Το τρέχον νομικό σύστημα τραβάει μία διαχωριστική γραμμή μεταξύ 'δικαιούχων' και 'αγαθών'. Σήμερα, τα ζώα θεωρούνται αντικείμενα προς εκμετάλλευση, και ιδιοκτησία. Νομικά, η ιδιοκτησία κάποιου δεν έχει δικαιώματα. (Όπως ακριβώς συνέβαινε κάποτε με τους έγχρωμους εργάτες στην Αμερική ή ακόμη και τις γυναίκες σε πολλά μέρη του πλανήτη). Υπάρχουν ωστόσο νομικές ρυθμίσεις που καθορίζουν τους τρόπους εκμετάλλευσης των ζώων σήμερα.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με το νόμο, ένα ζώο που θανατώνεται σε σφαγείο, πρέπει να έχει αναισθητοποιηθεί πρωτύτερα ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος του. Αυτό δεν αποτελεί δικαίωμα του ζώου αφού το αποτέλεσμα είναι ο θάνατός του, και δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για το αν θέλει να πεθάνει ή όχι. Ο νόμος νομιμοποιεί τα σφαγεία να αφαιρούν τη ζώη εκατομμυρίων ζώων κάθε μέρα που περνάει. Ένα πλάσμα με δικαιώματα, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως ιδιοκτησία.
---
Με την ίδια θέρμη που παλεύουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει να παλεύουμε ως ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι και τα δικαιώματα των ζώων. Ειδικά τη στιγμή που δεν μπορούν να μιλήσουν, να αντιδράσουν, να διεκδικήσουν το βασικό τους δικαίωμα στη ζωή. Εξαρτώνται από εμάς για τη σωτηρία τους γιατί εμείς είμαστε αυτοί που ευθυνόμαστε για τη σημερινή τους κατάντια.
Τα ζώα και οι άνθρωποι υποφέρουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Ας μην το ξεχνάμε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου