Τα ζώα παίρνουν το αίμα τους πίσω

Τα κυνήγησαν, τα κακομεταχειρίστηκαν, έγιναν πειραματόζωα και για αιώνες υπήρξαν θύματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτό τώρα αρχίζει να αλλάζει

Αυξάνονται ανησυχητικά οι επιθέσεις εναντίον των ανθρώπων

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΡΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ : Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Επί αιώνες υπήρξαν θύματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τα κυνήγησαν, τα κακομεταχειρίστηκαν, έγιναν πειραματόζωα. Τώρα ο κύκλος αυτός έκλεισε. Τα ζώα έχουν αρχίσει να παίρνουν το αίμα τους πίσω στρεφόμενα κατά των ανθρώπων. Οι επιστήμονες μιλούν πλέον καθαρά για αναμέτρηση, για «σύγκρουση ανθρώπων- ζώων», καθώς αυξάνονται όλο και περισσότερο οι επιθέσεις εναντίον των ανθρώπων.

Συμβαίνει παντού. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά οι αρχές έχουν θορυβηθεί από τις αυξανόμενες επιθέσεις πούμα, αλεπούδων και λύκων κατά ανθρώπων. Το ίδιο συμβαίνει στη Ρουμανία και στην Κολομβία, με πρωταγωνιστές τις αρκούδες. Ακόμη και οι χιμπαντζήδες, που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, «σχεδόν ποτέ δεν επιτίθενται σε ανθρώπους» έχουν αγριέψει: στην Ουγκάντα, στη Σιέρα Λεόνε αλλά και στην Αμερική έχουν καταγραφεί επιθέσεις εναντίον παιδιών, ενώ στο Ουζμπεκιστάν, στο Τατζικιστάν, στη Ρωσία και τη Γαλλία ο φόβος προκαλείται κυρίως από τη συμπεριφορά των λύκων. Στην Αυστραλία, οι επιθέσεις σκύλων έχουν αυξηθεί κατά 20%, κυρίως από τη ράτσα ντόνγκο. Στη Βρετανία, περίπου 4.000 άνθρωποι νοσηλεύτηκαν το 2007 για τραύματα που προκλήθηκαν από δαγκώματα σκύλων - αριθμός διπλάσιος σε σχέση με τα κρούσματα που καταγράφηκαν πριν από τέσσερα χρόνια- και στο Εδιμβούργο ο μεγάλος κίνδυνος προέρχεται κυρίως από τις αλεπούδες (ένας συνταξιούχος, για παράδειγμα, περιελήφθη πρόσφατα στον κατάλογο των θυμάτων).

Περίεργο φαινόμενο. Στην Ινδία και σε ολόκληρη την Αφρική η αλλαγή στη συμπεριφορά των ζώων εντοπίζεται κυρίως στους ελέφαντες και στις λεοπαρδάλεις. Ειδικά στη Βομβάη, οι κάτοικοι έχουν τρομοκρατηθεί από τον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι λεοπαρδάλεις στον άνθρωπο: «Πρέπει να μελετήσουμε γιατί το ζώο επιτίθεται στον άνθρωπο. Ποτέ πριν δεν συνέβαινε αυτό», επισήμανε ο Τζ.Κ. Ντάνιελ, ειδικός σε θέματα συμπεριφοράς της λεοπάρδαλης, στην «Daily Τelegraph». Το ίδιο ανήσυχοι όμως είναι και οι εργαζόμενοι στα πάρκα ζώων της Σιγκαπούρης από τις επιθέσεις μακάκων που τρομοκρατούν επισκέπτες και κατοίκους: «Είναι πολύ περίεργο φαινόμενο», επισήμανε η Σάρον Τσαν, διοικητική υπάλληλος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για τους επιστήμονες που παρατηρούν το φαινόμενο ειδικότερα. Στην Αυστραλία, ο δρ. Σκόρεσμπι Σέφερντ επισημαίνει πως οι καρχαρίες αναζητούν τη λεία τους και στους ανθρώπους ενώ στην ίδια διαπίστωση καταλήγει και ο καθηγητής Λι Φίτζουγκ για τα θαλάσσια λιοντάρια. Σε όλη την Αφρική, την Ινδία και σε τμήματα της Νοτιοανατολικής Ασίας, οι επιθέσεις ελεφάντων στον άνθρωπο δεν έχουν προηγούμενο. Δεν σκοτώνουν μόνο, εισβάλλουν σε κατοικημένες περιοχές και τρομοκρατούν τον πληθυσμό, καταστρέφουν τις σοδειές: «Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας δεν έχει επαναληφθεί. Αν και επί αιώνες άνθρωποι και ελέφαντες συνυπήρχαν σε σχεδόν ειρηνικά, τώρα το μόνο που βλέπει κανείς είναι εχθρότητα και βία», λέει η δρ. Γκέι Μπράντσοου, ειδικός σε θέματα συμπεριφοράς ελεφάντων και διευθύντρια του Κέντρου Κerulos για την Ψυχολογία των Ζώων στο Όρεγκον. «Όταν υπάρχουν αναφορές για ελέφαντες που καταστρέφουν σοδειές ή επιτίθενται σε ανθρώπους, γίνεται αντιληπτό πως διακατέχονται από μεγάλο στρες, από μεγάλη πίεση. Οι παράγοντες είναι πολλοί: έλλειψη τροφής και νερού, βίαιη διάλυση των οικογενειών τους, κατάρρευση των κοινοτήτων τους. Όλα αυτά προκλήθηκαν βέβαια από τον άνθρωπο».

Ψυχολογική κατάρρευση. Σύμφωνα με τη δρα Μπράντσοου, συμπτώματα ψυχολογικής κατάρρευσης εντοπίζονται σε όλες τις οικογένειες των παχύδερμων. «Μπορείτε να κάνετε έναν παραλληλισμό μεταξύ ελεφάντων και ανθρώπων που βιώνουν τον πόλεμο και την γενοκτονία. Τα ζώα έζησαν μαζικές εξοντώσεις και έχουν τραυματιστεί. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητό πως όταν η εμπειρία έχει καταγραφεί σε μικρή ηλικία, στην εφηβεία ή ακόμη και στην ενήλικη ζωή, τότε αφομοιώνεται από τον εγκέφαλο. Στον άνθρωπο, η φυσιολογική διαδικασία διαταράσσεται όπως και όταν παρεμβαίνουν γονείς με προβλήματα. Τότε δημιουργούνται άτομα που δεν διακρίνονται από ψυχική ισορροπία». Ο συνάδελφός της δρ. Μαρκ Μπέκοφ συμφωνεί: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπό συγκεκριμένες περιστάσεις τα ζώα, ναι, εκδικούνται».


Ναι, εκδικούνται

Η θεωρία ότι τα ζώα, ως εκπρόσωποι των τριών στοιχείων της φύσης (της γης, της θάλασσας και του αέρα) συνωμοτούν κατά του ανθρώπου απέκτησε δημοτικότητα το 2006, όταν ο παρουσιαστής της αυστραλιανής τηλεόρασης Στιβ Άιρβιν, γνωστός και ως «ο κροκοδειλάκιας», πέθανε από το κεντρί σαλαχιού που τον χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά, στα ανοιχτά του Κουίνσλαντ. Μόλις έξι εβδομάδες αργότερα το ίδιο συνέβη και στον Τζέιμς Μπερτάκης, στο Μαϊάμι. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Μπερτάκης σώθηκε γιατί δεν προσπάθησε να βγάλει το κεντρί, όπως ο Άιρβιν. Πιο πρόσφατα, τον περασμένο Μάρτιο, θύμα επίθεσης σαλαχιού έπεσε και η 55χρονη Τζούντι Κέι Ζαγκόρσκι, σε σκάφος στα ανοιχτά της Φλόριντας, όταν ένα σαλάχι εκτοξεύτηκε και τη σκότωσε χτυπώντας τη στο πρόσωπο.

TA NEA