[...]
Αποτελεί εδώ και δεκαετίες έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς για όποιον επισκέπτεται την πόλη, όμως πέρα από τη συμβολή του στην τουριστική ανάπτυξη του Βερολίνου, αυτός ο ζωολογικός κήπος είναι μια ανθούσα επιχείρηση, με «επιδόσεις» που θα ζήλευαν αρκετές πολυεθνικές. Η μετοχή της Zoologischer Garten Berlin, της εταιρείας που διαχειρίζεται τον κήπο, κάνει θραύση τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο γερμανικό χρηματιστήριο, σημειώνοντας αύξηση που έχει κατά περιόδους αγγίξει το 80%. Κι όλα αυτά, χάρη στον Κνουτ! Η πρώτη πολική αρκούδα που γεννήθηκε σε καθεστώς αιχμαλωσίας στο Berlin Zoo -εδώ και τέσσερις δεκαετίες- είδε το φως της μέρας μια παγωμένη Τρίτη, τον Δεκέμβριο του 2006. Αλλά τη ζεστασιά και τη φροντίδα που χρειαζόταν για να επιβιώσει δεν την βρήκε από τη μητέρα του, η οποία τον... εγκατέλειψε· αρνήθηκε να τον θηλάσει και απέφυγε έκτοτε κάθε επαφή μαζί του. Η περιπέτειά του μόλις είχε αρχίσει!
Στους μήνες που ακολούθησαν, ο Κνουτ μεγάλωνε σαν ανθρώπινο μωρό. Οι φύλακες του κήπου τον τάιζαν με μπιμπερό (συνήθως μπροστά σε δεκάδες φωτορεπόρτερ) και ο εκπαιδευτής του, Τόμας Ντορφλάιν, του έδινε απλόχερα τα χάδια που λαχταρούσε. Οι εικόνες της μικρής λευκής χνουδωτής μπάλας έκαναν το γύρο του κόσμου. Ακόμα και οι πιο σκληρόκαρδοι λύγιζαν. Ο αριθμός των επισκεπτών άρχισε να αυξάνεται. Ο Κνουτ μπήκε στις καρτ ποστάλ και τους καταλόγους του κήπου, σε αφίσες και καταχωρίσεις στον Τύπο, έγινε στυλό, μολύβι, μπρελόκ, τσάντα, T-shirt, μαξιλάρι, DVD, μέχρι και... γλύκισμα -από την εταιρεία Haribo- το οποίο διατίθεται σε σούπερ μάρκετ και ζαχαροπλαστεία σε ολόκληρη τη χώρα αλλά και την Αυστρία.
Και, φυσικά, έγινε λούτρινος. Κουκλάκια Κνουτ σε τρία μεγέθη κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά. Οι τιμές τους κυμαίνονται από 20 έως 40 ευρώ και υπολογίζεται ότι 800 κατά μέσο όρο πωλούνται κάθε μέρα μόνο στη Γερμανία! Ο «λογιστικός» απολογισμός: 5 εκατομμύρια ευρώ κέρδος μέσα στον πρώτο κιόλας χρόνο. Η φωτογραφία του στο εξώφυλλο του Vanity Fair, δίπλα στον Λεονάρντο ντι Κάπριο, δεν εξέπληξε μάλλον κανένα. Η μικρή πολική αρκούδα είχε ήδη γίνει θεσμός.
Μα, γιατί μεγαλώνει;
Ο σταρ του Berlin Zoo διανύει τον δεύτερο χρόνο της ζωής του. Kαι τα προβλήματα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται. Προς απογοήτευση όσων ήλπιζαν ότι θα παραμείνει μικρός και χαρτωμένος -μια αρκούδα... μπονζάι- ο Κνουτ έχει ήδη φτάσει τα 200 κιλά: ένα σαρκοβόρο ζώο λαίμαργο -ενδεχομένως και βουλιμικό, λένε κάποιοι ειδικοί- για το οποίο η παρουσία του ανθρώπου δείχνει να έχει αφύσικα μεγάλη σημασία. Οταν δεν βλέπει πολλούς επισκέπτες γύρω του μελαγχολεί και όταν εκείνοι που τον φροντίζουν απομακρύνονται, κλαίει σπαρακτικά.
O κτηνίατρος που τον παρακολουθεί έσπευσε μερικές εβδομάδες πριν να δηλώσει ότι όλα είναι φυσιολογικά, όμως η απόφαση να αλλάξει πόστο ο Τόμας Ντορφλάιν, ο φύλακας - άγγελός του, τον διαψεύδει. Προφανώς κρίθηκε πως η εξάρτηση του ζώου από έναν άνθρωπο οδηγούσε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Ο ίδιος ο Ντορφλάιν αποχαιρέτησε τον Κνουτ μέσω των μίντια, φυσικά: «Κάποια στιγμή έπρεπε να χωρίσουμε. Ελπίζω σύντομα να μεταφερθεί σε έναν άλλο χώρο, παρέα με μια θηλυκιά...»
Ο προβληματισμός των μάνατζερ του Κήπου ολοένα και μεγαλώνει. Αλλωστε, ο ανταγωνισμός είναι πια σκληρός: από τον περασμένο Απρίλιο, στον ζωολογικό κήπο της Νυρεμβέργης, η πολική αρκουδίτσα Φλόκε (Χιονονιφάδα) έχει γίνει πόλος έλξης των επισκεπτών. Μέχρι να αποκτήσει το άχαρο μέγεθος της ενηλικίωσης, η ιστορία (του κέρδους) θα επαναλαμβάνεται...
Ομως, πέρα από την άκρως ενδιαφέρουσα και αναμφισβήτητα εντυπωσιακή οικονομική διάσταση του θέματος, υπάρχει και μία άλλη, εκείνη που εγείρουν οι οργανώσεις προστασίας των ζώων: πώς επηρεάζονται τα άγρια ζώα από τη «συναναστροφή» τους με τους ανθρώπους σε καθεστώς αιχμαλωσίας; Ο Κνουτ μετατράπηκε σε μια πολική αρκούδα που δείχνει να προτιμά να ζήσει σαν άνθρωπος... Κι από την άλλη, τι νόημα έχει η εμπορευματοποίηση της άγριας Φύσης, ο εγκλεισμός της σε μια «βιτρίνα», όταν -εν προκειμένω- σύμφωνα με το Αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο, οι πολικές αρκούδες που ζουν στον αρκτικό κύκλο θα έχουν μειωθεί κατά τα δύο τρίτα, μέχρι το 2050, λόγω της τήξης των πάγων;
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcommon_2_13/09/2008_1287655
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου