπτουν σε αυστηρούς υγειονομικούς κανονισμούς. Όταν, λοιπόν, βρήκαμε τη Φάρμα Βρούβα κι εφόσον αυτή ήταν σ’ ένα νησί και η Ελπίδα θα έπρεπε να μεταφερθεί με πλοίο, ήταν προφανές ότι όλα έπρεπε να γίνουν απολύτως νομότυπα! Κι έτσι άρχισε η μάχη με την ελληνική γραφειοκρατία!
Πρώτα απ’ όλα έπρεπε να βγάλω ένα χαρτί που να λέει ότι την είχα βρει να περιπλανιέται και την πήρα σπίτι – κι έτσι έγινα η ιδιοκτήτριά της. (Ο γέρος που μου την πούλησε δεν είχε βέβαια χαρτιά, αφού οι κτηνοτρόφοι συχνά πουλούν ή ανταλλάσσουν ζώα παράνομα για μεγαλύτερο κέρδος). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ευτυχώς η γυναίκα του κτηνιάτρου μου εργαζόταν στη δημόσια κτηνιατρική υπηρεσία που είναι αρμόδια για θέματα οικόσιτων ζώων κι έτσι τα πράγματα έγιναν λιγάκι πιο εύκολα. Για να μεταφέρουμε την Ελπίδα, έπρεπε να πιστοποιήσουμε ότι είναι υγιής κι έχει κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι αυτά τα εμβόλια ήταν διαθέσιμα μόνο σε μεγάλες ποσότητες – επειδή χορηγούνταν ταυτόχρονα σε μεγάλο αριθμό ζώων – έπρεπε, λοιπόν, να περιμένω πότε κάποιος κτηνοτρόφος θα είχε «περίσσευμα» από τα ζώα του. Αυτό μας πήρε πάρα πολύ χρόνο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Επίσης πολύ χρόνο πήρε και η καραντίνα που χρειαζόταν για το τελευταίο εμβόλιο, αυτό της οζώδους δερματίτιδας, που κράτησε ένα μήνα. Η όλη γραφειοκρατική διαδικασία μας πήρε πάνω από τρεις μήνες.
Και μετά, εκεί που πίστευα ότι είχαμε τελειώσει, πληροφορήθηκα ότι η Ελπίδα μπορούσε να μεταφερθεί μόνο από ένα «νόμιμο μεταφορέα βοοειδών». Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να βρω κάποιον που μετέφερε ειδικά αγελάδες και είχε άδεια για μια ορισμένη χιλιομετρική απόσταση – πράγμα που δυσκόλευε πάρα πολύ την κατάσταση γιατί σήμαινε ότι έπρεπε να βρω κάποιον με μεγάλο φορτηγό από ένα κοντινό μέρος και με τι κόστος άραγε; Άρχισα τα τηλεφωνήματα αλλά μόνο ένας μεταφορέας συμφώνησε να πάρει την Ελπίδα ζητώντας «μόνο» 500 €! Αλλά υπήρχε κι άλλο πρόβλημα! Θα ερχόταν να πάρει την Ελπίδα όταν θα αναλάμβανε κάποια μεταφορά κοντά στο Βόλο. Αυτή η αναμονή κράτησε άλλον ένα μήνα!
Με τίποτα δεν ήθελα βέβαια να βάλω την Ελπίδα σε τόσο στρεσογόνες συνθήκες. Ο μεταφορέας μου είπε ξεκάθαρα ότι θα ερχόταν να πάρει την Ελπίδα, μετά θα έπαιρνε κι άλλες αγελάδες που προορίζονταν για σφαγή, θα τις πήγαινε όλες στα δημόσια σφαγεία κοντά στον Πειραιά και στη συνέχεια θα με συναντούσε στο λιμάνι όπου θα παίρναμε το πλοίο για την Αίγινα. Φοβόμουν ότι κάτι μπορούσε να πάει στραβά με αποτέλεσμα ακόμη και να καταλήξει κι η Ελπίδα στο σφαγείο! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Πιστεύοντας, λοιπόν, ότι ίσως κατάφερνα να πείσω τις λιμενικές αρχές να κάνουν μια εξαίρεση για την Ελπίδα και να μας αφήσουν να τη μεταφέρουμε με ένα τρέιλερ για άλογα, ξεκίνησα τις απαραίτητες ενέργειες. Και τελικά τα κατάφερα. Πήρα το οκέι από τις λιμενικές αρχές καθώς και από την ακτοπλοϊκή εταιρία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Όταν όμως πήγα στη δημόσια κτηνιατρική υπηρεσία για να πάρω το βιβλιάριο υγείας της Ελπίδας, διαπίστωσα ότι η κτηνιατρική υπηρεσία του Πειραιά δεν συμφωνούσε και δεν επρόκειτο να δώσει άδεια για τη μεταφορά… Έγινα κομμάτια… Όχι μόνο γιατί είχα αγωνιστεί τόσο σκληρά ώς αυτό το σημείο αλλά και γιατί επιθυμούσα να μεταφερθεί η Ελπίδα σαν ζώο που έχει το δικαίωμα να ταξιδέψει με καλές συνθήκες και όχι σαν «εμπόρευμα». Ήθελα το ταξίδι αυτό να είναι συμβολικό. Να δείξει ότι μια αγελάδα μπορεί να έχει δικαιώματα σαν ζώο συντροφιάς, να δείξει πως τα πράγματα μπορούν ν’ αλλάξουν... αλλά, δυστυχώς, δεν τα κατάφερα... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Για να μην τα πολυλογώ, κατέληξα λοιπόν να κανονίσω το ταξίδι με το «νόμιμο μεταφορέα βοοειδών». Ευτυχώς, αν και ήταν ο ίδιος κτηνοτρόφος και χασάπης, ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την Ελπίδα και τη φρόντισε πολύ καλά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς το καινούργιο της σπίτι. (Μιλώντας λίγο περισσότερο μαζί του έμαθα ότι ήξερε για το βηγκανισμό γιατί ο δάσκαλος που έκανε καράτε στην κόρη του ήταν βήγκαν και η κόρη του ενδιαφερόταν να γίνει κι εκείνη βήγκαν! Παραδέχτηκε ότι τα ζώα καταλαβαίνουν ότι πηγαίνουν για σφαγή και ότι αυτό δεν είναι ευχάριστο θέαμα. Αφού μετέφερε την Ελπίδα άρχισε να παρακολουθεί τη σελίδα της στο fb και προσφέρθηκε να κάνει κάποιες έρευνες σχετικά με τη στείρωσή της!)
Μου ήταν πολύ δύσκολο ν’ αφήσω την Ελπίδα στη Βρούβα... Τώρα όμως, 2 μήνες μετά, η Ελπίδα έχει απόλυτα προσαρμοστεί στο νέο της περιβάλλον... Και φυσικά έχει ήδη κάνει κι εκεί μερικές ζημιές! Έσπασε τον ξύλινο φράχτη της, μπήκε στο δωμάτιο ενός από τους εθελοντές και το έκανε άνω κάτω! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Μια άλλη φορά προσπάθησε να φάει το σανό μιας ηλικιωμένης γαϊδουρίτσας με αποτέλεσμα να εισπράξει μια κλωτσιά στο κεφάλι – ευτυχώς όχι πολύ δυνατή! Ο άνθρωπος που τη φροντίζει ξέρει πολλά για τις αγελάδες γιατί η οικογένειά του είχε αγελάδες κι αυτός μεγάλωσε φροντίζοντάς τες. Λέει πως με μόνη εξαίρεση μία άλλη αγελάδα που ήξερε, η Ελπίδα είναι η πιο έξυπνη και η πιο άτακτη αγελάδα που έχει ποτέ συναντήσει!
Το θέμα είναι πως η Ελπίδα δεν διαφέρει από οποιοδήποτε ζώο συντροφιάς. Είναι έξυπνη – συνήθισε το καινούργιο της όνομα μέσα σε δυο μέρες μόνο, έμαθε ν’ ανοίγει βρύσες και πόρτες με τη γλώσσα της, ζητούσε περισσότερο φαΐ ή παιχνίδι. Είναι πολύ λυπηρό να κάνουμε τέτοιες διακρίσεις μεταξύ των ζώων.
Είναι η πρώτη αγελάδα που διασώθηκε στην Ελλαδα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<img src="https://static.wixstatic.com/media/35c123_027d5064178741c392df7d390be97347~mv2_d_1536_2048_s_2.jpg/v1/fill/w_403,h_537,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01/35c123_027d5064178741c392df7d390be97347~mv2_d_1536_2048_s_2.webp" /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ελπίζω πραγματικά η ιστορία της να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους ώστε ν’ αρχίσουν να βλέπουν τα οικόσιτα ζώα κάτω από ένα νέο πρίσμα. Κι αφού την επισκεφθούν, θα καταλάβουν πως όλα τα ζώα είναι ίσα – κι επίσης ίσα μ’ εμάς!
Συγχωρέστε με γι’ αυτό το μεγάλο κείμενο... είναι μόνο μια περίληψη όλων όσων έζησα μαζί της. Αν έχετε τυχόν ερωτήσεις, θα σας δώσω ευχαρίστως περισσότερες πληροφορίες! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που της δείξατε!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://www.vrouvafarm.org/single-post/2019/05/10/%CE%97-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%95%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-2?fbclid=IwAR2ZxhjIrCriC-Kn2B_IFsbD95DHH-MccgB1DzCEmP7jwn9RI6OxeqVHl0Y">https://www.vrouvafarm.org</a></div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-44540018640764935862018-11-22T15:58:00.001+02:002020-08-28T12:57:35.087+02:00Η Julia Butterfly Hill κι ένα δέντρο που το έλεγαν ΛούναΣήμερα θέλω να σας πω μια ιστορία...<div><br /></div><div><span style="background-color: white; color: #181818; font-family: Merriweather, Georgia, serif; font-size: 14px;">“If you’re the only person left, as long as your hope is committed in action, then hope is alive in the world.”</span><br style="background-color: white; color: #181818; font-family: Merriweather, Georgia, serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #181818; font-family: Merriweather, Georgia, serif; font-size: 14px;">― </span><span class="authorOrTitle" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Lato, "Helvetica Neue", Helvetica, sans-serif; font-size: 14px; font-weight: bold;">Julia Butterfly Hill</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx57NIXih7w4ODWmyiEpOxK59iJYpn-O20gnV41HyxqMz-Ll-w0UFXOQ4Xd6R1dYJspH6h6dehZs8a5NevuOTL2kM2ASNvdlywT3I_DkOuSZLvJ1NAQDHk_tA-so4R991qcJYOOtv2E7ND/s1600/1+YmjNFcnJDPuyCWwGNfijSg.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="811" data-original-width="1200" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx57NIXih7w4ODWmyiEpOxK59iJYpn-O20gnV41HyxqMz-Ll-w0UFXOQ4Xd6R1dYJspH6h6dehZs8a5NevuOTL2kM2ASNvdlywT3I_DkOuSZLvJ1NAQDHk_tA-so4R991qcJYOOtv2E7ND/s320/1+YmjNFcnJDPuyCWwGNfijSg.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmSkV1ymzMnHh1oKoYK9WgsSmLQ81TTwmo5cKeUuYw7-4BJPpHEvKI6zmdGi8fUg9-kbl0y7nmxrE9TkzOS8tNVzPNsxOsh9jkggG4NWysyz-01Cs1Ib7Sk0yTh17iQ_RwtbHhxIV-h42H/s1600/41771_web.ae.4.19.darylhannah.picao.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1082" data-original-width="1600" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmSkV1ymzMnHh1oKoYK9WgsSmLQ81TTwmo5cKeUuYw7-4BJPpHEvKI6zmdGi8fUg9-kbl0y7nmxrE9TkzOS8tNVzPNsxOsh9jkggG4NWysyz-01Cs1Ib7Sk0yTh17iQ_RwtbHhxIV-h42H/s320/41771_web.ae.4.19.darylhannah.picao.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuePvNJx2ICaJK3cbXMRPpnCRyrPaTUESygAQG5Ye0mjGkdS47K4oBLvnDHKheLbHekGQoXSmmRkzrzYx7RnJ1riNMhc6oNeqOyhEXr_XN3h7pwJo4Qg269oq1fc_Gm1bbiEJaHfUyVFZK/s1600/julia_desktop.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuePvNJx2ICaJK3cbXMRPpnCRyrPaTUESygAQG5Ye0mjGkdS47K4oBLvnDHKheLbHekGQoXSmmRkzrzYx7RnJ1riNMhc6oNeqOyhEXr_XN3h7pwJo4Qg269oq1fc_Gm1bbiEJaHfUyVFZK/s320/julia_desktop.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Το 1997 μία νεαρή βίγκαν ακτιβίστρια, η Julia "Butterfly" Hill , στην
ηλικία των 23 ετών αποφάσισε να κάνει κάτι που θα άφηνε άφωνο όλο τον
κόσμο. Έζησε για 738 ημέρες πάνω σε ένα δέντρο
ύψους 55 μέτρων -το οποίο ονόμασε Luna- προκειμένου να σώσει από την
ξυλεία ένα δάσος με σεκόγιες (πανύψηλα κωνοφόρα δέντρα που ζουν χιλιάδες χρόνια). Η Julia τα
έβαλε με μία πανίσχυρη εταιρεία, την <span class="ILfuVd NA6bn">Pacific Lumber Company</span>, που είχε αγοράσει την
έκταση και είχε αρχίσει να την αποψιλώνει. Η κοπή των δέντρων είχε ήδη
προκαλέσει κατολίσθηση περίπου ένα χρόνο πριν, καταστρέφοντας τα
σπίτια των οικονομικά ασθενών ανθρώπων που ζούσαν στις παρυφές του δάσους,
σκεπάζοντας τις περιουσίες τους κάτω από τόνους λάσπης και νερού. <br />
<br />
Τα
δέντρα σεκόγιες αποτελούν το σήμα κατατεθέν της πολιτείας της
Καλιφόρνια. Η Τζούλια έζησε για δύο ολόκληρα χρόνια πάνω σε ένα από αυτά
τα δέντρα προκειμένου να εξασφαλίσει τις διαπραγματεύσεις που θα έσωζαν
το πολύτιμο δάσος από τα χέρια των κερδοσκόπων. Φυσικά αυτή η
προσπάθειά της δεν ήταν εύκολη. Υποστηρικτές της έπρεπε να μπαίνουν
κρυφά στο δάσος και να της ανεβάζουν εφόδια όπως τρόφιμα και νερό, αφού η
Τζούλια δεν πάτησε το πόδι της στη γη για όλο αυτό το διάστημα. Για την
ακρίβεια είχε πει πως δεν θα κατέβει αν δεν πάρει τις διαβεβαιώσεις πως
το δάσος θα σωθεί. Ζούσε μόνη της πάνω σε μία αυτοσχέδια πλατφόρμα υπομένοντας καταιγίδες, κρύο, ανέμους και βροχή. <br />
<br />
Η εταιρεία δεν έμεινε άπραγη φυσικά. Οι
υλοτόμοι την απειλούσαν, την έβριζαν, έφεραν ελικόπτερα που πετούσαν
γύρω από τη Λούνα, δημιουργώντας ρεύματα αέρα που πολλές φορές κόντεψαν να ρίξουν την Τζούλια κάτω, έκοβαν γειτονικά δέντρα για να της κάνουν πόλεμο νεύρων και
απειλούσαν πως θα αρχίσουν να κόβουν και το δέντρο που χρησιμοποιούσε
για σπίτι της. <br />
<br />
Η Τζούλια πέρασε φοβερή σωματική ταλαιπωρία,
πέρασε δύο χειμώνες πάνω στο δέντρο, με χιόνι και παγετό αλλά και
απίστευτους ανέμους, αλλά δεν το έβαλε κάτω.Η ιστορία τελείωσε αίσια με την εταιρεία να υπογράφει συμφωνία με την ακτιβίστρια, και το δάσος να σώζεται. Μάλιστα η Τζούλια και ακτιβιστές από όλον τον κόσμο κατάφεραν να μαζέψουν το ποσό να αγοράσουν ένα μεγάλο κομμάτι γης που περιλάμβανε και τη Λούνα. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του κινήματος των tree-sitters (καταληψίες δέντρων) που μία κατάληψη είχε τέτοιο αποτέλεσμα. Οι προηγούμενες πάντοτε έληγαν άδοξα, κυρίως λόγω έλλειψης ακτιβιστών που ήταν διατεθειμένοι να ζήσουν χειμώνα πάνω στο δέντρο υπό τόσο αντίξοες συνθήκες....<br />
<br />
<b>Δείτε ένα μικρό βίντεο </b><br />
<a class="bbc_link" href="https://www.youtube.com/watch?v=8tsvJ1XaXvo" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=8tsvJ1XaXvo</a><br />
<br />
<b>Διαβάστε το βιβλίο...είναι εκπληκτικό</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG-kG1FkwkkA9jxh3di9owIYhX7mdTA0WUPrNSyAyWuiwX9I2KoUnNVYkmHZAeUjR1HLkUb1OiZhjdDjVEwbkjHUZxGEsZQ14YhlsXXLcGZIoVpCcJIlfgm4mL-6tMRJYe-8UqFN3RFzFi/s1600/4364e18c039e1a37bd1ee607438f4b50.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="781" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG-kG1FkwkkA9jxh3di9owIYhX7mdTA0WUPrNSyAyWuiwX9I2KoUnNVYkmHZAeUjR1HLkUb1OiZhjdDjVEwbkjHUZxGEsZQ14YhlsXXLcGZIoVpCcJIlfgm4mL-6tMRJYe-8UqFN3RFzFi/s320/4364e18c039e1a37bd1ee607438f4b50.jpg" width="204" /></a></div>
<br />
https://www.goodreads.com/book/show/7803.The_Legacy_of_Luna<br />
<br />
<b>και επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της οργάνωσης που δημιούργησε η ίδια: </b><a class="bbc_link" href="http://www.circleoflife.org/" target="_blank">www.circleoflife.org</a><br />
<br /></div>foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-80217995886979565452018-08-12T07:48:00.000+02:002018-08-12T07:48:19.086+02:00Δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να κοιτάξουμε ένα ζώο σε ζωολογικό κήποΑναδημοσίευση από : https://thepressproject.gr/zin16/details.php?aid=131831<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.atticapark.com/_img/logo_gr.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.atticapark.com/_img/logo_gr.jpg" data-original-height="288" data-original-width="356" height="161" width="200" /></a></div>
Στις 20 Ιουνίου η ομάδα Stop Attica Zoological
Park Dolphinarium έφερε στη δημοσιότητα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης μια
«δωρεά» ύψους 5.000 ευρώ που έκανε το Αττικό Πάρκο στο Α.Τ. Σπάτων, το
οποίο είναι το αρμόδιο αστυνομικό τμήμα για τη διεξαγωγή ελέγχων στο
Αττικό Πάρκο για παρατυπίες, ενώ στις 4 Ιουλίου δημοσίευσε μια ακόμα
«δωρεά» από το Αττικό Πάρκο προς την τροχαία βορειονατολικής Αττικής
ύψους 1.500 ευρώ. <br />
Τα δύο περιστατικά συνέβησαν κατ’ αντιστοιχία τον Απρίλιο και τον
Δεκέμβριο του 2017. Λίγο η κανονικοποίηση της διαφθοράς, λίγο ότι η
είδηση δεν αφορά ανθρώπους αλλά ζώα, με εξαίρεση τη ζωοφιλική ιστοσελίδα
zoosos.gr κανένα μικρό ή μεγάλο ειδησεογραφικό μέσο δεν ενδιαφέρθηκε να
αναπαράγει την είδηση.<br />
<br />
Αν ο Λεσουέρ έχει τη δυνατότητα να μοιράζει πεντοχίλιαρα σε αστυνομικά
τμήματα κατ’ αυτό τον τρόπο, είναι να αναρωτιέται κανείς πόσα χρήματα
έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια σε δημοσιογράφους για να εξασφαλίζει την
καλή εικόνα της επιχείρησής του προς τα έξω. Είναι ενδεικτικό του
θέματος ότι ελάχιστες μέρες μετά την αποκρυμμένη είδηση της «δωρεάς» στο
Α.Τ. Σπάτων, στη Lifo, στο Newsbeast, στο Gossip tv και άλλες
αντίστοιχου επιπέδου σελίδες αναρτήθηκαν εγκωμιαστικά και διαφημιστικά
κείμενα για το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο Α.Ε.<br />
<br />
Σε μια χώρα όπου οι αρμόδιοι φορείς διέθεταν στοιχειώδη αξιοπρέπεια, θα
διεξαγόταν ήδη έρευνα για το περιστατικό. Πώς να γίνει όμως κάτι τέτοιο
για μια νομότυπη ενέργεια όταν δεν έχει υπάρξει καμία επέμβαση για τις
τόσες παρανομίες του Αττικού Πάρκου τα τελευταία χρόνια; Μέχρι σήμερα
έχουν υπάρξει <a href="https://www.zoosos.gr/atimoretoi-oi-paravates-pou-ekmetalleuodai-ta-delphinia/">σημαντικοί λόγοι</a>
να μπει λουκέτο στο δελφινάριο του Αττικού Πάρκου αλλά οι αρχές
επέλεξαν προκλητικά να μην το κάνουν. Αντί αυτού, την τελευταία δεκαετία
όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις έχουν φροντίσει να αβαντάρουν
προκλητικά την επιχείρηση, να την εξαιρέσουν με φωτογραφική διάταξη από
τον σχετικό απαγορευτικό νόμο περί παραστάσεων με ζώα, να αφήσουν
ανενόχλητη τη διεξαγωγή παράνομων παραστάσεων και να της επιτρέψουν να
έχει στην κατοχή της ζώα που αιχμαλωτίστηκαν στο φυσικό τους περιβάλλον
(και συγκεκριμένα στη Μαύρη Θάλασσα). Την επόμενη φορά που θα
εξοργιστείτε με τη σφαγή των δελφινιών στο Ταϊτζί, θυμηθείτε ότι τα μωρά
δελφίνια αιχμαλωτίζονται και πωλούνται σε επιχειρήσεις όπως το Αττικό
Πάρκο.<br />
<br />
Το Αττικό Πάρκο συνηθίζει να απαντάει στις επιθέσεις που δέχεται
κατηγορώντας τους επικριτές του για κρυφή ατζέντα και τονίζοντας πόσο
μεγάλη σημασία έχει για τους ίδιους η ευζωία των έγκλειστων ζώων. Ας
γίνει σαφές λοιπόν πως η κριτική που ασκείται στην εταιρεία προέρχεται
από τη θέση της απελευθέρωσης των ζώων και αυτό δεν ήταν ποτέ μυστικό. Η
θεωρία της απελευθέρωσης των ζώων είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την
ευζωία των ζώων, η οποία το μόνο που ουσιαστικά καταφέρνει είναι να
καθιερώνει την ιδιοποίηση των ζώων από τους ανθρώπους προς εκπλήρωση των
(οικονομικών, κατά βάση) συμφερόντων των τελευταίων. Ο ασπασμός αυτής
της οπτικής συνεπάγεται ότι δεν μας ενδιαφέρει εάν η πισίνα έχει πολύ
χλώριο, εάν τα ζώα σιτίζονται επαρκώς ή εάν τα κλουβιά είναι αρκετά
μεγάλα: αυτό που μας ενδιαφέρει και επιδιώκουμε είναι να αδειάσουν τα
κλουβιά, όχι να γίνουν μεγαλύτερα. Ως εκ τούτου, το πρόβλημα με το
Αττικό Πάρκο δεν είναι μόνο οι παραστάσεις των δελφινιών αλλά καθαυτή η
οντότητά του ως ζωολογικού κήπου, η οποία, πέραν της προφανούς
αντικειμενοποίησης των ζώων, εγείρει ένα ακόμα ζήτημα που εντοπίζεται σε
ένα ιστορικό πλαίσιο ιδιαίτερα φορτισμένο.<br />
<br />
Οι σύγχρονοι ζωολογικοί κήποι μπήκαν στη <em>δημόσια σφαίρα</em> έχοντας
έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: την επίδειξη τροπαίων από τις
κατακτημένες χώρες. Αυτοί οι χώροι, γεμάτοι με εξωτικά ζώα, εξωτικά φυτά
και πολλές φορές με εξωτικούς ανθρώπους, λειτούργησαν ως
παραδειγματικές αφηγήσεις δυτικής υπεροχής τόσο απέναντι στους
υποανάπτυκτους υποτελείς των αποικιών όσο και απέναντι στη φύση εν
γένει. Το τέλος της εποχής των αυτοκρατοριών και η εξασθένηση του
αποικιοκρατισμού προκάλεσε στους ζωολογικούς κήπους μια αναμενόμενη
κρίση ταυτότητας. Για να συνεχίσουν αυτοί οι χώροι να υφίστανται υπό τις
νέες συνθήκες ήταν αναγκαίο να υπάρξει μια αλλαγή της ιδιότητάς τους,
έστω και επιφανειακή. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η προβολή των ζωολογικών
κήπων έπαψε να γίνεται με όρους έκθεσης και συνεχίστηκε με τις γνωστές
προφάσεις περί επιμόρφωσης του κοινού και διατήρησης ατόμων ειδών υπό
εξαφάνιση. Προφανώς, μια τέτοια ρηχή προσέγγιση που καταπιάνεται με το
αποτέλεσμα και εθελοτυφλεί απέναντι στις αιτίες της εξάλειψης των ειδών
(με κυριότερη την καταστροφή των βιοτόπων τους λόγω της κτηνοτροφίας),
αδυνατεί να σταθεί απέναντι σε ουσιαστική κριτική. Επιπλέον, όπως πολύ
όμορφα έχει καταδείξει ο Τζον Μπέρτζερ, δεν υπάρχει σωστός τρόπος για να
κοιτάξουμε ένα ζώο μέσα σε έναν ζωολογικό κήπο, πόσο μάλλον να μάθουμε
κάτι από αυτό.<br />
<br />
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναδιαμόρφωσης, τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλοι
ζωολογικοί κήποι ανά τον κόσμο έχουν κάνει προσπάθειες να δημιουργήσουν
στις επιχειρήσεις τους συνθήκες της λεγόμενης <a href="https://books.google.co.uk/books?id=yyVABpbDrZwC&pg=PT258&lpg=PT258&dq=Nigel+Rothfels+convincing+verisimilitude&source=bl&ots=92YO5fKz5l&sig=oGKKuuek0wPA5i6iwMQTQiNWDuA&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Nigel%20Rothfels%20convincing%20verisimilitude&f=false">πειστικής αληθοφάνειας</a>
-μια ανάγκη που όσο περισσότερο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τη φύση
τόσο πιο μεγάλη γίνεται- και αυτό το μοντέλο φαίνεται να ακολουθεί και
το Αττικό Πάρκο: αποφεύγοντας όσο γίνεται τη χρήση μίζερων κλουβιών για
τα μεγάλα θηλαστικά και μειώνοντας το ύψος των φραχτών, χρησιμοποιώντας
τάφρους για την ασφάλεια των θεατών, επιτρέποντας στα ζώα να κινηθούν σε
μεγαλύτερους χώρους απ’ ό,τι συνηθιζόταν στο παρελθόν, φροντίζοντας
επιμελώς την καθαριότητα του χώρου, με τη χρήση πέτρας και ξύλου στον
περιβάλλοντα χώρο να προσδίδει μια αίσθηση φυσικότητας στον χώρο,
αποσύροντας τη λέξη «παράσταση» όσον αφορά το σόου των δελφινιών και
χρησιμοποιώντας τη φράση «πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης»,
αποποιούμενο μέχρι και τον αρνητικά φορτισμένο τίτλο του «ζωολογικού
κήπου» όπου είναι δυνατόν, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο Α.Ε. είναι ένας
χαρακτηριστικά μοντέρνος ζωολογικός κήπος.<br />
<br />
Δεν είναι σκοπός του παρόντος κειμένου να αποδομηθούν τα σαθρά
αντιεπιστημονικά και από πολλές οπτικές προβληματικά επιχειρήματα υπέρ
των ζωολογικών κήπων που προβάλλουν όσοι πλουτίζουν από αυτούς. Αυτό που
έχει σημασία να υπογραμμιστεί είναι ότι στο τέλος, παρά τα σημειολογικά
παιχνίδια, ο εγκλεισμός παραμένει εγκλεισμός. Η αρπαγή αισθανόμενων
όντων από το φυσικό τους περιβάλλον και την οικογένειά τους συνεχίζει να
υφίσταται και τα φυλακισμένα <a href="http://www.slate.com/blogs/wild_things/2014/06/20/animal_madness_zoochosis_stereotypic_behavior_and_problems_with_zoos.html?via=gdpr-consent">καταθλιπτικ</a><a href="http://www.slate.com/blogs/wild_things/2014/06/20/animal_madness_zoochosis_stereotypic_behavior_and_problems_with_zoos.html?via=gdpr-consent">ά ζώα</a>,
μπαγιάτικα εθνολογικά εκθέματα της αποικιοκρατικής εποχής -αν δεν
περιληφθούν στα σύγχρονα Aktion Τ-4 που σκοτώνουν χιλιάδες ζώα κάθε
χρόνο για λόγους «γενετικής ποικιλομορφίας» <a href="https://www.huffingtonpost.co.uk/2014/02/27/marius-giraffe-zoos-cull_n_4865542.html?guccounter=1">όπως αναφέρει</a>
η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων στην οποία
ανήκει και το Αττικό Πάρκο- συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο
πλουτισμού καιροσκόπων επιχειρηματιών και να αντανακλούν το σκοτεινό
ευρωπαϊκό παρελθόν. Φέτος μπορεί να έκλεισαν 60 χρόνια από την τελευταία
παρουσία ανθρώπινου όντος μέσα σε κλουβί ζωολογικού κήπου αλλά οι δομές
αυτών των χώρων παραμένουν απαράλλαχτοι, όπως απαράλλαχτες παραμένουν
και οι αφηγήσεις τους.<br />
<br />
Αντί κατακλείδας, μια παρατήρηση: τα τελευταία χρόνια ακούμε διαρκώς ότι
η κρίση στην Ελλάδα είναι πρωτίστως αξιακή. Απ’ ότι φαίνεται το τι
ακριβώς μπορεί να εννοεί ο καθένας λέγοντας κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ
σχετικό, ο Τζακ Λόντον όμως κάποτε είχε πει ότι «η βαναυσότητα, ως
τέχνη, έφτασε στην κορύφωσή της με τις παραστάσεις εκπαιδευμένων ζώων».
Καμία αξιακή κρίση δεν θα ξεπεραστεί ενόσω λειτουργούν τέτοιες
επιχειρήσεις. Από τα μίντια που δέχονται να διαφημίσουν μια τέτοια
επιχείρηση και από τον κόσμο που την στηρίζει οικονομικά, μέχρι όλες
ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας που έδειξαν
προκλητική ανοχή στις παρανομίες του Αττικού Πάρκου και μέχρι τις
οργανώσεις που συνεργάζονται ανοιχτά μαζί του (βλ. Anima, MOm, αρίων),
υπάρχει συνευθύνη – για ό,τι φριχτό έχει συμβεί και το γνωρίζουμε (όπως η
σύλληψη δελφινιών στο φυσικό τους περιβάλλον και ο θάνατός τους στις
πισίνες του Αττικού Πάρκου) και φυσικά για ό,τι έχει συμβεί και δεν θα
το μάθουμε ποτέ. Είναι κατανοητό ότι κάποιος κόσμος δεν γνωρίζει τι
είναι ένας ζωολογικός κήπος ή δεν αντιλαμβάνεται τι είναι αυτό που
βλέπει όταν τον επισκέπτεται. Αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να τους
ενημερώσουμε. Όσον αφορά όμως αυτό το διαπλεκόμενο σύμπλεγμα που
στηρίζει το Αττικό Πάρκο, δεν μπορούμε παρά να είμαστε κάθετα
εναντιωμένοι απέναντί του.<br />
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-34180180918308453552018-08-10T07:08:00.001+02:002018-08-10T07:09:52.971+02:00Η πρώτη διάσωση αγελάδας στην ΕλλάδαΑναδημοσίευση από το blog: Meat is Weird<br />
https://meatisweird.com/elpida-diasosmeni-agelada/<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqUnwuDkCbfV0j-RjAOKXdOCxx_YxKRGy37UTGehflpYFT8LwpgOp1KIkqtGstItn28S38itf1RSi_sBvpooCLUVSdl99XOm_XqnlIJMIUslJly07u34z2_xqfP1yJpnRksZIwrxAyJTvf/s1600/elpida2-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqUnwuDkCbfV0j-RjAOKXdOCxx_YxKRGy37UTGehflpYFT8LwpgOp1KIkqtGstItn28S38itf1RSi_sBvpooCLUVSdl99XOm_XqnlIJMIUslJly07u34z2_xqfP1yJpnRksZIwrxAyJTvf/s400/elpida2-1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Ελπίδα: Η Πρώτη Διασωσμένη Αγελάδα<br />
<br />
Συνήθως γνωρίζουμε για
διασωσμένα σκυλάκια ή γατάκια. Βλέπουμε αγγελίες για ζώα που σώθηκαν την
τελευταία στιγμή από το θάνατο και ψάχνουν το παντοντινό τους σπίτι.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη όμως και με την Ελπίδα που σώθηκε λίγο πριν τη
σφαγή της και έφτασε τελικά στο μέρος που θα ζήσει την υπόλοιπη ζωή της
ελεύθερη. Τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε γίνει πραγματικότητα χωρίς την
αποφασιστικότητα και την επιμονή της γυναίκας που της έσωσε τη ζωή, της
Κωνσταντίνας Πέγιου. Μιλήσαμε λοιπόν με την Κωνσταντίνα για να μας πει
πώς τελικά η Ελπίδα έγινε η πρώτη διασωσμένη αγελάδα στην Ελλάδα.<br />
<br />
<b>Κωνσταντίνα, πώς ξεκίνησε η ιστορία της Ελπίδας;</b><br />
<br />
Η
πρώτη επαφή έγινε μέσω μιας κοπέλας από το Vegan Larissa. Έμαθα πως ο
ηλικιωμένος σπιτονοικοκύρης της δε μπορούσε πια να συντηρεί τα ζώα που
είχε και είχε αρχίσει να τα σφάζει. Είχε ήδη σφάξει ένα γουρουνάκι και η
Ελπίδα θα έπαιρνε σειρά μετά από 4 ημέρες. Το ίδιο θα συνέβαινε και με 2
ελάφια που είχε στην κατοχή του αλλά κατασχέθηκαν από το δασαρχείο μετά
από καταγγελία μου. Καθώς φιλοξενώ και άλλα ζώα στην αυλή μου, σκέφτηκα
πως θα μπορούσα να πάρω και την Ελπίδα εκεί για αρχή.<br />
Πώς έφτασε όμως στην αυλή σου;<br />
<br />
Υπήρχαν
διάφοροι τρόποι για να γίνει αυτό αλλά τελικά αποφάσισα πως ο μοναδικός
ρεαλιστικός τρόπος ήταν η αγορά της. Το κόστος ήταν 700€ και σκέφτηκα
πως ίσως μια λύση θα ήταν να φτιάξω μια σελίδα στο Facebook και να
μαζέψω τα χρήματα από εκεί. Παράτολμη οπωσδήποτε αλλά δούλεψε. Τα
χρήματα μαζεύτηκαν μέσα σε 4 ημέρες παρόλο που δεν υπήρξε στήριξη από
τις μεγάλες vegan ομάδες. Η ανταπόκριση όμως του κόσμου ήταν θεαματική
και έτσι καταφέραμε να αγοράσουμε την Ελπίδα και να τη μεταφέρουμε στην
αυλή μας.<br />
<b><br />Και εσύ τι γνώριζες από αγελάδες τότε;</b><br />
<br />
Δε
γνώριζα τίποτα. Ουσιαστικά ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα αγελάδα από
τόσο κοντά, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Ξαφνικά έπρεπε να μάθω πολλά
πράγματα. Προσπάθησα να συγκεντρώσω πληροφορίες από καταστήματα
ζωοτροφών, ακόμη και από εκτροφείς. Αν και μου είχανε πει να της δίνω
σανό και τριφύλλι, το Ελπιδάκι δεν τίμησε ποτέ το σανό. Έτσι τον πρώτο
καιρό με συμβούλεψαν να της δίνω και φύραμα «πάχυνσης». Μην ξεχνάμε πως
όσοι γνώριζαν από αγελάδες και μου έδιναν συμβουλές ήταν άνθρωποι που
είχαν το κέρδος στο μυαλό τους.<br />
<br />
<b>Πώς είναι η συμβίωση με μια αγελάδα;</b><br />
<br />
Ανακάλυψα
πως οι αγελάδες είναι δραστήρια και γεμάτα περιέργεια πλάσματα. Αυτό
σήμαινε πολλές ζημιές.. Έφαγε όλα τα λουλούδια μας, «καθάρισε» τις
κληματαριές και όσα κλαδιά ελιάς έφτανε. Η συμβίωση χρειάστηκε
προσαρμογή από όλες τις πλευρές. Στην αρχή αναγκάστηκα να έχω δεμένα τα
σκυλιά μας γιατί την είδανε σαν εισβολέα και της γαβγίζανε με συνέπεια
να τρομάζει. Ευτυχώς, μέσα στο διάστημα μιας βδομάδας περίπου την
συνηθίσανε και μετά έπρεπε να βρίσκω τρόπους να μην της τρώνε το φύραμα
που όπως ανακάλυψα άρεσε πολύ και σ’ εκείνα!<br />
<br />
Αυτή η συμβίωση,
όμως, πρόσφερε και σ’ εμάς τόσα πολλά! Ήταν ανεκτίμητο να την βλέπουμε
να αποκτά συνήθειες μέσα στον χώρο. Νωρίς το πρωί έτρεχε ξέφρενα
πέρα-δώθε όπως κάνουνε τα άλογα και μας σκουντούσε με το κεφάλι της για
να παίξουμε μαζί της – λίγο παρακινδυνευμένο αν σκεφτείς πως μιλάμε για
ένα τόσο μεγάλο ζώο! Το μεσημέρι μηρύκαζε κάτω από τον ήλιο και όταν
παραζεσταινότανε αποσύρονταν στο σπιτάκι της. Πότε-πότε έπαιζε με τα
σκυλιά και πολύ συχνά αποζητούσε την παρέα τους. Το βραδάκι, πάλι, όταν
σταματήσαμε να την βάζουμε μέσα στο σπίτι της γιατί μας το έκανε
προφανές οτι δεν ήθελε να διανυκτερεύει πια εκεί από την στιγμή που ο
καιρός βελτιώθηκε, βολευόταν σε ένα συγκεκριμένο μέρος κάτω από το
μπαλκόνι μας και μηρύκαζε. Το πρωί, όταν βγαίναμε να την ταΐσουμε την
βλέπαμε πάντα σε ένα συγκεκριμένο μέρος όπου ρέμβαζε από ψηλά!<br />
<br />
Τρελαινόταν
να παίζει με την γλώσσα της με το τρεχούμενο νερό και είχε μάθει να
ανοίγει την πόρτα της αποθήκης! Από το βλέμμα της καταλάβαινες τι ήθελε…
πότε ήθελε φαγητό… πότε απαιτούσε χάδια και παρέα! Η Ελπίδα δεν
διαφέρει καθόλου από έναν σκύλο – κυριολεκτικά!<br />
<b><br />Και κάποια στιγμή έπρεπε να την αποχωριστείς..</b><br />
<br />
Ναι,
οι γείτονες άρχισαν να διαμαρτύρονται για τις μυρωδιές και άρχισα να
ψάχνω για φιλοξενία. Δυστυχώς δεν είχα κάποια σοβαρή πρόταση που θα με
έκανε να αισθανθώ ασφάλεια για την Ελπίδα οπότε και παρέμεινε σπίτι μας
αρχικά. Στη συνέχεια, βρέθηκε το καταφύγιο της Βρούβας στην Αίγινα και
έγινε ξεκάθαρο πως εφόσον η Ελπίδα θα έμπαινε σε πλοίο όλα έπρεπε να
γίνουν νόμιμα. Κι έτσι ξεκίνησε ο Γολγοθάς της γραφειοκρατίας..<br />
<br />
<b>Υπήρξαν νομικά εμπόδια; Ποια ήταν η διαδικασία;</b><br />
<br />
Το
εύκολο ήταν να την πάρω στο όνομά μου. Στην κτηνιατρική –μετά το πρώτο
σοκ που έπαθαν στο άκουσμα πως αγόρασα μια αγελάδα για να την σώσω- με
εξυπηρέτησαν. Όμως για να μετακινηθεί έπρεπε να γίνουν κάποιες εξετάσεις
κι εμβόλια ώστε να διασφαλιστεί πως η Ελπίδα ήταν υγιής. Κι επειδή αυτά
τα εμβόλια υπάρχουν σε μεγάλες δόσεις έπρεπε να περιμένω να τύχουνε
ανάλογα εμβόλια σε εκτροφείς ώστε να περισσέψει μια δόση και για την
αγελαδίτσα μας. Αυτό μας καθυστέρησε αρκετά. Ειδικά το τελευταίο, της
οζώδους δερματίτιδας που χρειαζότανε και έναν μήνα καραντίνα. Μας πήρε
πάνω από τρεις μήνες για όλη αυτή την διαδικασία.<br />
<br />
Και μετά η
ανακοίνωση πως πρέπει να μεταφερθεί μονάχα με «νόμιμο μεταφορέα
βοοειδών»! Αυτό που μας δυσκόλεψε περισσότερο ήταν πως ο μεταφορέας θα
έπρεπε να έχει άδεια για την συγκεκριμένη χιλιομετρική απόσταση – που
ήταν μεγάλη. Δηλαδή, δεν θα ξεμπερδεύαμε με ένα μικρό φορτηγό αλλά με
ένα μεγάλο που μεταφέρει πολλά ζώα. Και φυσικά θα έπρεπε να βολεύουν και
οι τοποθεσίες. Έπρεπε να προσλάβω κάποιον από κάπου κοντά αλλιώς το
κόστος ήταν υπερβολικά μεγάλο. Μετά από αρκετά τηλέφωνα, μόνο ένας
συμφώνησε να με «εξυπηρετήσει χαριστικά» με το αντίτιμο των 500 €. Από
εκεί και πέρα, ξεκίνησε η καθυστέρηση. Έπρεπε να περιμένω να τύχει
κάποιο ταξίδι που να τον βολεύει και του τηλεφωνούσα κάθε 2-3 μέρες για
να με αναβάλλει για άλλες 2-3 μέρες.<br />
<br />
Παράλληλα, έπεισα την
ακτοπλοϊκή και το λιμεναρχείο του Πειραιά να επιτρέψουν την παράτυπη
μεταφορά της με ένα τρέιλερ αλόγου. Δυστυχώς όμως, η κτηνιατρική του
Πειραιά δεν το επέτρεψε. Οπότε πήγε χαμένη όλη εκείνη η προσπάθεια που
για μένα είχε κι έναν συμβολικό χαρακτήρα. Ήθελα η Ελπίδα να μην
μεταφερθεί σαν «βοοειδές», αλλά σαν ένα ζώο που έχαιρε ιδιαίτερης
φροντίδας και σεβασμού, κάνοντας ένα ταξίδι με καλύτερες συνθήκες. Οπότε
η Ελπίδα μεταφέρθηκε τελικά με την πρώτη λύση του μεταφορέα κι έφτασε
επιτέλους στο μελλοντικό της σπίτι!<br />
<br />
<b>Πώς βρέθηκε το καταφύγιο της Βρούβας;</b><br />
<br />
Μου
το πρότεινε ο κος Πουλόπουλος (του ΕΚΠΑΖ) . Μίλησα μαζί τους και
συμφωνήσαμε να επισκεφτώ τον χώρο. Προϋπόθεση ήταν να γνωρίσω και
προσωπικά την ιδιοκτήτρια προτού πάρω οποιαδήποτε απόφαση για την
μεταφορά της Ελπίδας. Έτσι πριν το Πάσχα επισκεφτήκαμε το καταφύγιο και
πραγματικά αυτό που είδαμε μίλησε στην καρδιά μας! Έναν αξιοπρεπέστατο
χώρο που συντηρείται με σκληρή προσπάθεια. Μια ομάδα εθελοντών που
δίνουν όλη τους την ενέργεια και την αγάπη στα ζώα που φροντίζουν. Μετά
από περίπου 8 μήνες η περιπέτειά μας μας έφτασε αισίως στο τέλος της.<br />
<br />
<b>Ποια θα είναι η ζωή της Ελπίδας από εδώ και πέρα;</b><br />
<br />
Αυτό
που ευελπιστώ, τώρα, για την Ελπίδα είναι να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια
της με ηρεμία και ασφάλεια. Θα της πάρει λίγο χρόνο να προσαρμοστεί στην
καινούργια της ζωή, αλλά έχουμε να κάνουμε με ένα πανέξυπνο πλάσμα! Της
πήρε λιγότερο από 2 μέρες να μάθει να ακούει το όνομά της και δεν
συζητάμε για το πώς μας χειριζότανε σε σχέση με το φαγητό της! Είμαι
σίγουρη πως ήδη έχει αρχίσει να κάνει τις πρώτες της φιλίες. Ούτως ή
άλλως είναι τρομερά κοινωνική και σε σχέση με τους ανθρώπους και με τα
άλλα ζώα.<br />
<br />
Ελπίζω πως η είδηση της πρώτης διασωσμένης αγελάδας να
ταρακουνήσει κάποιους, ευαισθητοποιήσει κάποιους άλλους και να αρχίσουν
να βλέπουν τα ζώα «παραγωγής» διαφορετικά. Αυτό που μπορώ ήδη να
καταθέσω είναι πως και μόνο η συζήτηση της διάσωσης της Ελπίδας έσπειρε
σπόρους σε ανέλπιστα «εδάφη»!<br />
<br />
Περισσότερα για την Ελπίδα μπορείτε να μαθαίνετε και από τη σελίδα <a href="https://www.facebook.com/SaveTheCow-166113677325487/" target="_blank">Save The Cow</a><br />
<br />
<a class="bbc_link" href="https://meatisweird.com/elpida-diasosmeni-agelada/" target="_blank">https://meatisweird.com/elpida-diasosmeni-agelada/</a>foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-89870941858097861472017-07-30T20:42:00.002+02:002017-07-30T20:42:40.902+02:0010 χρόνια από την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ EARTHLINGSΔέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας Earthlings, η παραγωγός
εταιρεία δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσετε εντελώς δωρεάν μια
επετειακή έκδοση, το Earthlings 10th Anniversary Restored Edition.<br />
<br />
Είναι
πολύ σημαντικό να παρακολουθήσετε αυτή την εκπληκτική ταινία που άλλαξε
την ζωή χιλιάδων ανθρώπων -- ειδικά αν δεν είστε βίγκαν. Η ταινία
διατίθεται δωρεάν και σε υψηλή ανάλυση εδώ: <b><a class="bbc_link" href="https://vimeo.com/209647801" target="_blank">https://vimeo.com/209647801</a></b><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent.fath2-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/20374792_474254479612922_1711680524800341482_n.jpg?oh=78e4f6232ab6dc4af543e06b69de75d2&oe=59FC0271" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="540" height="640" src="https://scontent.fath2-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/20374792_474254479612922_1711680524800341482_n.jpg?oh=78e4f6232ab6dc4af543e06b69de75d2&oe=59FC0271" width="432" /></a></div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-74004922500360135332017-04-15T10:35:00.000+02:002017-04-15T10:35:16.213+02:00Η σύντομη ιστορία της Cref<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPvjv2B-bhIWNUdg7IOnkXomX2CfpGOO8flFznF2HMCNqFCTvc4NjVfEkQvJGYrwZ0PuYF3YamodW0YNqQvL2kMcdrIqNtUM0qkE30lJqH4O7DzR4AUj4CljAFKObFxsyK5OOtC-krC3IH/s1600/17757413_350629688667502_6249453082458229187_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPvjv2B-bhIWNUdg7IOnkXomX2CfpGOO8flFznF2HMCNqFCTvc4NjVfEkQvJGYrwZ0PuYF3YamodW0YNqQvL2kMcdrIqNtUM0qkE30lJqH4O7DzR4AUj4CljAFKObFxsyK5OOtC-krC3IH/s400/17757413_350629688667502_6249453082458229187_n.jpg" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
Αυτή είναι η Cref. </div>
<br />
H φωτογραφία τραβήχτηκε το καλοκαίρι αλλά σ' εμένα έφτασε πριν από λίγες μέρες.
Ένα Σάββατο πρωί πέρσι το καλοκαίρι είχα ξεκινήσει από το Brighton για να πάω στο Lewes με τα πόδια μέσα από τα λιβάδια του South Downs, μια απόσταση 2,5-3 ώρες. Είχε βρέξει δύο μέρες συνεχόμενα αλλά εκείνο το πρωί έβγαλε ήλιο. Στο 1/3 της διαδρομής, σε έναν περιφραγμένο χώρο στη μέση του πουθενά είδα ένα ξαπλωμένο αρνάκι που έμοιαζε νεκρό. Μόνο όταν έφτασα ακριβώς από πάνω της έκανε κάποιες σπασμωδικές κινήσεις και κατάλαβα ότι είναι ζωντανή. Ήταν όμως σοβαρά τραυματισμένη/άρρωστη - στη μια της πλευρά ένα πολύ μεγάλο κομμάτι δέρματος είχε αποκολληθεί από το σώμα της και κρεμόταν πάνω του σαν κουβέρτα. Σε κάποια σημεία η πληγή από μέσα ήταν ανοιχτή, σε άλλα είχε ξεραθεί και είχε κλείσει. Προφανώς, για τον κτηνοτρόφο η περίθαλψη της μικρής κόστιζε περισσότερο από το κέρδος της κομματιασμένης σάρκα της, οπότε προτίμησε να την αφήσει να πεθάνει.<br />
<br />
Προσπάθησα να την κάνω να σηκωθεί αλλά δεν μπορούσε. Από έναν κοντινό στάβλο της έφερα να πιει νερό και ήπιε πολύ. Της έκοψα και μερικά χορτάρια, τα οποία επίσης έφαγε με πολλή όρεξη και σκέφτηκα πως αυτό είναι καλό σημάδι. Πήρα τηλέφωνο μια φίλη με αυτοκίνητο και δώσαμε ραντεβού στον κοντινότερο σ' εμένα δρόμο. Πήρα τη μικρή αγκαλιά και σε μισή ώρα περίπου βρισκόμουν εκεί απ' όπου θα μας μάζευαν. Ο γιος της φίλης, στο ενδιάμεσο, έχει καλέσει την RSPCA να ρωτήσει αν μπορούν να αναλάβουν τη μικρή κι εκείνοι απάντησαν καταφατικά, λέγοντάς του να ξανακαλέσει όταν θα έχει το ζώο για να του πουν πού να πάει κλπ. Μπαίνουμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και καθ' οδόν ξανακαλούμε την RSPCA, η οποία αυτή τη φορά λέει πως δεν μπορεί να βοηθήσει. Επιμένουμε πως πριν μας είπαν πως θα την αναλάβουν κι εκείνοι συνεχίζουν να μας λένε πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι και καλύτερα να βρούμε τον κτηνοτρόφο και να ενημερώσουμε αυτόν. Καλούμε ένα καταφύγιο άγριας πανίδας της περιοχής, οι οποίοι επίσης αρνούνται να βοηθήσουν. Ύστερα καλούμε τον κτηνίατρο της φίλης ο οποίος σίγουρα θα μας βοηθούσε αλλά έλειπε σε διακοπές. Κάνουμε μια στάση σε ένα σπίτι για να της αφαιρέσουμε τους διακριτικούς αριθμούς από τα σκουλαρίκια (ώστε να μην υποχρεωθούμε να την επιστρέψουμε στον «ιδιοκτήτη» της) και αρχίζουμε τα τηλεφωνήματα σε άγνωστους κτηνιάτρους της περιοχής, γνωρίζοντας ότι η χρέωση για ένα τέτοιο επείγον περιστατικό θα ανέλθει σε αρκετές εκατοντάδες λίρες. Κι όμως, όταν τους λέμε περί τι ζώου πρόκειται, όλοι αρνούνται να παράσχουν τις υπηρεσίες τους. Έχοντας ήδη σπαταλήσει αρκετή ώρα στο τίποτα, αποφασίζουμε πως δεδομένης της κατάστασης η καλύτερη λύση είναι να την πάμε σε ένα φιλικό καταφύγιο οικόσιτων ζώων, μιάμιση ώρα απόσταση από μας, και να τη δει εκεί ο κτηνίατρος του καταφυγίου το πρωί.<br />
<br />
Μία ώρα μετά την άφιξη στο καταφύγιο η μικρή πέθανε. Αν ήταν σκύλος, γάτα, κουνάβι, σκίουρος, αλεπού, ελάφι, κόρακας ή οτιδήποτε άλλο εκτός από «οικόσιτο» ζώο, μπορεί να ζούσε ακόμα. Στην κοινωνία μας όμως «όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα» - κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πρόκειται για μια ανισότητα φιλοσοφικά ανυπόστατη και νομικά κενή. Cref στα Ουαλικά σημαίνει δυνατή. Την ονόμασα έτσι γιατί αφού μπόρεσε να κρατηθεί στη ζωή ποιος ξέρει πόσες μέρες παρατημένη στο χωράφι κάτω από τη βροχή, ήταν σίγουρα πολύ δυνατή. Ήταν ένα από τα ζώα «ελευθέρας βοσκής», από αυτό το 1% της συνολικής παραγωγής που «ζει σε καλές συνθήκες». Πόσα τέτοια ζώα πεθαίνουν κάθε μέρα άρρωστα επειδή το κόστος της περίθαλψής τους ξεπερνάει το κέρδος, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Όπως και να 'χει, το γεγονός παραμένει: <br />
<br />
Η Cref ήταν ένα κοριτσάκι. Ένα κοριτσάκι που πέθανε με πολύ άσχημο τρόπο για το τίποτα. Όπως τα χιλιάδες μωρά που σφάζονται και σουβλίζονται αυτές τις μέρες. Καλό Πάσχα.
<br />
<br />
<a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=350629688667502&set=a.172160166514456.1073741827.100011614209377&type=3" target="_blank">πηγή</a>foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-84049180150614139902016-12-19T18:44:00.000+02:002016-12-19T18:44:46.632+02:00Βιβλίο: Μαρκ Τουέιν - Η ιστορία ενός σκυλιούΑναδημοσίευση από τη σελίδα των εκδόσεων <a class="_hli" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100011614209377" href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100011614209377" id="js_3x" role="null">Κυαναυγή</a> στο <a href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100011614209377&lst=749887938%3A100011614209377%3A1482165559" target="_blank">facebook</a>:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhag6ptogJYUrYHbtmKl5p3bjeH7mZZ08dql_Vb1C6i8Ff5JeFq2ao1lR97Vvj-vmuJel8SyYpVD61feJ4ZHZr89nuBaZb6QutytjmGtkuacve_XiO9SbQBZcjbsmxegAy0Z1YAqYX5e6qT/s1600/15349808_287619414968530_779783021559762469_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhag6ptogJYUrYHbtmKl5p3bjeH7mZZ08dql_Vb1C6i8Ff5JeFq2ao1lR97Vvj-vmuJel8SyYpVD61feJ4ZHZr89nuBaZb6QutytjmGtkuacve_XiO9SbQBZcjbsmxegAy0Z1YAqYX5e6qT/s400/15349808_287619414968530_779783021559762469_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9EeeVCZqvwMXduhNF4yeQTOHHsypu0K5cP9UGfSQPQmVzOH6CZNLtLDys1QjNZFxUQfOFZci3WGTuVef671a0CxO4xMVjHsPXJApJUL1mOaDzaVhjDkXh9PW3uVHRBY3OXFDcHHf1f8vf/s1600/15327486_287619528301852_2344535309019576541_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9EeeVCZqvwMXduhNF4yeQTOHHsypu0K5cP9UGfSQPQmVzOH6CZNLtLDys1QjNZFxUQfOFZci3WGTuVef671a0CxO4xMVjHsPXJApJUL1mOaDzaVhjDkXh9PW3uVHRBY3OXFDcHHf1f8vf/s400/15327486_287619528301852_2344535309019576541_n.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<i><b>Το ιστορικό γεγονός:</b><br /> Η 10η Δεκεμβρίου 1907 ήταν μέρα κοινωνικών
αναταραχών στο Λονδίνο, για λόγους που δεν ακούει κάποιος συχνά. Η αιτία
ήταν το λεγόμενο Brown <span class="text_exposed_show">Dog Affair - τα
φριχτά πειράματα που υπέστη ένας σκύλος, η δημοσιοποίηση του γεγονότος
και τα επακόλουθα αυτής. Από τη μια μεριά ήταν χίλιοι φοιτητές ιατρικής
που υπερασπίζονταν το δικαίωμά τους στον βασανισμό ζώων για ιατρικούς(?)
λόγους· από την άλλη ήταν μερικές εκατοντάδες από εκείνες τις κυρίες με
τα ωραία φουστάνια και τα πλατιά καπέλα, aka σουφραζέτες, μαζί με
αρκετούς συνδικαλιστές και 400 αστυνομικούς (ναι, αστυνομικούς).</span></i><br />
<br />
<div class="text_exposed_show">
<i>
Οι Σουηδέζες Lizzy Lind af Hageby και Leisa Katherine Schartau,
φεμινίστριες και πολέμιες των πειραμάτων στα ζώα (τα δύο κινήματα τότε
απαρτίζονταν από τα ίδια σχεδόν πρόσωπα), ως φοιτήτριες ιατρικής
παρακολούθησαν από κοντά πολλά πειράματα σε ζώα και εκτός των νόμιμων
μεν φρικιαστικών δε πειραμάτων, διαπίστωσαν και τη διεξαγωγή πολλών
παράνομων πειραμάτων (βρείτε μου ένα σύννεφο να πέσω). Με αφορμή ένα από
αυτά τα παράνομα πειράματα που διεξήχθη πάνω σε ένα καφετί τεριέ, με τη
βοήθεια της τεράστιας Frances Power Cobbe και με δικηγόρο τον Stephen
Coleridge (δισέγγονο του δημιουργού της Μπάλαντας του Γεροναυτικού),
αποφάσισαν να κινηθούν νομικά εναντίον του πειραματιστή William Bayliss
(γνωστό για την ανακάλυψη των ορμονών). Οι ενάγοντες γνώριζαν από την
αρχή την προδιαγεγραμμένη τους ήττα, μέσα από αυτή την κίνηση, όμως,
κατάφεραν να προκαλέσουν μια δημοσιότητα άνευ προηγούμενου γύρω από το
ζήτημα των πειραμάτων. Σύντομα καλέστηκαν συγκεντρώσεις και
αντισυγκεντρώσεις, οι οποίες κατέληγαν σε συγκρούσεις, με εκείνη της
10ης Δεκέμβρη να είναι η μεγαλύτερη.</i><br />
<br />
<i> <b>Το άγαλμα:</b><br /> Λίγα χρόνια
νωρίτερα, το 1906, και εν τω μέσω της αντιπαράθεσης, οι σουφραζέτες
είχαν ανεγείρει ένα άγαλμα του καφετιού σκύλου στην εργατική συνοικία
του Μπάτερσι στο νότιο Λονδίνο (στα αποκαλυπτήρια παρευρέθη και ο
Μπέρναρντ Σω). Οι επιθέσεις, όμως, των φοιτητών ιατρικής στο άγαλμα
έγιναν συχνό φαινόμενο και τελικά το άγαλμα κατέληξε να φρουρείται από
την αστυνομία επί 24ώρου βάσεως. Aυτή η σουρεαλιστική κατάσταση έλαβε
τέλος το 1910, όταν τα ηνία της δημοτικής αρχής του Μπάτερσι ανέλαβαν οι
Τόρηδες και απομάκρυναν το άγαλμα. Το 1985 ένα νέο άγαλμα του σκύλου
τοποθετήθηκε στο πάρκο του Μπάτερσι, το 1992 οι Τόρηδες το κατέβασαν και
πάλι αλλά το 1994 το άγαλμα ξαναεμφανίστηκε στο πάρκο, σε ένα
απομονωμένο σημείο που για να το βρει κάποιος πρέπει να ψάξει αρκετά.</i><br />
<br />
<i> <b>Η (όχι και πάρα πολύ) άσχετη προσωπική ιστορία:</b><br />
Εγώ τον χειμώνα του 2010 βρέθηκα πρώτη φορά στο πάρκο του Μπάτερσι,
έψαξα αρκετά και βρήκα το άγαλμα. Ήταν όπως στις φωτογραφίες, με πολλή
περισσότερη ένταση μέσα του και με δύο λουλούδια ακουμπισμένα πάνω του.
Τα κομμένα λουλούδια δεν μου άρεσαν ποτέ και η εικόνα τους μου φάνηκε
μάλλον αντιαισθητική. Λίγο πριν αποχωρήσω από το σημείο, εμφανίστηκε μια
ηλικιωμένη κυρία με το σκυλί της. Με βλέπει και μου χαμογελάει. «Ξέρεις
τι είναι αυτό;» με ρωτάει. «Ξέρω», της απαντάω, «γι' αυτό ήρθα εδώ.
Εσείς ξέρετε;» ρωτάω χαζά και μάλλον αντανακλαστικά. «Φυσικά και ξέρω,
έρχομαι εδώ κάθε μέρα και του αλλάζω τα λουλούδια». Τα κομμένα λουλούδια
μου φάνηκαν σχεδόν όμορφα εκείνη τη μέρα... Το 2013 βρέθηκα πάλι εκεί.
Έψαχνα για λουλούδια στο άγαλμα αλλά μάταια.</i><br />
<br />
<i> Τι σχέση έχει η Κυαναυγή με όλα αυτά:<br />
Μαρκ Τουέιν - Η ιστορία ενός σκυλιού. Το μικρό διήγημα που έγραψε ο
Μαρκ Τουέιν με αφορμή τον αδικοχαμένο καφετί σκύλο. Καλή ανάγνωση!</i><br />
<br />
<a href="http://www.kianavgi.gr/"><i>http://www.kianavgi.gr</i></a><br />
<br />
<br />
<br /></div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-35622972360732046302016-07-20T16:34:00.001+02:002016-07-20T16:34:35.701+02:00Η προβληματική αντίληψη της φιλοζωίας<div style="text-align: justify;">
αναδημοσίευση από: <a href="http://exodospress.gr/provlimatiki-antilipsi-tis-filozoias/" target="_blank">http://exodospress.gr/provlimatiki-antilipsi-tis-filozoias/ </a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Συχνά στην καθημερινότητά μας συναντάμε
λέξεις οι οποίες είτε έχουν χάσει το νόημά τους είτε το περιεχόμενό τους
είναι διαστρεβλωμένο ή αλλοιωμένο σε τέτοιο βαθμό, που κάθε προσπάθεια
επανάκτησης του αρχικού τους νοήματος είναι μάλλον καταδικασμένο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τη λέξη «φιλοζωία».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν
και η ετυμολογία της λέξης της δίνει ένα αόριστο και γενικό
περιεχόμενο, η πλειονότητα των ανθρώπων όταν ακούει τον όρο έχει κατά
νου ένα περιεχόμενο αρκετά πιο ειδικό, και γι’ αυτούς η φιλοζωία
περιορίζεται συγκεκριμένα στη θετική προδιάθεση απέναντι σε σκύλους και
γάτες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να προλάβω τις διάφορες
ενστάσεις που μπορεί να εγείρει η παραπάνω διατύπωση, θα πω ότι
αναγνωρίζω ότι ένα μέρος του φιλοζωικού κινήματος καταπιάνεται με
ζητήματα που ξεφεύγουν από το στενό αυτό πλαίσιο και ενδιαφέρονται
εξίσου για τα αιχμάλωτα ζώα (σε τσίρκα, ζωολογικούς κήπους κ.λπ.), για
τα υπό εξαφάνιση ζώα που δολοφονούνται από λάτρεις της κουλτούρας του
αίματος παράνομα (όπως οι ελέφαντες ή οι φάλαινες) ή νόμιμα (όπως οι
λαγοί, οι πάπιες ή τα αγριογούρουνα) ή για τα διάφορα προκλητικά
μακάβρια έθιμα (όπως οι ταυρομαχίες ή οι μαζικές τελετουργικές σφαγές
βουβαλιών στο Νεπάλ).</div>
<div style="text-align: justify;">
Ακόμα κι αν
λάβουμε υπόψη τα παραπάνω, όμως, συνεχίζουν να υπάρχουν περιπτώσεις
βάναυσης κακοποίησης ζώων, οι οποίες όχι απλά δεν καταδικάζονται αλλά
επικροτούνται κιόλας: αυτές οι περιπτώσεις είναι τα ζώα που εκτρέφονται
για τη σάρκα τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Αστικό κατάλοιπο</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό
που αποκαλούμε σήμερα φιλοζωία είναι -ας μου επιτραπεί ο όρος- ένα
αστικό κατάλοιπο περασμένων δεκαετιών, το οποίο δεν προκαλεί την κριτική
σκέψη, υφίσταται ως αυτοσκοπός και λειτουργεί αποπροσανατολιστικά προς
την ουσιαστική χειραφέτηση των ζώων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό
συνεπάγεται ότι κρίσιμα ερωτήματα όπως αυτά της εξημέρωσης, της θέσης
της εκμετάλλευσης των ζώων μέσα τον καπιταλισμό, της ταυτότητας του ζώου
ως εμπορεύματος και της ιδιότητας που μπορεί εκείνο να φέρει ως
«παραγωγικό» ζώο ή ζώο «συντροφιάς» -όπως κατ’ ευφημισμό αποκαλούνται-
δεν τίθενται ποτέ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επιπλέον, μιλώντας
με αριθμούς, η φιλοζωία καταπιάνεται με ένα πολύ μικρό τμήμα της
υπάρχουσας βαναυσότητας που υφίστανται τα ζώα, δεδομένου ότι, αν
εξαιρέσουμε όσα πεθαίνουν μάταια στα εργαστήρια (με την πλειονότητα εξ
αυτών να είναι ποντίκια), τα εκτρεφόμενα ζώα αποτελούν το 99% των
περιπτώσεων που βασανίζονται και πεθαίνουν από ανθρώπινο χέρι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Ηθική σχιζοφρένεια</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Η
ηθική σχιζοφρένεια που διακατέχει την κοινωνία στο σύνολό της -ο
παράλογος τρόπος, δηλαδή, κατά τον οποίο κάποιος λατρεύει ένα ζώο αλλά
καταδικάζει στον θάνατο ένα άλλο- καθρεφτίζεται στο φιλοζωικό κίνημα σε
εξίσου μεγάλο βαθμό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι
συνηθισμένο φαινόμενο άνθρωποι που εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την
κακοποίηση των ζώων συντροφιάς με ιδιαίτερη οργή και μαχητικότητα, να
αρνούνται να αποδεχτούν ότι το επόμενο βήμα αυτής της λογικής και
συναισθηματικής προσέγγισης οφείλει να τους οδηγήσει στην υιοθέτηση μιας
αναίμακτης διατροφής.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η δικαιολογία
του πολιτισμικού σχετικισμού είναι ανεπαρκής για τον παγκόσμιο πολίτη
του 21ου αιώνα, όπως ανεπαρκείς έχουν αποδειχτεί και οι διάφορες
επιστημονικές προφάσεις που έχουν κατά καιρούς προκύψει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το
μεγαλύτερο «αμάρτημα» της φιλοζωίας όμως είναι ότι, εστιάζοντας διαρκώς
στην παράνομη κακοποίηση σκυλιών και γατιών, με έμμεσο τρόπο
κανονικοποιεί και νομιμοποιεί ηθικά τη θεσμοθετημένη κακοποίηση των
εκτρεφόμενων ζώων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι αλήθεια
βέβαια ότι -ειδικά στην Ελλάδα- το μέγεθος της κακοποίησης των ζώων
συντροφιάς έχει φτάσει σε επίπεδα ανείπωτης φρίκης και διαστροφής και
είναι ίσως αδύνατον να κλείσει κάποιος τα μάτια σε αυτήν τη φρίκη στην
οποία είμαστε όλοι καθημερινά μάρτυρες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οφείλουμε
ωστόσο να αντιλαμβανόμαστε ότι η βιομηχανοποιημένη φρίκη που συμβαίνει
πίσω από τις κλειστές πόρτες των εκτροφείων και της οποίας δεν είμαστε
μάρτυρες, ξεπερνάει αυτή που βιώνουν τα ζώα συντροφιάς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή
η διατύπωση δεν αποτελεί σύγκριση των δεινών που υφίστανται τα ζώα στην
εκάστοτε περίπτωση αλλά πρέπει να γίνει σαφές και κατανοητό από όλους
μας ότι το πρόβλημά μας ως κοινωνία δεν είναι η εξαίρεση που αποτελούν
οι ψυχικά άρρωστοι, οι διεστραμμένοι ή οι απλά κακοί άνθρωποι που
προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες που είναι καταδικαστέες από όλους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το
πρόβλημά μας ως κοινωνία είναι ο συστηματοποιημένος τρόπος με τον οποίο
κατασκευάζουμε αισθανόμενα όντα με μοναδικό σκοπό να τα οδηγήσουμε στο
σφαγείο, για τη γεύση της σάρκας τους και για το κέρδος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η κατάσταση συμβαίνει νόμιμα, έχει την υποστήριξη του συνόλου της κοινωνίας και εκεί οφείλουμε να εστιάσουμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Substantia</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχει
σαφής ανάγκη για μια μεταφιλοζωική προσέγγιση προς τα ζώα και μπορούμε
να την αποκτήσουμε αν αντικαταστήσουμε το ρηχό πρίσμα της φιλοζωίας με
ένα πρίσμα δικαιωμάτων / απελευθέρωσης των ζώων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σύμφωνα με τη θεωρία των δικαιωμάτων, ένα ζώο που έχει την ικανότητα να αισθάνεται έχει καθαυτό εγγενή αξία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το
ότι ένα ζώο έχει εγγενή αξία, σημαίνει ότι έχει τη δική του ξεχωριστή
υπόσταση [substantia], ανεξάρτητα από τη σχέση που έχει με μας είτε ως
μονάδα είτε ως είδος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχει το
δικαίωμα να υπάρξει, δηλαδή, υπό φυσιολογικές για το είδος του συνθήκες,
μακριά από κάθε είδους κακοποίηση και εκμετάλλευση, και διατηρεί αυτό
το δικαίωμα ακόμα κι αν δεν είναι ζώο συντροφιάς, ακόμα κι αν είναι ζώο
εκτροφής, ακόμα κι αν δεν ανήκει σε κάποιο είδος που κινδυνεύει με
εξαφάνιση, ακόμα κι αν η εκμετάλλευσή του δύναται να αποφέρει σε
ανθρώπους οικονομικά ή διατροφικά οφέλη, ακόμα κι αν η εμφάνισή του
είναι αποκρουστική για εμάς, ακόμα κι αν η ύπαρξή του δεν μας συγκινεί
στο ελάχιστο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Σπισισμός</strong></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο
Άλαν Ντέρσοβιτς, ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους νομικούς,
παραδέχεται ότι η νομική κάλυψη της υποτέλειας των μη ανθρώπινων ζώων
είναι αυθαίρετη και ο σπισισμός μας απαράδεκτος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Προσωπικά
πιστεύω πως κάθε άνθρωπος που έχει το θάρρος να μελετήσει την ιστορία
και την ουσία των διακρίσεων χωρίς παρωπίδες, θα καταλήξει εύκολα στο
ίδιο συμπέρασμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τα χαρακτηριστικά της καταπίεσης, εξάλλου, παραμένουν τα ίδια ανεξάρτητα από τον δέκτη τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το αν κάποια στιγμή θα μπει ένα τέλος σε αυτή την αυθαιρεσία θα το δείξει το μέλλον.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επί
του παρόντος, όμως, το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να
αρνούμαστε να αποτελούμε μέρος αυτής της καθημερινής θηριωδίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Gary L. Francione</strong>, Introduction to Animal Rights: Your Child or the Dog?, Temple University Press, 2000.<br /> <strong>Regan, Tom</strong>, The Case for Animal Rights. University of California Press 1983.<br /> <strong>Alan Dershowitz</strong>, Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights, Basic Books, 2004.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*Ο<em>
Κώστας Αλεξίου είναι υπεύθυνος των «Εκδόσεων Κυαναυγή» (πρόσφατη έκδοση
«Μπάμπι, η ιστορία μιας ζωής μέσα στο δάσος» του Felix Salten).</em></div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-2166994043239885332016-05-10T20:54:00.000+02:002016-05-10T20:54:18.838+02:00Η εξυπνάδα της κότας <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Αν πιστεύετε ακόμη πως οι κότες είναι ζώα με χαμηλή νοημοσύνη, ξανασκεφτείτε το. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι κότες έχουν νοημοσύνη μεγαλύτερη από τρίχρονο παιδί, αναγνωρίζουν πρόσωπα και εικόνες, ενώ κατανοούν πως κάτι μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ακόμη κι αν δεν το βλέπουν. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/fxli2YO6_08/0.jpg" frameborder="0" height="366" src="https://www.youtube.com/embed/fxli2YO6_08?feature=player_embedded" width="420"></iframe></div>
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-59067597303926860252016-04-04T09:11:00.001+02:002016-07-20T16:49:00.289+02:00Παρουσίαση βιβλίου: ΜΠΑΜΠΙ, η ιστορία μιας ζωής μέσα στο δάσος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjItSwQMoN7SLtPeXLv_ZBe9YDda5xy13t6UFyLxQzy1MkoTPHPWM58dmBH41NK1WJZzfBvC3MrW4Cuw9oWetSOxERAAJp9ZNw2SE6ubZ799Sl5oGWKZDOLyWS1r1eCb9W10XdMHaOdrq79/s1600/prosklis%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjItSwQMoN7SLtPeXLv_ZBe9YDda5xy13t6UFyLxQzy1MkoTPHPWM58dmBH41NK1WJZzfBvC3MrW4Cuw9oWetSOxERAAJp9ZNw2SE6ubZ799Sl5oGWKZDOLyWS1r1eCb9W10XdMHaOdrq79/s400/prosklis%25CE%25B9.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-52945240860895432682016-02-26T11:44:00.000+02:002016-02-26T11:46:14.687+02:00Τα αυγά της πίσω αυλής<div class="entry-content">
<h3 style="text-align: justify;">
<i><a href="http://veganthessaloniki.gr/ta-ayga-tis-piso-aylis/" target="_blank"><u>Αναδημοσίευση από: veganthessaloniki.gr </u></a></i></h3>
<h3 style="text-align: justify;">
Ποιο είναι το πρόβλημα με τα αυγά της πίσω αυλής (το οικιακό κοτέτσι);</h3>
<div style="text-align: justify;">
Με την αυξανόμενη δημοτικότητα της
αστικής γεωργίας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να
ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν τα δικά τους κοτέτσια στην αυλή τους,
πιστεύοντας ότι μεγαλώνοντας τα δικά τους – ή υιοθετώντας – κοτόπουλα
και εξασφαλίζοντας τα υψηλότερα πρότυπα καλής διαβίωσης, μπορούν να
εξαλείψουν την εγγενή βαναυσότητα που συνοδεύει την παραγωγή αυγών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι,
ανεξάρτητα από το πόσο καλά αντιμετωπίζονται οι αυγοπαραγωγικές κότες
στην τεχνητά σύντομη ζωή τους, παραμένουν το προϊόν της τεράστιας και εκ
προθέσεως βαναυσότητας που υφίσταται μόνο επειδή οι άνθρωποι θέλουν να
καταναλώνουν αυγά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή η κρυφή βαναυσότητα περιλαμβάνει τη
δυστυχία των αιχμάλωτων γονέων που υπέρ-εκτρέφονται προτού θανατωθούν
ως νέοι ενήλικες. Περιλαμβάνει τη μαζική δολοφονία των «μη κερδοφόρων»
αδελφών (τα αρσενικά κοτόπουλα και τους «ελαττωματικούς» θηλυκούς
νεοσσούς). Περιλαμβάνει τις εξοντωτικές αναπηρίες που επιφέρονται
γενετικά στο όνομα της υπερπαραγωγής αυγών. Περιλαμβάνει μια σύντομη ζωή
σε ένα κοινωνικά και βιολογικά περιορισμένο περιβάλλον. Περιλαμβάνει
έναν πρόωρο και τρομακτικό θάνατο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η κατανάλωση αυγών, ακόμα και από διασωθείσες κότες, είναι η νομιμοποίηση και διαιώνιση αυτής της βαναυσότητας.<br />
Εάν έχετε οδηγηθεί να πιστεύετε ότι η παραγωγή αυγών της πίσω αυλής
είναι μια ανθρώπινη εναλλακτική λύση, ή ότι η κατανάλωση αυγών από κότες
που έχουν διασωθεί μπορεί να είναι ηθική, ρωτήστε τον εαυτό σας:</div>
<ol>
<li style="text-align: justify;">Από πού προέρχονται οι κότες;</li>
<li style="text-align: justify;">Πού βρίσκονται τα αδέλφια τους;</li>
<li style="text-align: justify;">Πού είναι οι γονείς τους;</li>
<li style="text-align: justify;">Τι συμβαίνει στο σώμα των κοτόπουλων ως
αποτέλεσμα της γενετικής χειραγώγησης, ώστε να παράγουν έναν αφύσικα
μεγάλο αριθμό αφύσικα μεγάλων αυγών;</li>
<li style="text-align: justify;">Τι συμβαίνει στις κότες όταν σταματούν να γεννάνε αυγά με ένα κερδοφόρο ρυθμό;</li>
<li style="text-align: justify;">Γιατί οι κότες βρίσκονται εδώ εξαρχής, αποκομμένες από το φυσικό τους κόσμο και στερημένες μιας φυσικής ζωής;</li>
<li style="text-align: justify;">Γιατί σκεφτόμαστε τα κοτόπουλα, και άλλα ζώα, ως τροφή ή πηγή τροφής; </li>
</ol>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
1. Από που προέρχονται οι κότες;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
Οι περισσότεροι χομπίστες που ξεκινούν
ένα κοτέτσι στην αυλή τους παραγγέλνουν ταχυδρομικά τους νεοσσούς τους
από τα ίδια εκκολαπτήρια που τροφοδοτούν και τις βιομηχανικές φάρμες.
Από τους 500 εκατομμύρια νεοσσούς που εκκολάπτονται ετησίως στις ΗΠΑ για
την παραγωγή αυγών, 500 εκατομμύρια στερούνται τη φροντίδα, ζεστασιά
και προστασία των μητέρων τους. Οι νεοσσοί επωάζονται σε μεταλλικά
συρτάρια, όπου η σύνθετη και συνεχής επικοινωνία ανάμεσα στη μητέρα και
το αναπτυσσόμενο έμβρυό της αντικαθίσταται από την κρύα σιωπή των
μηχανών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ύστερα από 21 ημέρες, οι νεοσσοί
ραμφίζουν το δρόμο τους σε έναν κόσμο όπου η μόνη εμπειρία τους από τη
μητρική αγάπη είναι η πικρή απουσία της. Μόλις ελάχιστων ωρών σε ηλικία,
αυτά τα ευάλωτα ορφανά σπρώχνονται σε μηχανήματα, χειρίζονται
χονδροειδώς, διαλέγονται, ταξινομούνται ανά φύλο, και συχνά
εξαναγκάζονται να έχουν (από τα μηχανήματα) τα εσωτερικά σεξουαλικά
όργανά τους να προεξέχουν, ώστε να διαχωριστούν σε αρσενικά και θηλυκά,
και στη συνέχεια πετιούνται πίσω στον μεταφορικό ιμάντα όπου παίρνουν
το δρόμο προς την επόμενη δοκιμασία τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα νεαρά θηλυκά (πουλάδες) συσκευάζονται
και αποστέλλονται μέσω ταχυδρομείου σε ερασιτέχνες αγρότες, λάτρεις των
αυγών της πίσω αυλής και καταστήματα ζωοτροφών σε όλη τη χώρα. Επειδή
το 10% αυτών των αδύναμων βρεφών πεθαίνουν κατά τη μεταφορά από το στρες
της ίδιας της μεταφοράς και τον εγκλεισμό χωρίς τροφή, νερό, ή έλεγχο
της θερμοκρασίας για 24-72 ώρες (μερικές φορές και περισσότερο), το
εκκολαπτήριο πακετάρει πάντα περισσότερους νεοσσούς από όσους
παραγγέλθηκαν. Συχνά, αυτά τα επιπλέον μωρά, που ονομάζονται
«συσκευαστές», είναι αρσενικά που είτε έχουν λανθασμένα χαρακτηριστεί ως
θηλυκά, ή απλά χρησιμοποιούνται ως υλικό συσκευασίας αντί να
απορρίπτονται με άλλα μέσα.</div>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
2. Τι συμβαίνει στα αρσενικά κοτόπουλα;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
250 εκατομμύρια αρσενικοί νεοσσοί
(cockerels) σκοτώνονται την ημέρα που εκκολάπτονται, εξαιτίας της
αδυναμίας τους να γεννήσουν αυγά, επομένως άχρηστα στον αυγοπαραγωγό. Το
σύντομο χρονικό διάστημά τους στη γη είναι γεμάτο φόβο, σύγχυση και
πόνο, καθώς οι εργαζόμενοι τα προωθούν μέσα από τα δυσοίωνα στάδια του
ταξιδιού τους από το εκκολαπτήριο στον μαζικό τάφο: διαλογή, φυλετικό
διαχωρισμό, αποχωρισμό, σφαγή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Καθώς πετιούνται από τις εκκολαπτικές
μηχανές, στον ιμάντα μεταφοράς, στο δίσκο διαλογής, καθώς
κακομεταχειρίζονται στη διαδικασία του να προσδιοριστεί το φύλο τους,
καθώς τα ρίχνουν πίσω στον ιμάντα μεταφοράς προς τα σαγόνια ενός αλεστή,
ή το μαρτύριο του θαλάμου αερίων, ή τη φρίκη του σάκου που προκαλεί
ασφυξία, ή τον αργό θάνατο σε έναν κάδο γεμάτο από τα νεκρά και
ετοιμοθάνατα σώματα των αδελφών τους, αυτά τα νεογέννητα ποτέ δεν
σταματούν να κελαηδούν για τη μητέρα τους. Μπορεί να μην γνωρίζουν
τίποτα για τον κόσμο στις ολοκαίνουριες ζωές τους, αλλά γνωρίζουν αυτό:
τους αξίζει να ζήσουν, τους αξίζει να αγαπηθούν και το επιβεβαιώνουν έως
την τελευταία τους πνοή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι λίγοι πετεινοί που δεν σκοτώνονται
χρησιμοποιούνται αμέσως ως υλικά συσκευασίας για τα θηλυκά και
αποστέλλονται σε επαγγελματίες αγρότες. Εάν καταφέρουν να φτάσουν
ζωντανοί στον προορισμό τους, είτε σφαγιάζονται σε ηλικία 6-8 εβδομάδων
όταν το φύλο τους γίνει προφανές είτε εγκαταλείπονται σε καταφύγια και
τους γίνεται ευθανασία.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν οι νεοσσοί εκκολαφτούν στο αγρόκτημα,
τότε οι πετεινοί θανατώνονται με «σεβασμό» στο αγρόκτημα με ένα κοφτερό
ζευγάρι μαχαιριών ή ένα μαχαίρι στο λαιμό ή ένα τσεκούρι.<br />
Από τους 500 εκατομμύρια νεοσσούς που εκκολάπτονται κάθε χρόνο στις
ΗΠΑ, 50%-60% έρχονται στη ζωή για να σκοτωθούν από την πρώτη μέρα ζωής
τους επειδή είναι αρσενικά, ενώ ένα άλλο 10%-20% αναμένεται να πεθάνει
από το άγχος ή από άλλους παράγοντες. Αυτά είναι τα «απόβλητα» της
βιομηχανίας αυγών – τα αρσενικά, τα «ελαττωματικά» θηλυκά, τα άρρωστα
και τα τραυματισμένα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Επειδή η μαζική βρεφοκτονία είναι το
θεμέλιο της παραγωγής αυγών, τα εκκολαπτήρια εκκολάπτουν 3 φορές
περισσότερα αυγά από τον αριθμό των νεοσσών που πρόκειται να πουλήσουν,
και το κόστος διαχείρισης και διάθεσης των «αποβλήτων» νεοσσών
συμπεριλαμβάνονται στην τιμή ζήτησης για κάθε θηλυκό κοτοπουλάκι.</div>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
3. Πού είναι οι γονείς τους;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
Οι γονείς των μελλοντικών κοτόπουλων
ωοτοκίας συνήθως αποραμφίζονται στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μια
σύντομη ζωή σε αγχωτικό εγκλεισμό. Η αποράμφιση – ο μερικός
ακρωτηριασμός του ράμφους του πτηνού, που κόβει οστά, χόνδρους και
μαλακό ιστό – είναι τόσο οδυνηρή, που κάποια πτηνά πεθαίνουν από το σοκ
επί τόπου, ενώ άλλα, αδυνατώντας να φάνε ή να πιούνε, πεθάνουν αργά από
πείνα ή αφυδάτωση. Όσα επιβιώνουν υπομένουν χρόνιο, δια βίου πόνο
παρόμοιο με τον πόνο-φάντασμα ακρωτηριασμένου μέλους στα παραμορφωμένα
ράμφη τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι νεαροί γονείς περιορίζονται σε
γιγαντιαίες αποθήκες όπου εκτρέφονται αδυσώπητα για όλη τη διάρκεια της
σύντομης ζωής τους. Αδυνατώντας να ξεφύγουν από την αποθήκη ή να
αμυνθούν ενάντια στους κόκορες, οι κότες υπερσκελίζονται, προκαλώντας
βίαιους τραυματισμούς, σπασμένα κόκαλα, σοβαρή απώλεια φτερών, οδυνηρά
εξαντλημένες αναπνευστικές οδούς και διογκωμένες κοιλιές.</div>
<div style="text-align: justify;">
Καμία από αυτές τις κότες δε θα δει ποτέ
κάποιο από τα μωρά της. Κάθε ένα από τα 90 δισεκατομμύρια αυγά που
παράγονται ετησίως στις ΗΠΑ προέρχεται από μια κότα που έχει στερηθεί
την ελευθερία να μεγαλώσει τα μικρά της. Κάθε χρόνο, στο τέλος του
πρώτου κύκλου ωοτοκίας, οι κότες που επιβιώνουν τη δοκιμασία των
πολλαπλών βιασμών, απορρίπτονται και αντικαθίστανται με νεότερα
«αναπαραγωγικά κομμάτια».</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι »αναλωμένες» κότες αναπαραγωγής
σκοτώνονται μαζικά με τους ταχύτερους και πιο οικονομικά εφικτά τρόπους,
αλλά ένας μικρός αριθμός πωλείται σε μειωμένη τιμή σε μικρούς αγρότες
που χρησιμοποιούν τα αυγά αυτών των «τελευταίας διαλογής γονέων» για
άλλα ένα ή δύο έτη πριν από τη σφαγή τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν οι αστικοί αγρότες αγοράζουν
νεοσσούς, ή γονιμοποιημένα αυγά για να εκκολαφθούν σε
ιδιοκατασκευασμένες θερμοκοιτίδες, τόσο οι νεοσσοί όσο και τα αυγά
προέρχονται από τα βασανισμένα αυτά πτηνά-γονείς.</div>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
4. Τι συμβαίνει στο σώμα των κοτόπουλων
ως αποτέλεσμα της γενετικής χειραγώγησης, ώστε να παράγουν έναν αφύσικα
μεγάλο αριθμό αφύσικα μεγάλων αυγών;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
Τα κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής, όπως και
όλα τα πτηνά, γεννάνε αυγά μόνο μια φορά το χρόνο (συνήθως την άνοιξη)
και μόνο για να διασφαλιστεί η επιβίωση του είδους τους – κατά μέσο όρο
10 έως 20 αυγά. Οι οικόσιτες κότες έχουν αναπαραχθεί επιλεκτικά ώστε να
γεννάνε μεταξύ 260-300 αυγά το χρόνο. Ως αποτέλεσμα της γενετικής
τροποποίησης για να παράγουν ένα αφύσικα μεγάλο αριθμό αφύσικα μεγάλων
αυγών, οι ωοτόκες κότες υποφέρουν από μια σειρά από σοβαρές διαταραχές
του αναπαραγωγικού τους συστήματος, πολλές από τις οποίες μπορεί να
αποβούν μοιραίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτές περιλαμβάνουν: Δέσμευση αυγών
(αυγά που κολλάνε στις σάλπιγγες και βγαίνουν αργά και επώδυνα, ή και
καθόλου, προκαλώντας απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις που συχνά οδηγούν
σε θάνατο), πρόπτωση μήτρας (ως αποτέλεσμα της καθημερινής έντονης
προσπάθειας για να αποβάλει μεγάλα αυγά, η μήτρα του πτηνού ωθείται
εξωτερικά διαμέσου της πρωκτικής περιοχής, οδηγώντας σε οδυνηρή λοίμωξη
και έναν αργό, αγωνιώδη θάνατο), όγκοι στις σάλπιγγες, περιτονίτιδα,
οστεοπόρωση και τα κατάγματα των οστών που τη συνοδεύουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ακόμα και όταν διασώζονται και τους
επιτρέπεται να ζήσουν τη ζωή τους, πολλές ωοτόκες κότες δεν μπορούν να
σωθούν από τον πόνο και τη δυστυχία που έχει εκτραφεί στο σύστημα τους
στο όνομα της παραγωγής αυγών.</div>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
5. Τι συμβαίνει στις κότες όταν σταματούν να γεννούν αυγά με κερδοφόρο ρυθμό;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
Σε νεαρή ηλικία από 1,5 έως 3 χρόνων –
ένα κλάσμα της φυσικής ζωής της κότας – όταν η ικανότητα της να παράγει
ένα αυγό σχεδόν καθημερινά μειώνεται, θεωρείται »αναλωμένη» και
απορρίπτεται με τον πιο ανέξοδα δυνατό τρόπο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν αυτή είναι μέρος ενός κοπαδιού
αστικού αγροκτήματος, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα αποκεφαλιστεί με
«σεβασμό» στην ίδια της την αυλή από έναν από τους ανθρώπους που γνώριζε
και εμπιστεύτηκε. Αν είναι μέρος ενός κοπαδιού «ελευθέρας βοσκής»,
μπορεί να πεταχτεί σε ένα τεράστιο μεταλλικό βαρέλι με θανατηφόρα αέρια,
μαζί με εκατοντάδες τρομοκρατημένες αδελφές της, ή μπορεί να κλειδωθεί
σε ένα σφραγισμένο υπόστεγο και να πνιγεί με πυροσβεστικό αφρό, ή μπορεί
να σταλεί σε σφαγή «χαμηλής προτεραιότητας» (που σημαίνει ότι η αγωνία
της μεταφοράς και «επεξεργασίας» θα διαρκέσει πολύ περισσότερο).</div>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
6. Γιατί οι κότες βρίσκονται εδώ εξαρχής, αποκομμένες από το φυσικό τους κόσμο και στερημένες μιας φυσικής ζωής;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
Όπως όλα τα οικόσιτα ζώα, τα κοτόπουλα
έχουν απομονωθεί από το φυσικό κόσμο στον οποίο έχουν εξελιχθεί για
χιλιετίες, και αναγκάζονται να παραμείνουν για πάντα ευάλωτα και
εξαρτημένα από τα ίδια τα άτομα που επωφελούνται από τη δυστυχία και το
θάνατο τους. Αποκομμένα από τις περίπλοκες κοινωνικές δομές που διέπουν
τις ελεύθερες κοινωνίες τους, και περιορισμένα, χωρίς τη δυνατότητα
διαφυγής, σε έναν ανθρώπινο κόσμο όπου δεν έχουν καμία θέση στο παρόν,
καμία σύνδεση με το παρελθόν, και καμία πιθανότητα για ένα ελεύθερο
μέλλον, οι εκτρεφόμενες κότες δεν έχουν κανένα λόγο στις πιο σημαντικές
πτυχές της ζωής τους.</div>
Οι άνθρωποι αποφασίζουν:<br />
<ul>
<li style="text-align: justify;">Πού θα ζήσουν.</li>
<li style="text-align: justify;">Αν θα γνωρίσουν ποτέ τη μητέρα τους.</li>
<li style="text-align: justify;">Αν, και για πόσο καιρό, θα γαλουχήσουν τους νεοσσούς τους.</li>
<li style="text-align: justify;">Πότε, και αν, θα τους επιτραπεί να δουν ή να βρεθούν με τις οικογένειες και τους φίλους τους.</li>
<li style="text-align: justify;">Πότε, πώς, και αν, πρόκειται να αναπαραχθούν.</li>
<li style="text-align: justify;">Τι, πότε, και πόσο θα φάνε.</li>
<li style="text-align: justify;">Πόσο χώρο διαβίωσης θα έχουν, εάν υπάρχει καν αυτή η δυνατότητα.</li>
<li style="text-align: justify;">Αν, και σε ποια απόσταση, θα τους επιτραπεί να περιφέρονται.</li>
<li style="text-align: justify;">Σε τι ακρωτηριασμούς και γενετικές μεταλλάξεις θα υποβληθούν.</li>
<li style="text-align: justify;">Τι είδους, εάν υπάρχει καν, κτηνιατρική περίθαλψη θα λάβουν.</li>
<li style="text-align: justify;">Πότε, πού και πώς πρόκειται να πεθάνουν.</li>
</ul>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
7. Γιατί σκεφτόμαστε τα κοτόπουλα, και άλλα ζώα, ως τροφή ή πηγή τροφής;</h3>
<h3 style="text-align: justify;">
</h3>
<div style="text-align: justify;">
Το σώμα ενός συναισθανόμενου όντος και
οι εκκρίσεις του δεν αποτελούν τροφή για μας, με τον ίδιο τρόπο που το
σώμα ενός ανθρώπινου όντος και οι εκκρίσεις του δεν αποτελούν τροφή για
μας. Η κατανάλωση αυγών (ακόμα και από διασωθέντα κοτόπουλα), ή η
διάθεσή τους σε άτομα που διαφορετικά θα αγόραζαν αυγά από κακοποιημένες
έγκλειστες κότες, δεν «μειώνει τη δυστυχία», αλλά τη νομιμοποιεί,
απαιτεί και διαιωνίζει τον πόνο, επιδοκιμάζοντας την ίδια την πρακτική
της βίας που αγωνιζόμαστε να εξαλείψουμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η κότα μπορεί να μη γνωρίζει ότι το
ταλαιπωρημένο σώμα της, η σκλαβιά της, η απομόνωσή της, και κάθε
δυστυχία στη ζωή της προκλήθηκε σκόπιμα, συστηματικά, και αποκλειστικά
και μόνο για την αισθητήρια ικανοποίηση των ανθρώπων, αλλά εσύ το
γνωρίζεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί να μη γνωρίζει ότι το
γονιμοποιημένο ωάριο που την έφερε σε ύπαρξη ήταν το αποτέλεσμα
εγκλεισμού και βιασμού, ή ότι κότες σαν κι αυτήν είναι το αποτέλεσμα
μαζικής βρεφοκτονίας, αλλά εσύ το γνωρίζεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί να μη γνωρίζει ότι το κόστος για
τη θανάτωση αρσενικών βρεφών, «αναλωμένων» γονέων εκτροφής και
«αναλωμένων» ωοτόκων θηλυκών είναι ενσωματωμένο στην τιμή των αυγών,
αλλά εσύ το γνωρίζεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορεί να μη γνωρίζει ότι, αν γίνουμε
vegan, η φρίκη που η ίδια και το είδος της είναι αναγκασμένοι να
υπομείνουν θα τελειώσει, αλλά εσύ το γνωρίζεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πράξε με βάση αυτή τη γνώση!
Γίνε vegan και εκπαίδευσε άλλους σχετικά με τη βία και την εγγενή αδικία
σε όλες τις μη-vegan επιλογές. Διάσωσε (μην αγοράζεις) κοτόπουλα και
άλλα ζώα, δείξε σεβασμό για τη ζωή τους, και να θυμάσαι πάντα να δίνεις
τα αυγά πίσω στα πτηνά: Είναι, άλλωστε, οι μόνοι νόμιμοι ιδιοκτήτες
τους.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πηγή: <a href="http://peacefulprairie.org/backyard-eggs.html" target="_blank">http://peacefulprairie.org/backyard-eggs.html</a></div>
</div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-46882484844428260552016-01-22T10:19:00.000+02:002016-01-22T10:23:06.546+02:00Μήπως η συνθετική γούνα στο μπουφάν σου είναι στην πραγματικότητα γούνα σκύλου;<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtLg9zxz4k0bG2g2jmxHYMdOlNF7a9Xcs_xqJzzlAxma97nnLTCxY-0_T801SbY6DOlE8MhLl8Z-Z-EW3hYtKuzaz6yvs3eahjR1kOQ8z2iQMNuWyM7m1aepzNlRsxnL4tcCqIvGjOG6Sy/s1600/doginchainfurtrimjacket.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtLg9zxz4k0bG2g2jmxHYMdOlNF7a9Xcs_xqJzzlAxma97nnLTCxY-0_T801SbY6DOlE8MhLl8Z-Z-EW3hYtKuzaz6yvs3eahjR1kOQ8z2iQMNuWyM7m1aepzNlRsxnL4tcCqIvGjOG6Sy/s400/doginchainfurtrimjacket.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; margin-bottom: 1em;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee;"><br /></span></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 1em;">
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee;">Πριν λίγες ημέρες παρά λίγο να μου πουλήσουν αληθινή γούνα για συνθετική. </span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee;"><span style="background-color: transparent;">Η σήμανση πάνω στο ρούχο, έγραφε 100% acrylic και δεν έφερε καμία άλλη ειδοποίηση ότι η γούνα στην κουκούλα ήταν αληθινή. </span><span style="line-height: 15.008px;">Παρανομία; Ναι. Αλλά συμβαίνει πολύ πιο συχνά από ό,τι νομίζετε. </span></span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; line-height: 15.008px;"><br /></span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; line-height: 15.008px;"> Ορίστε ένας οδηγός για το πως ξεχωρίζετε την συνθετική από την αληθινή γούνα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #141823; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; font-size: 14px; line-height: 15.008px;"><a href="http://www.humanesociety.org/assets/pdfs/fur/field-guide-on-real-vs-fake-fur-final.pdf">http://www.humanesociety.org/assets/pdfs/fur/field-guide-on-real-vs-fake-fur-final.pdf</a></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #141823; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; font-size: 14px; line-height: 15.008px;"><br /></span></span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; line-height: 15.008px;">Αν το μπουφάν σας έχει γούνα γύρω-γύρω στην κουκούλα, μην θεωρήσετε δεδομένο πως είναι ψεύτικη. Αν είναι μόνο για τα τελειώματα του υφάσματος, πολλές φορές δεν αναγράφεται ούτε αν είναι αληθινή ούτε από ποιο ζώο προέρχεται (παρανόμως βέβαια, αλλά συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος). </span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; line-height: 15.008px;"><br /></span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; line-height: 15.008px;">Αν και εντός της Ε.Ε. έχει απαγορευτεί το εμπόριο γούνας σκύλου και γάτας εδώ και κάποια χρόνια, απουσιάζει ο συστηματικός έλεγχος ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα. Αποτέλεσμα είναι να εισάγονται φθηνές γούνες για τα τελειώματα των ρούχων (μανίκια, εσωτερική επένδυση, κουκούλα) από την Κίνα και να προέρχονται από σκύλους...). Ελέγξτε την υφή της τρίχας και τη βάση, αν έχει δέρμα είναι αληθινή, αν έχει ύφασμα είναι συνθετική. </span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; line-height: 15.008px;"><br /></span></div>
<div style="font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 15.008px; text-align: justify;">
<span style="background-color: #444444; color: #eeeeee; line-height: 15.008px;">Πάνω από δύο εκατομμύρια γάτες και σκύλοι σφαγιάζονται κάθε χρόνο στην Ασία - πνίγουν τα ζώα ή τα βράζουν ζωντανά για να βελτιώσουν την ποιότητα της γούνας - προκειμένου να προωθηθούν τα προϊόντα αυτά στις αγορές Ευρώπης και Ρωσίας.</span></div>
</div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-11087523725129489832016-01-19T08:42:00.001+02:002016-01-19T08:42:27.916+02:00Υπουργείο Παιδείας: Μη διδακτικές οι εκδρομές μαθητών σε χώρους αιχμαλωσίας & εμπορικής εκμετάλλευσης ζώων <div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
«Την αποφυγή χώρων στους οποίους βρίσκονται ζώα σε αιχμαλωσία, με σκοπό την εμπορική τους εκμετάλλευση, καθώς αυτό δεν συνάδει με τις γενικές αρχές της εκπαίδευσης» επισημαίνει με επιστολή του (<a href="http://static2.zoosos.gr/wp-content/uploads/2016/01/YpourgeioPaideiasEpiskepseis.docx" style="border: 0px; color: #758918; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">το σχετικό έγγραφο εδώ</span></a>) στις 15 Ιανουαρίου 2016 προς τους αρμόδιες υπηρεσίες ο Ιωάννης Κουφόπουλος προϊστάμενος της Διεύθυνσης Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης επισημαίνοντας ουσιαστικά το αυτονόητο, ότι δηλαδή τίποτα το διδακτικό δεν υπάρχει στους ζωολογικούς κήπους καθώς εκεί τα ζώα ζουν σε καθεστώς αιχμαλωσίας και αποτελούν αξιοθέατο μόνο για να κερδίζουν από την θέαση τους οι ιδιοκτήτες των συγκεκριμένων επιχειρήσεων, που προφασίζονται μάλιστα ότι έτσι τα σώζουν.</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span id="more-74971" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span>Αυτό το πάγιο αίτημα των φιλοζωικών φορέων της χώρας φαίνεται ότι έγινε κατανοητό από το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων καθώς τα περισσότερα σχολεία (κυρίως Δημοτικά και Γυμνάσια) – παραβλέποντας το αντιεκπαιδευτικό περιεχόμενο διοργανώνουν εκδρομές στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκα στα Σπάτα και στο δελφινάριο που υπάρχει εκεί.</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Μάλιστα ο κ. Κουφόπουλος τονίζει ότι οι επισκέψεις σε τέτοιους χώρους είναι κάτι που «δεν συνάδει με τις γενικές αρχές της εκπαίδευσης, στις οποίες μεταξύ άλλων, πολύ σημαντική θέση επέχει η ευαισθητοποίηση για την αναγκαιότητα της προστασίας και του σεβασμού του φυσικού περιβάλλοντος, η υιοθέτηση ανάλογων προτύπων συμπεριφοράς, καθώς και η δημιουργία υπεύθυνων προσωπικοτήτων με κοινωνικές και ανθρωπιστικές αξίες».</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: 700; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Με το εισιτήριο σου διαιωνίζεις την αιχμαλωσία τους!</span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Όπως πολλές φορές έχουμε επισημαίνει όσοι επισκέπτονται παράνομους ή νόμιμους ζωολογικούς κήπους όπως είναι π.χ. το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο συμβάλλουν με το εισιτήριο τους στη διαιώνιση της αιχμαλωσίας και της κακοποίησης άγριων ζώων που δεν θα έπρεπε να ζουν στα κλουβιά. Παράλληλα διδάσκουν στα παιδιά τους ότι ο ισχυρός (άνθρωπος) μπορεί να συμπεριφέρεται στον ανίσχυρο (στο ζώο) όπως θέλει. Να τον αιχμαλωτίζει και να τον εκμεταλλεύεται για να βγάζει λεφτά.</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Οι ζωολογικοί κήποι πουθενά στον κόσμο δεν προάγουν την φιλοζωία όσο και αν οι ιδιοκτήτες τους ισχυρίζονται το αντίθετο για να μας πείσουν για το σπουδαίο έργο το οποίο προσφέρουν στο κοινό και κυρίως στα ίδια τα ζώα. Αυτές οι επιχειρήσεις - που δεν είναι καταφύγια της άγριας ζωής - υπάρχουν για να βγάζουν χρήματα οι ιδιοκτήτες τους και οι έρευνες που γίνονται από τους φιλοζωικούς φορείς ανά τον κόσμο φέρνουν συχνά στο φως της δημοσιότητας αδιάψευστα ντοκουμέντα για το πώς αυτά τα πλάσματα κακοποιούνται από τις συνθήκες εγκλεισμού και όχι μόνο.</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Τα επιχειρήματα των ιδιοκτητών αυτών των επιχειρήσεων ότι έτσι προστατεύουν άγρια ζώα είδη προς εξαφάνιση – πέφτουν στο κενό – καθώς νησίδες με αιχμάλωτα άγρια ζώα δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως «κιβωτοί» σωτηρίας. Άλλες δράσεις πρέπει να αναλάβουν οι κυβερνήσεις για να προστατέψουν τις άγρια ζώα τα οποία εξαφανίζονται συστηματικά - αν και συντελούν ώστε ο πλανήτης Γη να είναι τόσο μοναδικός - εξαιτίας της ανθρώπρινης δραστηριότητας.</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Πηγή:<a href="http://www.zoosos.gr/upourgeio-paideias-mi-didaktikes-oi-ekdromes-mathiton-se-xorous-aixmalosias-emporikis-ekmetalleusis-zoon/#axzz3xfZAJKZJ" target="_blank">Zoosos</a></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Διαβάστε επίσης:</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://animalrightsgr.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html" target="_blank">Οι αιχμάλωτοι των Αθηνών</a></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial; font-size: 13px; line-height: 19.5px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://animalrightsgr.blogspot.gr/2013/12/blog-post.html" target="_blank">Σταματήστε την αιχμαλωσία των κητοειδών στην Ελλάδα</a></div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-72736592556788425362015-07-16T07:58:00.001+02:002015-07-16T07:58:44.485+02:00«Ο δρόμος για το Άουσβιτς ξεκινά απ’ το σφαγείο»<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><a href="http://booksjournal.gr/slideshow/item/1119-%C2%AB%CE%BF-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CE%B1%CF%80%E2%80%99-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF%C2%BB"><i>Γράφτηκε από
την Άννα-Μαρία Δρουμπούκη </i></a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><a href="http://booksjournal.gr/slideshow/item/1119-%C2%AB%CE%BF-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CE%B1%CF%80%E2%80%99-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF%C2%BB"><i>Δημοσιεύθηκε στο Κριτική Τεύχος 54</i></a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Charles Patterson, Αιώνια Τρεμπλίνκα.</b> <span style="font-size: x-small;">Η
συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα και το Ολοκαύτωμα, μετάφραση από τα αγγλικά:
Κώστας Αλεξίου, Πράσινο Ινστιτούτο, 2014, 312 σελ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVN6cMjIQ9YCGJcTb_u-F0CNLEqBXJwB9mNpE2dCqtPVeTdjKXdTeJo7VOVPNjScVMaMJyDPZhCzWGAtVGtbYzbwJ8Dd35MDWtIy81ZlXb_06VbhEUrLzOJC5S2_8yYk49L09-s_fAT0Kj/s1600/a6e4d9622a775d7eed800918154a7577_L.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVN6cMjIQ9YCGJcTb_u-F0CNLEqBXJwB9mNpE2dCqtPVeTdjKXdTeJo7VOVPNjScVMaMJyDPZhCzWGAtVGtbYzbwJ8Dd35MDWtIy81ZlXb_06VbhEUrLzOJC5S2_8yYk49L09-s_fAT0Kj/s400/a6e4d9622a775d7eed800918154a7577_L.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο κύριος και κάτοχος της φύσης, άνθρωπος, επιβλήθηκε στα ζώα
– ο φόνος των οποίων, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως τροφή, σύμφωνα με μια
ισχυρή κριτική ανατρέπει τις ιδεολογίες του ανθρωπισμού. Ο Τσαρλς Πάττερσον, σε
ένα βιβλίο αναφοράς, που κυκλοφορεί και στα ελληνικά, ισχυρίζεται ότι η
ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα ήταν προάγγελος του Ολοκαυτώματος.
Αναδημοσίευση από το Books' Journal 54, Απρίλιος 2015 [ΤΒJ]</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: right;">
«Νομίζω ότι πρέπει να διαβάζουμε μόνο βιβλία που μας τρυπάνε
και μας καίνε. Αν το βιβλίο που διαβάζουμε δεν μας ξυπνάει σαν χτύπημα στο
κεφάλι, γιατί να μπούμε στη διαδικασία να το διαβάσουμε εξ αρχής; Για να μας
κάνει χαρούμενους; […] Ένα βιβλίο πρέπει να είναι το τσεκούρι για την παγωμένη
θάλασσα μέσα μας»<br />
--Φραντς Κάφκα </blockquote>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ,
ο πρώτος κάτοχος Νόμπελ Λογοτεχνίας που έγραψε σε μια γλώσσα η οποία δεν είχε
χώρα (γίντις), και ο δεύτερος χορτοφάγος που κερδίζει το βραβείο μετά τον
Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, στο μυθιστόρημα Love and Exile: A Memoir,
γράφει για τα παιδικά του χρόνια και την ανάμνηση από ένα παζάρι της Βαρσοβίας: </div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Οι χασάπηδες άρχιζαν να ξεπουπουλιάζουν κότες, πάπιες και
χήνες ενόσω ήταν ακόμα ζωντανές και κυλιούνταν στο ίδιο τους το αίμα. </blockquote>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σε ένα άλλο αυτοβιογραφικό του διήγημα, περιγράφει σκηνές
από μια αγορά: </div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Καθώς είναι σούρουπο, το δριμύ φως από τις λάμπες αντανακλά
στις λεπίδες των σφαγέων. Οι γυναίκες σπρώχνουν στην ουρά, η καθεμιά τους έχει
φέρει το πτηνό της για σφαγή. Οι χαμάληδες φορτώνουν τα νεκρά πουλιά σε καλάθια
και τα πάνε σ’ εκείνους που τα τεμαχίζουν. Αυτή η κόλαση γελοιοποιεί όλες τις
ανοησίες περί ανθρωπισμού. Από καιρό σκέφτομαι να γίνω χορτοφάγος και ορκίζομαι
να μην ξανακουμπήσω κομμάτι κρέας ή ψάρι απ’ αυτή τη στιγμή.</blockquote>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αυτές οι σκηνές σφαγής στις οποίες ο Σίνγκερ έγινε μάρτυρας,
του έκαναν μεγάλη εντύπωση. Αποφάσισε να αλλάξει νοοτροπία και ιδεολογία, η
πρώτη κίνηση ήταν να απαρνηθεί το κρέας απ’ την καθημερινή του διατροφή. «Ήθελα
να γίνω χορτοφάγος επί σειρά ετών. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς μπορούμε να
μιλάμε για οίκτο, να ζητάμε οίκτο και να μιλάμε περί ανθρωπισμού και ενάντια
στην αιματοχυσία όταν την προκαλούμε εμείς οι ίδιοι – χύνουμε το αίμα ζώων και
αθώων πλασμάτων», έγραφε. Όλο του το συγγραφικό έργο το διαπερνά μια αίσθηση
διάχυτης ματαιότητας, που συνοψίζεται στην αθεϊστική του αντίληψη η οποία
πηγάζει απ’ την τόση αγριότητα που επικρατεί στον πλανήτη. Στο διήγημά του TheSlaughterer,
ο κεντρικός ήρωας, ραβίνος Γιόνα Μεῒρ που του έχουν αναθέσει τις σφαγές των ζώων
του χωριού, υποφέρει απ’ αυτή τη βάρβαρη καθημερινή πολύωρη εργασία, και αποστρέφεται
στο τέλος κάθε πίστη στην ύπαρξη ενός φιλεύσπλαχνου, υποτίθεται, θεού που τα πάντα
στέργει για την ανθρωπότητα:</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
Ένας βάναυσος Θεός, συντρίβων πολέμους, Θεός των εκδικήσεων.
Δεν Τον υπηρετώ. Ο κόσμος είναι εγκαταλειμμένος!</blockquote>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Σε παρόμοιο ύφος, στο διήγημα Meshugah, αναφερόμενος
στην απάνθρωπη μεταχείρισή μας στα ζώα, απεγνωσμένα φωνάζει ο αφηγητής προς τον
Θεό: «Για να μας δείξεις τη δύναμη και τη σοφία Σου δημιούργησες αυτό το
απέραντο σφαγείο;». Στο μεταφρασμένο και στα ελληνικά βιβλίο του Εχθροί,
μια ερωτική ιστορία (εκδ. Καστανιώτη), πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι
πάλι ένας άνθρωπος με άμεση εμπλοκή στο Ολοκαύτωμα (κοινός τόπος στα
περισσότερα έργα του Σίνγκερ), έχοντας χάσει ολόκληρη την οικογένειά του στα
κρεματόρια. Η παρατήρηση ότι <b>«όσον αφορά τη συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα,
όλοι οι άνθρωποι είναι ναζί» </b>υπάρχει διατυπωμένη ρητά στο βιβλίο. Αυτή η φράση
ενέπνευσε καθοριστικά τον Πάττερσον, ο οποίος δανείστηκε απ’ τον Σίνγκερ τον
τίτλο Αιώνια Τρεμπλίνκα για το δικό του βιβλίο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η καλλιτέχνις Τζούντι Σικάγο, στο βιβλίο της Holocaust Project: From Darkness to Light,
παραδέχεται ότι η ενασχόλησή της με το Ολοκαύτωμα ξεκίνησε όταν συνειδητοποίησε
τη σύνδεση ανάμεσα στη βιομηχανοποιημένη σφαγή των ζώων και τη
βιομηχανοποιημένη σφαγή των ανθρώπων, όταν κατάλαβε ότι το Άουσβιτς είναι μια
δύσμορφη προέκταση των σύγχρονων τεχνολογιών απ’ τις οποίες εξαρτιόμαστε.
Ζωντανά πλάσματα στριμωγμένα σε άθλια κλουβιά, ζώα που κακοποιούνται πριν
οδηγηθούν στο θάνατο, πρακτικές επεξεργασίας ζώων, η πλήρης εξόντωσή τους: «Στο
Άουσβιτς είδα να συμβολίζεται ολόκληρος ο πλανήτης, και ήταν καλυμμένος με
αίμα», γράφει συγκλονισμένη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το βιβλίο Αιώνια Τρεμπλίνκα εκδόθηκε στα τέλη του
2014 στην Ελλάδα. Ωστόσο, πριν γράψω το άρθρο αυτό έψαξα για κάποια άλλη
βιβλιοκριτική που να έχει γίνει και διαπίστωσα με έκπληξη ότι δεν έχει γραφτεί
τίποτα. Αυτό το βιβλίο-ορόσημο της διεθνούς βιβλιογραφίας, που έχει μεταφραστεί
σε περισσότερες από 15 γλώσσες, στην Ελλάδα, προς το παρόν, έχει μάλλον περάσει
απαρατήρητο. Η εξαιρετική μετάφραση από τον Κώστα Αλεξίου, και η έκδοση από το
άγνωστο σε εμένα Πράσινο Ινστιτούτο, αξίζουν ιδιαίτερης μνείας. Δεν θα μπορούσε
να μη μου κεντρίσει το ενδιαφέρον ένα βιβλίο που εκ πρώτης όψεως εξομοιώνει τις
σφαγές των ζώων με την απώλεια εκατομμυρίων ψυχών στα κρεματόρια. Η αμέσως
επόμενη αίσθηση ήταν αυτή της σοκαριστικής έκπληξης. Ο Πάττερσον μας δίνει μια
μοναδική και ιδιότυπη ερμηνεία του φαινομένου του ναζισμού με μια
επιχειρηματολογία εντελώς ασυνήθιστη, που με έκανε να κατατάξω την Αιώνια
Τρεμπλίνκα στα πιο επιδραστικά για μένα βιβλία. Επιπροσθέτως, η μελέτη
αυτή του Πάττερσον, ενός καθιερωμένου επιστήμονα, με σοβαρές έρευνες στο
ενεργητικό του για τον αντισημιτισμό, είναι μεστή, εμπεριστατωμένη, και
χρησιμοποιεί μεθοδολογικά εργαλεία αξιοζήλευτα για κάθε κοινωνικό επιστήμονα,
αρδεύοντας από την πλούσια δεξαμενή της φιλοσοφίας, της θρησκείας, της
λογοτεχνίας και, φυσικά, της ιστορίας του Ολοκαυτώματος. Η χρόνια ενασχόληση
του συγγραφέα με το Ολοκαύτωμα τον είχε ήδη συγκλονίσει και τον ανάγκασε να
αμφισβητήσει τις αξιώσεις του για τους ανθρώπους και τον κόσμο, κάτι πολλές
φορές αναπόφευκτο για όλους όσοι ασχολούνται με αυτή τη δύσκολη περίοδο της
σύγχρονης ιστορίας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Θα αναλύσω την επιρροή και το ισχυρό αποτύπωμα που μου άφησε
αυτό το βιβλίο, συμβάλλοντας καταλυτικά στην ήδη παγιωμένη συγκρότησή μου ως
ζωόφιλης και χορτοφάγου. Είναι ένα έργο που δύσκολα θα αφήσει ανεπηρέαστους τους
περισσότερους αναγνώστες, που ενδεχομένως όταν το τελειώσουν ίσως κάνουν καιρό
να ξαναπλησιάσουν κρέας και ζωικά προϊόντα γενικότερα. Προσωπικώς, όταν το
έκλεισα, σκέφτηκα ότι δικαιούμαι να ισχυρίζομαι πως άλλαξα ως άνθρωπος, όσο κι
αν αυτό ενδεχομένως να ακούγεται υπερβολικό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Η επίπλαστη ανθρώπινη ανωτερότητα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο συγγραφέας στην αρχή δεν μπορούσε να βρει κάποιον εκδότη
αρκετά γενναίο για να τυπώσει αυτό το «ενοχλητικό» βιβλίο. Στον πρόλογο
αναφέρει ότι, ως παιδί, αγνοούσε τον βαθμό στον οποίο η κοινωνία μας είναι
χτισμένη πάνω στη θεσμοποιημένη βία ενάντια στα ζώα. Στο πρωτότυπο κείμενο, ο
Πάττερσον προσδιορίζει τα ζώα χρησιμοποιώντας πάντα αρσενικό ή θηλυκό γένος και
ποτέ ουδέτερο, αναφερόμενος κατ’ αυτό τον τρόπο στα ζώα ως πρόσωπα. Μου έκανε
μεγάλη εντύπωση αυτή η επιλογή του, δηλωτική των προθέσεών του να μας καταστήσει
σαφές εξ αρχής ότι δεν υπάρχει στην ουσία καμία ιεραρχική κλίμακα κατώτερων και
ανώτερων όντων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται μια αναλυτική αναδρομή στην
ανάκυψη του ανθρώπου ως κυρίαρχου είδους. Εξ αρχής παρατίθεται ένα χωρίο του
Μονταίνιου για την υπέρμετρη αλαζονεία του ανθρώπου: </div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Ο άνθρωπος είναι το πιο καταστρεπτικό και πιο ευπαθές πλάσμα
απ’ όλα, και συνάμα το πιο αλαζονικό.[…] Είναι δυνατόν να φανταστεί κάποιος
κάτι τόσο γελοίο όσο αυτό το αξιοθρήνητο και μίζερο πλάσμα, που δεν είναι καν
κύριος του εαυτού του, να αυτοαποκαλείται άρχοντας του σύμπαντος; </blockquote>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η δραματική τεχνολογική πρόοδος του ανθρώπινου είδους, το
επονομαζόμενο «Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός», η χρήση δηλαδή εργαλείων, μουσικών
οργάνων, τρόπων φωτισμού από τον homosapiens, μέχρι την ανάπτυξη σύνθετης
ομιλίας και γλωσσικών ήχων, αποτελούν τα ορόσημα που επέτρεψαν στους ανθρώπους
να εκμεταλλευτούν τους «άφωνους» κατοίκους του πλανήτη και να πάρουν το μοιραίο
προβάδισμα που τους τοποθέτησε στην κορυφή της ιεραρχικής κλίμακας αυτού του πλανήτη.
Εκεί εδράζεται η αρχή του κακού. Η μετάβαση της ανθρωπότητας στην κτηνοτροφία
ήταν το επόμενο βήμα και σήμαινε τη θανάτωση των ζώων για το κρέας τους, ή την
εκμετάλλευσή τους για το γάλα, το δέρμα και την εργασία τους, ήδη από την
αρχαία Εγγύς Ανατολή. Σε ένα μικρό κεφάλαιο για την εξημέρωση των ζώων και πώς
αυτή επιτυγχάνεται σε διάφορους λαούς, εξιστορούνται ιστορίες απάνθρωπες και
σχεδόν ανείπωτες, όπως για παράδειγμα το κόψιμο των όρχεων στα γουρούνια με
μαχαίρια από μπαμπού στη Νέα Γουινέα, η σύνθλιψη των όρχεων των αρσενικών ζώων
με πέτρα από τους Μασάι και τους Σόντζο της Τασμανίας ή το μπήξιμο μιας
κοφτερής ακίδας στα ρουθούνια νεαρής καμήλας για να τρυπήσει τον μαστό της
μητέρας (φυλή Ρουάλα). Η εξημέρωση και η υποδούλωση των ζώων μέσα από τέτοια
και άλλα παρόμοια αναρίθμητα παραδείγματα δημιούργησε καταπιεστικές ιεραρχικές
δομές ήδη απ’ τα πανάρχαια χρόνια και οδήγησε στις ανθρώπινες εξουσιαστικές
συμπεριφορές. Σύμφωνα με τον ιστορικό Κηθ Τόμας, «ο ανθρώπινος έλεγχος πάνω στα
πιο αδύναμα πλάσματα δημιούργησε μια αναλογική έννοια, πάνω στην οποία
βασίστηκαν πολλές πολιτικές και κοινωνικές ρυθμίσεις». Πώς να μη συμπεράνουμε,
ήδη απ’ την αρχή της ανάγνωσης αυτού του κεφαλαίου, ότι η ασπλαχνία, η
κοινωνικά αποδεκτή βία και η σκληρότητα που μας αποκόπτουν από ένα ευρύτερο
αίσθημα συγγένειας με τους άλλους κατοίκους του φυσικού κόσμου έγιναν θεμέλιο
της δυτικής κοινωνίας και του ιεραρχικού σκεπτικού μας; Ένα ακόμη εύλογο
παράδειγμα: δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι η περιοχή στην οποία υπάρχουν οι
αποδείξεις της αρχής της γεωργίας, η Μέση Ανατολή, είναι και η περιοχή στην
οποία ξεκίνησε η δουλεία. Η εξημέρωση και υποδούλωση των ζώων αποτέλεσε πρότυπο
για την ανθρώπινη σκλαβιά διαχρονικά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στο ίδιο κεφάλαιο αναπτύσσονται και οι απόψεις διαφόρων
θρησκειών για τα ζώα, με έμφαση στον ιουδαιοχριστιανισμό και στην εβραϊκή
Βίβλο. Ενώ ο ιουδαϊσμός είναι ριζοσπαστικός ως προς το ότι αποδέχεται στην
πράξη συγκεκριμένα βασικά δικαιώματα των ζώων, στην πράξη τα πράγματα είναι
αλλιώς, και αυτό αποδεικνύεται από τις τελετουργικές θυσίες ζώων που
απαιτούνται σε γιορτές όπως αυτή του Γιόμ Κιπούρ (τελετή Καπαρότ). Η αναδρομή
στα σωζόμενα κείμενα του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού δεν είναι λιγότερο
αποθαρρυντική. Ο Αριστοτέλης εξίσωνε τα ζώα με άψυχα αντικείμενα, ο Κικέρων
εξέφραζε τη διαχρονική αντίληψη της ανθρώπινης εξουσίας πάνω στα ζώα, ενώ ο
χριστιανισμός, με εξαίρεση τον άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης ή τον άγιο
Μποναβεντούρα, επισημοποίησε την άποψη περί ανωτερότητας του ανθρώπινου είδους,
τοποθετώντας μάλιστα τους ευρωπαίους χριστιανούς στην υψηλότερη βαθμίδα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο διαχωρισμός ανθρώπων και ζώων διατηρείται μέχρι την πρώιμη
σύγχρονη περίοδο, και μεγάλοι στοχαστές όπως ο Φράνσις Μπαίηκον ή ο Καρτέσιος
διακήρυτταν ότι τα ζώα ήταν άψυχες μηχανές, ανίκανα να συλλογιστούν και να αισθανθούν.
Η καρτεσιανή «λογική» ήθελε τα ζώα να μην αισθάνονται καν πόνο, τα κλάματά
τους, τα ουρλιαχτά και οι σφαδασμοί να αποτελούν απλώς κάποια εξωτερικά
αντανακλαστικά, ασύνδετα με κάποια εσώτερη αίσθηση. Η αντίληψη ότι τα ζώα
φτιάχτηκαν προς όφελος του ανθρώπου, συμπληρώνει ο Πάττερσον, είναι
πρωτοχριστιανική και αριστοτελική.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Το Άουσβιτς ως νομοτέλεια<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές ρατσιστικές θεωρίες
αποκρυσταλλώθηκαν στη χρήση ρητορικών σχημάτων με ζώα. Όλοι έχουμε υποπέσει στο
λάθος να παρομοιάσουμε ανθρώπους με κάποιο ζώο. Με παρόμοιο τρόπο διασύρθηκαν
οι αμερικανοί ιθαγενείς από τους ευρωπαίους εξερευνητές και αποικιοκράτες. Αυτό
στάθηκε η απαρχή μεγάλων γενοκτονιών. Ο ιστορικός Ντέιβιντ Στάναρντ γράφει ότι
η ευρωπαϊκή θρησκευτική και πολιτισμική νοοτροπία που προκάλεσε τη γενοκτονία
των ιθαγενών λαών της Αμερικής ήταν η ίδια νοοτροπία που παρήγαγε το
Ολοκαύτωμα. Οι φυλές στην Αμερική αντιμετωπίστηκαν ως κατώτερες, οι ιθαγενείς
ήταν «βάναυσα θηρία», «γουρούνια», «μπαμπουίνοι», «βάρβαροι», «ζώα που
ελέγχονταν από τα πάθη τους», «ουρακοτάγκοι», «κλαψιάρικα κοπρόσκυλα». Σύμφωνα
με τον Τσβετάν Τοντορόφ, οι στοχοποιημένοι Ινδιάνοι «ταυτίζονταν με ζώα προς
σφαγή και τους έκοβαν όλα τους τα άκρα –μύτη, χέρια, στήθη, γλώσσα, γεννητικά
όργανα–, μεταμορφώνοντάς τους κατ’ αυτό τον τρόπο σε άμορφους κορμούς, όπως
όταν κλαδεύει κάποιος ένα δέντρο». Στην κατάκτηση των Φιλιππίνων από την
Αμερική, στον επίλογο του Ισπανοαμερικανικού Πολέμου (1898), πραγματοποιήθηκαν
εκστρατείες με τους ίδιους ρητορικούς χαρακτηρισμούς και με παρόμοια
βαρβαρότητα. Ο πόλεμος αυτός χαρακτηρίστηκε «ερυθρόδερμος» και οι Φιλιππινέζοι «αράπηδες»
και «ύπουλοι κιτρινιάρηδες», όρος που επανήλθε τόσο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
όσο και στον Πόλεμο του Βιετνάμ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Πάττερσον προσφέρει στους αναγνώστες μια πολύ χρήσιμη
επισκόπηση των χλευαστικών όρων και χαρακτηρισμών που αξιοποιήθηκαν κατά κόρον
και στον Β’ Παγκόσμιο, με επίκεντρο τις αγριότητες των Ιαπώνων κατά των Κινέζων
τη δεκαετία του 1930. Η εφευρετικότητα των Ιαπώνων ήταν παροιμιώδης. Γι’ αυτούς,
οι Κινέζοι δεν είχαν μεγαλύτερη αξία από ένα γουρούνι ή ένα έντομο. Στην εν
πολλοίς άγνωστη στους ευρωπαίους σφαγή της Νανκίν (1937), οι Κινέζοι της πόλης
αυτής ρίχτηκαν σε λάκκους και κάηκαν ζωντανοί, ενώ οι αρουραίοι ενδεχομένως να
τύγχαναν μεγαλύτερης συμπόνιας απ’ τους ιάπωνες εισβολείς. Τα ζώα των κατοίκων
της Νανκίν συνδέθηκαν με τις τύχες των ιδιοκτητών τους. Οι βούβαλοί τους
παλουκώθηκαν και ψήθηκαν ζωντανοί, ενώ οι Ιάπωνες, επιπρόσθετα, άρπαξαν τους
γαϊδάρους των Κινέζων και τους ανάγκασαν να συνουσιάζονται για τη διασκέδασή
τους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Φυσικά, σε αυτή την ανάλυση δεν θα μπορούσε να λείψει η
πρακτική της μείωσης των Εβραίων μέσω της παρομοίωσής τους με ζώα, ήδη από την
πρώιμη χριστιανική ιστορία. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έχει γράψει ότι η συναγωγή
είναι «φωλιά θηρίων», ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης αποκάλεσε τον εβραϊκό λαό «φυλή
από οχιές», ο Μαρτίνος Λούθηρος αποκήρυξε τους Εβραίους ως «γουρούνια» και
«λυσσασμένα σκυλιά» όταν δεν μπόρεσε να τους μεταστρέψει στο δικό του δόγμα,
ενώ είχε καταστήσει σαφές ότι «η τελική λύση στο εβραϊκό πρόβλημα είναι ο
θάνατος». Σε αυτή την αέναη εξύβριση του Εβραίου ως Άλλου, ως ανθρώπου με
τερατώδη και ζωώδη χαρακτηριστικά, συνέβαλε και ο Χέγκελ, που υποστήριξε ότι
δεν μπορούσαν ποτέ οι Εβραίοι να ενσωματωθούν στη γερμανική κουλτούρα επειδή ο
υλισμός και η απληστία τούς παρακινούσαν να ακολουθήσουν μια «ζωώδη ύπαρξη».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η ανάλυση καταλήγει, προφανώς, στη ναζιστική Γερμανία. Ο
Χίτλερ στο λιβελογράφημά του, Ο Αγών μου, έγραφε για τους Εβραίους-φορείς
μικροβίων που μολύνουν την τέχνη και τον πολιτισμό, για τους «αρουραίους» ή
ενίοτε τις «αράχνες που ρουφάνε αργά το αίμα του λαού». Η χρήση ζωικών επιθέτων
υποβίβαζε τα θύματα, τα απανθρωποποιούσε, με αποτέλεσμα οι μαζικές δολοφονίες
να νομιμοποιούνται ως προς τον ηθικό τους αντίκτυπο και να φαντάζουν λιγότερο
τρομερές για τους δολοφόνους. Τα θύματα ήταν υποτιμημένα, ο γερμανικός λαός
πείστηκε ότι η καταστροφή των Εβραίων ήταν απαραίτητη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<b>Σφαγεία</b><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στο επόμενο κεφάλαιο, ο Πάττερσον αναφέρεται στα βιομηχανικά
σφαγεία του 19ου αιώνα στην Αμερική, σε πόλεις όπως το Σινσιννάτι και το
Σικάγο. Το Σινσιννάτι ήταν το κέντρο της ακμάζουσας τοπικής αγοράς χοιρινού,
και μέχρι το 1847 διέθετε 40 σφαγεία. Ο σκληρός τρόπος με τον οποίο
μεταχειρίζονταν οι Αμερικανοί τα οικόσιτα ζώα έκανε τότε μεγάλη εντύπωση στους
νεοφερμένους ευρωπαίους μετανάστες. Η αμερικανική κρεατοβιομηχανία λειτουργούσε
τον 19ο αιώνα με αρχαϊκούς και προνεωτερικούς ρυθμούς και τρόπους. Στο
Σινσιννάτι, οι εργάτες που συσκεύαζαν τα γουρούνια, στην κυριολεξία, πατούσαν πάνω
στις πλάτες τους, χτυπώντας το καθένα θανάσιμα στο κεφάλι με ένα σφυρί. Στην
πρωτεύουσα της σφαγής τον 19ο αιώνα, το Σικάγο, τα λεγόμενα Κονσερβάδικα,
αχανείς εκτάσεις που αποτελούσαν την πρώτη βιομηχανία μαζικής παραγωγής
κρέατος, οι συνθήκες σφαγής των ζώων παρέμεναν άγνωστες ώσπου ένας σοσιαλιστής
κοινωνικός κριτικός, μυθιστοριογράφος, πολιτικός συγγραφέας και δημοσιογράφος,
ο Άπτον Σίνκλερ, «τρύπωσε» στα Κονσερβάδικα για εφτά βδομάδες και κατέγραψε
λεπτομερώς ό,τι έβλεπε. Αργότερα, το 1943, κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι εμπειρίες του Άπτον Σίνκλερ έχουν καταγραφεί στο βιβλίο
του, Ζούγκλα. Εκεί, η φρίκη των σφαγείων, οι βάρβαρες συνθήκες εργασίας, η
φτώχεια που φτάνει στα όρια της εξαθλίωσης, οι αρρώστιες, η διαφθορά, η
απελπισία, αποκαλύπτονται μέσα από τα μάτια του Γιούργκις Ρούντκους, ενός
νεαρού λιθουανού μετανάστη, που ήρθε στον Νέο Κόσμο με την αρραβωνιαστικιά του
και την οικογένειά της για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Η Ζούγκλα εκδόθηκε
το 1906, ξεσήκωσε την κατακραυγή του κοινού και ανάγκασε την κυβέρνηση να
διατάξει έρευνες, που οδήγησαν στο νόμο περί καθαρής τροφής. Καθιέρωσε επίσης
τον νεαρό τότε συγγραφέα ως σταυροφόρο των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ως
έναν από τους καλύτερους παγκοσμίως ομιλητές υπέρ της ισότητας και της
ανθρωπιάς. Ο Ρούντκους ζητάει δουλειά στα Κονσερβάδικα, και οι σκηνές που
αντικρίζει τον αφήνουν άφωνο:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Καθώς κάθε γουρούνι δένεται και κρεμιέται ανάποδα, ο
αθροιστικός ήχος των στριγκλιών τους γίνεται τόσο δυνατός, που δημιουργεί μια
συγκλονιστική οχλοβοή. Οξείες και βαθιές κραυγές, γρυλίσματα και θρήνοι
αγωνίας. Μετά ερχόταν στιγμιαία γαλήνη και αμέσως ένα νέο ξέσπασμα, πιο δυνατό
από ποτέ, θα έφτανε μεμιάς σ’ ένα εκκωφαντικό αποκορύφωμα. […] Ακόμα και ο πιο
πεζός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μη σκεφτεί τα γουρούνια˙ ήταν τόσο αθώα και
έρχονταν μέχρι εδώ με τόση εμπιστοσύνη˙ και οι διαμαρτυρίες τους ήταν τόσο
ανθρώπινες – και πόσο πολύ είχαν το δίκιο με το μέρος τους!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στα Κονσερβάδικα οι εργάτες κλωτσούσαν και χτυπούσαν τα
μοσχάρια, οι «χασάπηδες» και οι «γδάρτες» τα πετσόκοβαν. Ακόμα και τα
απομεινάρια των ζώων δεν έμεναν ανεκμετάλλευτα: δεν σπαταλιόταν κανένα κομμάτι
οργανικής ύλης, καθώς τα κεφάλια και τα πόδια θα αποτελούσαν υλικό κόλλας και
τα κόκαλα λίπασμα. Το άγριο, αχανές σύμπαν των Κονσερβάδικων άλλαξε τον τρόπο
της σκέψης και της ζωής του Ρούντκους στη Ζούγκλα, που πλέον έβλεπε τη
βιομηχανία κρέατος σαν τη «μετενσάρκωση της τυφλής και αναίσθητης Απληστίας»
και ως την «υλική υπόσταση του καπιταλισμού».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Πάττερσον κάνει μνεία και ενός άλλου βιβλίου, DeadMeat, της
πολιτικοποιημένης καλλιτέχνιδοςSue Coe, η οποία επισκέπτεται αμερικανικά
σφαγεία σχεδόν έναν αιώνα μετά τον Σίνκλερ και αποτυπώνει την εμπειρία της στο
χαρτί, όχι μόνο μέσω της γραπτής μαρτυρίας της αλλά και με ζωγραφιές. Παρ’ ότι
πλέον οι σύγχρονες κρεατοβιομηχανίες χρησιμοποιούν νέες μεθόδους θανάτωσης, ηCoe διαπίστωσε
ότι στην ουσία τίποτα δεν είχε αλλάξει απ’ την εποχή του Σίνκλερ. Για τις
αγελάδες η διαδικασία σφαγής ακόμα ξεκινάει με τον «χτυπητή», ο οποίος, αντί να
χρησιμοποιεί βαριοπούλα, πλέον χτυπάει τις αγελάδες με ένα πιστόλι με βέλος,
που λέγεται «πιστόλι αναισθητοποίησης». ΗCoeζωγράφισε όσα είδε: αγελάδες με
σπασμένη μέση, μερικές που πριν να τους κόψουν το λαιμό δεν τις έχουν
αναισθητοποιήσει επαρκώς, τρομοκρατημένα ζώα, πολλές φορές παγωμένα γιατί τα
είχαν παρατήσει για ώρες σε συνθήκες παγωνιάς σε ανοιχτούς χώρους – μια Κόλαση του
Δάντη με ήρωες ζώα. Σήμερα, οι γραμμές παραγωγής στα σφαγεία διαχειρίζονται
περί τα 1.100 ζώα την ώρα, πράγμα που σημαίνει ότι ένας απλός εργάτης σκοτώνει
ένα ζώο ανά μερικά δευτερόλεπτα. Μόλις το 1958 το Κογκρέσο πέρασε τον Νόμο περί
Ανθρώπινης Σφαγής, προτείνοντας τη χρήση ενός μηχανισμού αναισθητοποίησης, και
το 1978 τροποποίησε τον Νόμο έτσι ώστε να καλύπτει όλα τα σφαγεία που
υπόκεινται σε ομοσπονδιακούς ελέγχους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το κεφάλαιο κλείνει με μια εκτενή αναφορά στα έργα και τις
ημέρες του Χένρυ Φορντ, του γνωστού κατασκευαστή αυτοκινήτων, ο οποίος στην
αυτοβιογραφία του γράφει ότι η έμπνευσή του για τη γραμμή συναρμολόγησης
προήλθε από μια επίσκεψη που έκανε νέος σε ένα σφαγείο στο Σικάγο. Ο Φορντ είχε
εντυπωσιαστεί από την αποτελεσματικότητα της μεθόδου σφαγής των ζώων. Αργότερα,
είναι γνωστό, ο Χίτλερ έπλεξε το εγκώμιο του Φορντ, τον θεωρούσε σύντροφο εν
όπλοις και στο γραφείο του στο Μόναχο είχε ένα τεράστιο πορτρέτο του. Ο
Φορντ δημοσίευσε τέσσερα αντισημιτικά φυλλάδια και ένα βιβλίο με τίτλο Ο
διεθνής Εβραίος, που μάλιστα έγινε μπεστ σέλερ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Όλα λοιπόν συνδέονται με έναν τρόπο και, όπως κατέδειξε
αργότερα ο 20ός αιώνας, οι μαζικές δολοφονίες στα πρότυπα της γραμμής
συναρμολόγησης που διεξήγαγε η ναζιστική Γερμανία απείχαν μόνο ένα βήμα από τις
βιομηχανοποιημένες εκτελέσεις που συνέβαιναν στα αμερικανικά σφαγεία. Η
πανάρχαια αιτιακή αλυσίδα, που έχει ήδη περιγραφεί από τον Πάττερσον, εκκινεί
από τα σφαγεία για να οδηγήσει στο φορντικό εργοστάσιο και από εκεί στα
ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το σχήμα αυτό δεν είναι καθόλου άγνωστο,
τουλάχιστον σε όσους έχουν μελετήσει το έργο του γνωστού ιστορικού Έντσο
Τραβέρσο, Οι ρίζες της ναζιστικής βίας, ο οποίος επίσης αναφέρεται στα
σφαγεία και στον σειριοποιημένο τρόπο παραγωγής του φορντικού εργοστασίου, που
αποτέλεσαν ιδεατά πρότυπα για τη ναζιστική Γερμανία.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι «μονάδες αγωνιώδους θανάτωσης», τα σφαγεία, έχουν δομικές
ομοιότητες με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ οι μέθοδοι εξημέρωσης και
αναπαραγωγής των ζώων (υποχρεωτική στείρωση, θανατώσεις με ευθανασία) οδήγησαν
γραμμικά στα ναζιστικά ευγονικά μέτρα, έχοντας προσφέρει την αναγκαία
τεχνογνωσία. Το ίδιο το γεγονός ότι οι ναζί, πριν σκοτώσουν τα θύματά τους, τα
μεταχειρίζονταν σαν ζώα, συντείνει στο συμπέρασμα ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της
πορείας μας ως κυρίαρχου είδους χρησιμοποιήσαμε την καταπίεση των ζώων ως
πρότυπο και θεμέλιο για την καταπίεση του ενός ανθρώπου απ’ τον άλλο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Τέοντορ Αντόρνο παρατηρούσε ότι «το Άουσβιτς ξεκινάει
κάθε φορά που κάποιος βλέπει ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι απλώς ζώα».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Ο μύθος της ζωοφιλίας των ναζί<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τα τελευταία τέσσερα κεφάλαια του βιβλίου είναι, κατά τη
γνώμη μου, τα πιο ενδιαφέροντα, γιατί επικεντρώνονται σε μικροϊστορίες ανθρώπων
που έζησαν το ναζισμό, είτε απ’ την πλευρά του θύτη είτε ως θύματα. Ο διοικητής
του Άουσβιτς, Ρούντολφ Ες, αποκαλούσε το στρατόπεδο «το μεγαλύτερο ανθρώπινο
σφαγείο που είδε ποτέ η ανθρωπότητα» – μάλιστα ήταν ο ίδιος ιδιοκτήτης σφαγείου
και χασάπικου, στοιχείο που προσδίδει μια δραματική ειρωνεία στη βιογραφία του.
Στο κεφάλαιο «Δίχως ένα δάκρυ ως φόρο τιμής», ο Πάττερσον αποδομεί το μύθο περί
ζωοφιλίας των Γερμανών. Στην πραγματικότητα, οι Γερμανοί δεν συμπαθούσαν όλα τα
σκυλιά, αλλά μόνο τα δικά τους, τα «γερμανικά». Τα σκυλιά που είχαν εβραίους
ιδιοκτήτες τα σκότωναν, για τον ίδιο λόγο άλλωστε σκότωναν σκυλιά ακόμα και στο
Γκέτο της Βαρσοβίας. Το 1942 τέθηκε σε ισχύ το «Διάταγμα Απαγόρευσης Κατοχής
Κατοικιδίων από Εβραίους», που ανάγκασε τον γνωστό ημερολογιογράφο Βίκτορ
Κλέμπερερ και τη γυναίκα του να τερματίσουν τη ζωή του αγαπημένου τους γάτου,
που ήταν πάντοτε στήριγμα γι’ αυτούς. Πολλά μέλη των Einsatzgruppenπερνούσαν
τον ελεύθερο χρόνο τους σκοτώνοντας ζώα σε παράνομο κυνήγι, ενώ και η
υποτιθέμενη χορτοφαγία του Χίτλερ αποτελεί στοιχείο της προσωπικής του
μυθολογίας, που προσπάθησε να πλάσει ο προπαγανδιστής Γκαίμπελς. Ο υποτιθέμενος
ασκητισμός του «Φύρερ», σύμφωνα με τον οποίο δεν κάπνιζε, δεν έπινε, δεν έτρωγε
κρέας και δεν σχετιζόταν με γυναίκες, είναι μυθοποιητικές προσπάθειες του
Γκαίμπελς να αναδείξει την ολοκληρωτική αφοσίωση, τον αυτοέλεγχο και την
εγκράτεια που, υποτίθεται, έκαναν την προσωπικότητα του Χίτλερ να ξεχωρίζει.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ωστόσο, ο Χίτλερ απλώς έπασχε από δυσπεψία και οξείς
στομαχόπονους, μετεωρισμό (είχε τυμπανισμό στο στομάχι) και ανεξέλεγκτη
εφίδρωση, γι’ αυτό και πρόσεχε τη διατροφή του. Δεν υπήρχαν κάποιες άλλες,
υποτίθεται βαθιά υψηλές αιτίες. Σύμφωνα με τους βιογράφους του, λέρωνε τα
εσώρουχά του, και επειδή φοβόταν μην πάθει καρκίνο, όπως η μητέρα του, φρόντιζε
κατά καιρούς να καταναλώνει λαχανικά. Αυτά όλα μπορεί να φαίνονται γλαφυρές και
υπερβολικές λεπτομέρειες, όμως ο «Φύρερ», εκτός των βαθιά ψυχολογικών του
προβλημάτων, έπασχε από πολλαπλές διαταραχές, ειδικά στο πεπτικό σύστημα, και
ντρεπόταν μήπως εκδηλωθούν αυτά τα φαινόμενα στις δημόσιες ομιλίες του, που
τόσο καλά προετοίμαζε για ώρες μπροστά στον καθρέφτη του. Παρά ταύτα, ο Χίτλερ
δεν απαρνήθηκε ποτέ τα αγαπημένα του πιάτα κρεατικών, ειδικά τα λουκάνικα
Βαυαρίας, ήταν παροιμιώδης γλυκατζής, ενώ όταν πήρε την εξουσία το 1933 έθεσε
εκτός νόμου όλες τις χορτοφαγικές ενώσεις της χώρας συλλαμβάνοντας τους
επικεφαλής τους, ενώ έκλεισε και το μεγαλύτερο περιοδικό με θέμα τη χορτοφαγία,
που εκδιδόταν στη Φραγκφούρτη. Όσο για τη φήμη ότι ήταν φιλόζωος, το ότι είχε
κυνηγόσκυλα στο καταφύγιό του και το ότι αγαπούσε ιδιαίτερα την «Μπλόντι», έναν
γερμανικό ποιμενικό που είχε μαζί του και στο καταφύγιό του πριν αυτοκτονήσει,
δεν σημαίνει ότι γενικότερα μεταχειριζόταν καλά τα ζώα. Το 1926 είχε χτυπήσει
το σκύλο του βάναυσα, μαστιγώνοντάς τον, παρουσία της Μίμι Ράιτερ, ερωμένης του
για πολλά χρόνια, ενώ άλλες μαρτυρίες κάνουν λόγο για εξαιρετική βαναυσότητα
του Χίτλερ προς τα ζώα, με βασικό κίνητρο την επίδειξη υποτίθεται
αρρενωπότητας, αρχηγικών προσόντων και δύναμης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η ναζιστική Γερμανία, κατόπιν όλων αυτών, απαγόρευσε όλες
τις χορτοφαγικές ενώσεις στα εδάφη που είχε καταλάβει, και οι διώξεις ανάγκασαν
τους χορτοφάγους να φύγουν απ’ τη χώρα ή να δραστηριοποιούνται κρυφά.
Εμβληματικό παράδειγμα του γερμανικού ειρηνιστικού και χορτοφαγικού κινήματος
ήταν ο EdgarKupfer-Koberwitz, που συνελήφθη απ’ την Γκεστάπο για να
καταλήξει στο Ντάχαου, όπου παρέμεινε πέντε χρόνια. Εν τούτοις, γενικώς, στα
στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι διοικητές και οι ανώτεροι αξιωματούχοι, δεν
παραπονούνταν ποτέ για κακή διατροφή. Ο Πάττερσον, πάντοτε λαμβάνοντας υπ’ όψη
τη μεγάλη βιβλιογραφία γύρω απ’ το θέμα των στρατοπέδων, και κρίνοντας από τα
ημερολόγια των εκτελεστών των στρατοπέδων, τονίζει ότι στα στρατόπεδα οι τροφές
με βάση το κρέας ήταν απ’ τις μεγαλύτερες απολαύσεις των διοικητών. Σε πολλά
γράμματα προς τις οικογένειές τους γράφουν ότι πρέπει να τρώνε καλά και να
πίνουν εξαιτίας της φύσης της δουλειάς τους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Προσωπικές βιογραφίες: οι φωνές των επιζώντων<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Τι γίνεται όμως με εκείνους που επιστρέφουν απ’ τα
στρατόπεδα και με τα παιδιά των επιζώντων; Ο καθηγητής ψυχιατρικής Leo Eitingerείχε
συμπεράνει ότι οι πρώην κρατούμενοι των στρατοπέδων διακατέχονται από
μεγαλύτερη ευαισθησία και ενσυναισθητική ικανότητα, σε σχέση με τα άλλα
πλάσματα αυτού του κόσμου. Και αυτό είναι αλήθεια, πολλοί επιζώντες ακολούθησαν
καριέρες σε επαγγέλματα που προσφέρουν βοήθεια στον συνάνθρωπο – γιατροί,
ψυχοθεραπευτές, δάσκαλοι κ.ά. Κυρίως, όμως, πολλοί πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους
σε μεγάλες φιλοζωικές οργανώσεις στον κόσμο – αυτούς αναφέρει ονομαστικά ο
Πάττερσον. Δεν θα αναφερθώ αναλυτικά στην προσφορά τους, καθώς η αφήγηση είναι
μεγάλη και αποτελείται από ψηφίδες ανιδιοτέλειας, αυτοθυσίας, ακτιβιστικής
δράσης ανθρώπων που γνώρισαν οι ίδιοι τη φρίκη των στρατοπέδων πριν αποκτήσουν
βαθιά συμπόνια για όλες τις μορφές ζωής του πλανήτη. Η στρατοπεδική εμπειρία ήταν
καθοριστικά διαμορφωτική γι’ αυτούς, έτσι απέκτησαν μια έμφυτη ανάγκη να σώσουν
ζωές. Ακολούθησαν τη διδαχή του Ταλμούδ («Όποιος σώζει μια ζωή, σώζει τον
κόσμο όλο») και πολλοί εξ αυτών τόνισαν στον συγγραφέα ότι αισθάνονται πως,
κατά κάποιον τρόπο, διορθώνουν το κακό που έκαναν κάποτε οι ναζί στον λαό τους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Άλεξ Χέρσαφτ, κρυμμένο παιδί στην αγροτική Πολωνία, έχασε
τον πατέρα του απ’ τους ναζί και έζησε στο γκέτο της Βαρσοβίας. Οι τραυματικές
του εμπειρίες τον οδήγησαν στη χορτοφαγία και στην ανάληψη ενεργού ρόλου ως
ηγετικού στελέχους του αμερικανικού κινήματος για τα ζώα. Ο ίδιος δήλωσε: «Ξέρω
από πρώτο χέρι πώς είναι να σε μεταχειρίζονται σαν αντικείμενο. Σύντομα
ανακάλυψα ότι τα πιο καταπιεσμένα πλάσματα στον πλανήτη είναι τα μη ανθρώπινα
ζώα». Η Μπάρμπαρα Στάγκνο έχασε σε μικρή ηλικία τους παππούδες της απ’ τους
ναζί – εξολοθρεύτηκαν στην Τρεμπλίνκα, στρατόπεδο εξόντωσης στα πολωνικά εδάφη.
Η ίδια πιστεύει ότι όσο πιο πολύ αναμειγνύεται κάποιος στον αγώνα υπέρ των
ζώων, τόσο πιο απόμακρος νιώθει απ’ την κοινωνία. Η γνωριμία της με φιλόζωους
συνανθρώπους της την έκανε να αναθαρρήσει για την ύπαρξη ανθρώπινης καλοσύνης,
αίσθηση που είχε απολέσει ολοκληρωτικά μετά την εμπειρία του Ολοκαυτώματος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Έρικ Μάρκους έχασε τον παππού του στο Άουσβιτς από δυσεντερία.
Αισθάνεται ότι οι εβραϊκές του πεποιθήσεις βρίσκονται σε αρμονία με τα
χορτοφαγικά του ιδεώδη. Έγινε ο ιδρυτής του Vegan.com, μιας απ’ τις πιο
δημοφιλείς χορτοφαγικές σελίδες στο Ίντερνετ, ενώ το βιβλίο του για την αυστηρή
χορτοφαγία (Vegan: The New Ethics of Eating) έχει
πουλήσει περισσότερα από 25.000 αντίτυπα. Τι ρόλο έπαιξε το παρελθόν της
οικογένειάς του στην επιλογή αυτού του τρόπου ζωής; «Στην ηλικία των 5 ετών
έμαθα για τη μεθοδευμένη σφαγή που διέπραξαν οι ναζί. Αναμφίβολα, αυτό με
ευαισθητοποίησε και με έκανε να αναλάβω άμεσα δράση, όταν στα 19 μου είδα
σκηνές από το εσωτερικό ενός σφαγείου».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο Πάττερσον αναφέρει πολλές μικροϊστορίες, μόνο να
σταχυολογήσω μερικές στάθηκε δυνατόν. Όμως μια συγκεκριμένη ιστορία, αυτή του
Χένρι Σπίρα, μπορεί να συνοψίσει όλα όσα προαναφέρθηκαν. Με την οικογένειά του
απέδρασε απ’ το Αμβούργο τη Νύχτα των Κρυστάλλων το 1938, με προορισμό την
Αμερική. Έγινε ναυτικός, εργάτης, μεταπολεμικά δραστηριοποιήθηκε ως
συνδικαλιστής, για να εξελιχθεί σε έναν απ’ τους γνωστότερους ακτιβιστές για τα
δικαιώματα των ζώων, ήδη από νεαρή ηλικία. Εισέβαλε στο Αμερικάνικο Μουσείο
Φυσικής Ιστορίας, στο υπόγειο του οποίου επί 18 χρόνια ψυχολόγοι έκαναν
πειράματα σε γάτες αφαιρώντας μέρη του εγκεφάλου τους, και απελευθέρωσε τα ζώα.
Κατάφερε μάλιστα να σταματήσει τα πειράματα ζωοτομίας και να κλείσει το
εργαστήριο. Σε άλλη καμπάνια, ο Σπίρα κατάφερε να σταματήσουν οι εταιρείες Revlonκαι Avonτη
δοκιμή προϊόντων κοσμετολογίας στα μάτια κουνελιών. Όπως είπε ο ίδιος, το
γεγονός ότι τόσοι άνθρωποι επέτρεψαν να συμβεί αυτό το κακό επί ναζισμού τον
οδήγησε στον ακτιβισμό και στο να μην μένει άπραγος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Πάντως, ο Πάττερσον κάνει αναφορές και σε ανθρώπους της
«απέναντι όχθης», σε πρόσωπα με διαφορετικές εμπειρίες, που είτε ήταν
στρατιώτες στη Βέρμαχτ είτε ως απλοί γερμανοί πολίτες έζησαν τους ανηλεείς
βομβαρδισμούς είτε ως παιδιά αξιωματούχων του Γ’ Ράιχ μεγάλωσαν σε
οικογενειακές συνθήκες που επέβαλαν τη λατρεία του Χίτλερ και την πλήρη
αφοσίωση σε αυτόν. Διατρέχει τις βιογραφίες όλων αυτών για να αναδείξει όψεις
της φωτεινής δράσης τους. Επίσης, αναφέρεται εκτενώς στο έργο του
μυθιστοριογράφου Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ, για να καταλήξει στο πολύ δυσάρεστο
και οδυνηρό για κάθε πολίτη του μετανεωτερικού αυτού κόσμου συμπέρασμα:
δυστυχώς, η κοσμοθεωρία του Χίτλερ στη γη των νικητών παραμένει μέχρι σήμερα
ζωντανή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η Αιώνια Τρεμπλίνκα είναι ένα βιβλίο δύσκολο,
δυσάρεστο, αλλά με ένα μήνυμα ελπίδας στο τέλος. Όσο κι αν η πορεία του είδους
μας συνδέεται με την αέναη καταπίεση και την εκμετάλλευση των άλλων ειδών, η
πραγματική ηθική δοκιμασία της ανθρωπότητας κρίνεται όταν ο ένας, η εξαίρεση
στον κανόνα, αναπτύξει δράση εναντίον αυτής της μακράς πορείας
απανθρωποποίησης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ίσως μέσα από ένα βιβλίο σαν αυτό κατορθώσουμε να
ανατρέψουμε τη μεγαλύτερη αποτυχία μας ως είδος, μέσω της αληθινής καλοσύνης.</div>
foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-45579653921044667962015-07-05T19:15:00.000+02:002015-07-05T19:15:04.846+02:00Εκατομμύρια λιγότερα ζώα θανατώθηκαν πέρυσι λόγω μείωσης κατανάλωσης κρεάτος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.naftemporiki.gr/fu/p/618397/638/399/0x00000000005600fd/2/kastel-gkantolfo-14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.naftemporiki.gr/fu/p/618397/638/399/0x00000000005600fd/2/kastel-gkantolfo-14.jpg" height="250" width="400" /></a></div>
<br />
Η άνοδος της χορτοφαγίας στους ανθρώπους, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, οδηγεί σε εκατοντάδες εκατομμύρια λιγότερες σφαγές ζώων, παρά την αύξηση της παραγωγικότητας των κτηνοτροφικών μονάδων.<br />
<br />
Στο φαινόμενο αυτό έχει συμβάλλει ιδιαίτερα το γεγονός ότι παρά το ότι το 93% των ανθρώπων ακόμα έχουν το κρέας στη διατροφή τους, υπάρχει εμφανής τάση μείωσης στη συχνότητα κατανάλωσής του, σύμφωνα με στοιχεία αμερικανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης.
Η έκθεση της Farm Animal Protection for The Humane Society αναφέρει πως ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες η κατανάλωση κρέατος μειώνεται σταθερά από το 2007, σε ρυθμό έως και 10 τοις εκατό κατά κεφαλήν.<br />
<br />
Το 2007 εξετράφησαν 9,5 δισεκατομμύρια ζώα για κατανάλωση στις ΗΠΑ, αλλά το 2014 ο αριθμός αυτός μειώθηκε κατά 400 εκατομμύρια. Παρόμοιες τάσεις καταγράφηκαν και στην Ευρώπη.
«Ο αριθμός αυτός, που αγγίζει το μισό δισεκατομμύριο, είναι εντυπωσιακός αν αναλογιστεί κανείς την αύξηση του αμερικανικού πληθυσμού κατά την ίδια χρονική περίοδο», δήλωσε ο Πολ Σαπίρο, αντιπρόεδρος της οργάνωσης.<br />
<br />
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται τεράστια άνοδος των εκστρατείων υπέρ της κατανάλωσης λαχανικών και υποκαταστάτων κρέατος και γαλακτοκομικών, ενώ υφίσταται και μία αυξανόμενη ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τα οφέλη για την υγεία από την περικοπή κατανάλωσης ζωικών προϊόντων.
Εξάλλου το μεγαλύτερο ποσοστό καταναλωτών υποκαταστάτων κρέατος δεν αυτοπροσδιορίζονται ως χορτοφάγοι, αναφέρει η έκθεση.
Η μείωση στην κατανάλωση κρέατος έχει πολλαπλά περιβαλλοντικά οφέλη, όπως τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και της κατανάλωσης ύδατος.<br />
<br />
Σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, η κτηνοτροφία είναι υπεύθυνη για το 20 τοις εκατό των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ποσοστό μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των εκπομπών των οχημάτων, ενώ χιλιάδες λίτρα νερού απαιτούνται για την παραγωγή ενός κιλού βοείου κρέατος.<br />
<br />
<a href="http://www.naftemporiki.gr/story/973285/ekatontades-ekatommuria-ligotera-zoa-thanatothikan-perusi-logo-meiosis-katanalosis-kreatos">Από την Ναυτεμπορική</a>foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-16352720490068761852015-05-10T09:14:00.001+02:002015-05-10T09:14:13.155+02:00Ημέρα της Μητέρας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="420" height="366" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/OA4duPB7Dbc/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/OA4duPB7Dbc?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-55035164821040232122015-03-17T15:41:00.001+02:002015-03-17T15:41:19.793+02:00Μέρα Χωρίς Κρέας: Εκδήλωση της Ένωσης των Βέγκαν<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA3bnC-oS7FwgV0LXblMZGQNMHuRElY_hMmSUWeu_0guP3u0V-iNazRu2tJ95igW4GK4G2g85iTkAyhonkqVGYgZaIfDWVkMvbcG7yDHOIKTip3s2XOUi41XfN2kpPX99Mobmv8oF_94eY/s1600/1799035_803786179709695_3921321587450230664_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA3bnC-oS7FwgV0LXblMZGQNMHuRElY_hMmSUWeu_0guP3u0V-iNazRu2tJ95igW4GK4G2g85iTkAyhonkqVGYgZaIfDWVkMvbcG7yDHOIKTip3s2XOUi41XfN2kpPX99Mobmv8oF_94eY/s1600/1799035_803786179709695_3921321587450230664_o.jpg" height="640" width="481" /></a></div>
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-27843605712913853202015-02-07T12:45:00.001+02:002015-02-07T13:08:06.236+02:00Βιβλίο: Αιώνια Τρεμπλίνκα - Η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα και το Ολοκαύτωμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT7WNoTQlZ-9utCV4Pgan21T9HInHk5smBZ60mSxb-qhrRl4SWnqbFHw_N9ysWDgxPRLkgAfubEixZ-Bul3Z40BH4vhhDIJpNlchVsMcAyZzmByAwjVWd0R6LGVoudZCd4AxOTl1EXMuTQ/s1600/treblinka.cover.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT7WNoTQlZ-9utCV4Pgan21T9HInHk5smBZ60mSxb-qhrRl4SWnqbFHw_N9ysWDgxPRLkgAfubEixZ-Bul3Z40BH4vhhDIJpNlchVsMcAyZzmByAwjVWd0R6LGVoudZCd4AxOTl1EXMuTQ/s1600/treblinka.cover.jpg" height="400" width="253" /></a></div>
<br /></div>
<br />
Στην "Αιώνια Τρεμπλίνκα" δεν καταδεικνύονται απλά οι κοινές ρίζες της ναζιστικής καταπίεσης, της σφαγής και της υποδούλωσης των ζώων από τη σύγχρονη κοινωνία σε πρωτοφανή βαθμό, μα για πρώτη φορά είμαστε μπροστά σε εκτενή στοιχεία της βαθιάς και προβληματικής σύνδεσης ανάμεσα στην εκμετάλλευση των ζώων και στην Τελική Λύση. Επιπλέον, ο δρ. Πάτερσον δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι οι πρακτικές του χαρακτηριστικά αμερικανικού θεσμού των σφαγείων -που λειτούργησε ως μοντέλο για τη σφαγή ανθρώπινων πλασμάτων κατά το ναζιστικό Ολοκαύτωμα- ακμάζουν μέχρι σήμερα.<br />
<br />
Ωστόσο, η "Αιώνια Τρεμπλίνκα" δεν σταματάει εκεί. Εξερευνώντας τον παγιωμένο ρατσισμό της αμερικανικής κουλτούρας, τον οποίο συχνά ο Χίτλερ χαρακτήριζε υποδειγματικό, το βιβλίο αναφέρει λεπτομερώς την υποστήριξη της Αμερικής προς την ανθρώπινη ευγονική και την υποχρεωτική στείρωση, όπως και τον ρόλο που έπαιξαν οι υποστηριχτές τους συνεισφέροντας στην Τελική Λύση. Είναι κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει πολύ καιρό τώρα, γιατί χωρίς αυτό ο αμερικανικός πολιτισμός είναι ιδιαίτερα απίθανο να έφτανε κάποτε σε σημείο να ξανασκεφτεί τις αξίες που συνεχίζουν να τον καθιστούν τον πιο εκμεταλλευτικό απέναντι στα ζώα πολιτισμό.<br />
<br />
Όσο δύσκολο κι αν είναι να διαβαστούν οι αποκαλύψεις της "Αιώνιας Τρεμπλίνκα", το βιβλίο περνάει ένα μήνυμα ελπίδας. Το τελευταίο μέρος του βιβλίου προσπαθεί να πει τις ιστορίες ανθρώπων των οποίων η σύνδεση με το Ολοκαύτωμα, είτε ως θύματα είτε ως θύτες, τους οδήγησε στην υπεράσπιση της απελευθέρωσης των ζώων. Αν η εμπειρία των δεινών μπορεί να παράγει κάτι καλό, τότε αυτό το καλό είναι η εργασία εκείνων που η μνήμη τους τους παροτρύνει να ανακουφίσουν τα δεινά των άλλων.<br />
<br />
(από την εισαγωγή του βιβλίου)<br />
<br />
Βρείτε το βιβλίο <a href="http://www.biblionet.gr/book/196755/Patterson,_Charles/%CE%91%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CE%A4%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BA%CE%B1">εδώ</a><br />
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-45995153701368762222014-12-22T19:11:00.000+02:002014-12-22T19:11:04.231+02:00Ουρακοτάγκος αναγνωρίστηκε ως μη-ανθρώπινο «άτομο»<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSmw-91g5immuyj142EB3dwx7dr0TxCZMhnkXmTkt5XySpApepfX_ysIXynmDG98KXVVwgqDXgOIOz5zp3Ijul_eKGy1gRfhkh151L66935K_WXLdXONHN1COgZr_ABELPqxEBQkZtW-D_/s1600/87e36a8b-1be4-4261-bc94-4c77e9d5b57f-460x276.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSmw-91g5immuyj142EB3dwx7dr0TxCZMhnkXmTkt5XySpApepfX_ysIXynmDG98KXVVwgqDXgOIOz5zp3Ijul_eKGy1gRfhkh151L66935K_WXLdXONHN1COgZr_ABELPqxEBQkZtW-D_/s1600/87e36a8b-1be4-4261-bc94-4c77e9d5b57f-460x276.jpeg" height="240" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: white; color: #666666; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 12.0051355361938px; text-align: start;">Photograph: Marcos Brindicci/Reuters</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Για πρώτη φορά στην ιστορία, ουρακοτάγκος αναγνωρίστηκε ως μη-ανθρώπινο «άτομο»</b></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Η 29χρονη Σάντρα,
η ουρακοτάγκος που ζούσε τα τελευταία είκοσι χρόνια σε ζωολογικό κήπο στην
Αργεντινή, αναγνωρίστηκε από το δικαστήριο ως μη-ανθρώπινο άτομο με δικαίωμα
στην ελευθερία.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Μετά από σχετική
αίτηση που κατέθεσαν ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων τον Νοέμβρη, ενάντια
στην παράνομη κράτηση του ουρακοτάγκου, η υπόθεση εξετάστηκε και αποφασίστηκε
ότι η Σάντρα έχει νομικά δικαιώματα, κι έτσι μπορεί πλέον να απελευθερωθεί και να
μεταφερθεί σε καταφύγιο στη Βραζιλία. Η υπόθεση είχε να κάνει με το αν η Σάντρα
είναι πρόσωπο ή αντικείμενο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Οι δικηγόροι του
Συλλόγου Επαγγελματιών Δικηγόρων Αργεντινής για τα Δικαιώματα των Ζώων (</span>Afada<span lang="EL">), είπαν πως η Σάντρα είναι
"πρόσωπο" με την φιλοσοφική έννοια, και όχι με την βιολογική. Και ως
μη-ανθρώπινο πρόσωπο βρισκόταν σε μία κατάσταση παράνομης κράτησης. Ο δικηγόρος
της </span>Afada<span lang="EL">, Πολ Μπουομπάδρε,
δήλωσε στην τοπική εφημερίδα Λα Νασιόν: "Αυτή η απόφαση ανοίγει τον δρόμο
όχι μόνο για τα πιθηκοειδή, αλλά για όλα τα ενσυναίσθητα όντα που στερούνται
άδικα και παράνομα την ελευθερία τους μέσα σε ζωολογικούς κήπους, τσίρκο,
υδάτινα πάρκα, και επιστημονικά εργαστήρια." <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Η Σάντρα
γεννήθηκε το 1986 σε έναν γερμανικό ζωολογικό κήπο και μεταφέρθηκε στο Μπουένος
Άιρες τον Σεπτέμβρη του 1994. Ήταν ιδιαίτερα ντροπαλή και πάντα απέφευγε τον
κόσμο. Κρυβόταν μέσα στο κλουβί της και είχε κατάθλιψη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Αν δεν υπάρξει
έφεση από την πλευρά του ζωολογικού κήπου του Μπουένος Άιρες στις επόμενες δέκα
ημέρες, η Σάντρα θα μεταφερθεί σε ειδικό καταφύγιο της Βραζιλίας όπου θα ζει σε
μερική ελευθερία. Εκπρόσωπος του ζωολογικού κήπου αρνήθηκε να σχολιάσει.
Ωστόσο, η δήλωση του επικεφαλής της
ομάδας βιολόγων του ζωολογικού κήπου, Αντριάν Σεστέλο, είναι ενδεικτική της
νοοτροπίας όσων δουλεύουν σε τέτοιους χώρους. Είπε στην εφημερίδα Λα Νασιόν ότι
οι ουρακοτάγκοι είναι από τη φύση τους ντροπαλοί και μοναχικοί, και ότι
έρχονται κοντά μόνο για να ζευγαρώσουν και να φροντίσουν τα μικρά
τους."Όταν δεν γνωρίζεις τη βιολογία ενός είδους, και χωρίς στοιχεία λες
ότι υποφέρει ή ότι έχει στρες ή κατάθλιψη, κάνεις το μεγαλύτερο λάθος που
μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, και αυτό είναι η απόδοση ανθρώπινων
χαρακτηριστικών στην συμπεριφορά ζώων". <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ας ελπίσουμε τα
καλύτερα από δω και πέρα για τη Σάντρα και να ανοίξει ο δρόμος ώστε να έρθουν
στα δικαστήρια κι άλλες τέτοιες υποθέσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
Με πληροφορίες από: </div>
<div class="MsoNormal">
http://www.huffingtonpost.com/2014/12/21/orangutan-argentina_n_6363582.html</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://www.theguardian.com/world/2014/dec/21/orangutan-argentina-zoo-recognised-court-non-human-person">http://www.theguardian.com/world/2014/dec/21/orangutan-argentina-zoo-recognised-court-non-human-person</a></div>
<div class="MsoNormal">
http://www.bbc.com/news/world-latin-america-30571577</div>
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-51568171611752710202014-11-30T12:09:00.000+02:002014-11-30T12:09:31.344+02:00Η περίπτωση του Μπέντζαμιν Λέι<div style="-x-system-font: none; display: block; font-family: Helvetica,Arial,Sans-serif; font-size-adjust: none; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px auto;">
<a href="https://www.scribd.com/doc/238960005/%CE%97-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BD-%CE%9B%CE%AD%CE%B9" style="text-decoration: underline;" title="View Η περίπτωση του Μπέντζαμιν Λέι on Scribd">Η περίπτωση του Μπέντζαμιν Λέι</a> by <a href="https://www.scribd.com/AvocadoPress" style="text-decoration: underline;" title="View Εκδόσεις Αβοκάντο's profile on Scribd">Εκδόσεις Αβοκάντο</a></div>
<iframe class="scribd_iframe_embed" data-aspect-ratio="0.7035881435257411" data-auto-height="false" frameborder="0" height="600" id="doc_28416" scrolling="no" src="https://www.scribd.com/embeds/238960005/content?start_page=1&view_mode=scroll&access_key=key-VAlYwgA9DPKtGwJ7hon9&show_recommendations=true" width="100%"></iframe>foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-78085641181161331402014-11-28T14:06:00.001+02:002014-11-28T14:06:22.930+02:00Ενάντια στη Γούνα - 29/11 - Αθήνα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-s7F40on0P6ne6JCFekVUQrsHzAJ0JgCEqSckX_umBsY7hX7wcX_hnhwMgyI0FDo7a3DWT4O7SPqAgC1zhirhFjcbDNdtfXksIuc5PFRxYWcliT9bfs1qectd4BM-Y0oiQx6neJp6OeAf/s1600/1475799_744048215689886_1662565120757806737_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-s7F40on0P6ne6JCFekVUQrsHzAJ0JgCEqSckX_umBsY7hX7wcX_hnhwMgyI0FDo7a3DWT4O7SPqAgC1zhirhFjcbDNdtfXksIuc5PFRxYWcliT9bfs1qectd4BM-Y0oiQx6neJp6OeAf/s1600/1475799_744048215689886_1662565120757806737_n.jpg" height="301" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
To 269life Greece, το Σάββατο 29/11, μαζί με τα υπόλοιπα group του 269life, καθώς και με άλλες οργανώσεις και κινήματα σε όλο τον κόσμο, όπως το International Anti-Fur Coalition συμμετέχει στην παγκόσμια διαμαρτυρία ενάντια στην εκμετάλλευση και τον βασανισμό των εκατομμυρίων ζώων που δολοφονούνται στο βωμό της ματαιοδοξίας του ανθρώπου.<br />
<br />
Συμμετέχουμε διοργανώνοντας την δική μας αιματοβαμμένη επίδειξη, στην Ερμού .<br />
Όσοι ενδιαφέρεστε να συμμετάσχετε ενεργά στην επίδειξη παρακαλείσθε να επικοινωνήστε με την σελίδα του 269life Greece.
https://www.facebook.com/269lifeGreece<br />
<br />
<br />foxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-210550381250539342.post-34327074833931842152014-11-24T23:04:00.000+02:002014-11-24T23:13:14.300+02:00Κακοποιούνται συστηματικά οι κότες που παράγουν τα αυγά που τρως<i>Αναδημοσίευση:</i><br />
<br />
Μια ομάδα ακτιβιστών, που δραστηριοποιείται, ώστε να αναδείξει πόσο κακοποιούνται τα ζώα πριν καταλήξουν στο πιάτο μας μπήκε σε πτηνοτροφικές μονάδες στα Μέγαρα της Αττικής στις αρχές Νοεμβρίου και κατέγραψε με την κάμερα της τις συνθήκες διαβίωσης των πτηνών και την κακοποίηση που υφίστανται.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/fOPeDXQKFkM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
Οι ακτιβιστές επικοινώνησαν με το www.zoosos.gr και μας παρέδωσαν το βίντεο, που μπορείτε να δείτε <a href="https://www.youtube.com/watch?v=fOPeDXQKFkM&feature=youtu.be" target="_blank">εδώ</a>, το οποίο δείχνει ότι η μέθοδος εκτροφής κοτών σε κλωβοστοιχίες (<a href="http://www.zoosos.gr/article/4001/mas-parapeboun-sto-europaiko-dikasterio-gia-ten-kakopoiese-ton-ornithon-stous-klovous" target="_blank">για τις οποίες η χώρα μας έχει καταδικαστεί από την Ε.Ε.</a>) σε σχέση με το σύστημα των «διευθετημένων κλωβοστοιχιών» ελάχιστες διαφορές έχει και οι κότες κακοποιούνται και ζουν σε συνθήκες ξένες προς τις φυσιολογικές τους ανάγκες και λειτουργίες μόνο και μόνο για να γεννάνε περισσότερα αυγά.<br />
<br />
Οι ακτιβιστές, που θέλησαν για ευνόητους λόγους να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, εξηγούν: «Την κατάσταση που αντικρύσαμε με μια λέξη μπορεί να την περιγράψει κανείς: ΚΟΛΑΣΗ!
Τα πτηνά ζουν φυλακισμένα σε μεταλλικά κλουβιά που αναπτύσσονται κατά μήκος μέσα σε μακρόστενα κτίσματα, με τεχνητό αερισμό, χωρίς καμιά επαφή με το φυσικό περιβάλλον και χωρίς καμιά δυνατότητα να εκδηλώσουν τις φυσικές του είδους τους συμπεριφορές.
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.zoosos.gr/sites/default/files/others/KotaIpad.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://www.zoosos.gr/sites/default/files/others/KotaIpad.jpg" height="246" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small; text-align: start;"><b>Τόσος χώρος αντιστοιχεί σε κάθε πτηνό μέσα στις κλωβοστοιχίες. </b></span></td></tr>
</tbody></table>
<i>"Σε κάποια εκτροφεία τα περιττώματα που έπεφτα στο έδαφος έφταναν έως και το μισό μέτρο, με αποτέλεσμα να χρειάζονται γαλότσες για να μπορέσουμε να μπούμε μέσα και πάλι ήταν αδύνατο να εισχωρήσουμε βαθύτερα στο εσωτερικό του κτίσματος. </i><br />
<i><br /></i>
<i>Η αμμωνία στην ατμόσφαιρα ήταν τόσο έντονη που μας έκαιγε τον λαιμό και χρειάστηκε να φορέσουμε ειδικές μάσκες. Βρήκαμε συστήματα συμβατικών κλωβοστοιχιών παρά την απαγόρευση τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την Οδηγία 1999/74/ΕΚ, οι κλωβοστοιχίες αυτές θα έπρεπε να είχαν ήδη αντικατασταθεί. </i><br />
<i><br /></i>
<i>Οι συμβατικές κλωβοστοιχίες είναι το σύστημα εκτροφής κατά το οποίο οι κότες στοιβάζονται σε σειρές μεταλλικών κλουβιών, με ελάχιστο διαθέσιμο χώρο για το κάθε πτηνό (έχει υπολογιστεί ότι ο χώρος αυτός είναι όσο ένα χαρτί Α4). </i><br />
<i><br /></i>
<i>Οι κότες ζουν όλη τη ζωή τους στρυμωγμένες σε αυτά τα κλουβιά, χωρίς να μπορούν να απλώσουν τα φτερά τους, είναι αναγκασμένες να πατούν συνεχώς πάνω στο μεταλλικό πλέγμα του κλωβού, ενώ παρουσιάζουν διάφορα προβλήματα λόγω της ακινησίας τους. </i><br />
<i><br /></i>
<i>Η διαβίωση των πτηνών σε τέτοιες συνθήκες αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης νοσημάτων, καταγμάτων, επιβλαβών ραμφισμάτων, διαταραχών της συμπεριφοράς και της θνησιμότητας. </i><br />
<i><br /></i>
<i>Οι νέοι διευθετημένοι κλωβοί προσφέρουν λίγο μεγαλύτερο χώρο για να φωλιάζουν, να σκαλίζουν και να κουρνιάζουν χωρίς όμως να βελτιώνουν σημαντικά τη ζωή των πτηνών και φυσικά χωρίς να έχουν καμιά σχέση με τις συνθήκες στη φύση. Στο τέλος του βίντεο παρουσιάζουμε το νέο σύστημα εκτροφής τους διευθετημένους κλωβούς για να δείτε ότι ελάχιστα άλλαξε η ζωή των ζώων αυτών. Η σημερινή υπερκατανάλωση αυγών συντηρεί τέτοιες μεθόδους εκτροφής και η κατάσταση για αυτά τα πλάσματα δεν θα αλλάξει αν δεν αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Τώρα ξέρεις τι υποστηρίζεις κάθε φορά που αγοράζει αυγά. Μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτήν την κακοποίηση. Τα αυγά δεν είναι απαραίτητα για τη διατροφή μας. Κανένα ζώο δεν αξίζει τέτοια μεταχείριση. Γι’ αυτό, σκέψου πριν αγοράσεις αυγά. Με τις επιλογές σου μπορείς να κάνεις τη διαφορά. Η απόφαση είναι δική σου…" </i><br />
<br />
Πηγή: Κακοποιούνται συστηματικά οι κότες που παράγουν τα αυγά που τρως | www.zoosos.grfoxy veganhttp://www.blogger.com/profile/06289407646126770130noreply@blogger.com0