ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Πηγή: http://www.ethnos.gr
Γράφει η ΡΙΚΑ ΒΑΓΙΑΝΗ
Το λατρεύω το τσίρκο. Εχω στενό (στενότατο) συγγενή που είναι επαγγελματίας κλόουν. Η πρώτη του γυναίκα, μάλιστα, ήταν ακροβάτις και ο γιος τους αποφοίτησε από ευρωπαϊκή (ανώτερη, παρακαλώ) σχολή για κλόουν. Ολοι τους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο εξωτερικό. Παίρνουν τη δουλειά τους πολύ σοβαρά: ο κόσμος του τσίρκου είναι μυστηριώδης, συναρπαστικός, σχεδόν εθιστικός όχι μόνο για τους θεατές, αλλά και για τα «μέλη» της μικρής, περιπλανώμενης κοινωνίας του.
Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εμείς οι Ελληνες δεν πολύ-μασάμε με τα τσίρκα θεαμάτων κι εδώ που τα λέμε, δεν τα έχουμε και καθημερινή ανάγκη (υπάρχουν τα δελτία των οκτώ). Πιστεύω, όμως, ότι ήρθε η στιγμή να διαγράψουμε από την πατρίδα μας τη λίστα των καθιερωμένων «στάσεων» για παραστάσεις τσίρκων που περιλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους άγρια ζώα.
Δεν θέλει και πολλή φιλοσοφία το πράγμα: όχι μία, αλλά εκατό χιλιάδες νομαρχίες να υπογράψουν ότι «τα ζώα είναι υγιή», ένα άγριο θηρίο κλεισμένο σε κλουβί ή μία ελεφαντίνα να κάνει ρεβεράντζες είναι ο ορισμός του αφύσικου. Τι δουλειά έχει μια καμηλοπάρδαλη δέσμια στο Φάληρο; Στο δικό μου, τουλάχιστον, μυαλό ένα τέτοιο θέαμα μόνο ψυχαγωγία δεν είναι.
Ως προς όλα τα υπόλοιπα, λέω ενθουσιωδώς «ναι». Στα τύμπανα που χτυπούν πριν εκτοξευτεί ο άνθρωπος-κανόνι. Στο μεγαλύτερο θέαμα του κόσμου, όπως το ονόμαζαν παλιότερα, όταν ο κόσμος ήταν απέραντος, πριν οι ηλεκτρονικές εικόνες τον συρρικνώσουν στο μέγεθος μιας μικρής γειτονιάς. Στους «λοξούς» καλλιτέχνες που χοροπηδούν στον αέρα, σαχλαμαρίζουν, μαγεύουν, παίζουν με τον κίνδυνο, κοροϊδεύουν τους νόμους της βαρύτητας, φορούν παράξενα ρούχα, καπέλα και βγάζουν αστείους ήχους.
Στη μεγάλη, περιπλανώμενη «τέντα» και τους ιδιαίτερους καλλιτέχνες του βγάζω το καπέλο και υποκλίνομαι: σε ένα τσίρκο μαγικό, συναρπαστικό, όπου δεν βλέπω την ώρα να «ξεναγήσω» το παιδάκι μου. Ενα τσίρκο κυριολεκτικά «με ανθρώπινο πρόσωπο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου