Μερικά χρόνια πριν, όλα τα ζώα έφυγαν.
Ξυπνήσαμε ένα πρωί και απλά...δεν ήταν εκεί πια.
Δεν μας άφησαν καν ένα σημείωμα, δεν είπαν ούτε ένα αντίο.
Ποτέ δεν καταλάβαμε που πήγαν. Μας έλειπαν.
Κάποιοι από εμάς πίστεψαν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου,
αλλά δεν ήταν αυτό. Απλά δεν υπήρχαν ζώα πια.
Ούτε κουνέλια, ούτε γάτες. Ούτε σκύλοι, ούτε φάλαινες.
Ούτε ψάρια στη θάλασσα, ούτε πουλιά στον ουρανό.
Ήμασταν εντελώς μόνοι, και δεν ξέραμε τι να κάνουμε.
Ξυπνήσαμε ένα πρωί και απλά...δεν ήταν εκεί πια.
Δεν μας άφησαν καν ένα σημείωμα, δεν είπαν ούτε ένα αντίο.
Ποτέ δεν καταλάβαμε που πήγαν. Μας έλειπαν.
Κάποιοι από εμάς πίστεψαν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου,
αλλά δεν ήταν αυτό. Απλά δεν υπήρχαν ζώα πια.
Ούτε κουνέλια, ούτε γάτες. Ούτε σκύλοι, ούτε φάλαινες.
Ούτε ψάρια στη θάλασσα, ούτε πουλιά στον ουρανό.
Ήμασταν εντελώς μόνοι, και δεν ξέραμε τι να κάνουμε.
Για ένα διάστημα περιπλανιόμασταν σαν χαμένοι.Έπειτα κάποιος υπέδειξε πως το γεγονός ότι δεν είχαμε πια ζώα
δεν ήταν λόγος να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας.
Δεν υπήρχε λόγος να αλλάξουμε διατροφή,
ή να σταματήσουμε να κάνουμε πειράματα στα εργαστήρια
για προϊόντα που θα μπορούσαν να μας βλάψουν.
Έτσι κι αλλιώς είχαμε ακόμη τα...μωρά.
Τα μωρά δεν μπορούν να μιλήσουν.
Δεν μπορούν να κινηθούν.
Ένα μωρό δεν είναι λογικό σκεπτόμενο άτομο.
Έτσι φτιάξαμε μωρά, και τα χρησιμοποιήσαμε.
Δεν μπορούν να κινηθούν.
Ένα μωρό δεν είναι λογικό σκεπτόμενο άτομο.
Έτσι φτιάξαμε μωρά, και τα χρησιμοποιήσαμε.
Κάποια από αυτά τα φάγαμε.
Το κρέας μωρού είναι πολύ μαλακό και ζουμερό.
Γδάραμε το δέρμα τους και ντυθήκαμε με αυτό.
Το δέρμα μωρού είναι απαλό και άνετο.
Μερικά τα χρησιμοποιήσαμε για πειράματα.
Κολλήσαμε με ταινία τα μάτια τους ανοιχτά,
και ρίχναμε μέσα σαμπουάν και απορρυπαντικά,
σταγόνα σταγόνα.
Τα πληγώσαμε, τα κάψαμε,
τοποθετήσαμε ηλεκτρόδια στους εγκεφάλους τους,
τα καταψύξαμε, τους ρίξαμε ακτινοβολία,
κάναμε πάνω τους δοκιμαστικές μεταμοσχεύσεις.
Τα μωρά ανέπνεαν τον καπνό μας,
και οι φλέβες τους γέμιζαν από τα φάρμακα και τα χημικά,
μέχρι να σταματήσουν να αναπνέουν ή να σταματήσουν
να έχουν αίμα στις φλέβες τους.
Ήταν σκληρό, αλλά απαραίτητο.
Κανείς δεν μπορούσε να το αρνηθεί.
Αφού τα ζώα έφυγαν, τι άλλο να κάναμε;
Το κρέας μωρού είναι πολύ μαλακό και ζουμερό.
Γδάραμε το δέρμα τους και ντυθήκαμε με αυτό.
Το δέρμα μωρού είναι απαλό και άνετο.
Μερικά τα χρησιμοποιήσαμε για πειράματα.
Κολλήσαμε με ταινία τα μάτια τους ανοιχτά,
και ρίχναμε μέσα σαμπουάν και απορρυπαντικά,
σταγόνα σταγόνα.
Τα πληγώσαμε, τα κάψαμε,
τοποθετήσαμε ηλεκτρόδια στους εγκεφάλους τους,
τα καταψύξαμε, τους ρίξαμε ακτινοβολία,
κάναμε πάνω τους δοκιμαστικές μεταμοσχεύσεις.
Τα μωρά ανέπνεαν τον καπνό μας,
και οι φλέβες τους γέμιζαν από τα φάρμακα και τα χημικά,
μέχρι να σταματήσουν να αναπνέουν ή να σταματήσουν
να έχουν αίμα στις φλέβες τους.
Ήταν σκληρό, αλλά απαραίτητο.
Κανείς δεν μπορούσε να το αρνηθεί.
Αφού τα ζώα έφυγαν, τι άλλο να κάναμε;
Φυσικά κάποιοι άνθρωποι διαμαρτύρονταν, αλλά πάντα έτσι δεν γίνεται;
Όλα ωστόσο επανήλθαν στο φυσιολογικό
μόνο που...
Χθες όλα τα μωρά εξαφανίστηκαν...
και δεν τα είδαμε καν να φεύγουν.
δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε χωρίς αυτά...
Αλλά κάτι θα σκεφτούμε.
Οι άνθρωποι είναι έξυπνοι.
Αυτό τους κάνει ανώτερους από τα ζώα και τα μωρά.
Κάτι θα βρούμε...
Δείτε & ακούστε τον ίδιο το συγγραφέα
να διαβάζει την ιστορία.Όλα ωστόσο επανήλθαν στο φυσιολογικό
μόνο που...
Χθες όλα τα μωρά εξαφανίστηκαν...
και δεν τα είδαμε καν να φεύγουν.
δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε χωρίς αυτά...
Αλλά κάτι θα σκεφτούμε.
Οι άνθρωποι είναι έξυπνοι.
Αυτό τους κάνει ανώτερους από τα ζώα και τα μωρά.
Κάτι θα βρούμε...
Δείτε & ακούστε τον ίδιο το συγγραφέα
http://www.youtube.com/watch?v=gqlutnHRA3I
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου