Με αφορμή την εμφάνιση του γνωστού παρουσιαστή Βενετσάνου σε τηλεοπτικές εκπομπές για την προώθηση του τσίρκο Μεντράνο, θα ήθελα να υπογραμμίσω κάποια πράγματα. Ακούσαμε τον κύριο αυτό να λέει πως τα ζώα στα τσίρκο δεν βασανίζονται και πως το τσίρκο αποτελεί ένα θέαμα για όλη την οικογένεια. Δεν θα εξετάσω ότι οι περισσότερες τηλεοπτικές εκπομπές δεν θίγουν το γεγονός πως κύριοι σαν αυτόν πληρώνονται για να προωθούν την επιχείρηση που τους ταϊζει χωρίς να έχουν ούτε ένα σοβαρό επιχείρημα που να στηρίζει τους ισχυρισμούς τους περί σεβασμού των ζώων. Και δεν θα μιλήσω συγκεκριμένα για το Μεντράνο.
Θα σχολιάσω την πραγματικότητα των τσίρκο, έτσι όπως έχει σκιαγραφηθεί από όλες τις οργανώσεις που χρόνια τώρα ασχολούνται με τις επιπτώσεις της αιχμαλωσίας πάνω στα άγρια ζώα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευσή τους.
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι διάνοια για να αντιληφθεί πως μία τίγρης ή ένας ελέφαντας είναι αδύνατο να μάθει τα κόλπα που κάνει στο τσίρκο, απλά με την ανταμοιβή τροφής. Τα άγρια ζώα δεν είναι σαν τις γάτες και τους σκύλους (και όποιος/α μένει με γάτα γνωρίζει πολύ καλά πως δεν εκπαιδεύεται ό,τι και να κάνεις). Προκειμένου οι "εκπαιδευτές" - βασανιστές να κάνουν μία τίγρη να πηδήξει μέσα από το στεφάνι της φωτιάς ή να κάνουν έναν ελέφαντα να σταθεί στα πίσω του πόδια (ενέργειες που ουδεμία σχέση έχουν με τη συμπεριφορά των δύο αυτών ζώων στη φύση), κακοποιούν τα ζώα για να τους σπάσουν το 'ηθικό'. Τα ζώα στο τσίρκο περνούν από μία περίοδο κατά την οποία στερούνται τροφής και η μόνη πραγματικότητα που γνωρίζουν είναι το καθημερινό ξύλο, μέχρι να υποταχθούν σε τέτοιο σημείο που θα κάνουν ό,τι λέει ο 'εκπαιδευτής'. Θα περάσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους μέσα στο φόβο και το άγχος για την τιμωρία που συνεχώς κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους ώσπου θα γεράσουν ή θα τραυματιστούν σοβαρά. Τότε ή θα καταλήξουν τομάρι στον τοίχο κάποιου ή θα θανατωθούν για να γίνουν τροφή για τα υπόλοιπα ζώα του 'θεάματος'.
Ας υποθέσουμε για ένα λεπτό πως τα ζώα στα τσίρκο δεν ζουν σε άθλιες συνθήκες (σε μικρά κλουβιά που πολλές φορές ίσα ίσα που τα χωράνε), ότι δεν περνούν βασανιστήρια για να μάθουν τα κόλπα και δεν τρώνε ξύλο όταν δεν κάνουν αυτό που τους ζητούν οι τσιρκάδες. Ας υποθέσουμε για ένα λεπτό πως όσα λένε οι υπάλληλοι των τσίρκο είναι αλήθεια. Ακόμη και να ίσχυαν όλα αυτά (που δεν ισχύουν) και μόνο η καθημερινή μετακίνηση των ζώων από τόπο σε τόπο, η διαδικασία φορτώματος και ξεφορτώματος από τα κλουβιά, αποτελεί μία τραυματική εμπειρία για όλα τα άγρια ζώα. Ακόμη και αν όλες οι άλλες συνθήκες ήταν ονειρικές, ο τρόπος που τα τσίρκο ταξιδεύουν είναι αρκετός για να πείσει και τον πιο αδαή περί ψυχολογίας των ζώων πως αυτός δεν είναι τρόπος να ζει κανένα άγριο ζώο. Είναι μαρτύριο.
Πολλοί υποστηρίζουν πως πηγαίνουν τα παιδιά τους στα τσίρκο για να γνωρίσουν από κοντά τα ζώα και να διασκεδάσουν. Αναρωτιούνται ποτέ τι μπορεί να μαθαίνει το παιδί πχ για έναν χιμπαντζή που είναι ντυμένος κλόουν; Η' μία τίγρη που περπατάει στα δύο; Αυτές οι συμπεριφορές δεν έχουν καμία σχέση με τη φυσική κατάσταση του ζώου και το μόνο που παίρνει το παιδί από την εμπειρία είναι πως τα ζώα δεν είναι τίποτα άλλο παρά παιχνιδάκια των ανθρώπων. Αν πραγματικά γνώριζαν τα παιδιά τι συμβαίνει στα ζώα όταν δεν είναι στη σκηνή, δεν θα ήθελαν ποτέ να ξαναπατήσουν το πόδι τους σε τσίρκο και θα προτιμούσαν να δουν τα ζώα σε ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση.
Μήπως είναι πιο λογικό να διδάξουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τα ζώα και τη φύση,
από τη βία και την γελοιοποίηση οποιουδήποτε δεν ανήκει στο δικό μας είδος;
Παραθέτω ορισμένα βίντεο που είναι διαφωτιστικά της κατάστασης στα μεσαιωνικά αυτά θεάματα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου