Γουνοποιοί και Γουνέμποροι

Τι χαρακτηρίζει ένα ρούχο, μια τσάντα ή ένα παπούτσι ωραίο; Το χρώμα του; Το σχέδιό του; Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο; Δυστυχώς, όμως, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τα όμορφα σχέδια και χρώματα που έχουν τα παλτά και τα αξεσουάρ που πουλάτε, το υλικό από το οποίο φτιάχτηκαν στάζει αίμα και κραυγάζει τον πόνο και τη φρίκη των ζώων που θανατώθηκαν με τον πιο φρικαλέο τρόπο για να γίνουν.

Τα 30 περίπου εκατομμύρια ζώα που θανατώνονται κάθε χρόνο για τη γούνα τους, θανατώνονται με τους πιο φριχτούς τρόπους που έχει ποτέ επινοήσει ανθρώπινος νους για μια τέτοια περίσταση: χτυπήματα με σφυριά και μπαστούνια στο κεφάλι ή τη μουσούδα, πνίξιμο με κρεμάλες ή σε νερό, ασφυξία με τοξικά αέρια, ηλεκτροπληξία στον πρωκτό, κλωτσιές μέχρι θανάτου στο θώρακα, χωρίς βεβαίως να παραλείψουμε, το πιο φρικτό ίσως όλων που είναι το ζωντανό γδάρσιμο. Τι να πούμε δε για το παλτό αστρακάν που φτιάχνεται ξεκοιλιάζοντας το έγκυο ζώο και γδέρνοντας ζωντανό το έμβρυο; Βασανιστήρια που ακόμα και οι μετρ των ταινιών τρόμου και φρίκης θα ζήλευαν για την ευρηματικότητά τους!

Αλλά και πριν ακόμα φτάσουν τη λυτρωτική στιγμή του θανάτου τους, τα ζωάκια αυτά που έχουν την ατυχία να έχουν μια ωραία γούνα - για λόγους καθαρά επιβίωσης (!)- ζουν σε συνθήκες αθλιότητας, συνωστισμού, δυσοσμίας και διαρκούς στρες.

Εκείνα δε τα ζώα που πιάνονται στις παγίδες, έχουν πολλές φορές έναν αργό και βασανιστικό θάνατο που μπορεί να διαρκέσει κι αρκετές ημέρες. Σχεδόν ένα στα τέσσερα παγιδευμένα ζώα δραπετεύει μασώντας τα πόδια του, αυτο-ακρωτηριαζόμενο δηλαδή, για να πεθάνει μόνο αργότερα από τον πυρετό, τη γάγγραινα ή την αιμορραγία. Γιατί τόσο δυνατό είναι το ρεύμα της ζωής...το ρεύμα που διαπερνά κάθε ζωντανό οργανισμό σε αυτόν τον πλανήτη και που ο άνθρωπος δεν χάνει την ευκαιρία να το αφανίσει, να το εξοντώσει, να το συντρίψει.

Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι για να καταργηθεί το εμπόριο γούνας, όσοι δηλαδή είναι και τα ζώα που θανατώνονται κάθε χρόνο για να μετατραπούν σε γούνες, και ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ για να συνεχιστεί: η ανθρώπινη ματαιοδοξία. Η ανθρώπινη ματαιοδοξία που θέλει πλούσιους αυτούς που πουλάνε τη γούνα και επιθυμητούς, ωραίους και κομψούς αυτούς που την αγοράζουν. Αρκεί να αναφέρουμε ότι το κέρδος από το εμπόριο γούνας ανήλθε στα 13 δισεκατομμύρια δολάρια το 2005, ενώ «κομψές» κυρίες ποζάρουν με περίσσια χάρη, κενοδοξία και ματαιοφροσύνη, αποτελώντας την ενσάρκωση του «ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΖΩΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΓΟΥΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΦΟΡΕΣΕΙ»!

Ο δεύτερος λόγος που θα ήταν, φυσικά, το κρύο, φοβόμαστε ότι δεν ευσταθεί πλέον διότι «οι γούνες είναι τόσο περιττές» στην εποχή του θερμοκηπίου που διάγουμε «όσο είναι και τα μαγιό στο Βόρειο Πόλο». Άλλωστε, η μοντέρνα τεχνολογία έχει δημιουργήσει πολύ περισσότερο ζεστά υφάσματα, εξίσου ωραία σε σχήματα και χρώματα, ενώ τα ισοθερμικά έχουν και πολύ χαμηλότερο βάρος. Κανένας ορειβάτης δεν ανεβαίνει στα βουνά φορώντας γούνα.
Μπορεί, λοιπόν, το εμπόριο γούνας να δικαιολογείται από οικονομικούς λόγους καθώς επίσης και από λόγους «κοινωνικής προβολής», όμως δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από ηθικούς. Διότι ούτε όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι υποβάλλουμε ζώντα όντα σε πόνο, στρες, φρίκη, δυστυχία κι αθλιότητα, οδηγώντας τα σε αργό και βασανιστικό θάνατο, για να βγάλουμε εμείς κέρδος και να φανούμε κομψοί και όμορφοι στα μάτια των άλλων.

Η ηθική της συνεπειοκρατίας ορίζει ότι «εάν ένα οποιοδήποτε ον υποφέρει, δεν υπάρχει κανένας ηθικός λόγος να μην λάβουμε υπόψη μας» τα πάθη του και... «Δεδομένου πως τα ζώα εμφανώς αντιδρούν στον πόνο...έχουμε την ηθική υποχρέωση να μην τους υποβάλλουμε τον πόνο, όπως ακριβώς θα πράτταμε και για έναν άνθρωπο».

Έτσι, όσο κέρδος κι αν αποφέρει το εμπόριο γούνας ή όση ματαιοδοξία κι αν επιδαψιλεύσει στους αγοραστές του, το γεγονός είναι ότι έχει παραμείνει στη λίθινη εποχή για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, γιατί η γούνα ήταν η φορεσιά του ανθρώπου του νεάντερταλ και, δεύτερον, γιατί ο ψυχικός κόσμος του εμπορίου της γούνας είναι επίσης «λίθινος». Ψυχικές αξίες όπως είναι η ενσυναίσθηση, η ευσπλαχνία και η συμπόνια προς τα πλάσματα που πονούν, υποφέρουν, ψυχορραγούν, ματώνουν, βαριανασαίνουν και αγωνιούν απολλύοντας τη ζωή τους, απουσιάζουν όπως ακριβώς απουσίαζαν κι από τον άνθρωπο της λίθινης εποχής όταν τα σκότωνε για να ντυθεί.

Μόνο που τότε δικαίως δεν μπορούσε να τα συναισθανθεί και να τα συμπονέσει αφού προσπαθούσε να εξασφαλίσει την επιβίωσή του!

Εάν αυτό το γράμμα έχει ένα μήνυμα να μεταφέρει, αυτό θα θέλαμε να είναι το εξής:

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να σκοτώσει κάποιο ζωντανό ον για οποιοδήποτε λόγο, πολύ περισσότερο δε για να το κάνει γούνα, εάν συνειδητοποιήσει ότι αυτό υποφέρει με τον ίδιο τρόπο που υποφέρει κι αυτός. Εάν το κάνει, τότε απλώς δεν μπορεί να ανήκει στο είδος που θέλει να αποκαλείται «άνθρωπος»...

ΠΟ.ΦΥ.ΖΩ